ข้าวเหนียวแก้ว ข้าวเหนียวแดง

*** สองสมรตอนตรุษไทย ***

@ เมื่อวานกล่าวเล่าเรื่องกะละแม
อร่อยแท้หอมหวานทานไม่เบื่อ
รสกลมกล่อมนุ่มลึกละมุนเจือ
หวานมันเนื้อหนึบดีไม่มีรอง

ขาดไม่ได้มาด้วยกันอีกสองอย่าง
กวนกันแต่รุ่งสางไม่มีสอง
ข้าวเหนียวแก้วข้าวเหนียวแดงสีลำยอง
สองข้าวเหนียวที่ยกย่องว่าเป็นไทย

เหมือนสาวศรีพี่น้องสองสมร
อรชรแช่มช้อยน้อยเมื่อไหร่
เป็นคู่กันไม่เคยร้างห่างกันไกล
จะไปไหนก็ไปกันทั้งสองรา

ไปกับกะละแมเจ้าพี่ใหญ่
เขาเอาไปถวายพระดีหนักหนา
เอาไปแจกเพื่อนบ้านกันเรื่อยมา
สามหวานตาหวานใจใครจะชัง

กว่าจะกวนมาได้ใช่เรื่องเล่น
แสนลำเค็ญเหนื่อยไม่น้อยเป็นร้อยชั่ง
ผลัดกันกวนโกรกรากอยู่อย่างนั้น
กว่าจะได้ความหวานมันเกือบชิงพลบ

กินกับน้ำชาร้อนร้อนแน่นอนนัก
กินเล่นเป็นพักพักได้เคี้ยวขบ
ช่างรสล้ำลุ่มลึกเหมือนได้พบ
สองสมรตาสบพบรักแท้

กว่าจะรู้สึกตัวก็เมื่อยปาก
กินข้าวเหนียวไปเสียมากเกือบจะแย่
กินน้ำตามอิ่มท้องดีแท้แท้
โอ้สองแม่ข้าวเหนียวแก้วข้าวเหนียวแดงฯ

พรหม  กวีเพี้ยน