คำสารภาพของผู้ชายที่ชอบรับฟัง

สวัสดีครับ

ผมตัดสินใจอยู่นานว่าจะเล่าเรื่องราวส่วนตัวผมให้โลกรู้ดีหรือเปล่า แต่หลังจากที่ผมมีเวลาได้อยู่กับตัวเอง
ได้คิดทบทวนเรื่องที่มันเกิดขึ้น เลยทำให้ผมรู้ว่ายิ่งเก็บเอาไว้กับตัวมันก็ยิ่งเครียด ยิ่งคิดมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
กระสับกระส่าย โย้กย้ายส่ายสะโพก ผมไม่แคร์ว่าหลังจากที่คุณรู้เรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะมองผมยังไง
เรื่องที่เกิดขึ้นกับผมมันน้ำเน่ายิ่งกว่าหนัง AV ราคาถูก

ผมเรียนจบออกมาทำงานตามสเตปมนุษย์ทั่วไปในสังคม ผมอยู่กับงานโก้ๆ เพื่อนร่วมงานห้าวๆ จะลาออกก็ไม่ได้
นั่งคิดว่าทำทุกอย่างไปนี่ทำเพื่ออะไร  ตื่นขึ้นเพื่อกลับไปนั่งโต๊ะตัวเดิม รอเวลาผ่านไปวันๆ เหตุการณ์วนเป็นลูปเดิมมาตลอด

วันนั้นเป็นวันที่ผมได้พบกับเธอครั้งแรก แว๊บแรกที่เห็นเธอเหมือนมีฟ้าผ่าลงมาที่กลางหัวใจ นี่ผมเป็นอะไรไป
ทุกอิริยาบถของเธอ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับต้องมนสะกด มันติดตา ตรึงใจ จนผมลืมหายใจไปชั่วขณะ  
ผมจ้องมองเธออยู่นาน จนเธอเดินเข้ามาใกล้ผมจึงได้สติกลับคืนมา

หลังจากวันนั้น ผมพยายามทำความรู้จักกับเธอ แต่เธอไม่สนใจไยดี ไม่ยอมพูดคุยอะไรกับผมซักคำ มันทำให้ผมรู้สึกเศร้าใจ
เหมือนจิตวิญญาณตกไปอยู่ในหลุมที่ดำมืดมิด ผมฝืนกลั้นน้ำตา แล้วกลับมาร้องไห้ใต้ฝักบัวที่บ้านอย่างสะเทือนใจ

ตกเย็นของทุกวัน ความฟุ้งซ่านของผมมันกำเริบ ผมอดที่จะคิดถึงเธอไม่ได้ ผมไปนั่งที่ร้านลาบ ร้านประจำ ที่สามแยก
ผมสั่งน้ำตก ซกเล็กมากิน เผื่อจะทำให้หายคิดถึงเธอไปได้ ผมนั่งกินคนเดียวอยู่นานจนเริ่มเมายากันยุง
มันทำให้ผมลืมความทุกข์ใจไปชั่วขณะ ผมอยากจะระบายให้เพื่อนๆของผมได้ฟัง แต่กลัวมันจะหาว่าผมเป็นบ้า

ผมอยากพบเธอ วันนั้นผมจึงตัดสินใจ กลับไปตามหาเธอ ที่เดิม ที่ๆผมพบเธอครั้งแรก ไม่น่าเชื่อเธออยู่ตรงนั้นที่เดิม
ผมจึงให้เพื่อนแอบถ่ายภาพของเธอ ตอนที่ผมคุยกับเธอ เพื่อผมจะได้เก็บเอาไว้ดูให้หายคิดถึง

ผมมีภาพของเธอภาพนี้ เพียงภาพเดียว

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ใช่แล้วครับ เธอคือหอยทาก

ผมจะทำยังไงดี ที่จะห้ามความคิดถึงนี้ได้

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟัง