ขอเล่าเรื่องก่อนนะค่ะ
เรากับน้องชายไม่ค่อยถูกกัน อายุไล่เลี่ยกัน เราเรียนจบได้ปีกว่าเเล้ว ส่วนน้องกำลังจะจบ ที่จริงต้องขึ้นปีีสี่อายุ21ปลายเดือนที่เเล้ว (เรียนก่อนเกณ)
เรามีพี่สาวที่อายุห่างกันเกือบสิบปี สามคน พี่ๆอายุห่างกันคนละปี เรากับน้องห่างคำว่าพี่น้องมาสิบกว่าปี ตั้งเเต่จบปอหก เราก็เรียนประจำ จะเจอกับครอบครัวก็ปิดเทอม เเต่ก็ยังมีปัญหากับน้อง ใช้คำพูดเเรงๆ ใช้กำลัง ตั้งเเต่นั้นก็ไม่คุยกัน ไม่มองหน้ากัน จนเรียนมหาลัยออกมาอยู่หอ เเถบจะไม่กลับบ้าน สบายใจกว่า บางทีจำเป็นต้องกลับต้องเจอ
เเต่มาช่วงหลังนี้เรารู้สึกได้ว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
เริ่มจากกลางปีที่เเล้ว เรากลับบ้าน เขาก็ไปรับทั้งที่โทรให้คนอื่นไปรับ เจอกันก็ช่วยขนของขึ้นรถ ไม่ได้สั่ง ระหว่างขับรถกลับบ้าน ก็ถามจะซื้ออะไรกินไหม ไม่มองหน้า เราก็ตอบไม่กินไม่มองหน้าเหมือนกัน นั้นเป็นครั้งเเรกที่เรียกที่เรียกว่า คุย
และอีกครั้งปลายที่เเล้ว ครั้งนี้เป็นเราที่ไปรับมัน และเป็นครั้งที่ทำให้รู้สึกคำว่าอบอุ่นที่บ้านมีงานเลี้ยง แม่พยายามสร้างบรรยากาศให้เรากับมันคุยกัน(แม่รู้เรื่องเรากะน้อง) โดยการให้ช่วยกันทำขนมเพื่อเลี้ยงเเขก ช่วยกันทำ แต่ไม่พูด ไม่คุยกัน ขนมยังเสร็จ เเต่เเอบเห็นแม่ยิ้มน้ำตาคลอ พูดกับน้าว่า ปีนี้ลูกสาวลูกชายช่วยกันทำขนม ช่วงอาทิตย์หนึ่งที่อยู่ด้วยกันเรื่องดีๆก็เกิดขึ้นเยอะ ทั้งชวนคุย ช่วยงาน เขาถามคำเราตอบคำ พูดประโยคยาวๆบ่อยขึ้น รู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทำตัวเป็นพี่ชายมากว่าน้องกลับไปเรียนเวลาโทรมาคุยกับเเม่ เขาก็จะถามถึงเราตลอด (แม่บอก)
แต่ถึงจะเปลี่ยนไปเยอะ เรื่องเดิมๆก็ยังมีอยู่บ้างยังบ้าบอลเหมือนเดิม ยังคุยขัดกับเราทั้งที่ไม่ได้คุยกับมัน เรื่องเกมล์ลดลง เวลาคุยมีสาระมากขึ้น
เเต่ที่รำคาญแล้วก็หมั่นไส้มาก คือ เรื่องผู้หญิงเพิ่มขึ้น บางคนก็ออกตัวสะเราตกใจเลย เเเต่ยอมรับว่าน้องเราหน้าตาดี เพราะมีเหตุให้รู้จักรุ่นน้อง เพื่อนของเพื่อน เพราะ มัน ล้วนเเล้วเเต่เป็นผู้หญิง ออกแนวปลื้มๆมัน ซึ่งเรื่องนี้เเม่กลัวมันจะไปทำใครเขาท้อง เพราะหลานเเม่โดนจับเเต่งไปเเล้ว
ที่เราสับสนคือ ความรู้สึกแย่ๆถึงขั้นเกลียด ไม่พอใจ อยากให้มันเจ็บ ยังมีมากว่าความรู้สึกดีๆ
เราอคติกับน้องชายเกินไปหรือเปล่า
เรากับน้องชายไม่ค่อยถูกกัน อายุไล่เลี่ยกัน เราเรียนจบได้ปีกว่าเเล้ว ส่วนน้องกำลังจะจบ ที่จริงต้องขึ้นปีีสี่อายุ21ปลายเดือนที่เเล้ว (เรียนก่อนเกณ)
เรามีพี่สาวที่อายุห่างกันเกือบสิบปี สามคน พี่ๆอายุห่างกันคนละปี เรากับน้องห่างคำว่าพี่น้องมาสิบกว่าปี ตั้งเเต่จบปอหก เราก็เรียนประจำ จะเจอกับครอบครัวก็ปิดเทอม เเต่ก็ยังมีปัญหากับน้อง ใช้คำพูดเเรงๆ ใช้กำลัง ตั้งเเต่นั้นก็ไม่คุยกัน ไม่มองหน้ากัน จนเรียนมหาลัยออกมาอยู่หอ เเถบจะไม่กลับบ้าน สบายใจกว่า บางทีจำเป็นต้องกลับต้องเจอ
เเต่มาช่วงหลังนี้เรารู้สึกได้ว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
เริ่มจากกลางปีที่เเล้ว เรากลับบ้าน เขาก็ไปรับทั้งที่โทรให้คนอื่นไปรับ เจอกันก็ช่วยขนของขึ้นรถ ไม่ได้สั่ง ระหว่างขับรถกลับบ้าน ก็ถามจะซื้ออะไรกินไหม ไม่มองหน้า เราก็ตอบไม่กินไม่มองหน้าเหมือนกัน นั้นเป็นครั้งเเรกที่เรียกที่เรียกว่า คุย
และอีกครั้งปลายที่เเล้ว ครั้งนี้เป็นเราที่ไปรับมัน และเป็นครั้งที่ทำให้รู้สึกคำว่าอบอุ่นที่บ้านมีงานเลี้ยง แม่พยายามสร้างบรรยากาศให้เรากับมันคุยกัน(แม่รู้เรื่องเรากะน้อง) โดยการให้ช่วยกันทำขนมเพื่อเลี้ยงเเขก ช่วยกันทำ แต่ไม่พูด ไม่คุยกัน ขนมยังเสร็จ เเต่เเอบเห็นแม่ยิ้มน้ำตาคลอ พูดกับน้าว่า ปีนี้ลูกสาวลูกชายช่วยกันทำขนม ช่วงอาทิตย์หนึ่งที่อยู่ด้วยกันเรื่องดีๆก็เกิดขึ้นเยอะ ทั้งชวนคุย ช่วยงาน เขาถามคำเราตอบคำ พูดประโยคยาวๆบ่อยขึ้น รู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทำตัวเป็นพี่ชายมากว่าน้องกลับไปเรียนเวลาโทรมาคุยกับเเม่ เขาก็จะถามถึงเราตลอด (แม่บอก)
แต่ถึงจะเปลี่ยนไปเยอะ เรื่องเดิมๆก็ยังมีอยู่บ้างยังบ้าบอลเหมือนเดิม ยังคุยขัดกับเราทั้งที่ไม่ได้คุยกับมัน เรื่องเกมล์ลดลง เวลาคุยมีสาระมากขึ้น
เเต่ที่รำคาญแล้วก็หมั่นไส้มาก คือ เรื่องผู้หญิงเพิ่มขึ้น บางคนก็ออกตัวสะเราตกใจเลย เเเต่ยอมรับว่าน้องเราหน้าตาดี เพราะมีเหตุให้รู้จักรุ่นน้อง เพื่อนของเพื่อน เพราะ มัน ล้วนเเล้วเเต่เป็นผู้หญิง ออกแนวปลื้มๆมัน ซึ่งเรื่องนี้เเม่กลัวมันจะไปทำใครเขาท้อง เพราะหลานเเม่โดนจับเเต่งไปเเล้ว
ที่เราสับสนคือ ความรู้สึกแย่ๆถึงขั้นเกลียด ไม่พอใจ อยากให้มันเจ็บ ยังมีมากว่าความรู้สึกดีๆ