ผมชื่อต้นครับ เรียนอยู่ระดับมหาลัยปีสุดท้าย ตอนเข้าปี1มาใหม่ๆก้รุ้จักกันกับก้อย(นามสมมุติ) เราเป็นเพื่อนคณะเดียวกันสาขาเดียวกันครับ
อยู่ในกลุ่มเดียวกัน สนิทกันในระดับหนึ่งแก็เป็นเพื่อนกันมาตลอด จนกระทั่งขึ้นปีสองผมเริ่มชอบเธอทั้งๆที่เธอไม่ใช่สเปคผมเลย
แต่นิสัยเธอดีมาก ผมรุ้สึกว่าไม่ต้องปรับตัวเวลาอยุ่กับเธอ จึงตัดสินใจบอกรักและคบกันมา แต่ก็คบได้ไม่นานครับ
ประมาณ 2 เดือน เราก็เลิกกัน เธอให้เหตุผลว่า เรายังไม่ใช่ ตัดใจเถอะ เพราะตลอดเวลาที่คบกัน ผมหึงเธอเกินไป
ให้ความเป็นส่วนตัวน้อยเกินไป เธอจึงรุ้สึกทุกข์มากกว่ามีความสุข เสียใจมากครับได้ยินแบบนี้
ผมก็เพ้อถึงเธออยู่เรื่อยๆจนเธอรำคาญ อันเฟรนและไม่คุยกับผมอีกเลย มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ ไร้ค่ากว่าเดิมอีก
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราใจเย็นลง ความเสียใจก็น้อยลง แต่ก็ยังรักเธอเหมือนเดิมครับ จนถึงทุกวันนี้
เธอยังไม่มีใคร แต่คิดว่าคงมีคนคุยด้วยอยู่ คำพูดของเธอที่เคยบอกและเจ็บที่สุดคือ
"อย่าทำอะไรอีกเลย มันไม่เหมือนเดิมหรอก เค้าสงสารแก" พอถึงวันเกิดเธอ ผมก็ซื้อของขวัญให้เธอนะครับ อยากให้เธอให้โอกาสเราใหม่
ปรับปรุงนิสัยตัวเองใหม่เพื่อคนๆเดียว สุดท้ายเหมือนมันจะไม่มีอะไรดีขึ้นมาก ตอนนี้เธอเริ่มคุยกับผมบ้างแต่ไม่บ่อยประมาณ
ว่ามีธุระ มีงานถึงจะได้คุยกัน ประเด็นคือจากนี้ไปผมควรทำยังไงดีครับ?
ในใจผมรู้อยุ่แล้วว่าสักวันเราต้องเจอใครอีกมากมาย เรื่องแค่นี้มันแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตที่เราต้องเจอ
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกรัก เลยทำดีกับเธอตามความรู้สึก อยากให้เธอเปิดใจให้เราใหม่ ต้องทำยังไงครับ?
รึถ้างั้นจะตัดใจยังไง อยุ่แบบนี้มันทรมาณมาก เวลาเธอไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ผมก็ห่วงเธอตลอด แต่บอกไม่ได้
ปล.ตอนคบกันความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอย่างมากแค่จูบนะครับ ไม่เคยทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน
ทำอย่างไรเมื่อยังรักแฟนเก่าที่ไม่เก่า 18+
อยู่ในกลุ่มเดียวกัน สนิทกันในระดับหนึ่งแก็เป็นเพื่อนกันมาตลอด จนกระทั่งขึ้นปีสองผมเริ่มชอบเธอทั้งๆที่เธอไม่ใช่สเปคผมเลย
แต่นิสัยเธอดีมาก ผมรุ้สึกว่าไม่ต้องปรับตัวเวลาอยุ่กับเธอ จึงตัดสินใจบอกรักและคบกันมา แต่ก็คบได้ไม่นานครับ
ประมาณ 2 เดือน เราก็เลิกกัน เธอให้เหตุผลว่า เรายังไม่ใช่ ตัดใจเถอะ เพราะตลอดเวลาที่คบกัน ผมหึงเธอเกินไป
ให้ความเป็นส่วนตัวน้อยเกินไป เธอจึงรุ้สึกทุกข์มากกว่ามีความสุข เสียใจมากครับได้ยินแบบนี้
ผมก็เพ้อถึงเธออยู่เรื่อยๆจนเธอรำคาญ อันเฟรนและไม่คุยกับผมอีกเลย มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ ไร้ค่ากว่าเดิมอีก
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราใจเย็นลง ความเสียใจก็น้อยลง แต่ก็ยังรักเธอเหมือนเดิมครับ จนถึงทุกวันนี้
เธอยังไม่มีใคร แต่คิดว่าคงมีคนคุยด้วยอยู่ คำพูดของเธอที่เคยบอกและเจ็บที่สุดคือ
"อย่าทำอะไรอีกเลย มันไม่เหมือนเดิมหรอก เค้าสงสารแก" พอถึงวันเกิดเธอ ผมก็ซื้อของขวัญให้เธอนะครับ อยากให้เธอให้โอกาสเราใหม่
ปรับปรุงนิสัยตัวเองใหม่เพื่อคนๆเดียว สุดท้ายเหมือนมันจะไม่มีอะไรดีขึ้นมาก ตอนนี้เธอเริ่มคุยกับผมบ้างแต่ไม่บ่อยประมาณ
ว่ามีธุระ มีงานถึงจะได้คุยกัน ประเด็นคือจากนี้ไปผมควรทำยังไงดีครับ?
ในใจผมรู้อยุ่แล้วว่าสักวันเราต้องเจอใครอีกมากมาย เรื่องแค่นี้มันแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตที่เราต้องเจอ
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกรัก เลยทำดีกับเธอตามความรู้สึก อยากให้เธอเปิดใจให้เราใหม่ ต้องทำยังไงครับ?
รึถ้างั้นจะตัดใจยังไง อยุ่แบบนี้มันทรมาณมาก เวลาเธอไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ผมก็ห่วงเธอตลอด แต่บอกไม่ได้
ปล.ตอนคบกันความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอย่างมากแค่จูบนะครับ ไม่เคยทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน