สวัสดีครับ ผมเครียดมากครับ ช่วยให้คำปรึกษาหน่อย ลองอ่านดูนะครับ ไม่รู้ว่าจะเข้าใจผมรึป่าว
คือผมกับแฟน ตอนนี้เราคบกันมาได้2ปีครึ่งแล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ ผมให้แต่ความจริงใจมาตลอด ผมรู้สึกผูกพันธ์กับเขามาก ไว้ใจเขา
ปกติเราอยู่ด้วยกันบ่อยมาก ไปไหนด้วยกันบ่อย เราทุกข์มาด้วยกัน เหนื่อยมาด้วยกัน ร้องไห้มาด้วยกัน มันดูเหมือนทำให้เราเข้มแข็ง
จนมาปลายเดือน มีนา ผมกลับตจว. เราก็ยังคุยโทรศัพท์กันเหมือนเดิม คุยกันบ่อยปกติ จนช่วงสิ้นเดือนมีนา เขาทำตัวแปลกๆ จนผมอดสงสัยไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาเขาทำลายความไว้ใจ ผมก็ระแวง เลยตามจับผิด วันนั้นวันเสาร์เขาเริ่มเปลี่ยน โทรไปรอสายแล้วไม่รับ พอรับบอกคุยกับเพื่อน แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น วันรุ่งขึ้นวันอาทิตย์เขาบอกผมตอนเช้าว่าตอนบ่ายเขาจะไปซื้อของกับแม่แล้วก็น้อง พอใกล้ถึงเวลา11โมง เขาบอกขอนอนก่อนให้ผมโทรไปปลุกตอนเที่ยง พอวางสาย ผมโทรกลับรอสาย ผมเลยถามไหนบอกนอนไงเขามาหาว่าผมจ้องจับผิด เราก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย จนเขาวางสายไป ผมก็โทรไปใหม่เขาบอกกำลังจะไปแล้ว เดี๋ยวกลับมาโทรไป แต่ผมก็โทรหาเขา เขาไม่รับสายเลย จนเกือบ2ทุ่ม โทรมาบอกพึ่งกลับ เราก็คุยกันได้สักแปป เขาบอกไม่สบาย ปวดหัว ขอนอน ตอน4ทุ่มกว่าๆผมเอะใจเลยโทรไปปรากฎว่ารอสาย แล้วเขาก็รับทำเสียงเหมือนคนง่วงนอน มาตวาดผมบอกนอนแล้ว แม่ใช้โทรศัพท์อยู่ 5ทุ่มกว่าๆโทรไปรอสายอีกไม่รับ โทรไปหลายรอบ
พอรับด่าผมอะไรนักหนา นอนแล้ว จะคุยกับแม่ปะ ผมบอกคุย เขาก็วาง ผมก็โทรไปอีกหลายรอบ คราวนี้พอรับมีเสียงผู้ชายฮัลโหล ผมถามใครอะ เขาบอกแฟน..(ขอไม่เอ่ยชื่อแฟนนะครับ)ผมงงมาก ผมบอกเป็นแฟนกันตอนไหน เราคบกันมา2ปีกว่าแล้ว ผมถามเขารู้จักกันนานยัง แฟนผมพูดมาว่า มันมาก่อนแล้วกัน ถามไปถามมา เคยเป็นแฟนกัน ด้วยความสงสัยผมเลยถามว่าวันนี้ได้เจอกันแล้วใช่ไหม เขาบอกใช่เขามาหาผม เขาบอกผมว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าคบกันอยู่ บอกไปคุยกันเอาเองแล้วกันว่าเอาไง สรุปแล้วแฟนผมโกหกทั้งผม ทั้งคนนั้น พอคุยกันผมถามจะเลือกใครเขาบอก ไม่เลือกมันแล้วกัน
หลังจากวันนั้นมาเขาก็ยังแปลกๆ ยังหายไป โทรไปไม่รับ แล้ว10เมษา ผมก็กลับมากรุงเทพ วันต่อมา11เมษาเขาให้ผมไปหา เรากินหมูกะทะกัน ไปตลาดเขาบอกอยากได้นี่ ผมก็ซื้อให้เราแฮปปี้มาก วันต่อมา12เมษา บอกให้ผมไปรับ พอถึงผมก็รอเขาบอกรอแม่ไปส่ง รอเกือบชม.พอโทรไปผู้ชายคนนั้นรับถามผมว่า อ่าว ยังไม่เลิกกันอีกหรอผมงงเลย ผมบอก เขาบอกผมว่าเลิกยุ่งกะคุณแล้ว ผู้ชายคนนั้นพูดต่อว่า "ว่าแล้ว" แล้วเขาก็เรียกแฟนผมมาคุยกับผม แฟนผมก็บอกให้ผมกลับบ้านไปก่อนเลย ไม่มีอะไร เดี๋ยวกลับแล้วผมทำอะไรไม่ถูกเลย แล้วผมก็ขับรถกลับ แฟนผมก็โทรมาบอก ขอโทษผม จะไม่ยุ่งกับคนนั้นแล้ว เขาบอกที่ไปน่ะ จะไปเอาพระ ไม่ได้มีไร ลืมพระไว้ พูดให้ผมรู้สึกดี
บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว น้ำเสียงเหมือนคนร้องไห้ เหมือนคิดได้แล้วแล้วเราก็นัดกัน 13เมษา เขาจะมาหาผมตอนดึกๆ พอถึงเวลาเขาโทรมาบอกไม่ไปแล้ว เดี๋ยวคืนนี้นอนบ้านก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมาแต่เช้ามืด คืนนั้นผมหลับไป ตื่นมา8โมงกว่า 14เมษา เขายังไม่โทรมา โทรหาไม่ติด 9โมงกว่าโทรมาผมถามอยู่ไหน บอกผมว่าอยู่บ้านเพื่อน นอนพึ่งตื่นเขาโกหกผมอีกแล้ว เขาบอกขอไปเล่นน้ำกับเพื่อน เดี๋ยวตอนเย็นมาหา ขอวันเดียว วันนั้นผมก็โทรหาเขาเรื่อยๆ ก็ไม่รับ จนบ่าย2กว่าๆ เขาโทรมาบอกไม่ไปแล้วเดี๋ยวมาหา ผมรอครึ่งชม.หายเงียบไป ผมเลยโทรไปเขาบอกจะไปเล่นน้ำกับเพื่อน ผมก็ว่าแล้วไม่โทรมาบอก เขาก็ไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นโทรไปไม่รับเลยนอกจากเขาจะโทรมาเอง จน2ทุ่มบอกผมเดี๋ยวไปละ อาบน้ำบ้านเพื่อนก่อน เวลาผ่านไปนาน 4ทุ่ม 5ทุ่ม ยังไม่โทรมา โทรไปไม่รับ มันไม่ใช่แล้วละ จนเที่ยงคืนกว่าผมหลับไปแล้วเขาโทรมาให้ออกมารับ เขานั่งแท๊กซี่มา พอมาถึงเขาดูแปลกไปมาก ไม่พูด ไม่ถาม มีแต่ผมถาม ถามคำ ตอบคำ แล้วเขาก็อาบน้ำ ให้ผมซักผ้าให้
เสร็จออกมาเขานอนแล้ว ด้วยความคิดถึง ผมก็อยากถามนู่นนี่ เขาก็บอกแต่จะนอน เราทะเลาะกัน ผมทำร้ายเขา ด้วยความโมโหมากที่เขาโกหกหลายครั้งผมก็ถามเขาจนเขาบอกมาหมดเลย ว่าไปนอนบ้านคนนั้นมา เขาโกหกมาตลอด โกหกไปวันๆ ผมร้องไห้ แทนที่เขาจะสำนึกผิด มาขอโทษแต่ไม่เลย ผมถามว่าทำไมทำกันแบบนี้ เขาก็พูดแต่ว่า กูบอกเลิกแล้ว ไม่ยอมเลิกเอง เขาบอกผมว่าอยู่กับมันไม่น่าเบื่อ คืนนั้นก็ผ่านไป เช้าวันต่อมา 15เมษา เราเหมือนดีกันแล้ว เขาขอผมไปเล่นบอกเดี๋ยวตอนเย็นกลับมากินข้าวกัน ผมก็ไปส่งเขาขึ้นรถ จน6โมงเย็นกว่าๆ ผมโทรไปเขารับ พูดกับผมดีมาก บอกเดี๋ยวเค้าไปแล้ว รอเพื่อนอาบน้ำแปปเดี๋ยวเค้ากลับไปอาบที่บ้าน หาไรกินรอไว้เลย อ่า ผมก็รอหายเงียบอีกแล้ว โทรไปไม่รับ โทรมาเกือบ4ทุ่ม บอกนั่งรถอยู่ ใกล้ถึงแล้ว รอนั่นแหละเดี๋ยวเข้าไปเอง
พอมาถึงบอกแม่ให้กลับบ้านอย่างนู้นอย่างนี้ รีบอาบน้ำสระผม ให้ผมซักผ้าให้ตามเคย ออกมากินข้าวเสร็จ ผมยังไม่ทันแห้ง ดูเขารีบมาก ผมก็เข้าใจบอกแม่ให้รีบกลับ พอผมไปส่งเขาเสร็จ เขาขึ้นรถไปแล้ว ผมโทรหาบอกเขาว่าถึงบ้านเอาเบอร์บ้านยิงหาหน่อย เขากลับบอกผมว่า กูไม่ได้กลับบ้านกูจะไปหาเพื่อน เพื่อนชวนไปเที่ยว ผมก็ต้องอึ้งอีกครั้ง โกหกกันอีกแล้ว ผมเสียใจมาก แต่เขากลับไม่แคร์ผมเลย แล้วผมก็ได้ยินแท๊กซี่พูดถามว่าไปซอยนี้หรอซึ่งผมรู้เลยว่าเขาก็โกหกอีกว่าไปหาเพื่อน ซอยนั้นที่ผมได้ยินอะคือบ้านผู้ชายคนนั้น แล้วเขาก็วางสายผมไป ผมโทรไปไม่รับเลย จนเช้า7โมงกว่าโทรมาปลุกผมอาบน้ำ แล้วบอกให้ผมเอาเสื้อผ้าไปให้ไปรอป้ายรถเมล์ ผมไปยืนรอเกือบชม. เขาก็ไม่โทรมา ผมโทรไป20กว่าสายก็ไม่รับกว่าจะรับได้คือเขาลงรถแล้วเดินมาจากทางไหนไม่รู้ ผมไม่เห็น ผมเลยถามว่าทำไมนาน โทรไปไม่รับ เขาบอกว่านั่งรถอยู่ไม่ได้ยิน แต่ผมรู้แล้วแหละว่าคนนั้นคงมาส่งเขา ทุกวันนี้เวลาผมอยู่กับเขาผมรู้สึกไม่ดีเลย มันอึดอัดใจ ปากเขาบอกไม่ยุ่งแล้ว แต่เขาโกหกไปวันๆผมพยายามพูดดีๆ แต่เขาคุยไม่รู้เรื่อง หาว่าผมหาเรื่องทะเลาะ แล้วก็บอกผมว่า อยู่เฉยๆเหอะ เดี๋ยวกูเลิกยุ่งกับมันเอง ยิ่งทำอย่างนี้ กูยิ่งไม่เลิกยุ่งกับมันผมเป็นห่วงเขามากที่ไปอยู่กับคนนั้น เขาบอกผมมาหมดว่าคนนั้นเป็นไง ขายยา ลูกก็มี แต่ลูกไม่เอา ไปอยู่กับแม่ ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเขาไปหลงคนแบบนั้นถ้าเป็นหลายคนคงเลิกไปนานแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้ทำไม ผมพยายามบอกตัวเองว่าจะไม่ยุ่งแล้ว แต่มันอดไม่ได้ เป็นห่วงเขาจริงๆ อยากดูแลเขา แต่เขากลับไม่เห็นความสำคัญ เขาให้คนนั้นสำคัญกว่า แล้วก็โกหกไปวันๆ ช่วยให้คำปรึกษาทีครับ ว่าผมควรทำยังไง ใจผมยังอยากให้เขาสำนึกผิด คิดได้ แล้วกลับมาเริ่มต้นใหม่ เดี๋ยววันนี้ผมไปหาเขาแล้วจะลองคุยดูครั้งสุดท้ายแล้วจะมาเล่าให้ฟังตอนค่ำๆครับ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับ ขอบคุณจริงๆ
ขอคำปรึกษาปัญหาชีวิตครับ
คือผมกับแฟน ตอนนี้เราคบกันมาได้2ปีครึ่งแล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ ผมให้แต่ความจริงใจมาตลอด ผมรู้สึกผูกพันธ์กับเขามาก ไว้ใจเขา
ปกติเราอยู่ด้วยกันบ่อยมาก ไปไหนด้วยกันบ่อย เราทุกข์มาด้วยกัน เหนื่อยมาด้วยกัน ร้องไห้มาด้วยกัน มันดูเหมือนทำให้เราเข้มแข็ง
จนมาปลายเดือน มีนา ผมกลับตจว. เราก็ยังคุยโทรศัพท์กันเหมือนเดิม คุยกันบ่อยปกติ จนช่วงสิ้นเดือนมีนา เขาทำตัวแปลกๆ จนผมอดสงสัยไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาเขาทำลายความไว้ใจ ผมก็ระแวง เลยตามจับผิด วันนั้นวันเสาร์เขาเริ่มเปลี่ยน โทรไปรอสายแล้วไม่รับ พอรับบอกคุยกับเพื่อน แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น วันรุ่งขึ้นวันอาทิตย์เขาบอกผมตอนเช้าว่าตอนบ่ายเขาจะไปซื้อของกับแม่แล้วก็น้อง พอใกล้ถึงเวลา11โมง เขาบอกขอนอนก่อนให้ผมโทรไปปลุกตอนเที่ยง พอวางสาย ผมโทรกลับรอสาย ผมเลยถามไหนบอกนอนไงเขามาหาว่าผมจ้องจับผิด เราก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย จนเขาวางสายไป ผมก็โทรไปใหม่เขาบอกกำลังจะไปแล้ว เดี๋ยวกลับมาโทรไป แต่ผมก็โทรหาเขา เขาไม่รับสายเลย จนเกือบ2ทุ่ม โทรมาบอกพึ่งกลับ เราก็คุยกันได้สักแปป เขาบอกไม่สบาย ปวดหัว ขอนอน ตอน4ทุ่มกว่าๆผมเอะใจเลยโทรไปปรากฎว่ารอสาย แล้วเขาก็รับทำเสียงเหมือนคนง่วงนอน มาตวาดผมบอกนอนแล้ว แม่ใช้โทรศัพท์อยู่ 5ทุ่มกว่าๆโทรไปรอสายอีกไม่รับ โทรไปหลายรอบ
พอรับด่าผมอะไรนักหนา นอนแล้ว จะคุยกับแม่ปะ ผมบอกคุย เขาก็วาง ผมก็โทรไปอีกหลายรอบ คราวนี้พอรับมีเสียงผู้ชายฮัลโหล ผมถามใครอะ เขาบอกแฟน..(ขอไม่เอ่ยชื่อแฟนนะครับ)ผมงงมาก ผมบอกเป็นแฟนกันตอนไหน เราคบกันมา2ปีกว่าแล้ว ผมถามเขารู้จักกันนานยัง แฟนผมพูดมาว่า มันมาก่อนแล้วกัน ถามไปถามมา เคยเป็นแฟนกัน ด้วยความสงสัยผมเลยถามว่าวันนี้ได้เจอกันแล้วใช่ไหม เขาบอกใช่เขามาหาผม เขาบอกผมว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าคบกันอยู่ บอกไปคุยกันเอาเองแล้วกันว่าเอาไง สรุปแล้วแฟนผมโกหกทั้งผม ทั้งคนนั้น พอคุยกันผมถามจะเลือกใครเขาบอก ไม่เลือกมันแล้วกัน
หลังจากวันนั้นมาเขาก็ยังแปลกๆ ยังหายไป โทรไปไม่รับ แล้ว10เมษา ผมก็กลับมากรุงเทพ วันต่อมา11เมษาเขาให้ผมไปหา เรากินหมูกะทะกัน ไปตลาดเขาบอกอยากได้นี่ ผมก็ซื้อให้เราแฮปปี้มาก วันต่อมา12เมษา บอกให้ผมไปรับ พอถึงผมก็รอเขาบอกรอแม่ไปส่ง รอเกือบชม.พอโทรไปผู้ชายคนนั้นรับถามผมว่า อ่าว ยังไม่เลิกกันอีกหรอผมงงเลย ผมบอก เขาบอกผมว่าเลิกยุ่งกะคุณแล้ว ผู้ชายคนนั้นพูดต่อว่า "ว่าแล้ว" แล้วเขาก็เรียกแฟนผมมาคุยกับผม แฟนผมก็บอกให้ผมกลับบ้านไปก่อนเลย ไม่มีอะไร เดี๋ยวกลับแล้วผมทำอะไรไม่ถูกเลย แล้วผมก็ขับรถกลับ แฟนผมก็โทรมาบอก ขอโทษผม จะไม่ยุ่งกับคนนั้นแล้ว เขาบอกที่ไปน่ะ จะไปเอาพระ ไม่ได้มีไร ลืมพระไว้ พูดให้ผมรู้สึกดี
บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว น้ำเสียงเหมือนคนร้องไห้ เหมือนคิดได้แล้วแล้วเราก็นัดกัน 13เมษา เขาจะมาหาผมตอนดึกๆ พอถึงเวลาเขาโทรมาบอกไม่ไปแล้ว เดี๋ยวคืนนี้นอนบ้านก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมาแต่เช้ามืด คืนนั้นผมหลับไป ตื่นมา8โมงกว่า 14เมษา เขายังไม่โทรมา โทรหาไม่ติด 9โมงกว่าโทรมาผมถามอยู่ไหน บอกผมว่าอยู่บ้านเพื่อน นอนพึ่งตื่นเขาโกหกผมอีกแล้ว เขาบอกขอไปเล่นน้ำกับเพื่อน เดี๋ยวตอนเย็นมาหา ขอวันเดียว วันนั้นผมก็โทรหาเขาเรื่อยๆ ก็ไม่รับ จนบ่าย2กว่าๆ เขาโทรมาบอกไม่ไปแล้วเดี๋ยวมาหา ผมรอครึ่งชม.หายเงียบไป ผมเลยโทรไปเขาบอกจะไปเล่นน้ำกับเพื่อน ผมก็ว่าแล้วไม่โทรมาบอก เขาก็ไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นโทรไปไม่รับเลยนอกจากเขาจะโทรมาเอง จน2ทุ่มบอกผมเดี๋ยวไปละ อาบน้ำบ้านเพื่อนก่อน เวลาผ่านไปนาน 4ทุ่ม 5ทุ่ม ยังไม่โทรมา โทรไปไม่รับ มันไม่ใช่แล้วละ จนเที่ยงคืนกว่าผมหลับไปแล้วเขาโทรมาให้ออกมารับ เขานั่งแท๊กซี่มา พอมาถึงเขาดูแปลกไปมาก ไม่พูด ไม่ถาม มีแต่ผมถาม ถามคำ ตอบคำ แล้วเขาก็อาบน้ำ ให้ผมซักผ้าให้
เสร็จออกมาเขานอนแล้ว ด้วยความคิดถึง ผมก็อยากถามนู่นนี่ เขาก็บอกแต่จะนอน เราทะเลาะกัน ผมทำร้ายเขา ด้วยความโมโหมากที่เขาโกหกหลายครั้งผมก็ถามเขาจนเขาบอกมาหมดเลย ว่าไปนอนบ้านคนนั้นมา เขาโกหกมาตลอด โกหกไปวันๆ ผมร้องไห้ แทนที่เขาจะสำนึกผิด มาขอโทษแต่ไม่เลย ผมถามว่าทำไมทำกันแบบนี้ เขาก็พูดแต่ว่า กูบอกเลิกแล้ว ไม่ยอมเลิกเอง เขาบอกผมว่าอยู่กับมันไม่น่าเบื่อ คืนนั้นก็ผ่านไป เช้าวันต่อมา 15เมษา เราเหมือนดีกันแล้ว เขาขอผมไปเล่นบอกเดี๋ยวตอนเย็นกลับมากินข้าวกัน ผมก็ไปส่งเขาขึ้นรถ จน6โมงเย็นกว่าๆ ผมโทรไปเขารับ พูดกับผมดีมาก บอกเดี๋ยวเค้าไปแล้ว รอเพื่อนอาบน้ำแปปเดี๋ยวเค้ากลับไปอาบที่บ้าน หาไรกินรอไว้เลย อ่า ผมก็รอหายเงียบอีกแล้ว โทรไปไม่รับ โทรมาเกือบ4ทุ่ม บอกนั่งรถอยู่ ใกล้ถึงแล้ว รอนั่นแหละเดี๋ยวเข้าไปเอง
พอมาถึงบอกแม่ให้กลับบ้านอย่างนู้นอย่างนี้ รีบอาบน้ำสระผม ให้ผมซักผ้าให้ตามเคย ออกมากินข้าวเสร็จ ผมยังไม่ทันแห้ง ดูเขารีบมาก ผมก็เข้าใจบอกแม่ให้รีบกลับ พอผมไปส่งเขาเสร็จ เขาขึ้นรถไปแล้ว ผมโทรหาบอกเขาว่าถึงบ้านเอาเบอร์บ้านยิงหาหน่อย เขากลับบอกผมว่า กูไม่ได้กลับบ้านกูจะไปหาเพื่อน เพื่อนชวนไปเที่ยว ผมก็ต้องอึ้งอีกครั้ง โกหกกันอีกแล้ว ผมเสียใจมาก แต่เขากลับไม่แคร์ผมเลย แล้วผมก็ได้ยินแท๊กซี่พูดถามว่าไปซอยนี้หรอซึ่งผมรู้เลยว่าเขาก็โกหกอีกว่าไปหาเพื่อน ซอยนั้นที่ผมได้ยินอะคือบ้านผู้ชายคนนั้น แล้วเขาก็วางสายผมไป ผมโทรไปไม่รับเลย จนเช้า7โมงกว่าโทรมาปลุกผมอาบน้ำ แล้วบอกให้ผมเอาเสื้อผ้าไปให้ไปรอป้ายรถเมล์ ผมไปยืนรอเกือบชม. เขาก็ไม่โทรมา ผมโทรไป20กว่าสายก็ไม่รับกว่าจะรับได้คือเขาลงรถแล้วเดินมาจากทางไหนไม่รู้ ผมไม่เห็น ผมเลยถามว่าทำไมนาน โทรไปไม่รับ เขาบอกว่านั่งรถอยู่ไม่ได้ยิน แต่ผมรู้แล้วแหละว่าคนนั้นคงมาส่งเขา ทุกวันนี้เวลาผมอยู่กับเขาผมรู้สึกไม่ดีเลย มันอึดอัดใจ ปากเขาบอกไม่ยุ่งแล้ว แต่เขาโกหกไปวันๆผมพยายามพูดดีๆ แต่เขาคุยไม่รู้เรื่อง หาว่าผมหาเรื่องทะเลาะ แล้วก็บอกผมว่า อยู่เฉยๆเหอะ เดี๋ยวกูเลิกยุ่งกับมันเอง ยิ่งทำอย่างนี้ กูยิ่งไม่เลิกยุ่งกับมันผมเป็นห่วงเขามากที่ไปอยู่กับคนนั้น เขาบอกผมมาหมดว่าคนนั้นเป็นไง ขายยา ลูกก็มี แต่ลูกไม่เอา ไปอยู่กับแม่ ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเขาไปหลงคนแบบนั้นถ้าเป็นหลายคนคงเลิกไปนานแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้ทำไม ผมพยายามบอกตัวเองว่าจะไม่ยุ่งแล้ว แต่มันอดไม่ได้ เป็นห่วงเขาจริงๆ อยากดูแลเขา แต่เขากลับไม่เห็นความสำคัญ เขาให้คนนั้นสำคัญกว่า แล้วก็โกหกไปวันๆ ช่วยให้คำปรึกษาทีครับ ว่าผมควรทำยังไง ใจผมยังอยากให้เขาสำนึกผิด คิดได้ แล้วกลับมาเริ่มต้นใหม่ เดี๋ยววันนี้ผมไปหาเขาแล้วจะลองคุยดูครั้งสุดท้ายแล้วจะมาเล่าให้ฟังตอนค่ำๆครับ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับ ขอบคุณจริงๆ