วันนี้เป็นวันเศร้าแทบใจสลาย ที่รู้ว่า ชายย้วยอาจจะไม่รอด แ่ต่ก็ยังหาวิธีทำทุกอย่าง ที่อาจจะช่วยย้วยได้ ขอบคุณพี่แพม ที่ไปรับถุงเงิน รอมาเทสเลือดให้ย้วย
วันนี้เรารีบขับรถไปเร็วที่สุด รีบเคลียร์งาน เพื่อไปดูว่าย้วยเป็นยังไงบ้าง จากอาการที่หมอว่า ย้วยซึม เกร็ดเลือดตกอย่างรวดเร็ว โอกาสรอดมีน้อย ในใจก็ยังภาวนาให้ย้วยรอก่อนนะ และย้วยก็รอจริง ๆ พอเราเดินเข้าไปในห้อง และเปิดกรงย้วย ย้วยลุกมามองและร้องแง้วเบาๆ ทั้งที่ไม่ได้ร้องมาสองวันแล้วตั้งแต่อยู่ในตู้ เราเกาคอให้ เอียงคอรับ ลูบหัว จัดท่านอนให้ใหม่ สายน้ำเกลือจะได้ไหลดี ๆ แต่ย้วยไม่นอน นั่งชูคอ มองเราผ่านกระจกตู้ตอนเราคุยกับหมอ เราก็มองย้วยตลอด เดินไปทักทาย เปิดลูบหัวอีกครั้ง แล้วน้ำตาเราก็ไหล แล้วบอกย้วยว่า เดี๋ยวมานะ และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ย้วยมีสติดีอยู่กับเรา
เราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ พอขึ้นมา ย้วยก็นอนราบ เราสังเกต ว่าทำไมย้วยหายใจเบามาก และอยู่ ๆ ก็ใกล้หยุด หมอรีบวิ่งมา เอาน้ำเกลือออก พาไปปั๊มหัวใจ หัวใจย้วยยังเต้นอ่อน ๆ แต่ไม่รู้ตัวแล้ว เรายืนมองร้องไห้และบอกหมอว่า ถ้าเค้าไม่ไหว ก็ปล่อยเค้าไปนะ หมอช่วยอยู่พักนึง แล้วหันมาถามว่า จะให้หมอยื้อหรือปล่อยเค้าไป เราก็บอกอย่างเต็มใจว่า ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่ายื้อเลย....น้ำตาเราไหลไม่หยุด พูดอะไรไม่ได้ ใครโทรมาจะทราบว่าเราแทบจะพูดไม่ออก
ย้วยคงรอจนเรามาหา และทำเป็นว่าตัวเองรู้เรื่อง ร้องแง้ว แกว่งหางใส่เราเหมือนทุกที คงเป็นการบอกลาครั้งสุดท้ายจริง ๆ
ขอบคุณนะย้วย ที่อยู่ด้วยกันมากว่าหกปี
ขอบคุณที่วันนั้นที่วัดย้วยเดินมาที่รถ และเราก็ไม่รู้ยังไง อยากได้แมวซักตัวไปจับหนู ก็หิ้วย้วยมา ถึงแม้ย้วยจะไม่เคยจับหนูได้ซักตัว
ขอบคุณที่เป็นนายแบบให้เราลองถ่ายรูปตอนบ้ากล้องใหม่ ๆ จับไปวางตรงโน้นทีตรงนี้ที
ขอบคุณที่นอนด้วยกันทุกคืน ถึงแม้จะมาขุดผ้าห่ม มาเขี่ยๆ หลัง ไม่เคยโกรธเลยนะย้วย
ขอบคุณที่สร้างความสุขให้มากมายทุกวัน เวลากลับบ้านได้ยินเสียงกระพรวนเพราะย้วยจะลงมารับตลอด
และขอบคุณทุก ๆ อย่างที่ไม่อาจบรรยายได้หมด
หลับฝันดีนะย้วย ไม่รู้ป่านนี้ย้วยจะอยู่ที่ไหน ชาติหน้ามีจริง ขอให้ย้วยเกิดมาเป็นอะไรที่ดี ๆ มีความสุข ไม่โดนทิ้งให้อยู่วัด ได้รับความรักอย่างเต็มที่ ไม่รู้เราจะเจอกันอีกมั้ย แต่ย้วยจะอยู่ในใจเสมอนะย้วย แมวสุดที่รัก
สุดท้าย ขอขอบคุณทุก ๆคนมานะคะ คุณอ้อย แม่ของหนูสมใจ คุณโบว์ คุณพ่อคุณแม่น้องข้าวหอม พี่แพม แม่พี่ถุงเงิน และคุณหมอทุก ๆ คน ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
ลาก่อน ชายย้วย แมวหน้าเสือ ตัวใหญ่....ย้วยจะอยู่ในใจตลอดไป
วันนี้เรารีบขับรถไปเร็วที่สุด รีบเคลียร์งาน เพื่อไปดูว่าย้วยเป็นยังไงบ้าง จากอาการที่หมอว่า ย้วยซึม เกร็ดเลือดตกอย่างรวดเร็ว โอกาสรอดมีน้อย ในใจก็ยังภาวนาให้ย้วยรอก่อนนะ และย้วยก็รอจริง ๆ พอเราเดินเข้าไปในห้อง และเปิดกรงย้วย ย้วยลุกมามองและร้องแง้วเบาๆ ทั้งที่ไม่ได้ร้องมาสองวันแล้วตั้งแต่อยู่ในตู้ เราเกาคอให้ เอียงคอรับ ลูบหัว จัดท่านอนให้ใหม่ สายน้ำเกลือจะได้ไหลดี ๆ แต่ย้วยไม่นอน นั่งชูคอ มองเราผ่านกระจกตู้ตอนเราคุยกับหมอ เราก็มองย้วยตลอด เดินไปทักทาย เปิดลูบหัวอีกครั้ง แล้วน้ำตาเราก็ไหล แล้วบอกย้วยว่า เดี๋ยวมานะ และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ย้วยมีสติดีอยู่กับเรา
เราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ พอขึ้นมา ย้วยก็นอนราบ เราสังเกต ว่าทำไมย้วยหายใจเบามาก และอยู่ ๆ ก็ใกล้หยุด หมอรีบวิ่งมา เอาน้ำเกลือออก พาไปปั๊มหัวใจ หัวใจย้วยยังเต้นอ่อน ๆ แต่ไม่รู้ตัวแล้ว เรายืนมองร้องไห้และบอกหมอว่า ถ้าเค้าไม่ไหว ก็ปล่อยเค้าไปนะ หมอช่วยอยู่พักนึง แล้วหันมาถามว่า จะให้หมอยื้อหรือปล่อยเค้าไป เราก็บอกอย่างเต็มใจว่า ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่ายื้อเลย....น้ำตาเราไหลไม่หยุด พูดอะไรไม่ได้ ใครโทรมาจะทราบว่าเราแทบจะพูดไม่ออก
ย้วยคงรอจนเรามาหา และทำเป็นว่าตัวเองรู้เรื่อง ร้องแง้ว แกว่งหางใส่เราเหมือนทุกที คงเป็นการบอกลาครั้งสุดท้ายจริง ๆ
ขอบคุณนะย้วย ที่อยู่ด้วยกันมากว่าหกปี
ขอบคุณที่วันนั้นที่วัดย้วยเดินมาที่รถ และเราก็ไม่รู้ยังไง อยากได้แมวซักตัวไปจับหนู ก็หิ้วย้วยมา ถึงแม้ย้วยจะไม่เคยจับหนูได้ซักตัว
ขอบคุณที่เป็นนายแบบให้เราลองถ่ายรูปตอนบ้ากล้องใหม่ ๆ จับไปวางตรงโน้นทีตรงนี้ที
ขอบคุณที่นอนด้วยกันทุกคืน ถึงแม้จะมาขุดผ้าห่ม มาเขี่ยๆ หลัง ไม่เคยโกรธเลยนะย้วย
ขอบคุณที่สร้างความสุขให้มากมายทุกวัน เวลากลับบ้านได้ยินเสียงกระพรวนเพราะย้วยจะลงมารับตลอด
และขอบคุณทุก ๆ อย่างที่ไม่อาจบรรยายได้หมด
หลับฝันดีนะย้วย ไม่รู้ป่านนี้ย้วยจะอยู่ที่ไหน ชาติหน้ามีจริง ขอให้ย้วยเกิดมาเป็นอะไรที่ดี ๆ มีความสุข ไม่โดนทิ้งให้อยู่วัด ได้รับความรักอย่างเต็มที่ ไม่รู้เราจะเจอกันอีกมั้ย แต่ย้วยจะอยู่ในใจเสมอนะย้วย แมวสุดที่รัก
สุดท้าย ขอขอบคุณทุก ๆคนมานะคะ คุณอ้อย แม่ของหนูสมใจ คุณโบว์ คุณพ่อคุณแม่น้องข้าวหอม พี่แพม แม่พี่ถุงเงิน และคุณหมอทุก ๆ คน ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ