ตกใจกับความจริง สิ่งที่แม่แท้ๆทำกับเรา//อึ้ง//ช็อค//น้ำตาร่วง

จั่วหัวซะ!!!!หึหึหึ --" (ขอเล่าเรื่องก่อนนะค่ะ)
          ปกติเราเป็นคนหาเงินเก่งค่ะ ใครๆก็ว่างี้ สามี พ่อ แม่ ชมหมด เพราะเป็นคนขยันมาก ใครว่าทำไรดี อะไรเงินดี ทำหมด
เป็นคนกล้าได้กล้าเสียกับธุรกิจ แต่ขณะเดียวกัน เป็นคนใช้เงินเก่งมากเช่นกัน เดือนนึงหาเงินได้ประมาณ 50000-70000บาท
บางเดือนก็แสนกว่า (ทำธุรกิจนะค่ะ)สามารถผ่อนบ้านเดือนบะสามหมื่นได้เอง ผ่อนรถ สามีออกจะเป็นช้างเท้าหลังด้วยซ้ำ
เพราะเรามาจากครอบครัวที่ทำธุรกิจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่บ้านสามีทำแค่อาชีพพนักงานทั่วๆไป ทำให้มักหัวไว และที่บ้านทำการเกษตรควบคู่กันไปด้วย
(สวนยางพารา)
           แม่เรา นอกจากจะเป็นแม่บ้าน ยังเป็นคนควบคุมบัญชีทุกอย่าง แม้กระทั้งของเราที่มีครอบครัวแล้ว ส่วนพ่อ เก่งทางด้านความคิดเหมือนกัน
แม้พ่อจะจบแค่ ป.4 เท่านั้น ส่วนแม่ ม.6 ค่ะ พ่ออ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ แต่เป็นคนมีหัวคิดมาก ก็ได้แม่เป็นคนดูแลการเงิน เอกสาร ธนาคาร ทุกอย่าง
ไปไหนแม่ก็ต้องไปกับพ่อ เพราะพ่ออ่านหนังสือไม่ออก ส่วนเราเอง แม่มักจะยื่นโน่นนี่มาให้ซื้อตลอด ปต่เป็นพวกที่ดิน เพราะแม่อยากให้มีที่ดินเยอะๆ
แต่เราเบ่ชื่อนะ เพราะเราหาเงินได้เยอะก็จริง แต่ยังมีความเป็นวัยรุ่นอยู่ อยากเที่ยว อยากซื้อ อยากกิน แต่พ่อแม่ไม่เลยค่ะ แม้ฐานะทางบ้านจะไม่ถึงกับดีมาก
แต่ก็สุขสบาย พ่อกับแม่ยังคงปลูกผักกินเองเพราะประหยัด และดีต่อสุขภาพ ไม่ออกไปทานอาหารนอกบ้าน เพราะกลัวผงชูรส เรียกว่าห่วงสุขภาพกันสุดๆ
แต่เราก็คนละเรื่องกันเลย อยากหาอะไรอร่อยๆทาน เพราะรุ้สึกว่าทำงานเยอะ อยากให้รางวัลกับตัวเอง
       แม้จะอยู่กันคนละบ้าน แต่ก็ไม่ไกลกัน เวลาจะออกไปไหน ต้องแอบกันสุดๆไม่งั้นพ่อจะว่าค่ะ
แม่นั้นชอบงานการกุศล งานหมู่บ้านมากๆ เป็นประธานของหมู่บ้าน และมีกลุ่มการเงินที่เรียกว่า "สัจจะหมู่บ้าน"
ตั้งแต่ ม.1 เป็นต้นมา อายุตอนนั้นก็ 13 ปี แม่จะต้องให้เก็บเงินกะพี่สาวคนละ 500บาทต่อเดือนให้ได้ เพื่อเอามาฝากกับหมู่บ้าน
เพราะดอกเบี้ยเยอะกว่าธนาคาร และมีปันผลทุกปี จนตอนนี้อายุเรา 29 ละค่ะ โดยเราไม่เคยดูสมุดฝากเงินเลย
ถึงเดอืนก็ยื่นให้แม่ จากสมัยเรียนเดือนบะ500ก็มาเป็นเดือนละพัน สองพัน สามพัน จนถึงหมื่น ฝากทุกเดือนนะค่ะ เพราะเป็นกฎ
เมื่อต้นปี แม่แนะนำให้ซื้อที่ดินหลังบ้านที่เค้าแบ่งขาย ตอนนั้นเรากำลังสร้างบ้าน และเพิ่งกู้เงินทำบ้าน ต้องส่งทุกเดือน
เลยบอกแม่ว่ารอก่อนได้มั้ยอะ ตอนนี้ไม่มีเงินเลย เพราะเพิ่งทำธุรกิจตัวใหม่ ลงทุนเยอะ กลัวเงินหมุนจะไม่พอ ไหนจะต้องผ่อนบ้านอีก
แม่ไม่ยอม ร้องไห้ หัวฟัดหัวเหวั้ยงกับเรามาก โยนของโยนกระเป๋าใส่หน้าเรา จนเราตกใจ ตอนนั้นรายได้ของเราไม่ดีแบบตอนแรกเริ่มแล้วค่ะ
แถมยังเป็นหนี้ธนาคาร ปวดหัวมาก เหตุเพราะไม่ค่อยเก็บเงิน ได้เยอะก็ใช้เยอะ สุดท้ายต้องยอมซื้อตามใจแม่ เพราะแม่บอกว่าโอกาสมันไม่ได้มาบ่อยๆ
ที่ดินที่ใต้แพงเวอร์ๆ แม่เลยไปกู้สัจจะหมู่บ้านมาให้จำนวนนึง มาบวกกับเงินที่เราพอมีบ้าง คือหมดตัวจริงๆค่ะ เราเซงมาก เพราะต่อไปไหนจะผ่อนบ้าน
ไหนจะผ่อนที่กู้มาใหม่ แต่ดีตรงที่เงินหมู่บ้าน เราจะคืนเดือนละเท่าไหร่ก็ได้ แต่ดอกแอบแพงนะ แล้วงานช่วงนี้ซบเซา
เดือนสองเดือนที่ผ่านมา เราถึงกับเหมือนคนล้ม บางวันไม่มีเงินสักบาทก็มีค่ะ
      ปกติจะฝากเงินทุกวันที่ 11 ของทุกเดือน นั่นคือวันนี้ เราไปมาเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา และได้รู้ความจริงบางอย่าง ที่แม่ทำไว้
แม่เป็นประธาร เรามีหน้าที่ให้เงินท่านไป พอต้องผ่อนก็ให้เงินผ่อนและดอกเบี้ยไป ไม่เคยรู้เงินฝาก ไม่เคยรุ้เงินกู้ ใดๆเลย
แต่วันนี้แม่ไม่อยุ่บ้าน เราเลยต้องไปทำด้วยตัวเอง เพราะกะจะถอนเงินฝากที่ฝากมาตลอดหลายปี มาโปะหนี้ เพื่อจะำด้ไม่ต้องจ่ายดอกแพงจนเกินไป
หนี้มีแค่ 140000เท่านั้นค่ะ ส่วนเราคิดว่าเงินฝากของเรา ยังไงคงไม่เกิน 30000 คือไม่เคยจดอะไรไว้จริงๆค่ะ
แต่พอไปเอาสมุดที่ทำการกองทุน เปิดดู ตกใจมาก เงินฝากของเราแตะเข้าไปถึงหกแสนกว่าบาท ตกใจกับสิ่วที่แม่ให้มาตลอด
แม่เคี้ยวเข็นให้เราเก็บเงิน วันหน้าจะได้สบาย ส่วนเล่มของสามีเรา มีเงินถึงสี่แสนกว่า ทั้งๆที่เค้าฝากมาได้แค่ 6ปีที่แต่งงานกันมาเท่านั้น
แต่เป็นเพราะตอนเด็กเราฝากน้อยด้วยค่ะ เลยได้นำเค้าไม่มาก เพิ่งมาฝากเยอะตอนทำงาน คือหกปีเท่าเค้านั่นแปลว่า สมัยเรียน จนจบ
เรามีเงินเก็บถุงสามแสนกว่า เรางงมาก น้ำตาแทบไหลกะบสิ่งที่แม่ทำไว้ให้ นอกจากเงินฝากที่นี่ ยังมีฝากประจำที่แม่เคี้ยวเข็นให้เราฝากแทบจะทุกแบ้ง
และแน่นอนไม่เคยถอนเลยค่ะ ประกันชีวิตอีกสามเล้มที่เป็นแบบสะสมทรัพย์ ตอนนี้เรายัวมีหนี้สินอยุ่คือบ้านที่กู้มาสี่ล้าน และโปะจนตอนนี้เหลือแค่ล้านกว่าๆ
ในระยะเวลาแค่ 2ปี เรานึกไม่ออกเลย ถ้าเราไม่มีแม่ เราคงเอาเงินเหล่านี้ไปละลายจนหมด เที่ยวเล่น กิน ซื้อของแบบที่เราเคยทำ
วันนี้เราสำนึกแล้วว่าแม่ทำทุกอย่าไว้ให้เพื่อให้เราสบายจริงๆ แม้ท่านจะดุมากก็ตาม อีกอย่างคือตลอดเวลา เราคิดว่าแม่ไม่รักเราเท่าพี่สาว
เพราะเราเรียนไม่เก่ง ส่วนพี่สาวจบสูงและเป็นข้าราชการ มีคนนับหน้าถือตามากมาย ผิดกับเรา แม้จะเป็นนักธุรกิจ แต่ก็ไม่ได้รับสิ่งนั้นมากเท่าพี่
เวลาไปไหนใครๆก็มักห้อมล้อมพี่สาวเรา และดูเป็นคนที่ได้ดั่งใจพ่อแม่ไปซะทุกเรื่อง
แต่วันนี้ทำให้รู้ แม่ไม่เคยลำเอียง ขอบคุณค่ะแม่
(เขียนไม่เก่งนะค่ะ )แต่อยากให้ลูกๆทุกคนประหยัดอดออม วันหน้าจะได้สบาย ที่พ่อแม่ดุด่าเวลาเราเที่ยว ซื้อของบ้าบอ ก็เพราะเค้าเป็นห่วง
พ่อบอกเสมอว่า ท่านเป็นลูกคนจน มีลูกก็ไม่อยากให้ต้องมาลำบากแบบท่าน ท่านเป็นลูกคนจน แต่ท่านก็ทำให้ลูก เป็นลูกคนรวยได้
ต่อสห้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ถเาไม่อดออมและต่อยอด สักวันมันก็จะหมดไป