เนื่องจากเมื่อวันศุกร์ที่ 16 พฤษภาคม 2556 ที่ผ่านมา คุณยายของแฟนผมท่านเกิดไม่สบาย
ตัวท่านมีโรคประจำตัวอยู่แล้ว และได้เข้ารักษาเป็นประจำที่โรงพยาบาลบ้านแพ้ว อำเภอบ้านแพ้ว สมุทรสาคร (เมื่อ2เดือนก่อนก็ได้เข้าพักรักษาครับ)
ไปถึงตอนประมาณ 2 ทุ่ม ได้รับการตรวจและวินิจฉัยจากแพทย์แล้วสรุปคือได้แอดมิท คืนแรกได้พักที่ห้องรวมธรรมดา เนื่องจากอาการท่านยังไม่ค่อยดี แต่ก็ได้ขอห้องพิเศษไป เผื่อไว้หลังจากที่อาการท่านดีขึ้น เพราะอากาศค่อนข้างร้อนมาก
เช้าวันที่ 17 ก็ได้ห้องพิเศษครับ ค่าห้องวันละ 1000 บาท เป็นห้องเดียวกันกับที่เคยเข้ามารักษาเมื่อสองเดือนก่อน
จำได้ว่าในห้องนี้แอร์ใช้ไม่ได้ มีพัดลมติดผนัง 1 ตัว และพัดลมตั้งพื้นที่ทางโรงพยาบาลนำมาให้ใช้แก้ขัดอีก 1 ตัว
ในภาพมีพัดลมที่นำมาจากบ้านด้วยครับ ทั้งหมดรวมกัน 4 ตัว
แต่คราวที่แล้วคิดว่าคงเพิ่งจะเกิดปัญหา จึงไม่ได้ท้วงติงอะไรไปปล่อยเลยตามเลย
ปรากฏว่าผ่านมาสองเดือน ปัญหาที่ว่ายังไม่ได้รับการแก้ไข แอร์ที่เป่าออกมามีแต่ลม ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างจากห้องธรรมดาที่เพิ่งย้ายมา
ก็เลยกลายเป็นว่าจ่ายเพิ่มวันละ 1000 บาท เพื่อที่จะมานอนร้อนเดี่ยวๆ ไม่ต้องร้อนรวมกับคนอื่น
ตอนที่ไปเยี่ยมก็เป็นช่วงเย็นหลังเลิกงานแล้ว อากาศในห้องทั้งร้อนและอบอ้าว ดูท่าแล้วไม่ไหวแน่ๆ ยายก็ยังไม่ได้สติ ท่านได้แต่นอนพลิกไปมา คงเนื่องมาจากอากาศมันค่อนข้างร้อนนี่แหละครับ
ทางแฟนผมก็เลยสอบถามกับพยาบาลเวรที่มาดูแลครับ ว่าทำไมแอร์ยังใช้ไม่ได้ คือคราวที่แล้วพอเข้าใจนะว่าอาจจะเกิดเหตุขัดข้องแต่นี่มันก็ผ่านมาตั้ง 2 เดือนแล้ว
คำตอบที่ได้รับจากคุณพยาบาลคือ มันก็เย็นบ้างไม่เย็นบ้าง ,ห้องอื่นก็ไม่เย็นเหมือนกัน ,ห้อง 1500 แอร์เย็น ,เป็นอย่างนี้มา 6 เดือนแล้ว
อันนี้ยังไม่รวมกับน้ำเสียงและกิริยาท่าทางต่างๆที่แสดงราวกับ คนไข้และญาติๆ นี่ไม่ต่างจากชาวป่าชาวเขา ไม่รู้เรื่องรู้ราว
ได้คำตอบอย่างนี้แฟนผมเธอก็อารมณ์เสียสิครับ เธอก็ถามกลับไปเลยว่าถ้าอย่างนี้ร้องเรียนกับใครได้ คุณพยาบาลตอบสวนกลับมาฉับไวเลยว่า เชิญชั้น 5 เลยค่ะ (ห้องที่คุณยายนอนรักษาอยู่ชั้น4) แฟนผมเธอก็ขึ้นไปสอบถามเลย คำตอบคือ ไม่มีใครแจ้งเหรอว่าแอร์เสีย
แล้วยังมาบ่นว่าชั้น 4 ให้ขึ้นมาเหรอ เป็นอย่างนี้ตลอดเลย แสดงว่านี่คงไม่ใช่เคสแรกหรอกครับที่มีคนเหลืออดกับเรื่องเหล่านี้
แต่มันก็แปลกอยู่อย่างนึงนะครับ ห้องที่คุณเธออยู่กันนั้น แอร์ก็ช่างเย็นเจี๊ยบทั้งชั้น 4 ชั้น 5 ซึ่งก็อยู่ตรงข้ามกับห้องพักคนไข้แท้ๆ
ห้องพักคุณๆพยาบาลครับ
คือเราก็รู้ถึงมาตรฐานการบริการของพยาบาลโรงพยาบาลรัฐบาลอยู่แล้ว ไม่ได้คาดหวังให้มาพินอบพิเทาอะไรมากมายหรอกครับ
แต่คำพูดและกิริยาท่าทางที่สื่อออกมา มันไม่ค่อยจะเหมาะกับหมวกสีขาวและชุดยูนิฟอร์มที่สวมใส่ รวมไปถึงชื่อวิชาชีพที่ประกอบหาเลี้ยงชีพนี้ด้วย
ส่วนปัญหาที่มันเกิดขึ้น เรื่องการบำรุงรักษา หรือซ่อมแซม มันไม่น่าจะยืดเยื้อยาวนานเป็นครึ่งค่อนปีอย่างนี้
มันอยู่ที่ความใส่ใจของผู้บริหารที่มีหน้าที่รับผิดชอบตรงนี้มากกว่า ไม่ต้องไปหาแพะหาแกะที่ไหนหรอกครับ
ส่วนที่ดีผมก็ชื่นชมนะ ส่วนที่มันแย่ มันห่วย ผมก็อยากจะติติงบ้าง ผมใช้บริการผมจ่ายค่าบริการเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่ดูที่คุณบริการกันสิ
โรงพยาบาลอุตส่าห์ลงท้ายด้วยคำว่าองค์การมหาชน คงไม่ได้มาเพราะโชคช่วยหรอก
แอร์เสียลดค่าห้องให้หรือเปล่า ก็ไม่ ถามว่าอยากให้ลดไหม ไม่ได้อยากเลยซักแดงเดียว พร้อมที่จะจ่ายครับ แต่มันเสียดาย เหมือนกับถูกเอาเปรียบ
ญาติๆน่ะ เขาทนร้อนกันได้ แต่คนไข้นี่สิครับ ยังไม่รู้สึกตัวได้แต่นอนพลิกไปพลิกมา แสดงออกทางร่างกายอย่างเดียว สงสารท่านครับ
ที่มาพูดคุยในนี้ก็อยากจะบอกกล่าวให้ทุกท่านทราบครับ เผื่อบางทีผู้หลักผู้ใหญ่ได้บังเอิญมาเห็นมาอ่าน เผื่อท่านยังไม่ทราบถึงปัญหาเกิดขึ้นในองค์กรของท่าน จะได้ปรับปรุงแก้ไขให้มันดีขึ้นกว่านี้ครับ
เหตุการณ์ไม่ประทับใจกับการมารยาทของผู้ประกอบวิชาชีพนางพยาบาลและความใส่ใจของโรงพยาบาลครับ
ตัวท่านมีโรคประจำตัวอยู่แล้ว และได้เข้ารักษาเป็นประจำที่โรงพยาบาลบ้านแพ้ว อำเภอบ้านแพ้ว สมุทรสาคร (เมื่อ2เดือนก่อนก็ได้เข้าพักรักษาครับ)
ไปถึงตอนประมาณ 2 ทุ่ม ได้รับการตรวจและวินิจฉัยจากแพทย์แล้วสรุปคือได้แอดมิท คืนแรกได้พักที่ห้องรวมธรรมดา เนื่องจากอาการท่านยังไม่ค่อยดี แต่ก็ได้ขอห้องพิเศษไป เผื่อไว้หลังจากที่อาการท่านดีขึ้น เพราะอากาศค่อนข้างร้อนมาก
เช้าวันที่ 17 ก็ได้ห้องพิเศษครับ ค่าห้องวันละ 1000 บาท เป็นห้องเดียวกันกับที่เคยเข้ามารักษาเมื่อสองเดือนก่อน
จำได้ว่าในห้องนี้แอร์ใช้ไม่ได้ มีพัดลมติดผนัง 1 ตัว และพัดลมตั้งพื้นที่ทางโรงพยาบาลนำมาให้ใช้แก้ขัดอีก 1 ตัว
ในภาพมีพัดลมที่นำมาจากบ้านด้วยครับ ทั้งหมดรวมกัน 4 ตัว
แต่คราวที่แล้วคิดว่าคงเพิ่งจะเกิดปัญหา จึงไม่ได้ท้วงติงอะไรไปปล่อยเลยตามเลย
ปรากฏว่าผ่านมาสองเดือน ปัญหาที่ว่ายังไม่ได้รับการแก้ไข แอร์ที่เป่าออกมามีแต่ลม ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างจากห้องธรรมดาที่เพิ่งย้ายมา
ก็เลยกลายเป็นว่าจ่ายเพิ่มวันละ 1000 บาท เพื่อที่จะมานอนร้อนเดี่ยวๆ ไม่ต้องร้อนรวมกับคนอื่น
ตอนที่ไปเยี่ยมก็เป็นช่วงเย็นหลังเลิกงานแล้ว อากาศในห้องทั้งร้อนและอบอ้าว ดูท่าแล้วไม่ไหวแน่ๆ ยายก็ยังไม่ได้สติ ท่านได้แต่นอนพลิกไปมา คงเนื่องมาจากอากาศมันค่อนข้างร้อนนี่แหละครับ
ทางแฟนผมก็เลยสอบถามกับพยาบาลเวรที่มาดูแลครับ ว่าทำไมแอร์ยังใช้ไม่ได้ คือคราวที่แล้วพอเข้าใจนะว่าอาจจะเกิดเหตุขัดข้องแต่นี่มันก็ผ่านมาตั้ง 2 เดือนแล้ว
คำตอบที่ได้รับจากคุณพยาบาลคือ มันก็เย็นบ้างไม่เย็นบ้าง ,ห้องอื่นก็ไม่เย็นเหมือนกัน ,ห้อง 1500 แอร์เย็น ,เป็นอย่างนี้มา 6 เดือนแล้ว
อันนี้ยังไม่รวมกับน้ำเสียงและกิริยาท่าทางต่างๆที่แสดงราวกับ คนไข้และญาติๆ นี่ไม่ต่างจากชาวป่าชาวเขา ไม่รู้เรื่องรู้ราว
ได้คำตอบอย่างนี้แฟนผมเธอก็อารมณ์เสียสิครับ เธอก็ถามกลับไปเลยว่าถ้าอย่างนี้ร้องเรียนกับใครได้ คุณพยาบาลตอบสวนกลับมาฉับไวเลยว่า เชิญชั้น 5 เลยค่ะ (ห้องที่คุณยายนอนรักษาอยู่ชั้น4) แฟนผมเธอก็ขึ้นไปสอบถามเลย คำตอบคือ ไม่มีใครแจ้งเหรอว่าแอร์เสีย
แล้วยังมาบ่นว่าชั้น 4 ให้ขึ้นมาเหรอ เป็นอย่างนี้ตลอดเลย แสดงว่านี่คงไม่ใช่เคสแรกหรอกครับที่มีคนเหลืออดกับเรื่องเหล่านี้
แต่มันก็แปลกอยู่อย่างนึงนะครับ ห้องที่คุณเธออยู่กันนั้น แอร์ก็ช่างเย็นเจี๊ยบทั้งชั้น 4 ชั้น 5 ซึ่งก็อยู่ตรงข้ามกับห้องพักคนไข้แท้ๆ
ห้องพักคุณๆพยาบาลครับ
คือเราก็รู้ถึงมาตรฐานการบริการของพยาบาลโรงพยาบาลรัฐบาลอยู่แล้ว ไม่ได้คาดหวังให้มาพินอบพิเทาอะไรมากมายหรอกครับ
แต่คำพูดและกิริยาท่าทางที่สื่อออกมา มันไม่ค่อยจะเหมาะกับหมวกสีขาวและชุดยูนิฟอร์มที่สวมใส่ รวมไปถึงชื่อวิชาชีพที่ประกอบหาเลี้ยงชีพนี้ด้วย
ส่วนปัญหาที่มันเกิดขึ้น เรื่องการบำรุงรักษา หรือซ่อมแซม มันไม่น่าจะยืดเยื้อยาวนานเป็นครึ่งค่อนปีอย่างนี้
มันอยู่ที่ความใส่ใจของผู้บริหารที่มีหน้าที่รับผิดชอบตรงนี้มากกว่า ไม่ต้องไปหาแพะหาแกะที่ไหนหรอกครับ
ส่วนที่ดีผมก็ชื่นชมนะ ส่วนที่มันแย่ มันห่วย ผมก็อยากจะติติงบ้าง ผมใช้บริการผมจ่ายค่าบริการเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่ดูที่คุณบริการกันสิ
โรงพยาบาลอุตส่าห์ลงท้ายด้วยคำว่าองค์การมหาชน คงไม่ได้มาเพราะโชคช่วยหรอก
แอร์เสียลดค่าห้องให้หรือเปล่า ก็ไม่ ถามว่าอยากให้ลดไหม ไม่ได้อยากเลยซักแดงเดียว พร้อมที่จะจ่ายครับ แต่มันเสียดาย เหมือนกับถูกเอาเปรียบ
ญาติๆน่ะ เขาทนร้อนกันได้ แต่คนไข้นี่สิครับ ยังไม่รู้สึกตัวได้แต่นอนพลิกไปพลิกมา แสดงออกทางร่างกายอย่างเดียว สงสารท่านครับ
ที่มาพูดคุยในนี้ก็อยากจะบอกกล่าวให้ทุกท่านทราบครับ เผื่อบางทีผู้หลักผู้ใหญ่ได้บังเอิญมาเห็นมาอ่าน เผื่อท่านยังไม่ทราบถึงปัญหาเกิดขึ้นในองค์กรของท่าน จะได้ปรับปรุงแก้ไขให้มันดีขึ้นกว่านี้ครับ