•••Review•••
3096 Days
By Bigtum

: ขังลืมแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่ามั้ย?

บางทีสิ่งทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุแค่ 10 ขวบ รอดชีวิตจากไอ้โรคจิตอารมณ์เก็บกดรุนแรงรายนี้มาได้ มันก็อาจจะเป็นเพราะว่าเด็กคนนี้ทำตัวเป็น 'เด็กดี' มาโดยตลอดก็เป็นได้ เป็นเวลากว่า 8 ปี ที่นาตาสชา แคมพุช เด็กหญิงวัย 10 ขวบ หายสาปสูญจากอ้อมอกผู้เป็นแม่ เพราะถูกลักพาตัวจากชายแปลกหน้า ความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่จู่ๆลูกสาวตัวเองหายตัวไป ไม่รู้ชะตากรรมว่าเป็นตายร้ายดียังไง หัวใจของเธอแทบสูญสลาย ยิ่งวันเกิดเหตุคือวันที่เธอผิดใจกับลูกสาว ให้ลูกเดินไปโรงเรียนเอง แทนที่จะขับรถไปส่งเหมือนทุกที ทำให้เธอยิ่งเสียใจและโทษตัวเอง ขณะที่เจ้าคนร้ายรายนี้ดูภายนอกก็เหมือนคนปกติธรรมดาทั่วไป แต่จริงๆแล้วเป็นคนเก็บกด มีอาการทางจิตหน่อยๆ จุดประสงค์ที่จับเด็กผู้หญิงนี้มาขังลืมไว้ในห้องใต้ดินก็เพื่อเลี้ยงดู แต่เลี้ยงดูแบบทาสนะ ปฎิบัติกับเด็กคนนี้ไม่ต่างอะไรจากสัตว์เลี้ยง โหดมากๆ

ทำเสมือนว่าตัวเองเป็นผู้สร้าง เป็นผู้ให้กำเนิด สังเกตได้จากคำพูดที่เค้ามักจะกรอกหูน้องนาตาสซาอยู่บ่อยๆว่า จงเชื่อฟังฉันๆๆๆ เพราะฉันคือทุกอย่าง เป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นเพื่อน บลาๆๆ มีการวางกฎให้ปฎิบัติตาม สร้างกรอบขึ้นมาต้องทำอย่างโน้น แบบนี้ แบบนั้น ถ้าไม่ทำตามจะโดนลงโทษด้วยการทำร้ายร่างกาย ตบ ตี ต่อย สารพัด ซึ่งสิ่งที่ผู้เขียนคิดก็คือ นี่คือผลจากการเลี้ยงดูที่เข้มงวดของคุณแม่คนร้ายนั่นเอง ทำให้ลูกตัวเองสั่งสมความเครียด เกิดอาการเก็บกดจนต้องหาเหยื่อมาเป็นเครื่องมือระบายอย่างที่เห็น หนังเล่าเรื่องผ่านตัวละครสองคนนี้ไปเเบบเรื่อยๆ เสมือนคนดูเป็นผู้เฝ้าสังเกตการณ์ มีความน่าติดตามในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไร และไม่ได้มีฉากระทึกเท่าไหร่นัก เพราะเค้าทำออกมาเพื่อให้คนดูได้ติดตามไปทีละวันอย่างช้าๆ ดูพฤติกรรมการใช้ชีวิตอยู่ในที่แคบๆของเด็กผู้หญิงคนนี้ ดูวิถีชีวิตของคนร้ายที่ใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่แม้แต่แม่เค้าเองก็ไม่รู้เรื่องรู้ราว

ใครอยากรู้ว่าวิธีการของคนร้าย มันทำได้ยังไงกับการขังเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไว้ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ผ่านไปจนกระทั่งเด็กผู้หญิงคนนี้อายุ 18 นับได้ 3096 วัน โดยไม่ถูกสงสัย ไม่ถูกตำรวจจับ ต้องลองไปชมกันดู แล้วจะคิดเหมือนกันว่า โห มันลงทุนเตรียมการนานขนาดนี้ และสถานที่มันก็สุดเเสนจะปิดตายซะเหลือเกิน ก็ไม่แปลกเลยที่เล็ดรอดสายตาชาวบ้านชาวช่องมาได้ สงสารก็แต่เด็กผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นเด็กดีเอามากๆอย่างที่ได้กล่าวไว้ตั้งแต่ต้น ความฉลาดของน้องเค้าก็คือ ยอมเชื่อฟังปฎิบัติตามเจ้าคนร้ายรายนี้ทุกอย่าง เป็นคนว่านอนสอนง่าย แต่สิ่งที่น้องเค้าทำไปนั่นก็เพื่อซื้อใจคนร้ายด้วย โดยหวังว่ามันจะยอมใจอ่อนปล่อยตัวให้เป็นอิสระบ้าง พาไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพื่อจะได้แอบหลบหนีในตอนที่มันเผลอ ซึ่งก็มีโอกาสหลายครั้งหลายคราวแต่ก็ดันชะล่าใจเอง เลยหนีไม่ได้ซักที เฮ้อ

และเพราะมันสร้างมาจากเรื่องจริง หนังเลยจงใจไม่ใส่ฉากระทึกเวอร์ๆเกินจำเป็น มันเป็นหนังที่เรียบง่าย ไม่ได้หวือหวาหรือกดดันอย่างที่คิด ดูแบบเรื่อยๆแต่ไม่ถึงกับน่าเบื่อ เพราะงั้นถ้าถามว่าสนุกมั้ย? จึงตอบยาก เอาเป็นว่านี่คือหนังดราม่าดีๆอีกเรื่อง ที่สะท้อนปัญหาสังคมและครอบครัว ตีแผ่เรื่องจริงของคดีสะเทือนขวัญ คดีอาชญากรรมที่เรามักจะเห็นกันตามข่าวหน้าหนึ่ง เป็นบทเรียนดีๆที่ไม่ควรมองข้าม ลองสังเกตดูหนังหลายๆเรื่องที่ทำให้คนธรรมดาเปลี่ยนสถานะกลายเป็นคนร้าย เป็นฆาตกรก็เเทบจะมาจากปัญหาส่วนตัวจากครอบครัว จากคนใกล้ชิดกันแทบทั้งนั้น การแสดงของหนูน้อยอมีเลีย พิดเจียน ในบท นาตาสชาวัยเด็ก ถือว่าเยี่ยมมากๆ หน้าตาน่ารักดี การแสดงในฉากเทคเดียวผ่านต่อหน้ากล้องของน้องเล่นเอาคนดูอึ้งไปตามๆกัน

ส่วนแอนโทเนีย แคมป์เบลล์ฮิวจ์ส ในบทนาตาสชาวัยรุ่น หานักเเสดงได้เหมาะกับบทมากๆ ร่างกายผ่ายผอมจนน่ากลัว การเเสดงแบบกล้าลงทุนของเธอได้มอบความสมจริงที่ดีที่สุดให้กับหนัง '3096 Days' เป็นหนังที่ไม่ค่อยจะบันเทิงเท่าไหร่นัก ก็ไม่แปลกที่เข้าฉายแบบจำกัดโรง มีหลายคนที่อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีหนังอย่างนี้เข้าฉายด้วยเหรอ ก็อยากให้ลองไปดูกัน นี่ไม่ใช่หนังอาร์ต หรือหนังอินดี้ดูยากแน่นอน บอกได้อย่างหนึ่งว่าการแสดงของตัวละครที่เล่นกันอยู่แค่ไม่กี่ตัวของหนังสามารถสะกดคนดูได้ โดยแทบไม่ต้องพึ่งพาดนตรีประกอบเลยด้วยซ้ำ เป็นประสบการณ์การดูหนังอีกแบบหนึ่งที่อยากให้ลองสัมผัสกันดู

ระดับคะเเนน "C+"