ผมควรทำไงดีครับ ทั้งรัก ... ทั้งเหนื่อย

คือผมคบกับแฟนมาปีนี้เข้าปีที่3 ผมรู้จักเค้าสมัยเรียนมหาลัยตอนปี4 แฟนผมอายุมากกว่าผม 11 ปี ปัจจุบันผม 26 แฟนผม37 โดยรู้จักกันผ่านทาง msn ก่อนหน้านี้เราคุยกันแบบไม่ได้คิดอะไรแต่หลังจากนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้น คุยกันมาประมาณ5 เดือนผมกับเค้าก็ได้นัดเจอกันครับหลังจากนั้นเราสองคนก็ชอบกันและคบกันมาเรื่อยๆ อ้อ ... ผมลืมบอกว่าเราอยู่คนละจังหวัดกันครับ ผมอยู่กรุงเทพแต่แฟนผมอยู่นครปฐม. ตอนรู้จักกันแรกๆเค้าบอกว่าเป็นเซลล์ขายรถอยู่ที่นั่นซึ่งผมก็ไม่ได้ติดใจหรือสงสัยอะไร เพราะผมรักเค้าไม่ว่าจะทำอาชีพอะไรก็ตาม  ทุกอย่างยังปกติเหมือนคนเป็นแฟนกันทุกอย่างครับ เราสองคนเจอกันไม่บ่อยนัก อาทิตย์ละครั้งหรือบางทีก็เดือนละครั้งผมก็โอเคไม่ว่าอะไรเราเป็นอย่างนี้กันมาตลอดครับ ไม่มีโอกาสจะได้ไปเที่ยว ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยเหมือนคู่รักคู่อื่นๆเค้า(หลายๆครั้งผมก็น้อยใจ) จนเวลาผ่านไปหลายเดือนเค้าก็บอกผมว่าไม่ได้เป็นเซลล์ขายรถ และบอกว่าที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัวซึงมันก็จริงครับ กิจการของเค้าดังมากและเป็นที่ยอมรับ และรู้จักเป็นอย่างมาก แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมดีใจ กลับคิดตรงกันข่ามด้วยซ้ำไป ตอนคบกันแรกๆเค้ามองผมในแง่ร้ายตลอด เต็มไปด้วยความไม่ไว้ใจในตัวผม เค้าชอบพูดตลอดว่าผมจะไปเกาะเค้ากินซึ่งผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยและคำพูดดูถูกอีกต่างๆนาๆ ผมน้อยใจและเสียใจหลายครั้งจนเคยจะเลิกกันด้วยเหตุผลที่เค้าคิดไปเองอยู่คนเดียว จริงอยู่ครับที่ผมไม่ได้รวยเหมือนเค้าแต่ก็ไม่คิดจะเกาะเค้าเลยนะครับ จนผมเรียนจบมหาลัยเค้าและได้ทำงานความคิดเรื่องนั้นของเค้าก้อหยุดไป ณ ตอนนั้นเราก็เจอกันน้อยลงเริ่มเป็นเดือนละครั้ง สองเดือนครั้งทั้งๆที่ผมอยากเจอเค้าบ่อยๆด้วยซ้ำไปแต่ต่างคนต่างติดงานจนบางครั้งก็มีคนเข้ามาจีบผมครับ ผมก็คุยด้วยและเจอกับคนเหล่านั้นบ้าง ผมถามเพื่อนบ่อยครั้งว่ากูผิดมั้ยที่ทำแบบนี้ เพื่อนมันก็บอกว่าไม่ผิดเพราะผมกับแฟนบางที2-3เดือนเจอกันก็มี ซึ่งเพื่อนผมไม่ค่อยชอบแฟนผมเท่าไหร่นักเนื่องจากไม่มีเวลาให้ผม เวลาผมเสียใจก็มีเพื่อนนี่แหละที่ค อยปลอบ มีหลายครั้งเลยครับที่พ่อ แม่เค้าจะหาผู้หญิงมาให้ดูตัว จนผมอดคิดไม่ได้ว่าวันนึงเราต้องเลิกกันด้วยเหตุผลนี้แน่ๆ แต่เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไรและพ่อ แม่เขาก็เลิกหามาให้ไปเองครับ หลายครั้งเหมือนกันครับที่เค้าบอกให้เราเลิกกันแต่ผมก็ยังดื้อที่คบกับเค้าต่อ เพราะถ้าเค้าแต่งงานไม่อยากให้ผมเสียใจ ลืมบอกไปว่าผมมั่นใจกับแฟนคนนี้มากว่าจะไม่มีนอกใจ มีครั้งนึงผมจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับคนอื่นและผมเสียใจมากเค้าก็ขอโทดและไม่ทำอีก ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะคนเราผิดพลาดกันได้ ก็คบกันมาเรื่อยๆอะครับ จนเมื่อวันที๋ 12/12/12 เราได้เจอกันผมก็มีของขวัญให้เค้าเป็นครีมบำรุงผิวหน้าที่เค่าอยากได้ราคาหลายพันบาทพร้อมกับเสื้อแบรนด์เนมอีกหนึ่งตัวซึ่งเสื้อตัวนี้ผมแอบซื้อให้เค้าเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อเดือน พ.ย. ผมกับเค้าเกิดเดือนเดียวกันครับวันเกิดก็ติดกัน แต่เค้าไม่มีของขวัญให้ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะผมอยากให้เค้าบ้าง เค้าก็บอกว่าซื้อมาทำไมเปลืองเงิน ก็ผมอยากให้แฟนผมมความสุขนี่ครับ. วันนั้นผมมีความสุขมากที่ได้เจอกัน ใช้เวลาร่วมกัน. และก็ไม่คิดว่าอาจเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน พอเข้าปีใหม่ 2556 ตั้งแต่ต้นปี ปีใหม่ วาเลนไทน์ หรือจะวันไหน เทศกาลไหน เค้าก็ไม่ยอมมาเจอเลยครับ. แล้วพอเข้าเดือนมีนา เค้าก็บอกว่าเค้าไม่สบายเป็นมะเร็ง ผมตกใจมาก ร้องไห้เสียใจไม่น้อยไปกว่าเค้า และพยายามจะพาเค้าไปหาหมอแต่ก็ไม่ยอมไป และบอกผมมาตลอดว่าให้ผมมีแฟนใหม่เถอะเพราะไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ทำคนที่รักทุกข์ใจ แต่ผมก็ไม่ยอมเลิก และยังคงโทหาทุกวัน เค้าได้แต่บอกว่าไม่อยากทำร้ายผม สักวันผมจะเข้าใจและผมอาจต้องขอบคุณเค้า. จนเมื่อสิ้นเดือน เมษาทีผ่านมาผมไปปฏิบัติธรรม ที่วัดป่าแห่งหนึ่งใน จังหวัดมหาสารคาม พอวันที่ 2 พ.ค. ที่ผ่านมานี่ระหว่างที่กำลังจะสวดมนต์ผมโทรไปหาแฟน คุยกันอยู่ดีๆ ผมก็บอกว่าคิดถึงอยากเจอ ถ้ากลับ กรุงเทพแล้วมาเจอกันนะ เค้าก็ไม่มาปฏิเสธอย่างเดียว จนเค้าบอกว่าอยากรู้นักใช่มั้ยว่าทำไมถึงไม่อยากเจอ จะบอกให้ก็ได้ ผมไม่อยากรู้คำตอบทั้งๆที่ก่อนหน้านีอยากรู้มาตลอด ใจสั่น ตื่นเต้น จนเค้าบอกว่า ... เค้าไปมีอะไรกับเด็กคนนึงอายุ18 ปี วันนั้นเป็นช่วงปีใหม่เค้าไปกินเหล้าห้องเพื่อนแล้วน้องคนนี้อยู่ห้องข้างๆ มาร่วมวงด้วยหลังจากนั้นก็ไปมีอะไรกัน จนมีครั้งที่สองเหตุการณ์เดียวกันโดยไม่ใส่ถุงยางทั้งสองครั้ง หลายวันผ่านไปเพื่อนแฟนผมที่อยู่ห้องข้างๆเด็กคนนั้นก็เข้าไปเอาของห้องเด็กคนนั้นแล้วไปเจอใบตรวจเลือด ปรากฏว่าผลเลือดเป็นบวก แล้วเค้าก็มาบอกแฟนผม พวกเขาเลยบุกไปที่ห้องของเด็กคนนั้นอีกครั้งเพื่อถามความจริง ได้คำตอบมาว่า มันเป็นเอดส์ ที่ไม่บอกเพราะอยากให้คนที่มีอะไรด้วยติดเหมือนมัน หลังจากนั้นไม่กี่วันเด็กคนนั้นก็ย้ายห้องหนีไป พอแฟนผมรู้เค้าก็บอกว่าเสียใจ ร้องไห้ ทำใจมาหลายวัน ผมช็อคมาก !! หน้าชา มือชา เหมือนคนล่องลอย พร้อมกับร้องไห้ชุดใหญ่ บอกให้ไปตรวจก็ไม่ยอมไป เค้าก็บอกผมว่าเข้าใจแล้วใช่มั้ยที่ทำไมไม่มาเจอ แล้วสักวันผมก็อาจต้องขอบคุณเค้า เค้าทำร้ายคนที่เค้ารักไม่ได้ ไม่รู้ว่าผมโชคดีหรือโชคร้าย จนถึงวันนี้ผมก็ไม่เคยจะทิ้งเค้า คอยเป็นห่วง และรักเค้าเหมือนเดิมแต่ยังไงเค้าก็ไม่กล้ามาเจอผมอยู่ดี

ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับที่ยังคงรักและเป็นห่วงเค้า ไม่ปล่อยเค้าอยู่เพียงคนเดียวในวันที่เค้าทุกข์ใจ แม้เค้าจะไม่ไปตรวจและเคลียร์ตัวเองให้มันชัดเจน ....
และผมจะทำไงให้เค้าไปตรวจให้ได้ครับ T_T