สวัสดีค่ะ เข้าสู่ตอนที่สามแล้ว ตอนนี้สั้นนิดนึงนะคะ รบกวนขอคำวิจารณ์และความคิดเห็นเช่นเดิมค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^/
Link ตอน 1/5 :
http://pantip.com/topic/30506118
Link ตอน 2/5 :
http://pantip.com/topic/30509458
------------------------------------------
3.
กว่าจะได้พบโมริโมโตะ โนริโกะ ภรรยาของผู้เสียชีวิตก็เป็นเวลาใกล้เที่ยงของวันถัดมา
นายและเจ้าของเสียงหนุ่มคนนั้นเฝ้ารอการกลับบ้านของเธออยู่หน้าบ้านโมริโมโตะจนเช้า หรือเรียกว่าเฝ้าสังเกตการณ์ว่าน่าจะเหมาะสมกว่า เพราะเป็นภรรยาที่สามีโดนพบเป็นศพ มิหนำซ้ำสถานที่อยู่ในยามวิกาลยังไม่ชัดเจน
จนเมื่อกลับบ้านมา คุณนายโนริโกะไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มากับเพื่อนผู้หญิง เธอว่าเมื่อคืนก็ไปค้างบ้านเพื่อนผู้หญิงคนนั้น
พวกของนายแนะนำตัวสั้นๆ พอเป็นพิธีแล้วจึงแจ้งข่าวร้ายให้ทราบ นั่นก็คือข่าวการเสียชีวิตของนายโยอิชิ
"เอ๋ !" สิ้นเสียงอุทานสั้นๆ ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงคุณนายโนริโกะอีก ก่อนจะเกิดเอะอะกันขึ้น ดูเหมือนคุณนายจะเป็นลมล้มลงไป
ฉันได้ยินเพียงเสียงแว่วๆ ไม่ปะติดปะต่อว่า "โหดร้าย" "ทำไมต้องเป็นแบบนี้" "ทำใจดีๆ ไว้"
นายแทบไม่ได้ออกหน้า แต่ปล่อยให้เพื่อนผู้หญิงและลูกน้องเจ้าของเสียงหนุ่มนั้นเป็นคนจัดการ ฉันจึงได้อยู่อย่างเงียบสงบ
ในที่สุดสถานการณ์ก็สงบลง ได้ยินเสียงบทสนทนาระหว่างพวกของนายและเพื่อนหญิงคนนั้นดังขึ้น
"ได้พักซักหน่อยคงพอใจเย็นลงบ้าง ให้ดิฉันตามไปยืนยันศพผู้ตายด้วยได้ไหมคะ ท่าทางดูแล้วยังน่าเป็นห่วง"
นายตกลง เป็นอันว่าจะไปส่งทั้งสองด้วยรถตำรวจ
เพื่อนหญิงคนนั้นแนะนำตัว เธอชื่อว่ามิโนะ ยาสุเอะ
"ดิฉันเคยทำงานที่เดียวกับคุณโนริโกะน่ะค่ะ"
ที่ร้านตัวแทนประกันที่ย่านใจกลางเมือง คุณนายโนริโกะ ซึ่งในขณะนั้นใช้นามสกุลยามาโอกะ ลาออกเพื่อแต่งงาน ส่วนคุณผู้หญิงยาสุเอะเปลี่ยนงาน
"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าแต่งงานหรือยัง" นายถาม
"ยังค่ะ ดิฉันยังโสด ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอกค่ะ"
คุณผู้หญิงยาสุเอะหัวเราะ
"คุณโนริโกะไปค้างที่บ้านคุณบ่อยหรือครับ"
"ค่ะ ถ้าดิฉันไม่ได้อยู่กับผู้ชายที่ไหน ก็แวะมาเรื่อยๆ น่ะค่ะ"
คุณผู้หญิงยาสุเอะพูดหน้าตาเฉย
ฉันอดรู้สึกชอบกลไม่ได้ ดูเหมือนเธอจะแกล้งกำลังทำตัวร่าเริงกว่าที่ควรเป็น นายเองก็น่าจะรู้สึกเหมือนกัน
สักพักคุณนายโนริโกะก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้ ทุกคนจึงขึ้นรถมุ่งหน้าไปกรมตำรวจ
การสอบปากคำคุณนายโนริโกะกินเวลาประมาณสองชั่วโมง
พวกของนายกล่าวแสดงความเสียใจอย่างสุภาพอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มตั้งคำถามอย่างขมีขมัน คุณนายโนริโกะให้คำตอบอย่างเรียบง่าย ค่ะ เมื่อคืนสามีมีกำหนดกลับช้าอยู่แล้ว ได้ยินว่ามีการตรวจสอบภายในกะทันหัน... สามีดิฉันเป็นหัวหน้าแผนกบัญชีค่ะ ฉันก็เลยไปเที่ยวบ้านคุณมิโนะ ค่ะ สามีทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว เขาว่าถึงกลับมาบ้านก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปบริษัทอีก ถึงไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร
"พอนึกออกบ้างไหมครับว่ามีใครเคียดแค้นสามีคุณบ้าง"
พอนายถาม คุณนายโนริโกะก็หัวเราะออกมาอย่างแปลกใจ
"ไม่หรอกค่ะ จะไปมีได้ยังไง แค่อุบัติเหตุไม่ใช่เหรอคะ"
เมื่อบิดามารดาของผู้เสียชีวิตและมารดาของคุณนายโนริโกะแล่นมาถึงสถานีตำรวจ คุณนายจึงเพิ่งร้องห่มร้องไห้ออกมาเป็นหนแรก
หลังจากนั้น คุณผู้หญิงมิโน ยาสุเอะก็กระเถิบเข้ามาพูดกับนาย
"นี่ คุณตำรวจคะ โนริโกะเขาอยู่กับฉันจริงๆ นะ"
นายนิ่งเงียบ คงกำลังมองหน้าคุณผู้หญิงยาสุเอะ
"จริงๆ นะคะ มีพยานหลักฐานพร้อมเลยล่ะ"
"กังวลเรื่องนี้หรือครับ" นายถาม
"ค่ะ ก็โนริโกะเหมือนจะโดนตั้งข้อสงสัยนี่คะ"
ฉันคิดว่าคุณผู้หญิงยาสุเอะคงแกล้งทำตัวสดใสร่าเริงเพื่อให้เพื่อนที่หวาดกลัวคิดไปว่าตัวเองเองจะโดนป้ายข้อหาฆ่าสามีได้สบายใจขึ้นบ้าง
นายไม่ได้พูดอะไรกับคุณผู้หญิงยาสุเอะอีก ทว่าในภายหลัง นายหันไปพูดกับลูกน้องเจ้าของเสียงหนุ่มดังนี้
"ไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างหรือ"
"อะไรเหรอครับ"
"ภรรยาของผู้เคราะห์ร้ายไงล่ะ ตั้งแต่ได้รับแจ้งข่าวเธอยังไม่เคยถามพวกเราเลยซักคำ"
"ถามอะไรครับ"
"ถามว่าคนที่ขับรถชนสามีเป็นไงบ้าง จับได้แล้วหรือว่าหนีไปแล้ว พวกเรายังไม่ได้เบาะแสอะไรหรือไง ไม่รู้อะไรเลยแล้วทำเฉยอยู่ได้หรือไงนะ..."
ยามบ่ายวันรุ่งขึ้น สาเหตุการเสียชีวิตของนายโมริโมโตะ โยอิชิก็ชัดเจน กระโหลกศีรษะแตกและเลือดออกในสมองเป็นบริเวณกว้าง
ในประชุมสืบสวนรายงานว่าเขาโดนรถชนและโดนลากต่อไปอีกระยะจนตกอยู่สภาพสาหัสเจียนตาย สุดท้ายก็โดนใครบางคนฟาดอย่างรุนแรงที่ศีรษะจนถึงแก่ชีวิต
เป็นการฆ่าอย่างโหดเหี้ยม
นายโมริโมโตะยังทำประกันชีวิตสามแบบไว้กับสามบริษัทด้วยกัน ยอดเงินประกันรวมแล้วมีมูลค่าถึงแปดสิบล้านเยน ชื่อผู้รับผลประโยชน์คือคุณนายโนริโกะ
ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจนายเต้นรัวแรง กระทั่งในยามที่นายทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ในที่ประชุมแต่กลับล้มฟาดลงก็ยังเป็นเช่นนั้น หัวใจ
ไม่ได้เต้นช้าลงเลย
ฆาตกรรมยาวนาน : บทที่ 1 กระเป๋าสตางค์ของนายตำรวจ (3/5)
Link ตอน 1/5 : http://pantip.com/topic/30506118
Link ตอน 2/5 : http://pantip.com/topic/30509458
------------------------------------------
3.
กว่าจะได้พบโมริโมโตะ โนริโกะ ภรรยาของผู้เสียชีวิตก็เป็นเวลาใกล้เที่ยงของวันถัดมา
นายและเจ้าของเสียงหนุ่มคนนั้นเฝ้ารอการกลับบ้านของเธออยู่หน้าบ้านโมริโมโตะจนเช้า หรือเรียกว่าเฝ้าสังเกตการณ์ว่าน่าจะเหมาะสมกว่า เพราะเป็นภรรยาที่สามีโดนพบเป็นศพ มิหนำซ้ำสถานที่อยู่ในยามวิกาลยังไม่ชัดเจน
จนเมื่อกลับบ้านมา คุณนายโนริโกะไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มากับเพื่อนผู้หญิง เธอว่าเมื่อคืนก็ไปค้างบ้านเพื่อนผู้หญิงคนนั้น
พวกของนายแนะนำตัวสั้นๆ พอเป็นพิธีแล้วจึงแจ้งข่าวร้ายให้ทราบ นั่นก็คือข่าวการเสียชีวิตของนายโยอิชิ
"เอ๋ !" สิ้นเสียงอุทานสั้นๆ ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงคุณนายโนริโกะอีก ก่อนจะเกิดเอะอะกันขึ้น ดูเหมือนคุณนายจะเป็นลมล้มลงไป
ฉันได้ยินเพียงเสียงแว่วๆ ไม่ปะติดปะต่อว่า "โหดร้าย" "ทำไมต้องเป็นแบบนี้" "ทำใจดีๆ ไว้"
นายแทบไม่ได้ออกหน้า แต่ปล่อยให้เพื่อนผู้หญิงและลูกน้องเจ้าของเสียงหนุ่มนั้นเป็นคนจัดการ ฉันจึงได้อยู่อย่างเงียบสงบ
ในที่สุดสถานการณ์ก็สงบลง ได้ยินเสียงบทสนทนาระหว่างพวกของนายและเพื่อนหญิงคนนั้นดังขึ้น
"ได้พักซักหน่อยคงพอใจเย็นลงบ้าง ให้ดิฉันตามไปยืนยันศพผู้ตายด้วยได้ไหมคะ ท่าทางดูแล้วยังน่าเป็นห่วง"
นายตกลง เป็นอันว่าจะไปส่งทั้งสองด้วยรถตำรวจ
เพื่อนหญิงคนนั้นแนะนำตัว เธอชื่อว่ามิโนะ ยาสุเอะ
"ดิฉันเคยทำงานที่เดียวกับคุณโนริโกะน่ะค่ะ"
ที่ร้านตัวแทนประกันที่ย่านใจกลางเมือง คุณนายโนริโกะ ซึ่งในขณะนั้นใช้นามสกุลยามาโอกะ ลาออกเพื่อแต่งงาน ส่วนคุณผู้หญิงยาสุเอะเปลี่ยนงาน
"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าแต่งงานหรือยัง" นายถาม
"ยังค่ะ ดิฉันยังโสด ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอกค่ะ"
คุณผู้หญิงยาสุเอะหัวเราะ
"คุณโนริโกะไปค้างที่บ้านคุณบ่อยหรือครับ"
"ค่ะ ถ้าดิฉันไม่ได้อยู่กับผู้ชายที่ไหน ก็แวะมาเรื่อยๆ น่ะค่ะ"
คุณผู้หญิงยาสุเอะพูดหน้าตาเฉย
ฉันอดรู้สึกชอบกลไม่ได้ ดูเหมือนเธอจะแกล้งกำลังทำตัวร่าเริงกว่าที่ควรเป็น นายเองก็น่าจะรู้สึกเหมือนกัน
สักพักคุณนายโนริโกะก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้ ทุกคนจึงขึ้นรถมุ่งหน้าไปกรมตำรวจ
การสอบปากคำคุณนายโนริโกะกินเวลาประมาณสองชั่วโมง
พวกของนายกล่าวแสดงความเสียใจอย่างสุภาพอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มตั้งคำถามอย่างขมีขมัน คุณนายโนริโกะให้คำตอบอย่างเรียบง่าย ค่ะ เมื่อคืนสามีมีกำหนดกลับช้าอยู่แล้ว ได้ยินว่ามีการตรวจสอบภายในกะทันหัน... สามีดิฉันเป็นหัวหน้าแผนกบัญชีค่ะ ฉันก็เลยไปเที่ยวบ้านคุณมิโนะ ค่ะ สามีทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว เขาว่าถึงกลับมาบ้านก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปบริษัทอีก ถึงไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร
"พอนึกออกบ้างไหมครับว่ามีใครเคียดแค้นสามีคุณบ้าง"
พอนายถาม คุณนายโนริโกะก็หัวเราะออกมาอย่างแปลกใจ
"ไม่หรอกค่ะ จะไปมีได้ยังไง แค่อุบัติเหตุไม่ใช่เหรอคะ"
เมื่อบิดามารดาของผู้เสียชีวิตและมารดาของคุณนายโนริโกะแล่นมาถึงสถานีตำรวจ คุณนายจึงเพิ่งร้องห่มร้องไห้ออกมาเป็นหนแรก
หลังจากนั้น คุณผู้หญิงมิโน ยาสุเอะก็กระเถิบเข้ามาพูดกับนาย
"นี่ คุณตำรวจคะ โนริโกะเขาอยู่กับฉันจริงๆ นะ"
นายนิ่งเงียบ คงกำลังมองหน้าคุณผู้หญิงยาสุเอะ
"จริงๆ นะคะ มีพยานหลักฐานพร้อมเลยล่ะ"
"กังวลเรื่องนี้หรือครับ" นายถาม
"ค่ะ ก็โนริโกะเหมือนจะโดนตั้งข้อสงสัยนี่คะ"
ฉันคิดว่าคุณผู้หญิงยาสุเอะคงแกล้งทำตัวสดใสร่าเริงเพื่อให้เพื่อนที่หวาดกลัวคิดไปว่าตัวเองเองจะโดนป้ายข้อหาฆ่าสามีได้สบายใจขึ้นบ้าง
นายไม่ได้พูดอะไรกับคุณผู้หญิงยาสุเอะอีก ทว่าในภายหลัง นายหันไปพูดกับลูกน้องเจ้าของเสียงหนุ่มดังนี้
"ไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างหรือ"
"อะไรเหรอครับ"
"ภรรยาของผู้เคราะห์ร้ายไงล่ะ ตั้งแต่ได้รับแจ้งข่าวเธอยังไม่เคยถามพวกเราเลยซักคำ"
"ถามอะไรครับ"
"ถามว่าคนที่ขับรถชนสามีเป็นไงบ้าง จับได้แล้วหรือว่าหนีไปแล้ว พวกเรายังไม่ได้เบาะแสอะไรหรือไง ไม่รู้อะไรเลยแล้วทำเฉยอยู่ได้หรือไงนะ..."
ยามบ่ายวันรุ่งขึ้น สาเหตุการเสียชีวิตของนายโมริโมโตะ โยอิชิก็ชัดเจน กระโหลกศีรษะแตกและเลือดออกในสมองเป็นบริเวณกว้าง
ในประชุมสืบสวนรายงานว่าเขาโดนรถชนและโดนลากต่อไปอีกระยะจนตกอยู่สภาพสาหัสเจียนตาย สุดท้ายก็โดนใครบางคนฟาดอย่างรุนแรงที่ศีรษะจนถึงแก่ชีวิต
เป็นการฆ่าอย่างโหดเหี้ยม
นายโมริโมโตะยังทำประกันชีวิตสามแบบไว้กับสามบริษัทด้วยกัน ยอดเงินประกันรวมแล้วมีมูลค่าถึงแปดสิบล้านเยน ชื่อผู้รับผลประโยชน์คือคุณนายโนริโกะ
ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจนายเต้นรัวแรง กระทั่งในยามที่นายทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ในที่ประชุมแต่กลับล้มฟาดลงก็ยังเป็นเช่นนั้น หัวใจ
ไม่ได้เต้นช้าลงเลย