ท่านที่รู้จักนิยายอิงพงศาวดารจีนเรื่อง สามก๊ก เป็นอย่างดีแล้ว
ท่านทราบหรือไปว่า
สามก๊กภาษาไทยมีกี่สำนวน
ผมเองก็ไม่ทราบหรอกครับ จึงลองมาถามดู
ผมทราบแต่เพียงว่า
ในประเทศไทยมีนิยายอิงวรรณคดีจีนเรื่อง สามก๊ก ภาคภาษาไทย มานานนับร้อยปีมาแล้ว
แต่มีอยู่สำนวนหนึ่ง ที่เปิดหาในเวปต่าง ๆ แล้วไม่ค่อยเจอ
เขาให้ชื่อฉบับนี้ว่า ฉบับลิ่วล้อ
เคยมีผู้เล่าประวัติว่า มีผู้ใหญ่ในวงราชการถามผู้เขียนว่า ทำไมจึงเป็นฉบับของลิ่วล้อ
ผู้เรียบเรีงตอบอย่างนอบน้อมว่า เพราะเป็นเรื่องราวของลิ่วล้อ
ที่เรียบเรียงโดยนายทหารชั้นลิ่วล้อ (ไง)ครับ.
ไปเจอเบื้องหลังของประโยคนี้เมื่อหลายปีก่อน เขาบันทึกไว้เองกะมือเลยครับ
บันทึกท่อนสุดท้ายของ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ปรากฏขึ้นเมื่อวันที่ ๘ กันยายน ๒๕๔๐
มีข่าวดีมากสำหรับ สามก๊ก ของ”เล่าเซี่ยงชุน” คือได้ส่งต้นฉบับไปให้ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พิจารณาเป็นครั้งสุดท้าย (จริง ๆ ) ตั้งแต่ ๔ เม.ย.๔๐ ทางสำนักพิมพ์สนใจตามเคย ขอดูต้นฉบับทั้งหมด จึงได้เอามาตรวจแก้ แล้วส่งให้ทั้งหมดเท่าที่คิดว่าพอจะใช้ได้ คือ ฉบับลิ่วล้อ ๓๖ ชุด ๗๓ ตอน ฉบับฮูหยิน ๒ ชุด ๖ ตอน ฉบับอัศวิน ๒ ชุด ๑๑ ตอน ฉบับฮ่องเต้ อีก ๑๔ ชุด ๑๙ ตอน รวมทั้งสิ้น ๕๔ ชุด ๑๐๙ ตอน
ระหว่าง ก.ค. - ส.ค.๔๐ ได้พิจารณาและตรวจสอบกับฉบับของท่านเจ้าพระยาพระคลัง(หน)แล้ว เมื่อถึง ๘ ก.ย.๔๐ ได้ส่งสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ งานวรรณกรรม มาให้ลงนามตั้งแต่ ๑ ก.ย.๔๐ ซึ่งมีสาระสำคัญดังนี้
จะแบ่งสามก๊กของ “เล่าเซี่ยงชุน” ออกเป็นชุดที่ ๑ ชุดที่ ๒ โดยมีจำนวนพิมพ์ชุดละ ๒๐๐๐ เล่ม ประมาณราคาหน้าปกไว้เล่มละ ๑๐๐ บาท ผู้เขียนจะได้ผลประโยชน์ ๑๐ % ของราคาหน้าปก สัญญานี้มีอายุ ๕ ปี ถ้าหนังสือขายดี เหลือตั้งแต่ร้อยละสิบ สำนักพิมพ์จะพิมพ์เพิ่มภายใน ๖ เดือนต่อจากนั้น โดยผู้เขียนได้รับผลประโยชน์เท่าเดิม
๒๗ ตุลาคม ๒๕๔๐ ได้ติดต่อกับประพันธ์สาส์นเป็นครั้งสุดท้าย ว่าคงจะออกได้ราวต้น ปี ๔๑ ทำให้นึกถึงความหลังครั้งก่อน ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยก็ตามใจ และครั้งนี้นอกจากจะมีสัญญาว่าจะไม่เอาไปเสนอที่อื่น ภายใน ๕ ปีแล้ว เราก็ยังให้สัญญากับตนเองไว้แล้วว่า จะเป็นครั้งสุดท้าย(จริง ๆ ) อีกด้วย ถ้าเขาส่งปรู๊ฟมาให้ดูเมื่อไร จึงจะแน่ใจว่า พอจะมีทางสำเร็จได้สมปรารถนา เป็นของขวัญครบรอบ ๕๐ ปี ของการเขียนหนังสือ
๒ พ.ย.๔๐ เมื่อโทรศัพท์ไปถึงประพันธ์สาส์น ก็ได้รับ
ข่าวดีมาว่า สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ได้สำเร็จเป็นรูปเล่มออกวางตลาดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่กำลังเตรียมการทางเอกสาร เพื่อแจ้งให้เราทราบในเร็ววันนี้ ได้รับทราบแล้วดีใจมาก ความสำเร็จที่รอมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ได้มาถึงแล้วอย่างแทบไม่รู้ตัว จึงขอบันทึกสถิติของ สามก๊ก ฉบับลิ่วล้อ ผู้อาภัพ ไว้ดังนี้
ตุลาคม ๒๕๓๕ ส่งให้สำนักพิมพ์ยาดอง แล้วโอนไปให้สำนักพิมพ์คณาธร
มกราคม ๒๕๓๖ ตรวจพิสูจน์อักษรษรเรียบร้อย แต่ไม่ได้ข่าวการจัดพิมพ์
มิถุนายน ๒๕๓๗ ส่งให้สำนักพิมพ์ดอกหญ้าพิจารณา
สิงหาคม ๒๕๓๗ สำนักพิมพ์คณาธรเลิกล้มกิจการ
มีนาคม ๒๕๓๘ สำนักพิมพ์ดอกหญ้ายินดีที่จะจัดพิมพ์
กรกฎาคม ๒๕๓๘ สำนักพิมพ์ดอกหญ้า เลื่อนการดำเนินการออกไปปีหน้า
พฤษภาคม ๒๕๓๙ ขอให้สำนักพิมพ์ดอกหญ้า งดการดำเนินการพิมพ์ได้
ตุลาคม ๒๕๓๙ ส่งให้สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๐ สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ พิจารณาแล้ว ของดไว้ก่อน
เมษายน ๒๕๔๑ ส่งให้สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์นพิจารณา
กันยายน ๒๕๔๑ เซ็นสัญญากับสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๑ ตรวจพิสูจน์อักษรเรียบร้อยทั้ง ๓ เล่ม
ตุลาคม ๒๕๔๑ สำเร็จเป็นรูปเล่ม
๙ พ.ย.๔๑ ประพันธ์สาส์นแจ้งให้ทราบเป็นทางการว่า สามก๊กฉบับลิ่วล้อ สำเร็จเรียบร้อยออกวางตลาดแล้ว ให้ไปรับหนังสืออภินันทนาการ จำนวน ๑๐ ชุดได้ สำหรับค่าลิขสิทธิ์นั้น จะได้ดำเนินกรรมวิธีเบิกจ่ายให้ต่อไป
หนังสือแบ่งออกเป็น ๓ เล่ม ความหนา ๒๘๐-๒๙๐ หน้า ราคาหน้าปก เล่มละ ๑๔๐ บาท ชุดละ ๔๒๐ บาท จำนวนพิมพ์เล่มละ ๒๐๐๐ ชุด ผู้เรียบเรียงจะได้ค่าลิขสิทธิ์ ๑๐ % ของราคาขาย คูณด้วยจำนวนพิมพ์ทั้งหมด ๖๐๐๐ เล่ม
หน้าปกค่อนข้างคลาสสิค ดูขรึมและมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่หนังสืออ่านเล่น ในเล่มมีภาพประกอบเล่มละ ๘ ภาพ พอให้ดูโปร่งตา ผู้เขียนลอกมาจากภาพของจีน สวยพอใช้ได้
กลับมาบ้านบอกกับครอบครัวว่า “เล่าเซี่ยงชุน” เกิดแล้ว ทุกคนก็ร่วมยินดีด้วย ลูกชายบอกว่า คุณพ่อทำสถิติ เกิดในวงการนักเขียนเมื่ออายุ ๖๗ ปี เราบอกกับตนเองว่า เกิดเมื่อเขียนหนังสือมาครบ ๕๐ ปีพอดี สมความปรารถนาแล้ว
แม้จะไม่ได้เป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงดังที่หวัง ก็ควรจะพอใจแล้ว
บันทึกประวัติศาสตร์ของ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ก็คงจะถึงบรรทัดสุดท้าย ด้วยความภาคภูมิใจว่า อย่างน้อยก็จะมีชื่อ สามก๊ก ของ
”เล่าเซี่ยงชุน” อีกเล่มหนึ่ง ที่จะเป็นทางเลือกให้ นักอ่านสามารถสัมผัสได้ แม้ในอนาคตอีกหลายสิบปีข้างหน้าก็ตาม.
วางเมื่อ ๑๙ พ.ค.๕๖ เวลา๐๖.๔๒
ท่านทราบหรือไม่ว่า......
ท่านทราบหรือไปว่า
สามก๊กภาษาไทยมีกี่สำนวน
ผมเองก็ไม่ทราบหรอกครับ จึงลองมาถามดู
ผมทราบแต่เพียงว่า
ในประเทศไทยมีนิยายอิงวรรณคดีจีนเรื่อง สามก๊ก ภาคภาษาไทย มานานนับร้อยปีมาแล้ว
แต่มีอยู่สำนวนหนึ่ง ที่เปิดหาในเวปต่าง ๆ แล้วไม่ค่อยเจอ
เขาให้ชื่อฉบับนี้ว่า ฉบับลิ่วล้อ
เคยมีผู้เล่าประวัติว่า มีผู้ใหญ่ในวงราชการถามผู้เขียนว่า ทำไมจึงเป็นฉบับของลิ่วล้อ
ผู้เรียบเรีงตอบอย่างนอบน้อมว่า เพราะเป็นเรื่องราวของลิ่วล้อ
ที่เรียบเรียงโดยนายทหารชั้นลิ่วล้อ (ไง)ครับ.
ไปเจอเบื้องหลังของประโยคนี้เมื่อหลายปีก่อน เขาบันทึกไว้เองกะมือเลยครับ
บันทึกท่อนสุดท้ายของ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ปรากฏขึ้นเมื่อวันที่ ๘ กันยายน ๒๕๔๐
มีข่าวดีมากสำหรับ สามก๊ก ของ”เล่าเซี่ยงชุน” คือได้ส่งต้นฉบับไปให้ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พิจารณาเป็นครั้งสุดท้าย (จริง ๆ ) ตั้งแต่ ๔ เม.ย.๔๐ ทางสำนักพิมพ์สนใจตามเคย ขอดูต้นฉบับทั้งหมด จึงได้เอามาตรวจแก้ แล้วส่งให้ทั้งหมดเท่าที่คิดว่าพอจะใช้ได้ คือ ฉบับลิ่วล้อ ๓๖ ชุด ๗๓ ตอน ฉบับฮูหยิน ๒ ชุด ๖ ตอน ฉบับอัศวิน ๒ ชุด ๑๑ ตอน ฉบับฮ่องเต้ อีก ๑๔ ชุด ๑๙ ตอน รวมทั้งสิ้น ๕๔ ชุด ๑๐๙ ตอน
ระหว่าง ก.ค. - ส.ค.๔๐ ได้พิจารณาและตรวจสอบกับฉบับของท่านเจ้าพระยาพระคลัง(หน)แล้ว เมื่อถึง ๘ ก.ย.๔๐ ได้ส่งสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ งานวรรณกรรม มาให้ลงนามตั้งแต่ ๑ ก.ย.๔๐ ซึ่งมีสาระสำคัญดังนี้
จะแบ่งสามก๊กของ “เล่าเซี่ยงชุน” ออกเป็นชุดที่ ๑ ชุดที่ ๒ โดยมีจำนวนพิมพ์ชุดละ ๒๐๐๐ เล่ม ประมาณราคาหน้าปกไว้เล่มละ ๑๐๐ บาท ผู้เขียนจะได้ผลประโยชน์ ๑๐ % ของราคาหน้าปก สัญญานี้มีอายุ ๕ ปี ถ้าหนังสือขายดี เหลือตั้งแต่ร้อยละสิบ สำนักพิมพ์จะพิมพ์เพิ่มภายใน ๖ เดือนต่อจากนั้น โดยผู้เขียนได้รับผลประโยชน์เท่าเดิม
๒๗ ตุลาคม ๒๕๔๐ ได้ติดต่อกับประพันธ์สาส์นเป็นครั้งสุดท้าย ว่าคงจะออกได้ราวต้น ปี ๔๑ ทำให้นึกถึงความหลังครั้งก่อน ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยก็ตามใจ และครั้งนี้นอกจากจะมีสัญญาว่าจะไม่เอาไปเสนอที่อื่น ภายใน ๕ ปีแล้ว เราก็ยังให้สัญญากับตนเองไว้แล้วว่า จะเป็นครั้งสุดท้าย(จริง ๆ ) อีกด้วย ถ้าเขาส่งปรู๊ฟมาให้ดูเมื่อไร จึงจะแน่ใจว่า พอจะมีทางสำเร็จได้สมปรารถนา เป็นของขวัญครบรอบ ๕๐ ปี ของการเขียนหนังสือ
๒ พ.ย.๔๐ เมื่อโทรศัพท์ไปถึงประพันธ์สาส์น ก็ได้รับ
ข่าวดีมาว่า สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ได้สำเร็จเป็นรูปเล่มออกวางตลาดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่กำลังเตรียมการทางเอกสาร เพื่อแจ้งให้เราทราบในเร็ววันนี้ ได้รับทราบแล้วดีใจมาก ความสำเร็จที่รอมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ได้มาถึงแล้วอย่างแทบไม่รู้ตัว จึงขอบันทึกสถิติของ สามก๊ก ฉบับลิ่วล้อ ผู้อาภัพ ไว้ดังนี้
ตุลาคม ๒๕๓๕ ส่งให้สำนักพิมพ์ยาดอง แล้วโอนไปให้สำนักพิมพ์คณาธร
มกราคม ๒๕๓๖ ตรวจพิสูจน์อักษรษรเรียบร้อย แต่ไม่ได้ข่าวการจัดพิมพ์
มิถุนายน ๒๕๓๗ ส่งให้สำนักพิมพ์ดอกหญ้าพิจารณา
สิงหาคม ๒๕๓๗ สำนักพิมพ์คณาธรเลิกล้มกิจการ
มีนาคม ๒๕๓๘ สำนักพิมพ์ดอกหญ้ายินดีที่จะจัดพิมพ์
กรกฎาคม ๒๕๓๘ สำนักพิมพ์ดอกหญ้า เลื่อนการดำเนินการออกไปปีหน้า
พฤษภาคม ๒๕๓๙ ขอให้สำนักพิมพ์ดอกหญ้า งดการดำเนินการพิมพ์ได้
ตุลาคม ๒๕๓๙ ส่งให้สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๐ สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ พิจารณาแล้ว ของดไว้ก่อน
เมษายน ๒๕๔๑ ส่งให้สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์นพิจารณา
กันยายน ๒๕๔๑ เซ็นสัญญากับสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๑ ตรวจพิสูจน์อักษรเรียบร้อยทั้ง ๓ เล่ม
ตุลาคม ๒๕๔๑ สำเร็จเป็นรูปเล่ม
๙ พ.ย.๔๑ ประพันธ์สาส์นแจ้งให้ทราบเป็นทางการว่า สามก๊กฉบับลิ่วล้อ สำเร็จเรียบร้อยออกวางตลาดแล้ว ให้ไปรับหนังสืออภินันทนาการ จำนวน ๑๐ ชุดได้ สำหรับค่าลิขสิทธิ์นั้น จะได้ดำเนินกรรมวิธีเบิกจ่ายให้ต่อไป
หนังสือแบ่งออกเป็น ๓ เล่ม ความหนา ๒๘๐-๒๙๐ หน้า ราคาหน้าปก เล่มละ ๑๔๐ บาท ชุดละ ๔๒๐ บาท จำนวนพิมพ์เล่มละ ๒๐๐๐ ชุด ผู้เรียบเรียงจะได้ค่าลิขสิทธิ์ ๑๐ % ของราคาขาย คูณด้วยจำนวนพิมพ์ทั้งหมด ๖๐๐๐ เล่ม
หน้าปกค่อนข้างคลาสสิค ดูขรึมและมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่หนังสืออ่านเล่น ในเล่มมีภาพประกอบเล่มละ ๘ ภาพ พอให้ดูโปร่งตา ผู้เขียนลอกมาจากภาพของจีน สวยพอใช้ได้
กลับมาบ้านบอกกับครอบครัวว่า “เล่าเซี่ยงชุน” เกิดแล้ว ทุกคนก็ร่วมยินดีด้วย ลูกชายบอกว่า คุณพ่อทำสถิติ เกิดในวงการนักเขียนเมื่ออายุ ๖๗ ปี เราบอกกับตนเองว่า เกิดเมื่อเขียนหนังสือมาครบ ๕๐ ปีพอดี สมความปรารถนาแล้ว
แม้จะไม่ได้เป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงดังที่หวัง ก็ควรจะพอใจแล้ว
บันทึกประวัติศาสตร์ของ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ก็คงจะถึงบรรทัดสุดท้าย ด้วยความภาคภูมิใจว่า อย่างน้อยก็จะมีชื่อ สามก๊ก ของ
”เล่าเซี่ยงชุน” อีกเล่มหนึ่ง ที่จะเป็นทางเลือกให้ นักอ่านสามารถสัมผัสได้ แม้ในอนาคตอีกหลายสิบปีข้างหน้าก็ตาม.
วางเมื่อ ๑๙ พ.ค.๕๖ เวลา๐๖.๔๒