เคยไหมคะ มีเพื่อนเยอะๆ แต่รู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย...
เราเป็นคนหนึ่งที่หลายๆคนคิดว่ามีเพื่อนเยอะ เป็นคนที่น่าอิจฉา แต่...ใครจะรู้บ้างว่าทุกวันนี้เราต้องอดทน เก็บความเบื่อไว้ขนาดไหน
เราไม่มีแฟน เราก็เลยจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก อาจจะไม่เท่ากับครอบครัว แต่ถ้าสัญญาอะไรกับใครแล้ว คำไหนคำนั้นแน่นอน..
ก่อนนี้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนสนิทๆแค่ครั้งละคน สองคน เนื่องจากคนอื่นเวลาไม่ค่อยตรงกัน หรือ คนอื่นๆมีครอบครัวไปแล้ว ชีวิตเราก็มีความสุขดี ไม่ได้ทุกข์อะไร แต่ช่วงนี้ได้เจอเพื่อนเก่ามากขึ้น ก็พบความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนมากขึ้น...
เพื่อนๆงกขึ้น เพื่อนคนนึงมีของสะสมเป็นของแบรนด์เนมค่ะ มีเยอะจนจำไม่ได้ว่ามีกี่ชิ้น ไม่ว่ากัน ความชอบคนเราไม่เหมือนกัน เค้ามีปัญญาซื้อ เวลากินข้าว ชีสั่งเยอะมากกกก ไปกินร้านแพงมาก ไปกันไม่กี่คน ชีกินเยอะที่สุดสั่งเกินครึ่ง พอจ่ายเงิน หารเท่ากันหมดค่ะ คนนึงกินน้อยมากเพราะเค้ากินมาแล้ว ก็จ่ายเท่ากันหมด คนที่เหลือไม่มีใครแย้ง เพราะถ้าแย้ง ส่วนของตัวเองก็จะต้องจ่ายมากขึ้น ทั้งๆที่คนเหล่านี้เงินเดือนเกินครึ่งแสนกันแล้วทั้งนั้น ไม่มีใครคิดถึงคนที่เหลือ ทุกคนคิดถึงแต่ตัวเอง
เพื่อนบางคนเจอกันก็เอาของมาขาย บอกว่าดีอย่างงู้นอย่างงี้ รักษาโรคหัวใจ บำรุงไต ฟื้นฟูตับ เยอะ อะ เยอะ ถามว่าเคยกินไหม ไม่เคย ฟังมา เราก็นิ่ง ก็โทรตื้อ จากที่ไม่เคยโทรมา ก็โทรอยู่นั่นแหละ เบื่อมาก เลยไม่รับโทรศัพท์มันเลย คนนี้รวยมาก เป็นคนที่มีวิญญาณนักขายอยู่เต็มเปี่ยม พูดไม่หยุดได้ตลอดครึ่งชั่วโมง
เพื่อนบางคนก็น่าเบื่อ พูดซ้ำๆ แต่เรื่องตัวเอง ไม่เคยสนใจเรื่องใคร เจอกันก็พูดแต่ปัญหาเรื่องงานของตัวเอง วนไปวนมา เหมือนคนไม่รู้จักโต แก้ปัญหาไม่ได้ ก็เข้าใจว่าเครียด แต่ตัวดิฉันเองฟังเรื่องเดิมๆซ้ำมา 5-6 เที่ยว บางครั้งก้ไม่ไหวเหมือนกัน
เพื่อนเหล่านี้ก่อนนี้เป็นเพื่อนรักทั้งสิ้น คบกันมาเกินสิบปีทั้งหมด แต่พอโตขึ้นๆทุกคนก็คิดถึงตัวเองมากขึ้นๆ ก็คงไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าเราไม่คิดว่าเค้าเอาเปรียบเราเล็กๆ ทุกวันนี้เรารุ้เลยว่า ไม่มีใครจริงๆที่รักเรามากเท่าพ่อกับแม่ ความรักของพ่อแม่มันบริสุทธิ์จริงๆ ไม่มีใครเลยที่จะหวังดีกะเราเท่าพ่อแม่อีกแล้ว คิดได้แล้วก้อตั้งใจว่าจะตอบแทนท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
อย่างไรก็ตาม มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เราไม่มีแฟนและก็คงจะไม่มีด้วย เป็นลูกคนเดียวอีก นึกไม่ออกเลยจิงๆว่าตอนแก่ๆไปจะทำยังไง เพื่อนก็ไม่อยากคบแล้ว ญาติพี่น้องก็ไม่มี ทุกวันนี้ทำงานเงินเดือนสี่หมื่น ไม่รู้จะโดนเลิกจ้างเมื่อไหร่
มีใครไหมคะที่มีปัญหาลักษณะคล้ายๆกันนี้ คุณหาทางแก้ปัญหาอย่างไร ของดคำแนะนำประเภท อ่านหนังสือธรรมะ ไปเรียนภาษาให้ได้มีเพื่อนใหม่ หรือพาพ่อแม่ไปเที่ยวนะคะ เราทำมาหมดแล้วค่ะ
ขอบคุณที่กรุณาอ่านถึงตรงนี้ค่ะ
เบื่อเพื่อน ไม่จริงใจ อยากหาเพื่อนใหม่ตอนอายุ 33
เราเป็นคนหนึ่งที่หลายๆคนคิดว่ามีเพื่อนเยอะ เป็นคนที่น่าอิจฉา แต่...ใครจะรู้บ้างว่าทุกวันนี้เราต้องอดทน เก็บความเบื่อไว้ขนาดไหน
เราไม่มีแฟน เราก็เลยจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก อาจจะไม่เท่ากับครอบครัว แต่ถ้าสัญญาอะไรกับใครแล้ว คำไหนคำนั้นแน่นอน..
ก่อนนี้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนสนิทๆแค่ครั้งละคน สองคน เนื่องจากคนอื่นเวลาไม่ค่อยตรงกัน หรือ คนอื่นๆมีครอบครัวไปแล้ว ชีวิตเราก็มีความสุขดี ไม่ได้ทุกข์อะไร แต่ช่วงนี้ได้เจอเพื่อนเก่ามากขึ้น ก็พบความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนมากขึ้น...
เพื่อนๆงกขึ้น เพื่อนคนนึงมีของสะสมเป็นของแบรนด์เนมค่ะ มีเยอะจนจำไม่ได้ว่ามีกี่ชิ้น ไม่ว่ากัน ความชอบคนเราไม่เหมือนกัน เค้ามีปัญญาซื้อ เวลากินข้าว ชีสั่งเยอะมากกกก ไปกินร้านแพงมาก ไปกันไม่กี่คน ชีกินเยอะที่สุดสั่งเกินครึ่ง พอจ่ายเงิน หารเท่ากันหมดค่ะ คนนึงกินน้อยมากเพราะเค้ากินมาแล้ว ก็จ่ายเท่ากันหมด คนที่เหลือไม่มีใครแย้ง เพราะถ้าแย้ง ส่วนของตัวเองก็จะต้องจ่ายมากขึ้น ทั้งๆที่คนเหล่านี้เงินเดือนเกินครึ่งแสนกันแล้วทั้งนั้น ไม่มีใครคิดถึงคนที่เหลือ ทุกคนคิดถึงแต่ตัวเอง
เพื่อนบางคนเจอกันก็เอาของมาขาย บอกว่าดีอย่างงู้นอย่างงี้ รักษาโรคหัวใจ บำรุงไต ฟื้นฟูตับ เยอะ อะ เยอะ ถามว่าเคยกินไหม ไม่เคย ฟังมา เราก็นิ่ง ก็โทรตื้อ จากที่ไม่เคยโทรมา ก็โทรอยู่นั่นแหละ เบื่อมาก เลยไม่รับโทรศัพท์มันเลย คนนี้รวยมาก เป็นคนที่มีวิญญาณนักขายอยู่เต็มเปี่ยม พูดไม่หยุดได้ตลอดครึ่งชั่วโมง
เพื่อนบางคนก็น่าเบื่อ พูดซ้ำๆ แต่เรื่องตัวเอง ไม่เคยสนใจเรื่องใคร เจอกันก็พูดแต่ปัญหาเรื่องงานของตัวเอง วนไปวนมา เหมือนคนไม่รู้จักโต แก้ปัญหาไม่ได้ ก็เข้าใจว่าเครียด แต่ตัวดิฉันเองฟังเรื่องเดิมๆซ้ำมา 5-6 เที่ยว บางครั้งก้ไม่ไหวเหมือนกัน
เพื่อนเหล่านี้ก่อนนี้เป็นเพื่อนรักทั้งสิ้น คบกันมาเกินสิบปีทั้งหมด แต่พอโตขึ้นๆทุกคนก็คิดถึงตัวเองมากขึ้นๆ ก็คงไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าเราไม่คิดว่าเค้าเอาเปรียบเราเล็กๆ ทุกวันนี้เรารุ้เลยว่า ไม่มีใครจริงๆที่รักเรามากเท่าพ่อกับแม่ ความรักของพ่อแม่มันบริสุทธิ์จริงๆ ไม่มีใครเลยที่จะหวังดีกะเราเท่าพ่อแม่อีกแล้ว คิดได้แล้วก้อตั้งใจว่าจะตอบแทนท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
อย่างไรก็ตาม มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เราไม่มีแฟนและก็คงจะไม่มีด้วย เป็นลูกคนเดียวอีก นึกไม่ออกเลยจิงๆว่าตอนแก่ๆไปจะทำยังไง เพื่อนก็ไม่อยากคบแล้ว ญาติพี่น้องก็ไม่มี ทุกวันนี้ทำงานเงินเดือนสี่หมื่น ไม่รู้จะโดนเลิกจ้างเมื่อไหร่
มีใครไหมคะที่มีปัญหาลักษณะคล้ายๆกันนี้ คุณหาทางแก้ปัญหาอย่างไร ของดคำแนะนำประเภท อ่านหนังสือธรรมะ ไปเรียนภาษาให้ได้มีเพื่อนใหม่ หรือพาพ่อแม่ไปเที่ยวนะคะ เราทำมาหมดแล้วค่ะ
ขอบคุณที่กรุณาอ่านถึงตรงนี้ค่ะ