เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้ผมเคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยจนถึงปีที่ 2 แล้ว แต่ผมประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างเดินทางกลับบ้าน
ทำให้ต้องพักรักษาตัว จนผมต้องหยุดเรื่องเรียนไปเลย ซึ่งกว่าจะกลับมาหายเดินได้เป็นปกติ ก็กินเวลาถึง 3 ปีกว่าแล้ว คือตอนนั้นเจ็บหนักมากครับ กระดูกข้อเท้าหัก แล้วศรีษะได้รับการกระแทกอย่างแรง กว่าจะรักษาจนหายดีก็ใช้เวลานานมาก
ตอนนี้ผมหายดีขึ้นบ้างแล้วตั้งใจว่าจะหางานทำเลยครับ ใจจริงก็รู้สึกสงสารพ่อแม่พวกท่านหวังกับเรื่องเรียนของผมไว้มาก แต่ผมดันมาเจอเรื่องแบบนี้ซะก่อน แถมยังต้องคอยเอาเงินมารักษาผมตั้งมากมายกว่าจะหาย คือผมคิดว่าตัวผมเสียเวลาเรื่องเรียนมากนานแล้ว อายุก็เยอะขึ้นด้วย เลยคิดว่าว่าอยากจะหาเงินด้วยตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ ไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่ หากต้องเจ็บป่วยรักษาตัวอีก
แต่ผมก็คงยังไม่ทิ้งเรื่องเรียนไปซะทีเดียวเลยน่ะครับ ก็ไปลงเรียนที่รามไว้บ้างแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ เพราะผมห่างตำราเรียนมานาน รู้สึกว่าการจดจำรายละเอียดบ้างอย่างมันทำได้ไม่ค่อยดีเหมือนแต่ก่อน อาจเป็นสมองได้รับการทบกระเทือนตอนนั้นตอนที่รักษาตัวรึป่าวผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ
ทุกวันนี้รู้สึกอึดอัดใจครับ เครียดไม่ตกกับเรื่องเรียนกลัวทำให้ที่บ้านผิดหวัง แต่อีกใจก็รู้สึกอยากออกมาทำงานหาเงินเก็บไว้บ้าง ไม่อยากรบกวนที่บ้านเยอะ ผมเคยเจอพวกเพื่อนเก่าที่เรียนจบไปแล้วไปนั้งกินข้าวนั้งคุยกัน แต่ละคนนั้งคุยกันเรื่องที่ทำงานเรื่องเงินเดือน ความก้าวหน้า ส่วนผมไม่มีอะไรให้คุยเลย บางทีก็รู้เหมือนอยู่คนละจักรวาลกับพวกเขาเหล่านั้น
ผมเลยอยากถามว่า
- มีใครในนี้บ้างไหมครับ ที่ยังเรียนไม่จบและทำงานบ้าง
- การวางตัวในสังคมเป็นยังไง ลำบากไหม
- เงินเดือนพอใช้มั้ย เทียบกับปริญาตรีต่างกันมากมั้ย
- เคยโดนดูถูกจากคนในสังคมบ้างรึป่าวครับ
- ชีวิตแบบนี้จะยังมีโอกาศได้แต่งงานไหม
เรียนไม่จบทำงานเลยจะลำบากไหม
ทำให้ต้องพักรักษาตัว จนผมต้องหยุดเรื่องเรียนไปเลย ซึ่งกว่าจะกลับมาหายเดินได้เป็นปกติ ก็กินเวลาถึง 3 ปีกว่าแล้ว คือตอนนั้นเจ็บหนักมากครับ กระดูกข้อเท้าหัก แล้วศรีษะได้รับการกระแทกอย่างแรง กว่าจะรักษาจนหายดีก็ใช้เวลานานมาก
ตอนนี้ผมหายดีขึ้นบ้างแล้วตั้งใจว่าจะหางานทำเลยครับ ใจจริงก็รู้สึกสงสารพ่อแม่พวกท่านหวังกับเรื่องเรียนของผมไว้มาก แต่ผมดันมาเจอเรื่องแบบนี้ซะก่อน แถมยังต้องคอยเอาเงินมารักษาผมตั้งมากมายกว่าจะหาย คือผมคิดว่าตัวผมเสียเวลาเรื่องเรียนมากนานแล้ว อายุก็เยอะขึ้นด้วย เลยคิดว่าว่าอยากจะหาเงินด้วยตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ ไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่ หากต้องเจ็บป่วยรักษาตัวอีก
แต่ผมก็คงยังไม่ทิ้งเรื่องเรียนไปซะทีเดียวเลยน่ะครับ ก็ไปลงเรียนที่รามไว้บ้างแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ เพราะผมห่างตำราเรียนมานาน รู้สึกว่าการจดจำรายละเอียดบ้างอย่างมันทำได้ไม่ค่อยดีเหมือนแต่ก่อน อาจเป็นสมองได้รับการทบกระเทือนตอนนั้นตอนที่รักษาตัวรึป่าวผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ
ทุกวันนี้รู้สึกอึดอัดใจครับ เครียดไม่ตกกับเรื่องเรียนกลัวทำให้ที่บ้านผิดหวัง แต่อีกใจก็รู้สึกอยากออกมาทำงานหาเงินเก็บไว้บ้าง ไม่อยากรบกวนที่บ้านเยอะ ผมเคยเจอพวกเพื่อนเก่าที่เรียนจบไปแล้วไปนั้งกินข้าวนั้งคุยกัน แต่ละคนนั้งคุยกันเรื่องที่ทำงานเรื่องเงินเดือน ความก้าวหน้า ส่วนผมไม่มีอะไรให้คุยเลย บางทีก็รู้เหมือนอยู่คนละจักรวาลกับพวกเขาเหล่านั้น
ผมเลยอยากถามว่า
- มีใครในนี้บ้างไหมครับ ที่ยังเรียนไม่จบและทำงานบ้าง
- การวางตัวในสังคมเป็นยังไง ลำบากไหม
- เงินเดือนพอใช้มั้ย เทียบกับปริญาตรีต่างกันมากมั้ย
- เคยโดนดูถูกจากคนในสังคมบ้างรึป่าวครับ
- ชีวิตแบบนี้จะยังมีโอกาศได้แต่งงานไหม