รอเค้ากลับมาเมืองไทย 1 ปี
ตอนนี้กลับมาแล้ว ไม่ถึงเดือน ส่อแวว น่าจะเลิกคุยกัน
ทุกคำพูดที่บอก ที่ส่งมา บอก "เราเป็นแฟนกัน"
แต่สิ่งที่ผมรับรู้ มันไม่ใช่
-กลับมาตอนไหน วันไหนไม่บอก บอกแค่ "อยู่ไทยแล้ว"
-กลับมาแล้ว ผมโทรคุย ถาม "กลับมาแล้วทำไมไม่บอก ไม่โทรมา"
คำตอบคือ "อืม....ยังไม่โทร"
ไม่รู้นะ ว่าเราคบกันแบบไหน
หลายต่อหลายครั้ง ที่ผมถามอะไรไป มักตอบไม่ค่อยได้
เช่น ทำไมไม่เคยโทรมา ?
ทำไมผมถามอะไรไป ผ่านข้อความ เฟส เอ็ม ถึงอ่านแล่วไม่ตอบ ?(ตอนอยู่เมืองนอก 90% ที่ผมถามอะไรก็ช่าง อ่าน แต่ไม่ตอบ)
คิดยังไงกับผม จริงจังหรือป่าว ?
เค้าจะไม่ตอบ ตอบแค่ประมาณ "อืม.... เอ่อ... ยังไงล่ะ" ผมก็ไม่ถามอะไรแล้ว เปลี่ยนเรื่อง
ตลอดเวลา ที่กลับมาเมืองไทย เจอกัน 2 ครั้ง เค้าโทรหาผมครั้งเดียว เวลานัดเจอ โทรถามแค่ อยู่ไหน อันนี้ไม่นับ
แล้วก็ไม่โทรมาอีกเลย
..................
นัดเจอครั้งแรก ที่ เซ็น เวิล์ด ผมบอกประมาณเที่ยงๆ
ผมโทรไป ตอน 11 โมง 2-3สายไม่รับ ผมรอถึงเที่ยง โทรไปอีก 2-3 สาย ก็ไม่รับอีก
ผมเลยนั่งรถกลับ จะถึงบ้านแล้ว เกือบชั่วโมง โทรมา บอกว่า ไม่รู้ผมโทรมา เพิ่งดูโทรศัทพ์
เค้าบอก ปิดเสียง ปิดสั่น เลยไม่รู้
ผมก้ ชั่งล่ะกัน ก็ นั่งรถกลับไป เซ็นลาด ก็เจอกัน..... กินข้าว ดูหนัง ไม่ค่อยคุยไรกัน.....
..................................
แล้ว ก็เกิดเรื่องอีก ครั้งนี้ ผมว่า ผมคงต้องถอยแล้วจริงๆ
เรื่องมันเกิดตอน วันสงกรานต์
เค้านัดผมไป ดูหนังที่ MBK วันที่ 13 บ่ายโมง บ้านผมอยู่ ฝั่งธน บางบอน
ผมก็ อาบน้ำ แต่งตัว พร้อมจะออกไปแล้ว ผมเลยออน whatsapp
ผมทักแซวๆไปว่า "ดูหนังวันไหนๆ"
เค้าเลยตอบกลับมาว่า "พรุ่งนี้ๆ พอดีวันนี้ติดธุระกับครอบครัว"
ผม "อ้าว"
เค้า "เพิ่งรู้ตอนเช้าอ่ะ พรุ่งนี้นะๆ"
ผม "รู้ตอนเช้าแล้วก็ไม่บอกเนี่ยนะ ถ้าผมไม่ทักไป" *คุยกันประมาณ 10 โมงแล้ว
เค้า "ขอโทษนะๆ"
ผม "ถ้าผมไปรอ ที่MBKเลยผมจะทำไง" *ไม่ได้บอกนะว่าผมแต่งตัวพร้อมออกแล้ว *ส่วนเค้าก็เงียบไปเลย
แล้วผมก็ว่าอะไรต่อก็ไม่รู้ ผมจำไม่ได้ 555+ ก็อ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเคยๆ
แล้วที่มา วันที่ 14 ที่เลื่อนนัด เค้าก็ เงียบ ไม่อะไรกลับมาเลย ผมก้ไม่ติดต่อกลับ *เสียความรู้สึกเมื่อวานอยู่
ครอบครัวที่บ้าน ผมไปเที่ยว ผมก้ไม่ไป รอเค้าอ่า แต่ก็เงียบ
ด้วยนิสัย เด็กๆ - -* ผมเลย ลบเบอร์ทิ้งไปเลย ลบข้อความที่เคยส่งหา ลบ whatsapp
แล้วเกิดอะไรขึ้น ผมไม่ไหวไง คิดถึง เลยส่งข้อความเฟสไป ประมาณนี้
จะไม่คุยอะไรใช่ม่ะ
จะจบกันอย่างนี่ใช่ม่ะ
จะได้เปิดหาอย่างอื่น ..... ยังไม่อ่าน ผมก็ส่งไปอีกว่า เคยที่จะจิงจังกับผมป่่ะ
เปิดอ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม ผมเลยส่งไปอีก
จะเลิกคุยกับผมแล้วใช่ม่่ะ ?
ผมลบเบอร์ พี่ไปแล้ว จำไม่ได้
ไม่ต้องห่วงแล้วถ้าพี่จะไม่คุยแล้ว
เพราะผม ลบเบอร์ไปแล้ว
ถึงต้องมาส่งทางนี้
เปิดอ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม ผมเลยส่งไปประมาณว่า
จะไม่คุย จะเลิกก็บอก ผมไม่ชอบอะไรที่มันค้างคา
อ่านแล้วเงียบทุกครั้ง ทำเกินไปแล้ว บอกความจริงมาได้แล้ว ผมไม่เจ็บมากไปกว่านี่แล้ว.......
งั้น เอางี้ดี กว่า
ไม่ต้องตอบอะไรแระ
ใน 3 วัน ก็ วันอาทิตย์
ถ้า ไม่โทรหา ก็คือ ไม่อยากคุย แบบนี้ น่าจะดีสุด สำหรับคุณแล้ว
ไม่ต้องตอบ ไม่ต้องทำอะไร ไม่อยากรู้จัก ก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำไร
ผมลบเบอไปแระ หายห่วงได้.....
เค้าก็เปิดอ่านก็เงียบตามเคย 2 วันแล้ว ก็ยังเงียบ
ผมว่า ผมต้องเลิกแล้วจริงๆ ไม่ไป ตอแย แล้ว จริงๆเค้าไม่ได้รักผมแต่แรกด้วยซ้ำมั้ง
แค่ให้ผมคิดไปเอง แล้วเค้าใช้คำว่า "แฟน" มารั้งผมไว้
จริงๆ ผมก็รู้ว่าผมงี้เง่าไปนะ แต่เพราะผม รับรู้ไม่ได้จริงๆว่าเค้า รักผมจริงๆหรือเปล่า
การที่เค้านิ่งแบบนี้ ไม่อะไรกลับมาแบบนี้ เป็นมานานแล้ว ตั้งแต่ ไปเมืองนอกใหม่ๆ
ผมว่าจะเลิกแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็เลิกไม่ได้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมรับรู้ไม่ได้จริงๆ ว่า เค้ารักผม หรือเปล่า ไม่รู้จริงๆ
เพราะ เค้านิ่งมากไป ส่วนผมก็ เซ้าซี้มากไป
1 ปีที่ผมรอ เค้าบอก "ยังรัก ยังรอ"
แต่พอกลับมา ทำไม เค้านิ่งได้อะไรแบบนี้ นิ่งจนผมกลัว จนผมไม่รู้ ว่า นี่หรือแฟนกัน........
ป.ล. ผมงี่เง่าแค่ในข้อความเฟสนะ
แบบ ฟิลมันมาตอนนั้น คิดอะไรได้ ก็ พิมพ์ๆ ไป แต่การที่ อ่านแล้วไม่ตอบ ผมก็รู้สึกแย่นะ
พอเจอกัน ก็คุยปกติ ถามบ้างอย่างที่บอกไปตอนแรก คำตอบก็ "อ่า...อืม...." อยู่งั้น
คนรอบข้างผมบอก "งั้นก็โง่อยู่แบบนี้ต่อไป"
"เค้าทำแบบนี้ น่าจะรู้ืแล้ว ว่าเลิก ยังโง่อยู่อีก"
ถึงวันนี้ ผมคงต้องถอยแล้วจริงๆ คงต้องพอแล้วจิงๆ
เจ็บ เสียความรู้สึก ปวดใจ รู้สึกแย่ แต่ยังรัก.... แต่ต้องถอยซะที
คงต้อง ผ่อนจากการวิ่ง เป็นเดิน แล้ว ค่อยอยู่เฉยๆ แล้ว
ผมวิ่งตามมากไป...........
((รอมา 1 ปี เพื่อที่จะเลิก))จะทำกันเกินไปแล้ว............((แค่อยากระบาย))
ตอนนี้กลับมาแล้ว ไม่ถึงเดือน ส่อแวว น่าจะเลิกคุยกัน
ทุกคำพูดที่บอก ที่ส่งมา บอก "เราเป็นแฟนกัน"
แต่สิ่งที่ผมรับรู้ มันไม่ใช่
-กลับมาตอนไหน วันไหนไม่บอก บอกแค่ "อยู่ไทยแล้ว"
-กลับมาแล้ว ผมโทรคุย ถาม "กลับมาแล้วทำไมไม่บอก ไม่โทรมา"
คำตอบคือ "อืม....ยังไม่โทร"
ไม่รู้นะ ว่าเราคบกันแบบไหน
หลายต่อหลายครั้ง ที่ผมถามอะไรไป มักตอบไม่ค่อยได้
เช่น ทำไมไม่เคยโทรมา ?
ทำไมผมถามอะไรไป ผ่านข้อความ เฟส เอ็ม ถึงอ่านแล่วไม่ตอบ ?(ตอนอยู่เมืองนอก 90% ที่ผมถามอะไรก็ช่าง อ่าน แต่ไม่ตอบ)
คิดยังไงกับผม จริงจังหรือป่าว ?
เค้าจะไม่ตอบ ตอบแค่ประมาณ "อืม.... เอ่อ... ยังไงล่ะ" ผมก็ไม่ถามอะไรแล้ว เปลี่ยนเรื่อง
ตลอดเวลา ที่กลับมาเมืองไทย เจอกัน 2 ครั้ง เค้าโทรหาผมครั้งเดียว เวลานัดเจอ โทรถามแค่ อยู่ไหน อันนี้ไม่นับ
แล้วก็ไม่โทรมาอีกเลย
..................
นัดเจอครั้งแรก ที่ เซ็น เวิล์ด ผมบอกประมาณเที่ยงๆ
ผมโทรไป ตอน 11 โมง 2-3สายไม่รับ ผมรอถึงเที่ยง โทรไปอีก 2-3 สาย ก็ไม่รับอีก
ผมเลยนั่งรถกลับ จะถึงบ้านแล้ว เกือบชั่วโมง โทรมา บอกว่า ไม่รู้ผมโทรมา เพิ่งดูโทรศัทพ์
เค้าบอก ปิดเสียง ปิดสั่น เลยไม่รู้
ผมก้ ชั่งล่ะกัน ก็ นั่งรถกลับไป เซ็นลาด ก็เจอกัน..... กินข้าว ดูหนัง ไม่ค่อยคุยไรกัน.....
..................................
แล้ว ก็เกิดเรื่องอีก ครั้งนี้ ผมว่า ผมคงต้องถอยแล้วจริงๆ
เรื่องมันเกิดตอน วันสงกรานต์
เค้านัดผมไป ดูหนังที่ MBK วันที่ 13 บ่ายโมง บ้านผมอยู่ ฝั่งธน บางบอน
ผมก็ อาบน้ำ แต่งตัว พร้อมจะออกไปแล้ว ผมเลยออน whatsapp
ผมทักแซวๆไปว่า "ดูหนังวันไหนๆ"
เค้าเลยตอบกลับมาว่า "พรุ่งนี้ๆ พอดีวันนี้ติดธุระกับครอบครัว"
ผม "อ้าว"
เค้า "เพิ่งรู้ตอนเช้าอ่ะ พรุ่งนี้นะๆ"
ผม "รู้ตอนเช้าแล้วก็ไม่บอกเนี่ยนะ ถ้าผมไม่ทักไป" *คุยกันประมาณ 10 โมงแล้ว
เค้า "ขอโทษนะๆ"
ผม "ถ้าผมไปรอ ที่MBKเลยผมจะทำไง" *ไม่ได้บอกนะว่าผมแต่งตัวพร้อมออกแล้ว *ส่วนเค้าก็เงียบไปเลย
แล้วผมก็ว่าอะไรต่อก็ไม่รู้ ผมจำไม่ได้ 555+ ก็อ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเคยๆ
แล้วที่มา วันที่ 14 ที่เลื่อนนัด เค้าก็ เงียบ ไม่อะไรกลับมาเลย ผมก้ไม่ติดต่อกลับ *เสียความรู้สึกเมื่อวานอยู่
ครอบครัวที่บ้าน ผมไปเที่ยว ผมก้ไม่ไป รอเค้าอ่า แต่ก็เงียบ
ด้วยนิสัย เด็กๆ - -* ผมเลย ลบเบอร์ทิ้งไปเลย ลบข้อความที่เคยส่งหา ลบ whatsapp
แล้วเกิดอะไรขึ้น ผมไม่ไหวไง คิดถึง เลยส่งข้อความเฟสไป ประมาณนี้
จะไม่คุยอะไรใช่ม่ะ
จะจบกันอย่างนี่ใช่ม่ะ
จะได้เปิดหาอย่างอื่น ..... ยังไม่อ่าน ผมก็ส่งไปอีกว่า เคยที่จะจิงจังกับผมป่่ะ
เปิดอ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม ผมเลยส่งไปอีก
จะเลิกคุยกับผมแล้วใช่ม่่ะ ?
ผมลบเบอร์ พี่ไปแล้ว จำไม่ได้
ไม่ต้องห่วงแล้วถ้าพี่จะไม่คุยแล้ว
เพราะผม ลบเบอร์ไปแล้ว
ถึงต้องมาส่งทางนี้
เปิดอ่านแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม ผมเลยส่งไปประมาณว่า
จะไม่คุย จะเลิกก็บอก ผมไม่ชอบอะไรที่มันค้างคา
อ่านแล้วเงียบทุกครั้ง ทำเกินไปแล้ว บอกความจริงมาได้แล้ว ผมไม่เจ็บมากไปกว่านี่แล้ว.......
งั้น เอางี้ดี กว่า
ไม่ต้องตอบอะไรแระ
ใน 3 วัน ก็ วันอาทิตย์
ถ้า ไม่โทรหา ก็คือ ไม่อยากคุย แบบนี้ น่าจะดีสุด สำหรับคุณแล้ว
ไม่ต้องตอบ ไม่ต้องทำอะไร ไม่อยากรู้จัก ก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำไร
ผมลบเบอไปแระ หายห่วงได้.....
เค้าก็เปิดอ่านก็เงียบตามเคย 2 วันแล้ว ก็ยังเงียบ
ผมว่า ผมต้องเลิกแล้วจริงๆ ไม่ไป ตอแย แล้ว จริงๆเค้าไม่ได้รักผมแต่แรกด้วยซ้ำมั้ง
แค่ให้ผมคิดไปเอง แล้วเค้าใช้คำว่า "แฟน" มารั้งผมไว้
จริงๆ ผมก็รู้ว่าผมงี้เง่าไปนะ แต่เพราะผม รับรู้ไม่ได้จริงๆว่าเค้า รักผมจริงๆหรือเปล่า
การที่เค้านิ่งแบบนี้ ไม่อะไรกลับมาแบบนี้ เป็นมานานแล้ว ตั้งแต่ ไปเมืองนอกใหม่ๆ
ผมว่าจะเลิกแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็เลิกไม่ได้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมรับรู้ไม่ได้จริงๆ ว่า เค้ารักผม หรือเปล่า ไม่รู้จริงๆ
เพราะ เค้านิ่งมากไป ส่วนผมก็ เซ้าซี้มากไป
1 ปีที่ผมรอ เค้าบอก "ยังรัก ยังรอ"
แต่พอกลับมา ทำไม เค้านิ่งได้อะไรแบบนี้ นิ่งจนผมกลัว จนผมไม่รู้ ว่า นี่หรือแฟนกัน........
ป.ล. ผมงี่เง่าแค่ในข้อความเฟสนะ
แบบ ฟิลมันมาตอนนั้น คิดอะไรได้ ก็ พิมพ์ๆ ไป แต่การที่ อ่านแล้วไม่ตอบ ผมก็รู้สึกแย่นะ
พอเจอกัน ก็คุยปกติ ถามบ้างอย่างที่บอกไปตอนแรก คำตอบก็ "อ่า...อืม...." อยู่งั้น
คนรอบข้างผมบอก "งั้นก็โง่อยู่แบบนี้ต่อไป"
"เค้าทำแบบนี้ น่าจะรู้ืแล้ว ว่าเลิก ยังโง่อยู่อีก"
ถึงวันนี้ ผมคงต้องถอยแล้วจริงๆ คงต้องพอแล้วจิงๆ
เจ็บ เสียความรู้สึก ปวดใจ รู้สึกแย่ แต่ยังรัก.... แต่ต้องถอยซะที
คงต้อง ผ่อนจากการวิ่ง เป็นเดิน แล้ว ค่อยอยู่เฉยๆ แล้ว
ผมวิ่งตามมากไป...........