คือบ้านผมก็มีพ่อแม่พี่น้องนี่แหละ
บ้านไม่ได้รวยไรมาก บ้านหลังละ ~5ล้าน รวมอีกเฟอร์แสนกว่าๆ < ค้างหนี้ใช้สิบปีก็ไม่หมด
รถที่บ้านมีสองคัน < คันเก่าเพิ่งผ่อนหมดก็เพิ่งซื้อคันใหม่
บ้านชอบเที่ยวตปท. < ทำตัวเหมือนเงินเหลือนัก บางเดือนต้องยืมญาติห่างๆมาใช้
คือผมเป็นคนที่เด็กที่สุดในบ้านอ่ะ ก็เลยแสดงความคิดเห็นอะไรในบ้านมากไม่ได้ *มอปลาย ส่วนทุกคนทำงานแล้ว
แต่บ้านของผมคือชอบผลาญตังแบบฟุ่มเฟือยสุดๆมากๆอ่ะ
สองปีที่ผ่านมาได้โบนัสของพ่อแม่กะพี่(พี่ทำงานแล้ว) มากกว่า50%คือเอาไปเที่ยวญี่ปุ่นทั้งครอบครัว
ผมไม่ได้อยากไปเลย เสียดายเงินมาก ไปเที่ยวก็หนุกแปปๆถ่ายรูปมาหน่อย แล้วก็หมดไป
ไอโฟน4 4s 5 ซัมซุง มีหมด แต่วันๆไม่เคยใช้อะไรเลย เล่นแต่เฮเดย์รับสายโทรออก ปลูกผักกันเข้าไป...
ทุกคนชอบใช้ตังฟุ่มเฟือยกันมากเลยอ่ะคับ พี่สาวก็ชอบซื้อเครื่องสำอางค์แพงๆ คือไม่บอกก็ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าใช้ของแพงตลับละเป็นพันนึกว่ามิสทีนน
ปีนี้ที่จะได้เงินมาบอกว่าจะไปเที่ยวยุโรป ผมนี่คือ แทบบ้า ยุโรปมันทำให้งบติดลบไปอีกเยอะมากกกก
ทุกคนเอาเงินไปเที่ยวแต่ไม่ได้ดูแลตัวเองเลย สภาพหน้านี่เหี่ยวไม่บอกนึกว่าป้าขายหนมครก
เสื้อผ้าก็ใส่ตัวเดิมๆมาตั้งแต่มหาลัยจนวัยทำงาน
แล้วทุกคนก็ให้ความสำคัญกับเรื่องกินมากๆ ข้างทางนี่คืออาหารสำหรับพวกรากหญ้า ประมาณนั้น #หัวสูงไปป้ะ
แต่ปลายเดือนต้องมากินมาม่าทั้งบ้าน #ถัมเพื่อครั๋ยย
มันเป็นเรื่องที่ถูกแล้วหรอครับที่ใช้เงินเที่ยวๆไปทั้งๆที่หนี้ยังท่วมหัว
กินแพงๆตลอดแต่สิ้นเดือนคือมาม่า
เครื่องสำอางค์แพงเว่อร์แต่คือหน้าปุอย่างกะดวงจันทร์
เสื้อผ้าที่ใส่บางตัวล่อไฮแบรนแต่แบบใส่ซ้ำกันมาชาติครึ่ง < ไอ้ตัวแพงๆบางตัวมันดูตลาดมาก เห็นแล้วตกใจสภาพ จตุจักรยังดูดีกว่า...
พี่ๆก็ไม่คิดจะหาแฟนเลย เลยสามสิบกลางๆไปแล้ว คงคานแล้วล่ะ #ทำใจล่วงหน้า
มันถูกแล้วหรอครับ หรือถ้ามันผิดผมควรบอกทุกคนในบ้านยังไง ทุกวันนี้คือบอกไปแล้วนะว่าบ้านไม่มีจะกินถึงสิ้นเดือนยังจะฟุ่มเฟือยกันอยู่ได้ แต่คือไม่มีคนฟังแถมโกรธผมอีก
ควรพูดยังไงให้มันศักสิทธิ์อ่ะคับ ผมไม่อยากโตไปแล้วต้องใช้หนี้ท่วมหัวพวกนี้นะ
บ้านไม่ได้รวยมากมายแต่ที่บ้านชอบใช้เงินทำไงดีครับ
บ้านไม่ได้รวยไรมาก บ้านหลังละ ~5ล้าน รวมอีกเฟอร์แสนกว่าๆ < ค้างหนี้ใช้สิบปีก็ไม่หมด
รถที่บ้านมีสองคัน < คันเก่าเพิ่งผ่อนหมดก็เพิ่งซื้อคันใหม่
บ้านชอบเที่ยวตปท. < ทำตัวเหมือนเงินเหลือนัก บางเดือนต้องยืมญาติห่างๆมาใช้
คือผมเป็นคนที่เด็กที่สุดในบ้านอ่ะ ก็เลยแสดงความคิดเห็นอะไรในบ้านมากไม่ได้ *มอปลาย ส่วนทุกคนทำงานแล้ว
แต่บ้านของผมคือชอบผลาญตังแบบฟุ่มเฟือยสุดๆมากๆอ่ะ
สองปีที่ผ่านมาได้โบนัสของพ่อแม่กะพี่(พี่ทำงานแล้ว) มากกว่า50%คือเอาไปเที่ยวญี่ปุ่นทั้งครอบครัว
ผมไม่ได้อยากไปเลย เสียดายเงินมาก ไปเที่ยวก็หนุกแปปๆถ่ายรูปมาหน่อย แล้วก็หมดไป
ไอโฟน4 4s 5 ซัมซุง มีหมด แต่วันๆไม่เคยใช้อะไรเลย เล่นแต่เฮเดย์รับสายโทรออก ปลูกผักกันเข้าไป...
ทุกคนชอบใช้ตังฟุ่มเฟือยกันมากเลยอ่ะคับ พี่สาวก็ชอบซื้อเครื่องสำอางค์แพงๆ คือไม่บอกก็ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าใช้ของแพงตลับละเป็นพันนึกว่ามิสทีนน
ปีนี้ที่จะได้เงินมาบอกว่าจะไปเที่ยวยุโรป ผมนี่คือ แทบบ้า ยุโรปมันทำให้งบติดลบไปอีกเยอะมากกกก
ทุกคนเอาเงินไปเที่ยวแต่ไม่ได้ดูแลตัวเองเลย สภาพหน้านี่เหี่ยวไม่บอกนึกว่าป้าขายหนมครก
เสื้อผ้าก็ใส่ตัวเดิมๆมาตั้งแต่มหาลัยจนวัยทำงาน
แล้วทุกคนก็ให้ความสำคัญกับเรื่องกินมากๆ ข้างทางนี่คืออาหารสำหรับพวกรากหญ้า ประมาณนั้น #หัวสูงไปป้ะ
แต่ปลายเดือนต้องมากินมาม่าทั้งบ้าน #ถัมเพื่อครั๋ยย
มันเป็นเรื่องที่ถูกแล้วหรอครับที่ใช้เงินเที่ยวๆไปทั้งๆที่หนี้ยังท่วมหัว
กินแพงๆตลอดแต่สิ้นเดือนคือมาม่า
เครื่องสำอางค์แพงเว่อร์แต่คือหน้าปุอย่างกะดวงจันทร์
เสื้อผ้าที่ใส่บางตัวล่อไฮแบรนแต่แบบใส่ซ้ำกันมาชาติครึ่ง < ไอ้ตัวแพงๆบางตัวมันดูตลาดมาก เห็นแล้วตกใจสภาพ จตุจักรยังดูดีกว่า...
พี่ๆก็ไม่คิดจะหาแฟนเลย เลยสามสิบกลางๆไปแล้ว คงคานแล้วล่ะ #ทำใจล่วงหน้า
มันถูกแล้วหรอครับ หรือถ้ามันผิดผมควรบอกทุกคนในบ้านยังไง ทุกวันนี้คือบอกไปแล้วนะว่าบ้านไม่มีจะกินถึงสิ้นเดือนยังจะฟุ่มเฟือยกันอยู่ได้ แต่คือไม่มีคนฟังแถมโกรธผมอีก
ควรพูดยังไงให้มันศักสิทธิ์อ่ะคับ ผมไม่อยากโตไปแล้วต้องใช้หนี้ท่วมหัวพวกนี้นะ