"F"
ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ออกมายังไงค่ะ มันแย่ แย่มากๆ ปวดร้าวมากๆ เจ็บที่สุดในชีวิต เรื่องแบบนี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้น แผนที่วางไว้ก็พังทลายลงในพริบตา ไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไง บอกไปก็คงทำให้ท่านผิดหวังแล้วก็เสียใจไม่น้อย เราเป็นลูกคนสุดท้อง พ่อแม่ค่อนข้างคาดหวังกับเราไว้มาก(มากกว่าพี่ชาย) เราจะทำยังไงดีคะ เครียดมากค่ะ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ กำลังจะเรียนจบอยู่แล้ว แต่กลับต้องกลายเป็นยังไม่จบ ต้องลงเรียนใหม่เทอมหน้า เราเรียนมหาลัยเอกชน ลงเรียนวิชาเดียว ก็ต้องเสียค่าธรรมเนียมอีกเหยียบหมื่น เสียดายเงิน เสียดายเวลา ที่สำคัญเราเสียใจที่ต้องทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง และเราก็รู้สึกผิดหวังในตัวเองมาก เครียดค่ะ เรารู้ค่ะ ว่าเราไม่ใช่คนเดียวที่ได้ "F" แต่เราก็รับไม่ได้ ที่มันเกิดขึ้นกับเราในตอนนี้
ขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ เราอยากรู้สึกดีกว่านี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
** ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาให้กำลังใจและให้คำแนะนำนะคะ ดีใจจริงๆ
อิจฉาคนที่มีพ่อแม่เข้าใจจังเลยคะ อยากให้ครอบครัวเราเป็นแบบนั้นบ้างจัง
ที่บ้านเรายอมรับความผิดพลาดไม่ได้เลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ทุกอย่างจะต้องดี จะต้องเพอเฟ็กต์ไปหมด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
เค้าไม่เคยรับฟัง ไม่เคยเข้าใจและจะไม่พยายามเข้าใจ เค้าจะเป็นคนบอกเราให้ทำอย่างงั้น อย่างงี้ เรามีหน้าที่ทำตามและทำให้ดีที่สุด และผลที่ออกมาต้องดีด้วย เราไม่เข้าใจว่าทำไมที่ครอบครัวเราถึงเป็นแบบนี้ เรารู้สึกแย่มากค่ะ
เราอยากจะมีครอบครัวที่เข้าใจ อยากจะให้ครอบครัวเราเห็นว่าแค่สอบตกมันเรื่องเล็กๆ แต่มันไม่ทันแล้วแหละค่ะ มันสายเกินกว่าจะแก้ไข สายเกินกว่าจะให้ท่านปรับทัศนคติหรือเปลี่ยนมุมมองใหม่
ช่วงหลังๆมานี้เกรดเราตกค่ะ เพราะต้องเรียนพวกวิชาของตัวบริหาร เราไม่ชอบเลย เราไม่ถนัดมากๆ เราถนัดภาษาและทำตรงนั้นได้ดี
ที่บ้านเราไ่ม่เคยมองในเรื่องที่เราทำได้ดี แต่ชอบมองในส่วนที่เราทำพลาด และตั้งคำถามกับเราว่า "เรื่องแค่นี้ทำไมทำไม่ได้ ทำไมคนอื่นเขาทำได้!" พ่อกับแม่เคยพูดเปรยๆไว้ว่า ถ้าเกรดตกกว่านี้ ก็ให้หาเงินเรียนเอง จะได้ตั้งใจ แล้วก็จะไม่ให้เงินใช้ด้วย
หนักใจค่ะ มีพี่ชายคนนึงก็ไม่เคยเป็นที่ปรึกษา แถมชอบซ้ำเติมอีกต่างหาก เศร้าค่ะ ให้เล่าชีวิตก็จะลายเป็นดราม่าอีก
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ ทุกๆคนน่ารักมากเลยค่ะ ตอนนี้เราดีขึ้นนิดนึงแล้ว และตัดสินใจแล้วว่าจะไม่บอกพ่อกับแม่ กลัวท่านรับไม่ได้ กลัวท่านเครียด กลัวจะสงครามในบ้านจะปะทุขึ้นมาอีก
แต่ถึงถ้าบอกท่านก็จะให้เรารับผิดชอบเองอยู่แล้ว ต้องออกค่่าลงทะเบียนเองอยู่ดี มีค่าเท่ากัน เราซุ่มอยู่เงียบๆแล้วเอาเงินเก็บมาลงเรียนเองดีกว่า เราเลือกที่จะไม่พูด แล้วรอเรียนให้จบ ทำให้พ่อแม่แฮปปี้ แล้วค่อยมาบอกทีหลังก็ได้นี่เนาะ(หรอ?)
ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะคะ
วิชาสุดท้ายของการเรียนปริญญาตรี "F" นรกทั้งเป็น
ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ออกมายังไงค่ะ มันแย่ แย่มากๆ ปวดร้าวมากๆ เจ็บที่สุดในชีวิต เรื่องแบบนี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้น แผนที่วางไว้ก็พังทลายลงในพริบตา ไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไง บอกไปก็คงทำให้ท่านผิดหวังแล้วก็เสียใจไม่น้อย เราเป็นลูกคนสุดท้อง พ่อแม่ค่อนข้างคาดหวังกับเราไว้มาก(มากกว่าพี่ชาย) เราจะทำยังไงดีคะ เครียดมากค่ะ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ กำลังจะเรียนจบอยู่แล้ว แต่กลับต้องกลายเป็นยังไม่จบ ต้องลงเรียนใหม่เทอมหน้า เราเรียนมหาลัยเอกชน ลงเรียนวิชาเดียว ก็ต้องเสียค่าธรรมเนียมอีกเหยียบหมื่น เสียดายเงิน เสียดายเวลา ที่สำคัญเราเสียใจที่ต้องทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง และเราก็รู้สึกผิดหวังในตัวเองมาก เครียดค่ะ เรารู้ค่ะ ว่าเราไม่ใช่คนเดียวที่ได้ "F" แต่เราก็รับไม่ได้ ที่มันเกิดขึ้นกับเราในตอนนี้
ขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ เราอยากรู้สึกดีกว่านี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
** ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาให้กำลังใจและให้คำแนะนำนะคะ ดีใจจริงๆ
อิจฉาคนที่มีพ่อแม่เข้าใจจังเลยคะ อยากให้ครอบครัวเราเป็นแบบนั้นบ้างจัง
ที่บ้านเรายอมรับความผิดพลาดไม่ได้เลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ทุกอย่างจะต้องดี จะต้องเพอเฟ็กต์ไปหมด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
เค้าไม่เคยรับฟัง ไม่เคยเข้าใจและจะไม่พยายามเข้าใจ เค้าจะเป็นคนบอกเราให้ทำอย่างงั้น อย่างงี้ เรามีหน้าที่ทำตามและทำให้ดีที่สุด และผลที่ออกมาต้องดีด้วย เราไม่เข้าใจว่าทำไมที่ครอบครัวเราถึงเป็นแบบนี้ เรารู้สึกแย่มากค่ะ
เราอยากจะมีครอบครัวที่เข้าใจ อยากจะให้ครอบครัวเราเห็นว่าแค่สอบตกมันเรื่องเล็กๆ แต่มันไม่ทันแล้วแหละค่ะ มันสายเกินกว่าจะแก้ไข สายเกินกว่าจะให้ท่านปรับทัศนคติหรือเปลี่ยนมุมมองใหม่
ช่วงหลังๆมานี้เกรดเราตกค่ะ เพราะต้องเรียนพวกวิชาของตัวบริหาร เราไม่ชอบเลย เราไม่ถนัดมากๆ เราถนัดภาษาและทำตรงนั้นได้ดี
ที่บ้านเราไ่ม่เคยมองในเรื่องที่เราทำได้ดี แต่ชอบมองในส่วนที่เราทำพลาด และตั้งคำถามกับเราว่า "เรื่องแค่นี้ทำไมทำไม่ได้ ทำไมคนอื่นเขาทำได้!" พ่อกับแม่เคยพูดเปรยๆไว้ว่า ถ้าเกรดตกกว่านี้ ก็ให้หาเงินเรียนเอง จะได้ตั้งใจ แล้วก็จะไม่ให้เงินใช้ด้วย
หนักใจค่ะ มีพี่ชายคนนึงก็ไม่เคยเป็นที่ปรึกษา แถมชอบซ้ำเติมอีกต่างหาก เศร้าค่ะ ให้เล่าชีวิตก็จะลายเป็นดราม่าอีก
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ ทุกๆคนน่ารักมากเลยค่ะ ตอนนี้เราดีขึ้นนิดนึงแล้ว และตัดสินใจแล้วว่าจะไม่บอกพ่อกับแม่ กลัวท่านรับไม่ได้ กลัวท่านเครียด กลัวจะสงครามในบ้านจะปะทุขึ้นมาอีก
แต่ถึงถ้าบอกท่านก็จะให้เรารับผิดชอบเองอยู่แล้ว ต้องออกค่่าลงทะเบียนเองอยู่ดี มีค่าเท่ากัน เราซุ่มอยู่เงียบๆแล้วเอาเงินเก็บมาลงเรียนเองดีกว่า เราเลือกที่จะไม่พูด แล้วรอเรียนให้จบ ทำให้พ่อแม่แฮปปี้ แล้วค่อยมาบอกทีหลังก็ได้นี่เนาะ(หรอ?)
ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะคะ