ทริปนี้ขอเล่าเป็นเรื่องโดยมีภาพปลากอบ แต่ฝีมือถ่ายรูปของผมปูๆปลาๆนะครับ บางรูปต้องตะเองหัวดู ก็อย่าว่ากันนะครับ ถ่ายแบบรีบๆ ด้วยกล้องมือถือครับ เรื่องราวของทริปนี้สนุกมากครับ
หลังจากเลิกงานตอนเย็นผมรีบกลับบ้านไม่รอช้า ล้างรถล้างโซ่ ตรวจสอบความพร้อม ยาง ไฟหน้าหลัง หมวก และอุปกรณ์ และเตรียมของที่ต้องใช้ให้ครบ ถุงมือถุงแขนแวนตา และข้าวเหนียวไส้กรอกอีสาน กระติกน้ำเต็มกระปุก เงินบัตรเอทีเอ็ม บัตรประชาชน ขนมอีกนิดหน่อยเพื่อไว้เติมพลังงานระหว่างทาง
และนอนสามทุ่มเพราะต้องตื่นเช้างานนี้ปั่นไปครับ ไม่เอารถยนต์ไป (ขี้เกียจหาที่จอด ฮ่าฮ่าฮ่า) แต่นอนสามทุ่มนี้บ่องตง ผมนอนไม่ค่อยหลับแฮะ นอนหมุนไปหมุนมา ดูนาฬิกา จะเที่ยงคืนแล้ว กำเวนแท้ T_T เข้านอนเร็วไม่ช่วยอะไรเลย เฮ้อออ น้าๆเคยเป็นมั้บฮะแบบเรารู้ว่าตอนเช้าจะไปไหนแล้วร่างกายไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน นอนคิดโน้นคิดนี้ไปเรื่อย กว่าจะหลับ
คันนี้รถเพื่อนผม ติดเชื้องอก เพราะอยู่บ้านเดียวกันเพื่อนผมมันชอบูดบอล แต่เห็นผมปั่นๆๆ มันเลยไปงอกมาครับ WCI อันนี้นอกเรื่องนิดนึงนะ บ่องตงว่างานนี้มีซี๊ดดดด เพราะรถคันนี้เพื่อนผมไปจัดมา 9,800 บาท ร้านแถวลาดพร้าวเท่าไรจำไม่ได้ ผมบอกเพื่อนเพิ่มตังค์อีกหน่อยเอา 1.1 ดีกว่าเพื่อนผมมันชอบรถทรงนี้ เลยไม่ว่ากัน เมื่อวานขากลับจากทริป ผมแวะพักร้านจักรยานแถวจรัญ บ่องตงว่าแวะตากแอร์ พอดีเหลือบไปเป็นเสือหมอบ WCI ที่เพื่อนผมซื้อติดราคาไว้ 6,500 บาท เป็นไงล่ะผมกลับมาเล่าให้เพือนฟัง ออกอาการเซ็งเบย ฮ่าฮ่า
จอดพิงไว้อย่างนั้น ว่าจะหาที่แขวนมาใช้ซะหน่อยชักเกะกะ มันจะได้เป็นระเบียบ เผื่อได้จอดหลายๆคัน เพราะตอนนี้มองๆ มินิอีกแล้วซิเนี้ย
เข้าเรื่องๆ
ผมตื่นตีสามครึ่ง อาบน้ำและออกเดินทางตี 4 ไป IT หลักสี่ตามจุดนัดพบกับเพื่อนอีกคน (ที่แขวนหน้ารถคือข้าวเหนียวไส้กรอกอีกสาน) กันไว้เพราะทริปก่อน หาอะไรกินยาก ครั้งนี้เลยไม่ประมาทตุนขนมใส่กระเป๋าอีกต่างหาก ระหว่างทางไป IT ผมต้องผ่านวงเวียนหลักสี่ เกิดอาการขี้เกียจวนรอบ คิดพิเรน เราไม่ได้ขับรถใหญ่นี้หว่า งั้นผ่ากลางไปเลยละกันจักรยานตำรวจคงไม่ว่าหลอก ผ่าตรงกลางวงเวียนเลย งานเข้าตำรวจไม่ว่ายืนขำอีกต่างหาก หมาครับ !!!!!!! น้องหมา จากที่ผมคาดคะเนด้วยสายตาแล้ว ไม่มีน้องหมาเลยซักตัว พอเข้าไปเท่านั้นแหละ ไม่ต่ำกว่าสามาตัวออกมาจากพงหญ้าทางซ้าย และอีกกี่ตัวไม่รู้มาทางขาว ผมสปิ้นหนีเต็มสปีด เหมือนมันวางค่ายกลหลอกผม พอมาถึงจุดที่ผมคิดว่าพ้นแล้ว หันมาดูข้างหน้า มีอีกสองกลุ่มใหญ่ วิ่งมาจากข้างหน้าทั้งซ้ายและขวา เห้ยยยยยย ผมเบรคตัวโก่ง กระโดดลงจากรถ และใช้สกิวที่ฝึกมาเพื่อป้องกันตัว จับจักรยานยกเหวี่ยงไปมาหมุนจนรอบตัว เพราะโดยล้อมไว้หมดแล้ว ค่อยๆตีฉากออกมาจนพ้นเขตมัน เข้าเขตถนนแล้ว เกือบตาย ทีหลังไม่เข้าไปอีกหลอก ไม่ได้ถ่ายรูปมานะ เพราะแทบเอาตัวไม่รอดครับ ใจจริงอยากถ่ายนะครับ อารมณ์แบบอยู่ในสงครามแล้วเราเป็นช่างภาพ
รีวิวทริป กรุงเทพ - นครปฐม Ride For Life
หลังจากเลิกงานตอนเย็นผมรีบกลับบ้านไม่รอช้า ล้างรถล้างโซ่ ตรวจสอบความพร้อม ยาง ไฟหน้าหลัง หมวก และอุปกรณ์ และเตรียมของที่ต้องใช้ให้ครบ ถุงมือถุงแขนแวนตา และข้าวเหนียวไส้กรอกอีสาน กระติกน้ำเต็มกระปุก เงินบัตรเอทีเอ็ม บัตรประชาชน ขนมอีกนิดหน่อยเพื่อไว้เติมพลังงานระหว่างทาง
และนอนสามทุ่มเพราะต้องตื่นเช้างานนี้ปั่นไปครับ ไม่เอารถยนต์ไป (ขี้เกียจหาที่จอด ฮ่าฮ่าฮ่า) แต่นอนสามทุ่มนี้บ่องตง ผมนอนไม่ค่อยหลับแฮะ นอนหมุนไปหมุนมา ดูนาฬิกา จะเที่ยงคืนแล้ว กำเวนแท้ T_T เข้านอนเร็วไม่ช่วยอะไรเลย เฮ้อออ น้าๆเคยเป็นมั้บฮะแบบเรารู้ว่าตอนเช้าจะไปไหนแล้วร่างกายไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน นอนคิดโน้นคิดนี้ไปเรื่อย กว่าจะหลับ
คันนี้รถเพื่อนผม ติดเชื้องอก เพราะอยู่บ้านเดียวกันเพื่อนผมมันชอบูดบอล แต่เห็นผมปั่นๆๆ มันเลยไปงอกมาครับ WCI อันนี้นอกเรื่องนิดนึงนะ บ่องตงว่างานนี้มีซี๊ดดดด เพราะรถคันนี้เพื่อนผมไปจัดมา 9,800 บาท ร้านแถวลาดพร้าวเท่าไรจำไม่ได้ ผมบอกเพื่อนเพิ่มตังค์อีกหน่อยเอา 1.1 ดีกว่าเพื่อนผมมันชอบรถทรงนี้ เลยไม่ว่ากัน เมื่อวานขากลับจากทริป ผมแวะพักร้านจักรยานแถวจรัญ บ่องตงว่าแวะตากแอร์ พอดีเหลือบไปเป็นเสือหมอบ WCI ที่เพื่อนผมซื้อติดราคาไว้ 6,500 บาท เป็นไงล่ะผมกลับมาเล่าให้เพือนฟัง ออกอาการเซ็งเบย ฮ่าฮ่า
จอดพิงไว้อย่างนั้น ว่าจะหาที่แขวนมาใช้ซะหน่อยชักเกะกะ มันจะได้เป็นระเบียบ เผื่อได้จอดหลายๆคัน เพราะตอนนี้มองๆ มินิอีกแล้วซิเนี้ย
เข้าเรื่องๆ
ผมตื่นตีสามครึ่ง อาบน้ำและออกเดินทางตี 4 ไป IT หลักสี่ตามจุดนัดพบกับเพื่อนอีกคน (ที่แขวนหน้ารถคือข้าวเหนียวไส้กรอกอีกสาน) กันไว้เพราะทริปก่อน หาอะไรกินยาก ครั้งนี้เลยไม่ประมาทตุนขนมใส่กระเป๋าอีกต่างหาก ระหว่างทางไป IT ผมต้องผ่านวงเวียนหลักสี่ เกิดอาการขี้เกียจวนรอบ คิดพิเรน เราไม่ได้ขับรถใหญ่นี้หว่า งั้นผ่ากลางไปเลยละกันจักรยานตำรวจคงไม่ว่าหลอก ผ่าตรงกลางวงเวียนเลย งานเข้าตำรวจไม่ว่ายืนขำอีกต่างหาก หมาครับ !!!!!!! น้องหมา จากที่ผมคาดคะเนด้วยสายตาแล้ว ไม่มีน้องหมาเลยซักตัว พอเข้าไปเท่านั้นแหละ ไม่ต่ำกว่าสามาตัวออกมาจากพงหญ้าทางซ้าย และอีกกี่ตัวไม่รู้มาทางขาว ผมสปิ้นหนีเต็มสปีด เหมือนมันวางค่ายกลหลอกผม พอมาถึงจุดที่ผมคิดว่าพ้นแล้ว หันมาดูข้างหน้า มีอีกสองกลุ่มใหญ่ วิ่งมาจากข้างหน้าทั้งซ้ายและขวา เห้ยยยยยย ผมเบรคตัวโก่ง กระโดดลงจากรถ และใช้สกิวที่ฝึกมาเพื่อป้องกันตัว จับจักรยานยกเหวี่ยงไปมาหมุนจนรอบตัว เพราะโดยล้อมไว้หมดแล้ว ค่อยๆตีฉากออกมาจนพ้นเขตมัน เข้าเขตถนนแล้ว เกือบตาย ทีหลังไม่เข้าไปอีกหลอก ไม่ได้ถ่ายรูปมานะ เพราะแทบเอาตัวไม่รอดครับ ใจจริงอยากถ่ายนะครับ อารมณ์แบบอยู่ในสงครามแล้วเราเป็นช่างภาพ