คนสร้างหนังกล้าหาญมาก สร้างเป็นหนังเงียบขาวดำมีแต่ดนตรีประกอบ แล้วดนตรีก็ไม่ใช่ฮานส์ ซิมเมอร์ อะไรประมาณนั้นด้วย เป็นดนตรีในแบบที่ได้ยินจากหนังยุคหนังเงียบ บทเจรจาเป็นประโยคสั้นๆ ขึ้นมาให้อ่าน ก็เหมือนหนังชาร์ลี แชปลินนั่นแหละ
การใช้ภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ ดูตลกๆ ในหลายๆ ช่วง ก็ทำให้เหมือนหนังในยุคนั้น การแสดงสีหน้า ท่าทาง
ต่างกันแค่ วิธีการเล่าเรื่อง ดำเนินเรื่อง

ผมก็งงๆ ว่าผมยืนดู (ขอย้ำว่ายืนดูนะครับ เพราะกะดูผ่านๆ แต่ดันดูจนจบ คือแอบๆ ดูจากทีวีในที่ทำงานน่ะ ช่อง fox)

มีข้อสงสัยหลายประการ คือ
-หนังเงียบขาวดำตรงกับรัชกาลใดในสยามประเทศครับ เราเคยมีหนังเงียบเช่นนี้ที่ถ่ายทำโดยคนไทยเป็นหนังไทยฉายในพระนครรึเปล่า
-นางเอกในเรื่องสวมหมวกเช่นนั้นตลอด เป็นแฟชั่นฮิตในยุคนั้นหรือ สงสัยเพราะในหนังชาร์ลี แชปลิน นางเอกจะปล่อยผม แถมหน้าตา she ตลกมาก (น่าจะเป็นเพราะ นั่นคือหนังตลก ตัวละครแต่ละตัวแต่งหน้าออกมาตลกพิลึก) ไม่ได้สวยแบบเพพพิ มิลเลอร์ในเรื่อง
-ท่าเต้นในหนังเรียกว่า Tab หรือ Tap ครับ มีวิธีเต้นยังไงให้มีเสียงแบบนั้น เกือบโลหะแบบรองเท้าทหารหรือ
-เหตุการณ์ในหนังพ้องกับเหตุการณ์ในหนัง The Great Gasby หรือไม่ครับ แกสบี้คือยุคหรือเทรนด์ครับ (น่าจะตรงๆ กับสถาปัตยกรรมแนว อาร์ต เดโคด้วยใช่มั้ย)
-ตัวละครที่เป็นดารานั่น สมมุติขึ้นมาใช่หรือไม่ ผมไปค้นเจอแต่ รูดอล์ฟ วาเลนติโน่ซะงั้น (ใครช่วยเล่าให้ฟังหน่อยครับว่าทำไมชายอเมริกันจึงแอนตี้รูดอล์ฟ วาเลนติโน่แต่สตรีอเมริกันกลับคลั่งไคล้)

สุดท้าย
-หมดยุคหนังเงียบขาวดำ ต่อด้วยยุคหนังพูดขาวดำ แล้วเมื่อใดที่เปลี่ยนเป็นหนัง "สี" ล้วนๆ ครับ ระบบสีใช่ ซีนีม่าสโคป เทคนิคคัลเลอร์ สีอีสต์แมน รึเปล่า?

กระทู้นี้ไม่ใช่ดักคนแก่นะครับ คนหนุ่มสาวที่เรียนมาหรือสนใจทางด้านภาพยนตร์ก็เหมาะที่จะให้ความรู้ได้ครับ

เห็นหนังเรื่องนี้แล้วนึกถึงหนังไทยเรื่องนึง ที่ใส่สีเข้าไปในฟิล์มให้เหมือนหนังไทยสมัยหนังกลางแปลง แนวเคาบอย เป็นหนังร้องเพลง มีฉากเฉยๆ เพียบ แต่มีเสน่ห์ดี จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว
เสียดายที่หนังแบบนี้มีออกมาไม่มาก