มันเกิดจากความคิดของเราเองแหละค่ะ เรามองว่าแม่สามี รักหลานไม่เท่ากันเลย เขาเลี้ยง หลานชายอีกคน ซึ่งเป็นลูกพี่ชายสามีเรา(ลูกที่เขารักมาก)
ตอนเราคลอดลูกออกมาใหม่ ๆ เขาก็เทียวบอกใคร ๆ ว่าเขาไม่ชอบเด็กผู้หญิง พอสามเดือนเอาไปให้เขาเลี้ยง เขาก็ไม่เลี้ยง เราต้องเอาไปให้แม่เราเลี้ยง จนถึง ขวบกว่า ๆ พอลูกพี่ชายออกมาเขาก็เอามาเลี้ยง ตั้งแต่ได้เดือนนึง แล้วก็รับลูกของเราไปเลี้ยงด้วยคู่กัน ตั้งแต่นั้น จนตอนนี้ลูกเรา 3 ขวบ กว่า
แต่เราสังเกตอะไรหลายอย่าง ที่มันไม่เหมือนกับที่เขาพร่ำบอกว่ารักหลานเท่ากันเลย
- แยกที่นอน ไม่ให้นอนรวม พี่สาว ห้ามแตะต้องหรือไปนั่งบนที่นอนน้องเด็ดขาด เด็ดขาดจริง ๆ ลูกเราไม่เคย เหยียบแม้แต่ชายที่นอนของน้อง ไม่รู้ห้ามยังไง แต่ทำได้จริง เคยมีวันนึง เราหลงไปนั่ง ลูกเรารีบบอก แม่ ๆ อย่านั่งที่นอนน้อง เดี๋ยวเปอะ ให้น้องนั่งได้คนเดียว...555
- ไม่เคยแอบหอมลูกเรา แต่หอมหลานชายตลอด
- เวลาเด็ก ๆ เล่นด้วยกัน จะคอยห้าม คอยปกป้องไม่ให้พี่แกล้งน้อง ทั้ง ๆ ที่ลูกเราไม่เคยแกล้งใคร กระโดดเล่นพร้อมกัน ยังร้องห้าม ระวังโดนน้องนะ
- เวลาน้องนอน ลูกเราห้ามเสียงดัง ต้องนอนในที่ของตัวเองเฉย ๆ อันนี้ลูกเราก็ห้ามเราเหมือนกัน เดินยังค่อย ๆ ย่องเลย 55++ ไม่รู้สอนยังไงเหมือนกัน
- ของเล่นไม่ให้เล่นด้วยกัน ทุกอย่างต้องมี 2 ชิ้นเสมอ ไม่ให้แย่ง ไม่ให้ก้าวก่าย แต่เขาให้ของเท่ากันนะ อันเนี้ย ไม่ลำเอียงแน่นอน
เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นการดี กับการเป็นพี่สาว ที่ห่างกัน แค่ 1 ปี หรือเปล่า มันจะทำให้ลูกเราโตอย่างมีคุณภาพ เป็นพี่ที่ดี เป็นคนที่เสียสละในอนาคตหรือเปล่า แต่ที่รู้ ๆ เราพยายามทำใจให้เข้าใจไม่ได้
แต่ที่รับรู้ได้อย่างนึงคือ ลูกเราไม่รักน้องเอาเสียเลย เขาไม่รู้จักการคิดถึงน้อง หรืออยากแบ่งปันให้น้องเลย เราเองพยายามปลูกฝังตรงนี้มาก เพราะเราเข้าใจว่ามันเกิดจากการแบ่งแยกของ ของย่า เลยทำให้ไม่รู้จักการแบ่งปัน เล่นของด้วยกันไม่เป็น
เวลาเราไปซื้อของ ลูกเราจะขอให้ซื้อให้หลานอีกคน (หลานทางยาย ลูกน้องสาวเรา) โดยที่ไม่มีการพูดถึง หลานทางย่าเลย เราต้องซื้อ 3 ชิ้นทุกครั้ง บอกต้องแบ่งกันซิลูก ให้ หลานทางย่าด้วย
เราเคยตั้งกระทู้นึงเรื่อง พฤติกรรม พี่เลียนแบบน้อง ไปครั้งนึง หลายๆ ความเห็นก็บอกว่ามันเกิดจากความไม่มั่นใจในตัวเองของเด็ก
เกิดจากความเรียกร้องความสนใจของเด็ก เราว่าอันนี้น่าจะมีส่วน คือด้วยความที่ย่าเขาไม่สนใจหรือเปล่า
เราพยายามนึกย้อนดูตัวเอง เปรียบเทียบกับความรู้สึกตัวเองว่าการที่ ย่า หรือ ยาย ไม่รักมันรู้สึกยังไง
มันสำคัญกว่าความรู้สึก รักของพ่อแม่หรือไม่ แต่เราก็นึกไม่ออก
ตอนเราเด็ก ๆ หลานย่าเราก็เยอะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจกันใช่มั้ย สนใจแต่ความรักของพ่อกับแม่ใช่มั้ย
มันจะไม่เป็นปมในใจลูกเราใช่มั้ย ถ้าเราพ่อแม่ รักลูกมากเพียงพอ ที่จะกลบความรักของคนอื่น ๆ ได้
ปล. อย่าแนะนำเลยนะ ว่าให้เราคุยกับย่า หรือเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมย่า เราทำไม่ได้จริง ๆ คนแก่รุ่นนี้ ไม่เคยรับฟัง และไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้จริง ๆ มันยาก มาก ๆ
มีใครโตมากับความรู้สึกที่ว่า ญาติผู้ใหญ่ไม่รักบ้างมั้ยคะ
ตอนเราคลอดลูกออกมาใหม่ ๆ เขาก็เทียวบอกใคร ๆ ว่าเขาไม่ชอบเด็กผู้หญิง พอสามเดือนเอาไปให้เขาเลี้ยง เขาก็ไม่เลี้ยง เราต้องเอาไปให้แม่เราเลี้ยง จนถึง ขวบกว่า ๆ พอลูกพี่ชายออกมาเขาก็เอามาเลี้ยง ตั้งแต่ได้เดือนนึง แล้วก็รับลูกของเราไปเลี้ยงด้วยคู่กัน ตั้งแต่นั้น จนตอนนี้ลูกเรา 3 ขวบ กว่า
แต่เราสังเกตอะไรหลายอย่าง ที่มันไม่เหมือนกับที่เขาพร่ำบอกว่ารักหลานเท่ากันเลย
- แยกที่นอน ไม่ให้นอนรวม พี่สาว ห้ามแตะต้องหรือไปนั่งบนที่นอนน้องเด็ดขาด เด็ดขาดจริง ๆ ลูกเราไม่เคย เหยียบแม้แต่ชายที่นอนของน้อง ไม่รู้ห้ามยังไง แต่ทำได้จริง เคยมีวันนึง เราหลงไปนั่ง ลูกเรารีบบอก แม่ ๆ อย่านั่งที่นอนน้อง เดี๋ยวเปอะ ให้น้องนั่งได้คนเดียว...555
- ไม่เคยแอบหอมลูกเรา แต่หอมหลานชายตลอด
- เวลาเด็ก ๆ เล่นด้วยกัน จะคอยห้าม คอยปกป้องไม่ให้พี่แกล้งน้อง ทั้ง ๆ ที่ลูกเราไม่เคยแกล้งใคร กระโดดเล่นพร้อมกัน ยังร้องห้าม ระวังโดนน้องนะ
- เวลาน้องนอน ลูกเราห้ามเสียงดัง ต้องนอนในที่ของตัวเองเฉย ๆ อันนี้ลูกเราก็ห้ามเราเหมือนกัน เดินยังค่อย ๆ ย่องเลย 55++ ไม่รู้สอนยังไงเหมือนกัน
- ของเล่นไม่ให้เล่นด้วยกัน ทุกอย่างต้องมี 2 ชิ้นเสมอ ไม่ให้แย่ง ไม่ให้ก้าวก่าย แต่เขาให้ของเท่ากันนะ อันเนี้ย ไม่ลำเอียงแน่นอน
เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นการดี กับการเป็นพี่สาว ที่ห่างกัน แค่ 1 ปี หรือเปล่า มันจะทำให้ลูกเราโตอย่างมีคุณภาพ เป็นพี่ที่ดี เป็นคนที่เสียสละในอนาคตหรือเปล่า แต่ที่รู้ ๆ เราพยายามทำใจให้เข้าใจไม่ได้
แต่ที่รับรู้ได้อย่างนึงคือ ลูกเราไม่รักน้องเอาเสียเลย เขาไม่รู้จักการคิดถึงน้อง หรืออยากแบ่งปันให้น้องเลย เราเองพยายามปลูกฝังตรงนี้มาก เพราะเราเข้าใจว่ามันเกิดจากการแบ่งแยกของ ของย่า เลยทำให้ไม่รู้จักการแบ่งปัน เล่นของด้วยกันไม่เป็น
เวลาเราไปซื้อของ ลูกเราจะขอให้ซื้อให้หลานอีกคน (หลานทางยาย ลูกน้องสาวเรา) โดยที่ไม่มีการพูดถึง หลานทางย่าเลย เราต้องซื้อ 3 ชิ้นทุกครั้ง บอกต้องแบ่งกันซิลูก ให้ หลานทางย่าด้วย
เราเคยตั้งกระทู้นึงเรื่อง พฤติกรรม พี่เลียนแบบน้อง ไปครั้งนึง หลายๆ ความเห็นก็บอกว่ามันเกิดจากความไม่มั่นใจในตัวเองของเด็ก
เกิดจากความเรียกร้องความสนใจของเด็ก เราว่าอันนี้น่าจะมีส่วน คือด้วยความที่ย่าเขาไม่สนใจหรือเปล่า
เราพยายามนึกย้อนดูตัวเอง เปรียบเทียบกับความรู้สึกตัวเองว่าการที่ ย่า หรือ ยาย ไม่รักมันรู้สึกยังไง
มันสำคัญกว่าความรู้สึก รักของพ่อแม่หรือไม่ แต่เราก็นึกไม่ออก
ตอนเราเด็ก ๆ หลานย่าเราก็เยอะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจกันใช่มั้ย สนใจแต่ความรักของพ่อกับแม่ใช่มั้ย
มันจะไม่เป็นปมในใจลูกเราใช่มั้ย ถ้าเราพ่อแม่ รักลูกมากเพียงพอ ที่จะกลบความรักของคนอื่น ๆ ได้
ปล. อย่าแนะนำเลยนะ ว่าให้เราคุยกับย่า หรือเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมย่า เราทำไม่ได้จริง ๆ คนแก่รุ่นนี้ ไม่เคยรับฟัง และไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้จริง ๆ มันยาก มาก ๆ