1 ปี ที่ผมคนนี้ ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้น เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่คุยกัน

เมื่อหนึ่งปีก่อน ผมเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่ผมไปงานคอนเสริตเลดี้ กาก้า ผมไปคนเดียว ผมได้นั่งกินข้าวติดกับเค้า ผมเลยหันไป ถามว่า มาคนเดียวหรอคับ เราก็สนทนากันซักพัก  ผมรู้สึกว่าผมชอบเค้า เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารัก พี่เค้าชื่อ แอม ตัวเล็กๆ ยิ้มน่ารัก เราเดินเที่ยวกันระหว่างรอคอนเสริตเริ่ม ผมอยากจะขอเค้าถ่ายรูป แต่ผมไม่กล้า กลัวเค้าจะคิดว่าผมโรคจิต ตอนที่เราจะแยกกัน ผมรู้สึกหวิวๆ แต่ ผมไม่ได้ขอเบอร์เค้าไว้ พูดไว้แค่ว่า แล้วเจอกันนะคับ ตอนคอนเสิรตจบผมก็พยายามดักรอตรงทางออก แต่ก็ไม่เจอ หลังจากนั้นผมก็ยังไปเตร่ๆ แถวห้าแยกปากเกร็ด เผื่อว่าจะมีโอกาสได้เจอพี่เค้าอีก

เค้าบอกว่าบ้านเค้าอยู่แถว ห้าแยกปากเกร็ด ผมอยากเจอเค้าอีก ผมยอมรับนะตอนนั้นที่เจอผมเป็นเกย์ผมไม่เคยมองผู้หญิง แต่พี่เค้าเป็นคนแรกเลย ที่ผมอยากจะเดินจับมือแบบคนรัก  ช่วงแรกๆผมนอนเพ้อ ว่า ถ้าเจอผมจะจีบพี่เค้าหยั่งไงดี จะพาพี่เค้าไปทานข้าวเย็นที่ไหน และคิดว่าถ้าเกิดเหตุการ์เสี่ยงๆ ผมจะต้องปกป้องพี่เค้าอย่างไร ถึงเค้าจะไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมก็อยากเจอเค้า

1 ปีแล้วที่ผมอยากเจอพี่เค้าคนนั้น