ความรู้สึกของคนเรามันเปลี่ยนกันได้เร็ว

ขออนุญาตใช้นามแฝง เราชื่อพิมพ์ ส่วนเขาชื่อแบงค์
6 เดือนที่มาผ่านมามันทำให้เราเรียนรู้อะไรได้หลายอย่างมาก กว่าจะผ่านมาถึงจุดๆนี้ได้ก็แย่เหมือนกันเนาะงืมๆ บอกเลยนะว่าไม่เคยคิดจะได้คุยกับแบงค์อ้ะ ดูแบงค์เป็นคนเข้าหายาก คนจีบเยอะบลาๆ  แต่มาถึงวันๆนึงมันเป็นวันที่ไม่น่าเชื่อ 10 พฤษภา.. วันที่เริ่มคุยกันมีความสุขมากนะแบบตอนที่อยู่ในห้องประชุมอ้ะไม่รู้ว่าแบงค์จะจำได้ป่าว ยกมือขึ้นหน่อย 5555555 คิดถึงว้ะ แล้วแบงค์ก็ถามพิมพ์ว่ากลับบ้านยังแบบพิมพ์ก็ตกใจงืมๆ ครั้งนึงเคยคนเดินด้วยกันมีความสุขมาก เราใส่รองเท้าเหมือนกัน รองเท้าคู่โปรดกับคนคู่ใจ ได้เดินจับมือกับแบงค์ ได้นั่งกินข้าวกับมึแบงค์ แล้วแบบค์ก็มาแย่งไก่พิมพ์กินด้วย  มีวันที่เราใส่เสื้อสีเทารองเท้าคอนเวิร์สสีขาวเหมือนกัน  แบบเขินบอกเลย บังบังเอิญมากไม่ได้นัดกันด้วย คิดถึงทุกๆเสาร์ตอนเที่ยงแบงค์จะมาหามาเฝ้าพิมพ์กินข้าวร้านประจำ พิมพ์จะชอบกินหมูทอดกระเทียมใส่ซอสพริกเยอะๆอร่อยมาก 555 พิมพ์ชอบ แล้วแบงค์ก็กินตามงืมๆ วันนั้นพิมพ์ขอโทษอีกครั้งนะ  พิมพ์ไม่น่าพูดคำออกไปเลยแบงค์ก็คงเสียความรู้มากอ้ะแหละ แต่พิมพ์ก็ดีใจที่พิมพ์ได้ไปง้อแบงค์อ้ะ พิมพ์ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนะแบงค์อ้ะคนแรกที่แบบซื้อกุหลาบไปง้อ  แต่แบงค์ก็คงมองแหละดอกกุหลาบคงไม่จำเป็นอะไร  แต่จะให้พิมพ์ไปมือเปล่ามันก็ไม่ใช่ พิมพ์เลยเลือกที่จะซื้อกุหลาบไปให้แบงค์ ตอนนั้นแบงค์ไม่น่าทำตามที่แพรบอกเลยเนาะที่ขอคบอ้ะ พิมพ์ก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นแบงค์หายดีรึยัง คบกับได้ไม่กี่วันก็ต้องจากกันแล้ว มันเป็นบทเรียนอันแสนจะโหดร้าย แบงค์กลับไปหาคนเก่า แบงค์ใจร้าย แบงค์มันไม่มีความรู้สึก วันนั้นพิมพ์เจ็บจนจุกอ้ะบอกเลยพูดไรไม่ออก แต่พิมพ์ก็ให้อภัยแบงค์ ให้โอกาสแบงค์ครั้งแรก ตอนที่แบงค์นอนตักพิมพ์อ้ะแบงค์เหมือนเด็กเลยน่ารักเนาะ แล้ววันนั้นมันก็ค่ำแล้วแต่แบงค์ก็ยังขับรถไปส่งพิมพ์ ขอบคุณที่ไปส่งพิมพ์ขึ้นรถ แบงค์ก็รีบขอบแบงค์ ยายแบงค์ก็โทรตาม ขอบคุณมากนะ  ช่วงที่แบงค์ซ้อมหลีดพิมพ์ยอมรับเลยพิมพ์เหงาอ้ะ คิดถึงมแบงค์มากแต่พิมพ์ก็ยังรอแบงค์ทุกวันๆ  นอนรอบ้าง เล่นเกมรอบ้างบลาๆ รอจนแบงค์กลับบ้านนอนดึกตี  3 ตี  4 เพื่อรอคุยกับแบงค์ คิดถึงอ้ะแบงค์ชอบบ่นหิวๆตอนดึก 55555 อาบน้ำทีเป็นชั่วโมงพิมพ์หลับรอจนฝันเป็นเรื่องราวได้เลย 5555555 พิมพ์มีความสุขมากอ้ะ ก่อนวันเดินขบวนมันเป็นวันกีฬาของโรงเรียนอ้ะ แบงค์ปั่นจักรยานมาหาพิมพ์ตอนตี 4   คือพิมพ์ก็ไม่คิดว่าแบงค์จะมาดีใจไม่ได้เจอแบงค์ตั้งนาน แบงค์มาแย่งข้าวพิมพ์กินอีกแล้วคงหิวมาก มันเป็นข้าวที่คณะสีของพิมพ์แจก แต่พอมาวันนึงมันถึงจุดอิ่มแล้วไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว มันคงต้องถึงเวลาที่ต้องปล่อย  จนวันพิมพ์ได้ถามแบงค์ว่าแบงค์รู้สึกยังไง แต่กลับตอบว่าแบงค์รู้สึกเฉยๆ พิมพ์ต้องเจ็บอีกแล้วหรอเสียใจว้ะ จุกไปอีก แปลกเนาะกีฬาสียังดีอยู่เลย อยากรู้ว่าความรู้สึกแบงค์มันหายไปตอนไหน แต่มันก็เป็นบทเรียนที่แสนจะโหดร้าย รักคนเดียว ซื่อสัตย์กับเขาคนเดียว เลืกคุยกับทุกคนเพื่อมาคุยกับแบงค์ ทุกอย่างกำลังจะดีแต่มันก็พังลงเพราะอะไรไม่รู้  ที่ผ่านมาพิมพ์ได้เป็นโพสอิทให้แบงค์เป็นนาฬิกาปลุกให้แบงค์ได้ดูแลแบงค์ ถึงจะได้เป็นได้ไม่นานก็ตาม  พิมพ์ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเลย  ว่าไม่ควรมองคนแค่ภายนอก  ไม่ควรรักใครโดยไม่มีการเผื่อใจ 6 เดือนที่ผ่านมาจบลงแบบง่ายๆกับคำตอบว่ารู้สึกเฉยๆ