บันทึกที่หนึ่ง

บันทึกที่หนึ่ง
 
ครบรอบสามเดือนที่คบกัน
วันนี้เธอตัดสินใจว่าจะเป็นของเขา
อาหารค่ำมื้อนั้นจบลงที่โรงแรม
เขาบอกเธอว่ารักและจะไม่พรากจากกัน
เธอมีความสุขที่สุดในชีวิต
เขาขับรถที่ความเร็ว 40 กม./ชม. ชวนเธอคุย เธอยิ้ม เธอหัวเราะ
ระยะทางไกล รถแล่นช้า เกือบจะถึงบ้านเธอแล้วเรื่องคุยยังไม่หมด  เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วอีกไม่ไกลแล้ว แค่ผ่านโค้งต้นโพธิ์ข้างหน้าก็จะถึงบ้านเธอ เขายังไม่อยากจากเธอไปเลย
คันเร่งถูกผ่อนลง รถแล่นช้าลง ช้าลงจนเกือบจะหยุดนิ่ง เขาส่งเธอหน้าบ้านด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์... 
 
ครบรอบสามปีที่คบกัน
วันนี้เขาตัดสินใจบอกเลิกกับเธอ
อาหารค่ำมื้อนั้นไม่ทันจะจบ
เขาบอกเธอว่าเรื่องของเรามันสิ้นสุดลงแล้ว
เธอสั่งเก็บเงินค่าอาหาร
เธอขับรถที่ความเร็ว 100 กม./ชม. ชวนเขาคุย เขาแกล้งหลับ เธอร้องไห้
ระยะทางไม่ไกลนัก รถแล่นเร็ว แต่เขารู้สึกเหมือนนานมาก  เวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า
 
อีกไม่ไกลแล้ว เพียงผ่านโค้งต้นไทรนี้ก็จะถึงบ้านเขา  อีกเดี๋ยวเขาก็จะมีชีวิตใหม่
คันเร่งถูกเหยียบด้วยน้ำหนักที่มากขึ้น รถแล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ  เขาคิดในใจว่าอีกนิดเดียว อีกนิดเดียว...
 
...ที่ความเร็ว 180 กม./ชม.  เธอตัดสินใจหักพวงมาลัยเข้าหาไทรต้นนั้น
 
ดินสอหัก
13.09.10.14.56