ตอนนี้รู้สึกเครียดมากเลยค่ะ เกี่ยวกับเรื่องการเรียนในมหาวิทยาลัย และการใช้ชีวิต เลยอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ
หนู(ขออนุญาตแทนตัวว่าหนูนะคะ) อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งไปบ้าง ขออภัยล่วงหน้านะคะ
ปกติแล้วหนูเป็นคนนิสัยง่ายๆ สบายๆค่ะ ยังไงก็ได้ไว้ก่อน ตอนแรกหนูก็คิดว่านิสัยแบบนี้ของตัวเองดีแล้ว แต่มาพบว่า มันดึงดูดให้คนเห็นแก่ตัวเข้ามาหาค่ะ หนูต้องจำยอมช่วยคนหลายคนแบบที่หนูปฏิเสธไม่ได้มาหลายครั้ง หนูไม่ได้หวังว่าจะต้องมีอะไรตอบแทนเลยค่ะ แต่ก็ชอบมีคนประเภทนี้เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆ พอถึงวันที่หนูต้องการความช่วยเหลือ หนูมองไม่เห็นใครเลยค่ะ และพอหนูจะไปรบกวนคนอื่นบ้าง หนูมักจะรู้สึกเกรงใจและแก้ปัญหาด้วยตัวเองมากกว่า จนหนูรู้สึกท้อแล้วค่ะ รู้สึกว่าการเป็นคนดี/การทำดี มันทำให้หนูเหนื่อย ล่าสุดก็เรื่องนี้
หนูกำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เทอมก่อนๆ มีวิชานึงที่ต้องจับกลุ่มกับเพื่อนแล้วทดลองผลิตภัณฑ์ใหม่หนึ่งชิ้นงาน ซึ่งในส่วนนี้นักศึกษาจะคิดอะไรก็ได้นะคะ แล้วแต่จะตกลงกันในกลุ่ม แต่ว่ากลุ่มหนูถูกอาจารย์ท่านนึงสั่งให้นำ project ของท่านมาใช้เป็นชิ้นงานที่ต้องทำ (โดยที่อาจารย์จะเอาผลจากเราไปเป็นโปรเจควิชาการของท่านน่ะค่ะ) ซึ่งเรื่องนี้หนูไม่ได้รับรู้ด้วยเลยค่ะ แต่มารู้ตอนเข้ามาอยู่ในกลุ่มว่าเพื่อนรับงานมาและต้องทำงานแล้ว
เรื่องก็ดำเนินมาเรื่อยๆ ก็มีปัญหามาเรื่อยๆแต่พวกหนูก็ทน คิดว่าจบเทอมนี้แล้วก็คงจบกันแล้ว พยายามทำโปรเจคให้ออกมาดีที่สุดน่ะค่ะ อาจารย์ก็พูดเปรยๆว่าปิดเทอมนี้จะกลับบ้านกันไหม จะต้องทำงานนี้ต่อ แต่พวกหนูก็ไม่ได้รับปากค่ะ แต่บอกว่าจะต้องกลับบ้าน เพราะว่าปิดเทอมที่แล้วหนูเรียนซัมเมอร์ไม่ได้กลับบ้านมาปีนึงแล้ว ปีนี้แม่ก็เลยให้หนูกลับบ้านบ้าง ซึ่งก่อนหน้าจะกลับบ้าน หนูก็ได้ส่งผลวิเคราะห์ทั้งหมดที่มีให้อาจารย์ทั้งหมด อาจารย์ก็ไม่ได้ตอบอีเมลล์หนูมา แต่ปรากฏว่าพอถึงเวลาปิดเทอมไม่เท่าไหร่(ไม่น่าถึงสามอาทิตย์) ทั้งๆที่เกรดออกมาหมดแล้ว แต่อาจารย์กลับตามพวกหนูให้ไปทำงานให้ บอกว่าพวกหนูทำงานไม่เรียบร้อย ต้องกลับไปแก้งานใหม่ทั้งหมด เรื่องนี้ทำให้หนูงงมากเลยค่ะ ทำไมถึงมีกลุ่มหนูกลุ่มเดียวที่ต้องกลับไปแก้ ทั้งๆที่เสร็จวันนำเสนองาน ทุกกลุ่มก็แก้รูปเล่มไปส่งแล้ว ไม่มีใครมาแก้ตรงส่วนวิเคราะห์เหมือนหนูเลยค่ะ และจังหวัดที่บ้านหนูก็อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก มีธุระที่บ้านมากมายที่ต้องทำ จนแม่เห็นหนูเครียดเลยบอกหนูว่า ให้ไปทำงานแล้วค่อยกลับบ้านอีก หนูจึงกลับไปทำงาน ซึ่งในตอนนี้เหลือหนูกับเพื่อนอีก1คนเท่านั้นค่ะ เพราะว่าเพื่อนอีกคนไปเรียนซัมเมอร์ที่อังกฤษและกลับมาไม่ได้
หลังจากทำงานเสร็จ หนูก็กลับบ้านโดยที่บอกอาจารย์ไปว่าหนูจะกลับไปทำได้อีกวันที่21(งานนี้ต้องไปทำกับชาวบ้านด้วยค่ะ)แล้วอาจารย์ก็บอกหนูว่าจะไปทำหลังจากวันที่21 ทันที หนูก็เลยบอกแม่ว่างานน่าจะเสร็จราวๆสิ้นเดือนแน่ เพราะว่าทำอีกไม่เยอะ และหนูจะกลับไปช่วยแม่ทำงาน เพราะว่าลูกจ้างแม่ลาคลอด แต่พอกลับมาถึงมหาวิทยาลัย เพื่อนคนสุดท้ายเค้าก็มีธุระจะต้องไปต่างจังหวัด ทีนี้เหลือแต่หนูแล้วค่ะ ที่ต้องทำงานอยู่คนเดียว แต่หนูไม่รู้เรื่องในส่วนที่เพื่อนทำเลยค่ะ เพราะว่าแบ่งกันทำคนละส่วนตั้งแต่เทอมที่แล้ว (แต่ที่กลับมามหาวิทยาลัยหลายวัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ รอไปสอนชาวบ้านและเก็บผลและนำมาวิเคราะห์ใหม่)และที่จะต้องไปทำหลังวันที่ 21 ก็ต้องเลื่อนไปเดือนหน้า เพราะว่าอาจารย์ไม่ว่างแล้ว และถ้าหนูอยู่ทำงาน ไม่มีใครช่วยแม่ขายของแน่เลยค่ะ เพราะว่าหนูรับปากว่าจะทำ แม่เลยไม่ได้จ้างใคร
หนูขอปรึกษาเป็นข้อๆค่ะ
1. หนูไม่อยากทำงานนี้แล้วค่ะ เพราะว่าเฉพาะปัญหาของหนูก็เยอะมาก แต่หนูก็ยังเรียนกับอาจารย์ท่านนี้อยู่ หนูควรทำอย่างไรดีคะ
2. เป็นความผิดหนูรึเปล่าคะ ถ้าหนูจะปฏิเสธไม่ทำงานครั้งนี้อีก เพราะว่าอาจารย์ไม่ได้มาตกลงวันกับหนูอะค่ะ ท่่านไปตกลงกับเพื่อนอีกคน ซึ่งหนูไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อน แต่อาจารย์เคยบอกว่าชาวบ้านนัดยากมาก
3. หนูควรทำอย่างไรดีคะ หรือมีวิธีปฏิเสธอย่างไรบ้าง
4.ทำอย่างไรถึงจะเลิกนิสัยแบบนี้ได้คะ จนตอนนี้หนูรู้สึกไปเองว่า ทำดีไปเท่าไหร่ ก็ไม่เห็นได้ดีเลยค่ะ มีแต่คนเข้ามาเอาเปรียบหนูอยู่เรื่อยๆ จนหนูท้อ และมองโลกในแง่ร้ายแล้วค่ะ
หนูไม่ได้ลงรายละเอียดลึกมากนะคะ (จริงๆมีเรื่องเยอะมากจนหนูอยากพบจิตแพทย์เลยค่ะ รู้สึกว่าเครียดมากและชีวิตไม่มีความสุขไปเลย) แต่กลัวอาจารย์มาอ่านเจอแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ หนูเพียงแค่ต้องการคำปรึกษาเท่านั้นเองค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะคะ
ปล.หนูเสียดายเงินค่าเดินทางมากค่ะ เฉพาะปิดเทอมนี้ เดินทางไปๆกลับๆ แม่หนูเสียค่ารถไปเกือบ5000แล้วค่ะ
ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ กลุ้มใจมากๆ
หนู(ขออนุญาตแทนตัวว่าหนูนะคะ) อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งไปบ้าง ขออภัยล่วงหน้านะคะ
ปกติแล้วหนูเป็นคนนิสัยง่ายๆ สบายๆค่ะ ยังไงก็ได้ไว้ก่อน ตอนแรกหนูก็คิดว่านิสัยแบบนี้ของตัวเองดีแล้ว แต่มาพบว่า มันดึงดูดให้คนเห็นแก่ตัวเข้ามาหาค่ะ หนูต้องจำยอมช่วยคนหลายคนแบบที่หนูปฏิเสธไม่ได้มาหลายครั้ง หนูไม่ได้หวังว่าจะต้องมีอะไรตอบแทนเลยค่ะ แต่ก็ชอบมีคนประเภทนี้เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆ พอถึงวันที่หนูต้องการความช่วยเหลือ หนูมองไม่เห็นใครเลยค่ะ และพอหนูจะไปรบกวนคนอื่นบ้าง หนูมักจะรู้สึกเกรงใจและแก้ปัญหาด้วยตัวเองมากกว่า จนหนูรู้สึกท้อแล้วค่ะ รู้สึกว่าการเป็นคนดี/การทำดี มันทำให้หนูเหนื่อย ล่าสุดก็เรื่องนี้
หนูกำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เทอมก่อนๆ มีวิชานึงที่ต้องจับกลุ่มกับเพื่อนแล้วทดลองผลิตภัณฑ์ใหม่หนึ่งชิ้นงาน ซึ่งในส่วนนี้นักศึกษาจะคิดอะไรก็ได้นะคะ แล้วแต่จะตกลงกันในกลุ่ม แต่ว่ากลุ่มหนูถูกอาจารย์ท่านนึงสั่งให้นำ project ของท่านมาใช้เป็นชิ้นงานที่ต้องทำ (โดยที่อาจารย์จะเอาผลจากเราไปเป็นโปรเจควิชาการของท่านน่ะค่ะ) ซึ่งเรื่องนี้หนูไม่ได้รับรู้ด้วยเลยค่ะ แต่มารู้ตอนเข้ามาอยู่ในกลุ่มว่าเพื่อนรับงานมาและต้องทำงานแล้ว
เรื่องก็ดำเนินมาเรื่อยๆ ก็มีปัญหามาเรื่อยๆแต่พวกหนูก็ทน คิดว่าจบเทอมนี้แล้วก็คงจบกันแล้ว พยายามทำโปรเจคให้ออกมาดีที่สุดน่ะค่ะ อาจารย์ก็พูดเปรยๆว่าปิดเทอมนี้จะกลับบ้านกันไหม จะต้องทำงานนี้ต่อ แต่พวกหนูก็ไม่ได้รับปากค่ะ แต่บอกว่าจะต้องกลับบ้าน เพราะว่าปิดเทอมที่แล้วหนูเรียนซัมเมอร์ไม่ได้กลับบ้านมาปีนึงแล้ว ปีนี้แม่ก็เลยให้หนูกลับบ้านบ้าง ซึ่งก่อนหน้าจะกลับบ้าน หนูก็ได้ส่งผลวิเคราะห์ทั้งหมดที่มีให้อาจารย์ทั้งหมด อาจารย์ก็ไม่ได้ตอบอีเมลล์หนูมา แต่ปรากฏว่าพอถึงเวลาปิดเทอมไม่เท่าไหร่(ไม่น่าถึงสามอาทิตย์) ทั้งๆที่เกรดออกมาหมดแล้ว แต่อาจารย์กลับตามพวกหนูให้ไปทำงานให้ บอกว่าพวกหนูทำงานไม่เรียบร้อย ต้องกลับไปแก้งานใหม่ทั้งหมด เรื่องนี้ทำให้หนูงงมากเลยค่ะ ทำไมถึงมีกลุ่มหนูกลุ่มเดียวที่ต้องกลับไปแก้ ทั้งๆที่เสร็จวันนำเสนองาน ทุกกลุ่มก็แก้รูปเล่มไปส่งแล้ว ไม่มีใครมาแก้ตรงส่วนวิเคราะห์เหมือนหนูเลยค่ะ และจังหวัดที่บ้านหนูก็อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก มีธุระที่บ้านมากมายที่ต้องทำ จนแม่เห็นหนูเครียดเลยบอกหนูว่า ให้ไปทำงานแล้วค่อยกลับบ้านอีก หนูจึงกลับไปทำงาน ซึ่งในตอนนี้เหลือหนูกับเพื่อนอีก1คนเท่านั้นค่ะ เพราะว่าเพื่อนอีกคนไปเรียนซัมเมอร์ที่อังกฤษและกลับมาไม่ได้
หลังจากทำงานเสร็จ หนูก็กลับบ้านโดยที่บอกอาจารย์ไปว่าหนูจะกลับไปทำได้อีกวันที่21(งานนี้ต้องไปทำกับชาวบ้านด้วยค่ะ)แล้วอาจารย์ก็บอกหนูว่าจะไปทำหลังจากวันที่21 ทันที หนูก็เลยบอกแม่ว่างานน่าจะเสร็จราวๆสิ้นเดือนแน่ เพราะว่าทำอีกไม่เยอะ และหนูจะกลับไปช่วยแม่ทำงาน เพราะว่าลูกจ้างแม่ลาคลอด แต่พอกลับมาถึงมหาวิทยาลัย เพื่อนคนสุดท้ายเค้าก็มีธุระจะต้องไปต่างจังหวัด ทีนี้เหลือแต่หนูแล้วค่ะ ที่ต้องทำงานอยู่คนเดียว แต่หนูไม่รู้เรื่องในส่วนที่เพื่อนทำเลยค่ะ เพราะว่าแบ่งกันทำคนละส่วนตั้งแต่เทอมที่แล้ว (แต่ที่กลับมามหาวิทยาลัยหลายวัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ รอไปสอนชาวบ้านและเก็บผลและนำมาวิเคราะห์ใหม่)และที่จะต้องไปทำหลังวันที่ 21 ก็ต้องเลื่อนไปเดือนหน้า เพราะว่าอาจารย์ไม่ว่างแล้ว และถ้าหนูอยู่ทำงาน ไม่มีใครช่วยแม่ขายของแน่เลยค่ะ เพราะว่าหนูรับปากว่าจะทำ แม่เลยไม่ได้จ้างใคร
หนูขอปรึกษาเป็นข้อๆค่ะ
1. หนูไม่อยากทำงานนี้แล้วค่ะ เพราะว่าเฉพาะปัญหาของหนูก็เยอะมาก แต่หนูก็ยังเรียนกับอาจารย์ท่านนี้อยู่ หนูควรทำอย่างไรดีคะ
2. เป็นความผิดหนูรึเปล่าคะ ถ้าหนูจะปฏิเสธไม่ทำงานครั้งนี้อีก เพราะว่าอาจารย์ไม่ได้มาตกลงวันกับหนูอะค่ะ ท่่านไปตกลงกับเพื่อนอีกคน ซึ่งหนูไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อน แต่อาจารย์เคยบอกว่าชาวบ้านนัดยากมาก
3. หนูควรทำอย่างไรดีคะ หรือมีวิธีปฏิเสธอย่างไรบ้าง
4.ทำอย่างไรถึงจะเลิกนิสัยแบบนี้ได้คะ จนตอนนี้หนูรู้สึกไปเองว่า ทำดีไปเท่าไหร่ ก็ไม่เห็นได้ดีเลยค่ะ มีแต่คนเข้ามาเอาเปรียบหนูอยู่เรื่อยๆ จนหนูท้อ และมองโลกในแง่ร้ายแล้วค่ะ
หนูไม่ได้ลงรายละเอียดลึกมากนะคะ (จริงๆมีเรื่องเยอะมากจนหนูอยากพบจิตแพทย์เลยค่ะ รู้สึกว่าเครียดมากและชีวิตไม่มีความสุขไปเลย) แต่กลัวอาจารย์มาอ่านเจอแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ หนูเพียงแค่ต้องการคำปรึกษาเท่านั้นเองค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะคะ
ปล.หนูเสียดายเงินค่าเดินทางมากค่ะ เฉพาะปิดเทอมนี้ เดินทางไปๆกลับๆ แม่หนูเสียค่ารถไปเกือบ5000แล้วค่ะ