คือผมรู้สึกเบื่อกับชีวิตช่วงนี้มาก มันไม่ได้สนุกเหมือนเมื่อก่อนเเล้ว หรืออาจเป็นเพราะผมเริ่มก้าวเข้าสู่วัยทํางาน ต้องไปเจอโลกภายนอก ต้องไปพบผู้คน เเละเรียนรู้ชีวิตใหม่ๆ
เเต่ยังไงผมยังคงคิดถึงช่วงเวลาในอดีต ทุกๆครั่งที่ผมนึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ตัวผมเอง ต้องมานั่งหาฟังเพลงเก่าๆ หาการ์ตูนดู หรือวีดีโอเกมช่วงปี2010ขึ้นไปมานั่งละลึก ซึ่งมันยิ่งตอกย้ำทําให้ผมรู้สึกคิดถึง เเละ"โหยหา"
อยากจะย้อนกลับไปในตอนที่เป็นเด็กมากๆ มันคงจะดีไม่น้อยเลย55+
ซึ่งตอนนี้ผมใกล้จะจบปี4ละ อีกปีเดียวก็ต้องไปฝึกงาน เเละออกทํางาน มันเป็นอะไรที่ผ่านมาเร็วโครตๆเลย ใหนจะคนรอบตัวคาดหวังในเรื่องต่างๆ ใหนจะต้องนึกถึงเรื่องราวชีวิตใน "อนาคต"
เเม้ว่าผมจะย้อนไปดูคลิปวีดีโอเก่าๆ เเม้ว่าผมจะกลับไปฟังเพลงเก่าๆ เเม้ว่าผมจะไปหาเกมเก่าๆเล่น เเต่มันก็รู้สึกคิดถึงช่วงเวลาใน"อดีต" ทุกวันวาน
ผมอยากให้พี่ๆน้องๆช้วยกันเเชร์ประสบการณ์ หรือสอนการใช้ชีวิต ทําให้เข้าใจว่า อดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต มันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ เราจะสามารถทนอยู่กับมันได้เเค่ใหน
เเละ "nostalgia"ไม่ใช้อาการ เเต่เป็น"ความทรงจํา" ขอบคุณครับ.
ใครเคยเป็นภาวะ Nostalgia หรือ การโหยหาอดีตที่คิดถึง?
เเต่ยังไงผมยังคงคิดถึงช่วงเวลาในอดีต ทุกๆครั่งที่ผมนึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ตัวผมเอง ต้องมานั่งหาฟังเพลงเก่าๆ หาการ์ตูนดู หรือวีดีโอเกมช่วงปี2010ขึ้นไปมานั่งละลึก ซึ่งมันยิ่งตอกย้ำทําให้ผมรู้สึกคิดถึง เเละ"โหยหา"
อยากจะย้อนกลับไปในตอนที่เป็นเด็กมากๆ มันคงจะดีไม่น้อยเลย55+
ซึ่งตอนนี้ผมใกล้จะจบปี4ละ อีกปีเดียวก็ต้องไปฝึกงาน เเละออกทํางาน มันเป็นอะไรที่ผ่านมาเร็วโครตๆเลย ใหนจะคนรอบตัวคาดหวังในเรื่องต่างๆ ใหนจะต้องนึกถึงเรื่องราวชีวิตใน "อนาคต"
เเม้ว่าผมจะย้อนไปดูคลิปวีดีโอเก่าๆ เเม้ว่าผมจะกลับไปฟังเพลงเก่าๆ เเม้ว่าผมจะไปหาเกมเก่าๆเล่น เเต่มันก็รู้สึกคิดถึงช่วงเวลาใน"อดีต" ทุกวันวาน
ผมอยากให้พี่ๆน้องๆช้วยกันเเชร์ประสบการณ์ หรือสอนการใช้ชีวิต ทําให้เข้าใจว่า อดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต มันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ เราจะสามารถทนอยู่กับมันได้เเค่ใหน
เเละ "nostalgia"ไม่ใช้อาการ เเต่เป็น"ความทรงจํา" ขอบคุณครับ.