เอิ่ม...เรื่องอันอาจจะยาวหน่อยนะค่ะ -_-'
** การรอคอยใครสักคน...มันชั่งทรมานเหลือเกิน
แต่เราก็รอ รอ รอปาฏิหารย์ รอพรหมลิขิต รอตั้งแต่ม.2 จนตอนนี้ ปี 4 แล้วค่ะ (จริงๆต้องปี 5 แต่เราซิ่วมา1 ปี )
เรื่องมีอยู่ว่า เราเจอกับผู้ชายคนนึง ชื่อ ''แบงค์'' ครั้งแรกเมื่อตอนม.2 แถวแฟลตดินแดง
แบงค์เป็นเด็กหนุ่มผิวขาว ตาตี่ ลูกครึ่งไทย-จีน อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี
เค้าเกิด 25 ธันวาคม 2535 (หรืออาจจะ 34 ซึ่งประมาณว่าห่าง 1 ปี...เพราะเราเกิดต้นปี 34)
บุคลิก เราจะห้าวๆหน่อย...ช่วงนั้นเราเรียน ม.2 แล้วมาอยู่กทม. (เป็นครั้งแรกที่มาอยู่เมืองกรุงฯ)
เราไม่ค่อยกลัวใคร มีเพื่อนเล่นเป็นผู้ชายหลายคน
แล้วเราก็เล่นๆกับเพื่อนผู้ชายหลายคนด้วยความสนิท และคุ้นเคย
แต่คนชื่อแบงค์ ไม่ชอบ พอถามไปถามมากลายเป็นว่า 'เค้าชอบเรา'
และแล้วสุดท้ายก็ได้คบเป็นแฟนกัน
ช่วงเวลาที่ได้เป็นแฟนกัน มันดูHappy มากๆ เพราะเป็นความรัก ความรักแบบป๊อปปี้เลิฟ รักที่บริสุทธิ์
สิ่งที่จำได้ คือ - แบงค์เคยเขียนคำว่า รัก เป็นภาษาจีนให้
- เวลาแบงค์ไปที่ไหน ก็จะซื้อขนมมาฝากเสมอ
- แบงค์เคยไปสวนสัตว์เขาดินกับเราและเพื่อนชายอีกหนึ่งคน
- แบงค์กับเราเคยไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน
- แบงค์บ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดชัยนาท
- แบงค์มีพี่สาว ชื่อ เชอรี่ (สวยมากกกก)
- แบงค์สีเสื้อผ้าสีเหลืองและสีฟ้า
- แบงค์ชอบเพลง 'ขาดความอบอุ่นของเสือใหญ่'
- แบงค์ชอบส่งเพลง คอลลิ่งเมโลดี้มาฝากในทุกเทศกาล
- แบงค์ ชื่อ จริงว่า ณัฐพงศ์ ปานขลิบ
- แบงค์เรียนมัธยมที่ รร.สุรศักดิ์มนตรี
ฯลฯ
- แบงค์เป็นแฟนที่น่ารัก......................ที่ทำให้เราไม่เคยลืม ไม่เคยลืมทุกอย่างเกี่ยวกับ 'เขา'
เมื่อความรัก..มีวันพบ ก็ต้องมีวันจาก #
เมื่อเรากลับมาอยู่ต่างจังหวัด
เพื่อน...เพื่อนในกลุ่มเด็กสมัยนั้น > พอใครมีแฟน มันดูแปลกประหลาดกว่าคนในกลุ่ม
ทุกคนรุมถามถึงการมีความรักครั้งแรก...รักครั้งแรกของสมาชิกในกลุ่มคนแรก
และพยายามทำทุกอย่างให้เพื่อนกลับมา 'ไม่มีแฟน' เหมือนทุกคน !!!!
ซึ่งเราก็เห็นด้วย... เพราะเราเลือกเพื่อน เลือกเพื่อนโดยไม่แคร์ความรู้สึกผู้ชายดีๆ ที่ชื่อ 'แบงค์'
เมื่อเวลาผ่านไป 5 เดือนกว่า # 5 เดือนที่เต็มไปด้วยความสุขที่เราไม่ลืม
ต้องจบลงด้วยความโกหกครั้งแรกว่า เราอายุไม่เท่ากัน นายเด็กเกินไปสำหรับเรา (เด็กกว่าแล้วไงอ่ะ ?)
คำโกหกครั้งที่ 2 เราห่างกันไกลเกินไป >> จังหวัดภาคตะวันออกและกรุงเทพฯ (ทำไมอ่ะ..แค่ 300 กิโลกว่าไม่ไกลหรอก เค้ารักแกมากนะ)
และคำโกหกครั้งสุดท้าย... ขอโทษนะ เรามีคนอื่นแล้ว (T T ขอบคุณนะ..ขอให้รักกันนานๆล่ะ)
++โอกาสครั้งแรกของการมีความรัก ที่ทิ้งลงไปอย่างน่าเสียดาย ++
****** เบอร์โทรแบงค์ ที่เราเฝ้าโทรหาทุกวัน ทุกวัน .... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก ... และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไป ทำอะไรดีๆเพื่อ เธอ '''ผิดเองที่รู้ตัวช้า'' ******
เมื่อเวลาผ่านไป ... ผ่านไป 3 ปี 3ปีที่ได้กลับมา กทม.อีกครั้ง
ตอนนั้น เราอยู่ ม.5 มีโอกาสได้มาเรียนพิเศษในเมืองใหญ่
คราวนี้มาอยู่แถวรัชดา เพื่อมาเรีนยพิเศษกับเพื่อน
ทุกๆวันต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนที่ เดอะเบรน อนุสาวรีย์
จะบอกว่า รถเมล์วิ่งผ่านแฟลชดินแดนทุกวัน...ทุกวันที่ทำให้น้ำตาซึม : (
'' กลับมาได้ไหม ? กลับมารักกัน กลับมารักชั้นคนที่รักเธอหมดใจ''
ครั้งหนึ่ง เราคิดว่าเราควรเข้าไปในแฟลต เพื่อตามหา ''แบงค์'' เพื่อขอโทษ เพื่อขอคืนดี...
และแล้ววันหนึ่ง เมื่อโอกาสมาถึง เราได้เข้าไปที่แฟลตอีกครั้ง..
และแล้วก็ได้เจอหนุ่มชื่อ ''แบงค์'' อีกครั้ง ด้วยการได้เบอร์จากผู้เป็นน้าชายของเขา
เราโทรหาเค้าโดยไม่บอกว่าเราเป็นใคร...
บอกเพียงว่า ไม่ต้องรุ้ว่าเราเป็นใคร เราแค่อยากเจอเธอเฉยๆ ช่วยมาหาเราตรงนี้หน่อย ขอร้องล่ะ
เราถามสารทุกข์สุกดิบกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมา 3 ปี
'' แบงค์ เรากลับมาเป็นแฟนกันเหมือมเดิมได้ไหม?'' 3 ปีที่เรารอการได้มากทม.อีกครั้ง 3ปีที่คิดจะพูดคำๆนี้มาโดยตลอด
''กลับไปเถอะ...ขอโทษด้วยนะ...เราไม่ได้รักเธอแล้ว'' เราไม่ได้รักเธอแล้ว เราไม่ได้รักเธอแล้ว เสียงก้องอยู่ในหัว คำๆนี้มันทรมานเหลือเกิน
น้ำตาเอ่อล้นกับมือที่กุมกระดาษจดเบอร์...
เราข่มน้ำตาไม่ให้ไหลต่อหน้าเค้า เค้าคนที่เรารักมาตลอด...
โชคดีนะ เค้าไปล่ะ... นี่คือคำสุดท้ายที่บอกกับแบงค์ :'(
มือกุมกระดาษแน่น น้ำตาไหลออกมาอย่างมหาศาล
กลับมาได้ไหม ? กลับมารักกัน กลับมารักชั้นคนที่รักเธอหมดใจ T_T
เมื่อเรากลับมาถึงบ้านพักแถวรัชดา..เราให้เพื่อนโทรหาแบงค์
มันคือความคิดแบบเด็กๆ ที่เค้าปฏิเสธเรา เพราะเค้าเป็นเกย์หรือป่าว ?
ถ้าเราโทร เค้าคงไม่รับ คงไม่พูดกับเราแน่...
ให้เพื่อนโทรละกัน ''ใช่แบงค์ป่าวคะ...เอ่อ มีคนฝากถามว่า เป็นเกย์หรือป่าว''
ปลายเสียงปฏิเสธ เย้ๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เกย์ แต่สิ่งที่ยากกว่านั้น คือ ทำยังไงเค้าถึงจะกลับมารักเราเหมือนเดิม
เราโทรหาเบอร์แบงค์ซ้ำๆ ทุกวัน ทุกวัน แต่ไม่มีใครรับ
# เราอยากคุยด้วย อยากถามอะไรมากมาย อยากขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง #
แต่แล้ว..ทุกอย่างก็กลายเป็น... ความสูญเปล่า... หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดใช้บริการ :'(
นายหนีเราเป็นครั้งที่ 2 เหมือนกับเราโกหกนายเป็นครั้งที่ 2 !!
แบงค์ แบงค์ แบงค์อยู่ไหน ? รอ...รอคอยมาตลอด
ไปหาที่เดิม แทบทุกวัน....ก็คว้าน้ำเหลว T T คงไม่มีวันเจอแบงค์อีกแล้ว
เราตัดสินใจคบผู้ชายคนอื่น ผู้ชายที่ชื่อเล่นว่า แบงค์ ผู้ชายที่เกิด 25 ธันวาคม ผู้ชายที่เกิดปี 35 ผู้ชายที่เป็นลูกครึ่ง
เพราะหวังว่า จะเจอคนที่ดี และเป็นอย่างแบงค์ (ความคิดแบบเด็กๆ)
เพราะหวังว่า พวกเค้าเหล่านี้ จะทำให้เราลืมแบงค์ได้....แต่ไม่เลย เพราะยิ่งวัน เรายิ่งจำแบงค์ได้มากขึ้น มากขึ้น !!!!!
เพราะฉันคิดถึงเธอ...คิดถึงทุกวัน...คิดถึงถึงลมหายใจ
มาฟังถ้อยพันหมื่นล้านพันคำของฉัน....มาฟังคำขอโทษ .... มาให้อภัย....มาให้โอกาสคนอย่างชั้นที
ปี 2552 ปีที่เราต้องเข้ามหาวิทยาลัย ... เราได้แอดติดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศ
แต่เป็น มหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ... ที่ทำให้เราไม่มีโอกาสไปตามหาแบงค์
แต่ที่นี่...มีกิจกรรมให้ นิสิตต้องมีพี่เทค (พี่ที่ดูแลเรา) ที่เราต้องไปตามหาเอง
เราตามหาใครสักคน...สักคน.. และในที่สุดก็เจอ เจอรุ่นพี่ที่เรียนจบจากรร.เดียวกับแบงค์ : )
ความพยายามของเรายังไม่สิ้นสุดเพียงเท่านี้... เรายอมซิ่ว ซิ่วมาเรียนปี 1 อีกครั้ง
"เพื่อจะได้จบพร้อมๆกับแบงค์ " (ความสุข...เท่านี้จริงๆ อาจดูโง่มากที่ทำเพราะเหตุผลแบบนี้...แต่ทุกคนไม่เอาอย่างนะคะ)
แม้จะไม่ใช่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แม้ไม่ได้เจอกันแล้วก็ตาม
อย่างน้อย เราก็เป็นรหัส 53 เหมือนๆกันนะแบงค์
และทุกครั้งเรามีโอกาสได้ไป กทม. เราไปตามหาแบงค์ที่แฟลตนั้น ทุกครั้ง!
แต่ไม่เจอแล้ว...ญาติของแบงค์ย้ายไปอยู่ที่อื่นกันหมด
เพื่อนเก่าๆ ก็โตขึ้น ... โตขึ้นโดยที่ไม่รู้ข่าวคราวและเบอร์ติดต่อแบงค์ รวมถึงไม่รู้ว่าแบงค์เรียนที่ไหน? T T
กลางเดือนเมษายน 2556 เราได้รับข่าวแบงค์อีกครั้ง จากลูกพี่ลูกน้องของเรา ซึ่งตามจีบเพื่อนสนิทเราอยู่
(แบงค์เป็นเพื่อนกับลูกพี่ลูกน้องเรา)
เราฝากบอกว่า
เราคิดถึงแบงค์...เรารอคอยแบงค์มาตลอด 9 ปี...เราอยากเจอ....เราซื่วมาเพื่อจะจบพร้อมแบงค์ .... เราทำทุกอย่างเพื่อจะได้เจอแบงค์ ฯลฯ
#สิ่งสำคัญที่ทำให้เราได้รู้คือ แบงค์เรียนที่หอการค้าไทย #
น้องบอกว่า แบงค์ฝากขอบคุณที่ยังคงคิดถึง ที่ยังคงรอคอยกันอยู่ถึง 9 ปี
เพื่อนบอกว่า.. ไม่แน่ใจว่ามันจะบอกแบงค์ เพราะคนอย่างมันขี้โม้ตัวพ่อ
(เรายอมรับว่า ไม่รู้จักนิสัยลูกพี่ลูกน้องคนนี้เลย ไม่สนิทกันเท่ากับคนที่ถูกตามจีบ และโทรคุยกันบ่อยๆ)
และเมื่อคืน...เราโทรไปขอเบอร์แบงค์จากลูกพี่ลูกน้องเรา โดยขอเบอร์น้องจากเพื่อนแล้วโทรไปหาแบงค์อีกที
เบอร์ 082-9659XXX หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง... ถ้าแบงค์พูดขอบคุณเราจริง เราคิดว่าแบงค์คงให้อภัยเราบ้าง
เมื่อโทรไป.. โทรไป...และโทรไป... ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
(เมื่อคืนโทรถึงตี3 แล้วเผลอหลับไปคาโทรศัพท์)
และที่สำคัญ...คือฝัน...ฝันถึงใบหน้าตี๋ รอยยิ้ม การจัดฟัน การเขียนหว่ออ้ายหนี่ การไปเที่ยวที่ต่างๆ
ฝันถึงทุกๆอย่างเกี่ยวกับแบงค์....ทีเราคิดถึงมาตลอด 9 ปี
ความฝันที่ดีที่สุด...ตั้งแต่เคยฝันมาตลอดระยะ 9 ปี... 9 ปีที่อย่างน้อย 'แบงค์' ก็มีตัวตนให้เราพบเจอ :
และวันนี้ เราตัดสินใจตามหาชื่อแบงค์อีกครั้ง ในเว็บของมหาวิทยาลัย
เพราะเราจะไปฝึกงานที่ กทม. สถานที่ที่ใกล้มหาวิทยาลัยหอการค้า : )
ปรากฏว่า : นาย ณัฐพงศ์ ปานขลิบ
สถานภาพ : พ้นสภาพ (ขาดการติดต่อ) ('ณ วันที่ 9/7/2555)
คณะวิชา :::: คณะบริหารธุรกิจ
หลักสูตร : การตลาด
แบงค์อยู่ไหน? รู้ไหม? เราอยากพูดคำกว่าแสนล้านคำ เราอยากขอโทษ อยากให้แบงค์ยกโทษให้สำหรับความผิดทุกอย่าง อยากให้แบงค์รู้..เรารักแบงค์เสมอ รักมาตลอด และเราจะรักแบงค์ตลอดไป แม้ว่าแบงค์จะไม่มีเราแล้วก็ตาม
#ผิดเองที่รู้ตัวช้า....ที่จริงรักเธอเสมอ#
ช่วยด้วยค่ะ...ตามหาคนรักเก่ามา 9 ปี
** การรอคอยใครสักคน...มันชั่งทรมานเหลือเกิน
แต่เราก็รอ รอ รอปาฏิหารย์ รอพรหมลิขิต รอตั้งแต่ม.2 จนตอนนี้ ปี 4 แล้วค่ะ (จริงๆต้องปี 5 แต่เราซิ่วมา1 ปี )
เรื่องมีอยู่ว่า เราเจอกับผู้ชายคนนึง ชื่อ ''แบงค์'' ครั้งแรกเมื่อตอนม.2 แถวแฟลตดินแดง
แบงค์เป็นเด็กหนุ่มผิวขาว ตาตี่ ลูกครึ่งไทย-จีน อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี
เค้าเกิด 25 ธันวาคม 2535 (หรืออาจจะ 34 ซึ่งประมาณว่าห่าง 1 ปี...เพราะเราเกิดต้นปี 34)
บุคลิก เราจะห้าวๆหน่อย...ช่วงนั้นเราเรียน ม.2 แล้วมาอยู่กทม. (เป็นครั้งแรกที่มาอยู่เมืองกรุงฯ)
เราไม่ค่อยกลัวใคร มีเพื่อนเล่นเป็นผู้ชายหลายคน
แล้วเราก็เล่นๆกับเพื่อนผู้ชายหลายคนด้วยความสนิท และคุ้นเคย
แต่คนชื่อแบงค์ ไม่ชอบ พอถามไปถามมากลายเป็นว่า 'เค้าชอบเรา'
และแล้วสุดท้ายก็ได้คบเป็นแฟนกัน
ช่วงเวลาที่ได้เป็นแฟนกัน มันดูHappy มากๆ เพราะเป็นความรัก ความรักแบบป๊อปปี้เลิฟ รักที่บริสุทธิ์
สิ่งที่จำได้ คือ - แบงค์เคยเขียนคำว่า รัก เป็นภาษาจีนให้
- เวลาแบงค์ไปที่ไหน ก็จะซื้อขนมมาฝากเสมอ
- แบงค์เคยไปสวนสัตว์เขาดินกับเราและเพื่อนชายอีกหนึ่งคน
- แบงค์กับเราเคยไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน
- แบงค์บ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดชัยนาท
- แบงค์มีพี่สาว ชื่อ เชอรี่ (สวยมากกกก)
- แบงค์สีเสื้อผ้าสีเหลืองและสีฟ้า
- แบงค์ชอบเพลง 'ขาดความอบอุ่นของเสือใหญ่'
- แบงค์ชอบส่งเพลง คอลลิ่งเมโลดี้มาฝากในทุกเทศกาล
- แบงค์ ชื่อ จริงว่า ณัฐพงศ์ ปานขลิบ
- แบงค์เรียนมัธยมที่ รร.สุรศักดิ์มนตรี
ฯลฯ
- แบงค์เป็นแฟนที่น่ารัก......................ที่ทำให้เราไม่เคยลืม ไม่เคยลืมทุกอย่างเกี่ยวกับ 'เขา'
เมื่อความรัก..มีวันพบ ก็ต้องมีวันจาก #
เมื่อเรากลับมาอยู่ต่างจังหวัด
เพื่อน...เพื่อนในกลุ่มเด็กสมัยนั้น > พอใครมีแฟน มันดูแปลกประหลาดกว่าคนในกลุ่ม
ทุกคนรุมถามถึงการมีความรักครั้งแรก...รักครั้งแรกของสมาชิกในกลุ่มคนแรก
และพยายามทำทุกอย่างให้เพื่อนกลับมา 'ไม่มีแฟน' เหมือนทุกคน !!!!
ซึ่งเราก็เห็นด้วย... เพราะเราเลือกเพื่อน เลือกเพื่อนโดยไม่แคร์ความรู้สึกผู้ชายดีๆ ที่ชื่อ 'แบงค์'
เมื่อเวลาผ่านไป 5 เดือนกว่า # 5 เดือนที่เต็มไปด้วยความสุขที่เราไม่ลืม
ต้องจบลงด้วยความโกหกครั้งแรกว่า เราอายุไม่เท่ากัน นายเด็กเกินไปสำหรับเรา (เด็กกว่าแล้วไงอ่ะ ?)
คำโกหกครั้งที่ 2 เราห่างกันไกลเกินไป >> จังหวัดภาคตะวันออกและกรุงเทพฯ (ทำไมอ่ะ..แค่ 300 กิโลกว่าไม่ไกลหรอก เค้ารักแกมากนะ)
และคำโกหกครั้งสุดท้าย... ขอโทษนะ เรามีคนอื่นแล้ว (T T ขอบคุณนะ..ขอให้รักกันนานๆล่ะ)
++โอกาสครั้งแรกของการมีความรัก ที่ทิ้งลงไปอย่างน่าเสียดาย ++
****** เบอร์โทรแบงค์ ที่เราเฝ้าโทรหาทุกวัน ทุกวัน .... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
จบไปก็นาน ห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก ... และคิดทุกวันว่าอยากย้อนไป ทำอะไรดีๆเพื่อ เธอ '''ผิดเองที่รู้ตัวช้า'' ******
เมื่อเวลาผ่านไป ... ผ่านไป 3 ปี 3ปีที่ได้กลับมา กทม.อีกครั้ง
ตอนนั้น เราอยู่ ม.5 มีโอกาสได้มาเรียนพิเศษในเมืองใหญ่
คราวนี้มาอยู่แถวรัชดา เพื่อมาเรีนยพิเศษกับเพื่อน
ทุกๆวันต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนที่ เดอะเบรน อนุสาวรีย์
จะบอกว่า รถเมล์วิ่งผ่านแฟลชดินแดนทุกวัน...ทุกวันที่ทำให้น้ำตาซึม : (
'' กลับมาได้ไหม ? กลับมารักกัน กลับมารักชั้นคนที่รักเธอหมดใจ''
ครั้งหนึ่ง เราคิดว่าเราควรเข้าไปในแฟลต เพื่อตามหา ''แบงค์'' เพื่อขอโทษ เพื่อขอคืนดี...
และแล้ววันหนึ่ง เมื่อโอกาสมาถึง เราได้เข้าไปที่แฟลตอีกครั้ง..
และแล้วก็ได้เจอหนุ่มชื่อ ''แบงค์'' อีกครั้ง ด้วยการได้เบอร์จากผู้เป็นน้าชายของเขา
เราโทรหาเค้าโดยไม่บอกว่าเราเป็นใคร...
บอกเพียงว่า ไม่ต้องรุ้ว่าเราเป็นใคร เราแค่อยากเจอเธอเฉยๆ ช่วยมาหาเราตรงนี้หน่อย ขอร้องล่ะ
เราถามสารทุกข์สุกดิบกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมา 3 ปี
'' แบงค์ เรากลับมาเป็นแฟนกันเหมือมเดิมได้ไหม?'' 3 ปีที่เรารอการได้มากทม.อีกครั้ง 3ปีที่คิดจะพูดคำๆนี้มาโดยตลอด
''กลับไปเถอะ...ขอโทษด้วยนะ...เราไม่ได้รักเธอแล้ว'' เราไม่ได้รักเธอแล้ว เราไม่ได้รักเธอแล้ว เสียงก้องอยู่ในหัว คำๆนี้มันทรมานเหลือเกิน
น้ำตาเอ่อล้นกับมือที่กุมกระดาษจดเบอร์...
เราข่มน้ำตาไม่ให้ไหลต่อหน้าเค้า เค้าคนที่เรารักมาตลอด...
โชคดีนะ เค้าไปล่ะ... นี่คือคำสุดท้ายที่บอกกับแบงค์ :'(
มือกุมกระดาษแน่น น้ำตาไหลออกมาอย่างมหาศาล
กลับมาได้ไหม ? กลับมารักกัน กลับมารักชั้นคนที่รักเธอหมดใจ T_T
เมื่อเรากลับมาถึงบ้านพักแถวรัชดา..เราให้เพื่อนโทรหาแบงค์
มันคือความคิดแบบเด็กๆ ที่เค้าปฏิเสธเรา เพราะเค้าเป็นเกย์หรือป่าว ?
ถ้าเราโทร เค้าคงไม่รับ คงไม่พูดกับเราแน่...
ให้เพื่อนโทรละกัน ''ใช่แบงค์ป่าวคะ...เอ่อ มีคนฝากถามว่า เป็นเกย์หรือป่าว''
ปลายเสียงปฏิเสธ เย้ๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เกย์ แต่สิ่งที่ยากกว่านั้น คือ ทำยังไงเค้าถึงจะกลับมารักเราเหมือนเดิม
เราโทรหาเบอร์แบงค์ซ้ำๆ ทุกวัน ทุกวัน แต่ไม่มีใครรับ
# เราอยากคุยด้วย อยากถามอะไรมากมาย อยากขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง #
แต่แล้ว..ทุกอย่างก็กลายเป็น... ความสูญเปล่า... หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดใช้บริการ :'(
นายหนีเราเป็นครั้งที่ 2 เหมือนกับเราโกหกนายเป็นครั้งที่ 2 !!
แบงค์ แบงค์ แบงค์อยู่ไหน ? รอ...รอคอยมาตลอด
ไปหาที่เดิม แทบทุกวัน....ก็คว้าน้ำเหลว T T คงไม่มีวันเจอแบงค์อีกแล้ว
เราตัดสินใจคบผู้ชายคนอื่น ผู้ชายที่ชื่อเล่นว่า แบงค์ ผู้ชายที่เกิด 25 ธันวาคม ผู้ชายที่เกิดปี 35 ผู้ชายที่เป็นลูกครึ่ง
เพราะหวังว่า จะเจอคนที่ดี และเป็นอย่างแบงค์ (ความคิดแบบเด็กๆ)
เพราะหวังว่า พวกเค้าเหล่านี้ จะทำให้เราลืมแบงค์ได้....แต่ไม่เลย เพราะยิ่งวัน เรายิ่งจำแบงค์ได้มากขึ้น มากขึ้น !!!!!
เพราะฉันคิดถึงเธอ...คิดถึงทุกวัน...คิดถึงถึงลมหายใจ
มาฟังถ้อยพันหมื่นล้านพันคำของฉัน....มาฟังคำขอโทษ .... มาให้อภัย....มาให้โอกาสคนอย่างชั้นที
ปี 2552 ปีที่เราต้องเข้ามหาวิทยาลัย ... เราได้แอดติดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศ
แต่เป็น มหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ... ที่ทำให้เราไม่มีโอกาสไปตามหาแบงค์
แต่ที่นี่...มีกิจกรรมให้ นิสิตต้องมีพี่เทค (พี่ที่ดูแลเรา) ที่เราต้องไปตามหาเอง
เราตามหาใครสักคน...สักคน.. และในที่สุดก็เจอ เจอรุ่นพี่ที่เรียนจบจากรร.เดียวกับแบงค์ : )
ความพยายามของเรายังไม่สิ้นสุดเพียงเท่านี้... เรายอมซิ่ว ซิ่วมาเรียนปี 1 อีกครั้ง
"เพื่อจะได้จบพร้อมๆกับแบงค์ " (ความสุข...เท่านี้จริงๆ อาจดูโง่มากที่ทำเพราะเหตุผลแบบนี้...แต่ทุกคนไม่เอาอย่างนะคะ)
แม้จะไม่ใช่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แม้ไม่ได้เจอกันแล้วก็ตาม
อย่างน้อย เราก็เป็นรหัส 53 เหมือนๆกันนะแบงค์
และทุกครั้งเรามีโอกาสได้ไป กทม. เราไปตามหาแบงค์ที่แฟลตนั้น ทุกครั้ง!
แต่ไม่เจอแล้ว...ญาติของแบงค์ย้ายไปอยู่ที่อื่นกันหมด
เพื่อนเก่าๆ ก็โตขึ้น ... โตขึ้นโดยที่ไม่รู้ข่าวคราวและเบอร์ติดต่อแบงค์ รวมถึงไม่รู้ว่าแบงค์เรียนที่ไหน? T T
กลางเดือนเมษายน 2556 เราได้รับข่าวแบงค์อีกครั้ง จากลูกพี่ลูกน้องของเรา ซึ่งตามจีบเพื่อนสนิทเราอยู่
(แบงค์เป็นเพื่อนกับลูกพี่ลูกน้องเรา)
เราฝากบอกว่า
เราคิดถึงแบงค์...เรารอคอยแบงค์มาตลอด 9 ปี...เราอยากเจอ....เราซื่วมาเพื่อจะจบพร้อมแบงค์ .... เราทำทุกอย่างเพื่อจะได้เจอแบงค์ ฯลฯ
#สิ่งสำคัญที่ทำให้เราได้รู้คือ แบงค์เรียนที่หอการค้าไทย #
น้องบอกว่า แบงค์ฝากขอบคุณที่ยังคงคิดถึง ที่ยังคงรอคอยกันอยู่ถึง 9 ปี
เพื่อนบอกว่า.. ไม่แน่ใจว่ามันจะบอกแบงค์ เพราะคนอย่างมันขี้โม้ตัวพ่อ
(เรายอมรับว่า ไม่รู้จักนิสัยลูกพี่ลูกน้องคนนี้เลย ไม่สนิทกันเท่ากับคนที่ถูกตามจีบ และโทรคุยกันบ่อยๆ)
และเมื่อคืน...เราโทรไปขอเบอร์แบงค์จากลูกพี่ลูกน้องเรา โดยขอเบอร์น้องจากเพื่อนแล้วโทรไปหาแบงค์อีกที
เบอร์ 082-9659XXX หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง... ถ้าแบงค์พูดขอบคุณเราจริง เราคิดว่าแบงค์คงให้อภัยเราบ้าง
เมื่อโทรไป.. โทรไป...และโทรไป... ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
(เมื่อคืนโทรถึงตี3 แล้วเผลอหลับไปคาโทรศัพท์)
และที่สำคัญ...คือฝัน...ฝันถึงใบหน้าตี๋ รอยยิ้ม การจัดฟัน การเขียนหว่ออ้ายหนี่ การไปเที่ยวที่ต่างๆ
ฝันถึงทุกๆอย่างเกี่ยวกับแบงค์....ทีเราคิดถึงมาตลอด 9 ปี
ความฝันที่ดีที่สุด...ตั้งแต่เคยฝันมาตลอดระยะ 9 ปี... 9 ปีที่อย่างน้อย 'แบงค์' ก็มีตัวตนให้เราพบเจอ :
และวันนี้ เราตัดสินใจตามหาชื่อแบงค์อีกครั้ง ในเว็บของมหาวิทยาลัย
เพราะเราจะไปฝึกงานที่ กทม. สถานที่ที่ใกล้มหาวิทยาลัยหอการค้า : )
ปรากฏว่า : นาย ณัฐพงศ์ ปานขลิบ
สถานภาพ : พ้นสภาพ (ขาดการติดต่อ) ('ณ วันที่ 9/7/2555)
คณะวิชา :::: คณะบริหารธุรกิจ
หลักสูตร : การตลาด
แบงค์อยู่ไหน? รู้ไหม? เราอยากพูดคำกว่าแสนล้านคำ เราอยากขอโทษ อยากให้แบงค์ยกโทษให้สำหรับความผิดทุกอย่าง อยากให้แบงค์รู้..เรารักแบงค์เสมอ รักมาตลอด และเราจะรักแบงค์ตลอดไป แม้ว่าแบงค์จะไม่มีเราแล้วก็ตาม
#ผิดเองที่รู้ตัวช้า....ที่จริงรักเธอเสมอ#