เหมือนจะกลายเป็นโศกนาฏกรรม

สมัยเราเรียน เรามีเพื่อนคนนึงค่ะ ตอนนั้นอายุ 20 คือลูกของเพื่อนสองขวบ คอดว่ามีตอน 18

เชื่อมั้ยทางบ้านไม่รู้เรื่องเลย แค่รู้ว่ามีแฟน เราเพิ่งมาสนิากะเพิ่อนคนนี้ตอนปีสาม

ตอนแรกนึกว่าเค้าแก่กว่าพวกเรา เพราะรู้ว่าเค้ามีลูกค่ะ ที่บ้านแฟนรับรู้ แต่บ้านผู้หญิงไม่รู้

มีคืนนึงไปบายเนียที่จันทบุรี และได้ทำกิจกรรม และนอนด้วยกัน เลยถาม เพื่อนเลยเล่าว่า

แม่เค้ารู้ แต่พ่อไม่เคยรู้เลย เพราะพ่อจะผิดหวังมากแน่นอน แต่ตอนเค้าท้อง สิ่งนึงที่เค้าไม่เคยคิดคือทำแท้ง

เพราะเด็กคนนี้เกิดมาจากความรัก ไม่ใช่ความผิดพลาด สามีของเพื่อนคนนี้ทำงานแล้วค่ะ

และบ้านฝ่ายชายก็เห่อหลาน ตอนเรียนพ่อของเพื่อนคิดว่าอ้วน เพราะท้องแรก ตอนไปคลอดก็คลอดเงียบๆ

ดีที่พ่อเค้าทำงานอยู่ ตจว จนพอเด็กคลอดออกมา ย่าเค้าก็พาไปดูแล เพื่อนเราก็พามาที่บ้านนะค่ะ

แต่พ่อเพื่อนคิดว่าเป็นหลานของแฟน เพราะรับรู้ว่าสองคนนี้คบหากัน

เพื่อนเราคนนี้ไม่ใช่คนเรียนเก่งเลย แต่เป็นคนมีความพยายามมาก เค้าเรียนปริญญาตรี ควบโท

ซึ่งคนที่จะเรียนแบบนี้ได้ต้องเกรดถึง และขยันมากๆ แต่นางก็ทำได้ นางจบตรีและโทในอีกเทอมถัดมา

วันที่รับปริญญาโท นางพาลูกชาย ไปกราบคุณตา และแฟนไปขอขมา ที่ได้ทำผิดลงไป

แต่เพื่อนเราเค้าบอกว่า เค้าจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง จะตั้งใจเรียน ถึงวันนั้นพ่อและใครๆจะไม่สามารถว่าอะไรเธอได้อีก

จนเรัยนจบ อีกปีกว่าๆ เธอก็แต่งงาน โดยมีลูกชายถ่ายรูปด้วย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางทีคนเราก็แคร์คนรอบข้าง และสังคมมากเกินไปรึเปล่า ในยุคที่ใครๆก็ปากกัดตีนถีบ

ทุกคนดิ้นรนแค่หนทางของตัวเองค่ะ เค้าไม่ได้มาสนใจเรามากนักหรอก พูดไปแป็บๆก็เลิกพูด

แต่ถ้าเราทำตัวให้ดี มีมานะพยายาม สักวันคำดูถูกเหล่านั้น จะกลายเป็นคำยกย่องแบบที่เพื่อนเราได้รับ

อยู่ที่คุณว่าจะทชอดทนได้แค่ไหน คนในครอบครัวก็เช่นกัน หากลูกสาวท้องก่อนแต่ง เรื่องมันป่านไปแล้วค่ะ

อยู่กะบปัจจุบันให้มากๆ เลิกแคร์คนอื่นสักที  แล้วอย่าเอาความผิดของตุณ ไปลงที่เด็กคนนึง

คนในครอบครัวต้องจับมือกันเกินไป ดลิกคิดว่าการทำแท้งคือทางออก เพราะนั้นคือทางลงนรก ที่จะอยู่ในใจคุณไปตลอดชัวิต