เดี๊ยนอ่อนคำนวณ เวลาเจอโจทย์ยากหรือทำไม่ได้ ก็ข้ามไปได้ หรือถ้าจำเป็นก็คงไหว้วานคนอื่นให้ช่วย
แต่ทีนี้ ในบางเรื่องที่พอทำเองได้ แต่ว่ามันครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่สามารถทะลุผ่านได้เหมือนคนอื่นเขา ซึ่งบางคนทำได้ผ่านฉลุย พอเดี๊ยนล้มเหลวบ่อยเข้า มันเกิดความรู้สึกขยาดแขยง ไม่กล้าจับงานนั้นต่อ ไม่ทนพอจะเริ่มใหม่ ความสามารถไม่ถึง ไม่สามารถทำมันให้สำเร็จ แต่ว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนจำเป็นกับชีวิต เลิกร้างไม่ได้
ยกตัวอย่าง เหมือนเขียนโปรแกรมแล้วเจอ error บ่อยครั้ง ในขณะที่คนปกติเขาสามารถเขียนผ่านได้ แถมยังใช้เวลาไม่นาน เมื่อเดี๊ยนเจอ error บ่อยเข้า เจอ bug บ่อยเข้า จะรู้สึกขยาด ไม่อยากจับ กลัวจะไปติด error แบบเดิมที่เคยติด จะว่าตีตนไปก่อนไข้ก็ไม่ใช่ เพราะว่ามันติดซ้ำจริง ๆ
ไม่ทราบว่าพอจะมีวิธีคิด วิธีแก้ไข วิธีแก้ปัญหาอย่างไรบ้างคะ มันต้องสร้างความนับถือตัวเองก่อนไหม และสร้างอย่างไร
ควรเริ่มทำจากเรื่องง่ายไปเรื่องยาก เหมือนทำข้อสอบ ควรแบ่งเป็นส่วนย่อยแล้วจัด priority ให้เหมาะสม แล้วค่อยแก้เป็นบล็อค ๆ แบบนี้จะดีไหมคะ มีความรู้สึกว่าทำเรื่องยากให้สำเร็จก่อน พยายาม eat that frog ที่เหลือจะง่าย สบาย หรือความยากนั้นมันจำเป็นต้องทำให้เสร็จก่อน เพื่อต่อไปยังส่วนต่อไปของงาน มันกลายเป็นว่าติดค้าง พอจะไปทำเรื่องอื่น ๆ ก็จับได้ไม่เต็มที่ และบั่นทอนกำลังใจ รวมทั้งไม่เสร็จสักที
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ มีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้ลืมความเข็ดขยาด แม้จะชั่วคราวก็ยังดี ขอแค่ฝ่าฟันให้งานเสร็จ หรือสลัดความขยาดทิ้งไปทุกครั้งที่ล้มเหลว มียา มีปรัชญา มีวิธีคิด ความคิดคำนึงแบบใด ที่ต้องหยิบมาใช้ทุกครั้งที่เจออุปสรรคแบบนี้บ้างคะ
ความรู้สึกเข็ดหลาบ ทำให้ไม่สามารถฟันฝ่าในสิ่งที่ควรพยายามทำให้ได้ ไม่ทราบว่าสามารถแก้ไขอย่างไรได้บ้างคะ
แต่ทีนี้ ในบางเรื่องที่พอทำเองได้ แต่ว่ามันครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไม่สามารถทะลุผ่านได้เหมือนคนอื่นเขา ซึ่งบางคนทำได้ผ่านฉลุย พอเดี๊ยนล้มเหลวบ่อยเข้า มันเกิดความรู้สึกขยาดแขยง ไม่กล้าจับงานนั้นต่อ ไม่ทนพอจะเริ่มใหม่ ความสามารถไม่ถึง ไม่สามารถทำมันให้สำเร็จ แต่ว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนจำเป็นกับชีวิต เลิกร้างไม่ได้
ยกตัวอย่าง เหมือนเขียนโปรแกรมแล้วเจอ error บ่อยครั้ง ในขณะที่คนปกติเขาสามารถเขียนผ่านได้ แถมยังใช้เวลาไม่นาน เมื่อเดี๊ยนเจอ error บ่อยเข้า เจอ bug บ่อยเข้า จะรู้สึกขยาด ไม่อยากจับ กลัวจะไปติด error แบบเดิมที่เคยติด จะว่าตีตนไปก่อนไข้ก็ไม่ใช่ เพราะว่ามันติดซ้ำจริง ๆ
ไม่ทราบว่าพอจะมีวิธีคิด วิธีแก้ไข วิธีแก้ปัญหาอย่างไรบ้างคะ มันต้องสร้างความนับถือตัวเองก่อนไหม และสร้างอย่างไร
ควรเริ่มทำจากเรื่องง่ายไปเรื่องยาก เหมือนทำข้อสอบ ควรแบ่งเป็นส่วนย่อยแล้วจัด priority ให้เหมาะสม แล้วค่อยแก้เป็นบล็อค ๆ แบบนี้จะดีไหมคะ มีความรู้สึกว่าทำเรื่องยากให้สำเร็จก่อน พยายาม eat that frog ที่เหลือจะง่าย สบาย หรือความยากนั้นมันจำเป็นต้องทำให้เสร็จก่อน เพื่อต่อไปยังส่วนต่อไปของงาน มันกลายเป็นว่าติดค้าง พอจะไปทำเรื่องอื่น ๆ ก็จับได้ไม่เต็มที่ และบั่นทอนกำลังใจ รวมทั้งไม่เสร็จสักที
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ มีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้ลืมความเข็ดขยาด แม้จะชั่วคราวก็ยังดี ขอแค่ฝ่าฟันให้งานเสร็จ หรือสลัดความขยาดทิ้งไปทุกครั้งที่ล้มเหลว มียา มีปรัชญา มีวิธีคิด ความคิดคำนึงแบบใด ที่ต้องหยิบมาใช้ทุกครั้งที่เจออุปสรรคแบบนี้บ้างคะ