เมื่อปีที่แล้วละครโรแมนติคคอเมดี้เรื่องหนึ่งได้นำพาเอาอารมณ์เฮฮาหวานชื่นสไตล์ญี่ปุ่นมาสู่คอละครอย่างไม่ได้คาดหมาย RMPW ทำเอาสาว ๆ หลงเสน่ห์ฉะโจวเกรียนเมพและอาร์ตตัวบิดาแห่ง Next Innovations กันหัวปักหัวปำ ส่วนหนุ่ม ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ็นดูและร่วมลุ้นสาวน้อยหน้าใสว่าเธอจะกำหัวใจพ่อหนุ่มติสต์แตกอย่างฮิวกะ โทรุได้หรือไม่ บทสรุปที่ผ่านไปก็ทำเอาหลายคนหัวใจพองฟูอยากมีฮิวกะ โทรุ หรือ นัตสึอิ มาโกโตะของตัวเองซักคน อ้อมกอดอบอุ่น ร้อยยิ้มแผ่ซ่าน ความหวานที่ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ ความคิดถึงคนึงหาได้รับการเติมเต็ม สาวหนุ่มสองคนนั้นได้เจอแล้วคนที่เป็น "the right one" ของตัวเอง
แต่ว่า .... รู้กันหรือเปล่า ? กว่าจะเป็น the right one อย่างเช่นที่เห็นนี้ ทั้งสองคนต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง
จากวันนั้น ณ สนามบินที่เคยให้คำมั่น ว่าความห่างไกลจะย่อลงเหลือแค่ปลายนิ้ว ฮิวกะเองก็ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้ ด้วยความสามารถอันมีอยู่เป็นทุนเดิมโลกทั้งใบก็เชื่อมถึงกันได้แต่อย่างไรเสียมันก็ไม่เท่ากับการได้พบหน้าด้วยตัวเอง ทั้งสองจึงดีใจกันมากมายที่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันบ้าง ในเวลาที่ผ่านมาจากอาทิตย์เป็นเดือน จากเดือนสู่ขวบปี Long distance relationship ระหว่าง ฮิวกะ และ นัตสึอิ ไม่เคยเป็นปัญหาใด ๆ ฝ่ายชายวุ่นอยู่กับงานตรงหน้า ฝ่ายหญิงก็ประสบความสำเร็จดีในอาชีพของตน
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ... แล้วถ้าเป็น "ความสัมพันธ์ใกล้ชิด" แบบคนธรรมดาเขาเป็นกันล่ะ ฮิวกะ กับ นัตสึอิจะเอาอยู่ไหม ? โดยเฉพาะเจ้าตัวผู้ชายน่ะนะ แปลกประหลาดคนอยู่น้อยเสียเมื่อไหร่
ลางแห่งปัญหามีให้เห็นท่ามกลางผู้คนที่คลาคล่ำบนถนนมหานคร New York ที่ถือเป็นเมืองอันทุกความต่างอยู่ร่วมกันอย่างค่อนข้างสันติ คู่รักระยะไกลคุยกันหวานชื่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นฮิวกะยังต้องการที่ว่าง แต่นัตสึอิคิดไปอีกทาง คือ อยากอยู่ด้วยกันให้มากกว่าเดิม อย่างไรก็ตามวันเวลาที่ไกลห่าง และ การที่ได้พบกันนาน ๆ ครั้ง ทำให้ไม่มีใครใส่ใจเค้าลางความต่าง จนร่ำลาอาวรจากกันไปอย่างกึ่งแช่มชื่นกึ่งคิดถึง ทำให้ชักคิดไปว่า หรือสันติที่มีจะเกิดเพราะความห่างไกล ?
ไม่กี่เพลาต่อมา นัตสึอิ มาโกโตะ มีโอกาสกลับมาญี่ปุ่นพร้อมวันหยุด 2 อาทิตย์ พนักงานคู่หนึ่งในออฟฟิศ Next Innovations กำลังจะแต่งงาน ฮิวกะทั้งขบขันทั้งรำคาญ ในทางกลับกันนัตสึอิก็ทั้งตื่นเต้นและคาดหวัง ส่วนผู้คนในออฟฟิศก็เห็นเป็นโอกาสอันดีที่ทั้งสองคนจะได้เรียนรู้กันอย่างจริงจังหลังจากเริ่มต้นรักระยะไกลมาได้เป็นปี ถึงเวลาเติมความหวานชื่นให้ชีวิตบ้างแล้วสิ
แต่ที่ไหนได้เล่ายิ่งใกล้ก็ยิ่งต่าง ... นัตสึอิย่างเท้าเข้าไปใน "ห้องพัก" หรือจะเรียกว่า "ที่ซุกหัวนอน" ก็คงไม่ผิด เพราะ มันไม่มีอะไรเบยยยยย นอกจากโซฟาหนึ่งตัว ตู้เย็น และ ตู้เสื้อผ้า จบปิ้ง ... ทุกอย่างมีกฎเกณฑ์ที่นัตสึอิไม่คุ้นเคย ราวกับว่าเธอไม่เคยรู้จักผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามาก่อน ความลำบากที่เคยเผชิญร่วมกันเกือบไร้ความหมายกับ ฮิวกะ โทรุ เวอร์ชั่น in full flight แม้พยายามทำความเข้าใจมากเท่าใดก็เหมือนคนที่ไม่ใช่อยู่ดี
ด้านของฮิวกะเองก็แทบไม่ต่าง ผู้หญิงคนนี้ที่เคยบอกรักทำไมกลายเป็นอะไรซักอย่างที่น่ารำคาญ เข้าใจยาก และ ไม่รักษาน้ำใจกันบ้าง และ เริ่มคิดว่าในวันเวลาที่สองเราห่างไกล เราไม่เคยทะเลาะกันเลย ต่างคนมีพื้นที่ อยู่กับงานของตัวเองแต่มาวันนี้ยิ่งใกล้กันยิ่งโมโหยิ่งทะเลาะ และ จบลงด้วยการทำร้าย ความทรงจำเกือบ 2 อาทิตย์ เลวร้ายซะจนทำให้ต้องมาคิดทบทวนว่า "หรือเราจะไปกันไม่ได้"
สุดท้ายในวันแต่งงานวันเริ่มต้นชีวิตของยาสุโอกะและริสะพนักงานใน Next Innovations จึงกลายเป็นวันบอกลาของท่านประธานและนัตสึอิอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทั้งสองเหม่อมองบ่าวสาว งานแต่ง ความรื่นเริง เทียบกับวันเวลา 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว เสียงหัวเราะ รอยยิ้มของทั้งสองเจือไปด้วยความเจ็บปวด มืดมน และ ไม่มั่นใจ เพราะอะไรเราถึงเป็นเช่นนี้ เพราะอะไรเราจึงมองไม่เห็นอนาคตที่ลงเอยด้วยการแต่งงานเลยแม้แต่กระผีก ทั้ง ๆ ที่ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย มันไม่เพียงพอที่เราจะเป็น "the right one" ของกันและกันอย่างนั้นหรือ
กระบวนการเปลี่ยนผ่านจากรักระยะไกลสู่รักระยะใกล้ จากความเหินห่างสู่ความใกล้ชิดบางทีมันก็แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นอาจไม่ใช่อะไรที่หวานหู อาจจะเป็นการทะเลาะ ทุ่มเถียง ทำร้ายจิตใจ ก็สิ่งนี้ทำให้เรารู้ซึ้งไปถึงจุดอ่อน ความไม่มั่นใจ รู้จักฉากหลังของกันและกัน ซึ่งยึดโยงความสัมพันธ์ได้ยิ่งกว่าเบื้องหน้าที่เลือกสรรแล้วว่าดูดี แต่ความเจ็บปวดเหล่านี้ผู้ที่จะผ่านมันไปได้ต้องอดทนและเชื่อมั่นว่าจะผ่านสิ่งเหล่านี้ไปด้วยกัน
ในด้านของฮิวกะ และ นัตสึอิ ด้วยความต่างที่มาก ด้วยระยะห่างที่เคยเป็นมาแต่ต้น ด้วยนิสัยส่วนตัวที่แหวกกันไปคนละขั้ว ความเจ็บปวดนั้นจึงมากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัวจนกลายเป็นความสงสัยสั่นคลอนจนลบสิ่งที่เคยผ่านร่วมกันมาลบเลือนไปหมด สถานการณ์นี้ไม่ผิดอะไรกับสิ่งที่เกิดใน Next Innovations ที่ฮิวกะกำลังเผชิญอยู่ ณ ช่วงเวลาก่อนหน้า ความเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่เร็วไว การที่ต้องแข่งขัน ความแตกต่างทางความคิดและความสามารถ ก็ก่อให้เกิดความสงสัยสั่นคลอน แต่ถ้าเราอดทนหยุดคิดซักนิดและหันกลับไปมองอย่างสงบทางออกที่คิดว่าไกลเหลือเกินมันอาจจะอยู่ตรงหน้านี่เอง
จริงหรือว่าที่ผ่านมาเราสองคนเจอแต่สิ่งที่เลวร้าย จริงหรือว่าที่ผ่านมาเราท้้งสองลงเอยด้วยการทะเลาะเบาะแว้งไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย จริงหรือที่ว่าเธอไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพื่อฉัน สุดท้ายแล้วความทรงจำเหล่านั้นที่มีต่อกันมันคือสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นหรือไม่ใช่หรือ และ เพราะสิ่งนั้นทำให้เราต่างเจอตัวตนอย่างที่เราไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ในตัวไม่ใช่หรือ ก็นับว่าเป็นโชคที่สุดท้ายฮิวกะและนัตสึอิก็เข้าใจถูกต้องตรงกันว่าสิ่งที่ดีและแย่ที่ผ่านมานั้นไม่ได้หมายความว่าเราจะไปกันไม่ได้ แต่เป็นมุมที่พลวัตรความคิดปะทะกันและก่อให้เกิดความเข้าใจต่างหาก
SP ของเรื่องนี้ทำให้คิดถึงคำกล่าวเทียบความรักกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีคนเคยว่าไว้ ความสัมพันธ์ ชีวิตคู่ มันก็เป็นเช่นนี้ไม่ใช่มาม่าต้มน้ำเดือดสามนาทีแล้วกินได้ แม้แต่แต่งงานแล้วก็ยังต้องอาศัยการปรับตัว เพราะ มาจากภูมิหลังที่ต่าง สังคมที่ต่าง นิสัยที่ต่าง การเลี้ยงดูจากครอบครัวที่ต่างกัน สิ่งหนึ่งที่มักเป็นปัญหามากคือ "การเปลี่ยนแปลง" ยากนักที่จะมีใครยอมเปลี่ยนวิถีชีวิต ทำในสิ่งที่ไม่คุ้น หรือ ไม่ชอบ ตอนเป็นแฟนกันตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันยังพอหันหลังกลับได้ มีบ้าน มีครอบครัว มีเพื่อนให้พึ่งพาหรืออย่างน้อยก็ระบาย แต่เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่มีที่ให้หันหลังกลับ จะยอมปรับตัว หรือ เลิกรา กันไป แต่ถ้าอดทน รอคอย และ เข้าใจ the right one คงมาถึงมือแบบไม่นานเกินรอ
(J-drama mini analysis) : Rich man Poor woman in NY ตอน กว่าจะเป็น the right one (สปอยด์)
แต่ว่า .... รู้กันหรือเปล่า ? กว่าจะเป็น the right one อย่างเช่นที่เห็นนี้ ทั้งสองคนต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง
จากวันนั้น ณ สนามบินที่เคยให้คำมั่น ว่าความห่างไกลจะย่อลงเหลือแค่ปลายนิ้ว ฮิวกะเองก็ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้ ด้วยความสามารถอันมีอยู่เป็นทุนเดิมโลกทั้งใบก็เชื่อมถึงกันได้แต่อย่างไรเสียมันก็ไม่เท่ากับการได้พบหน้าด้วยตัวเอง ทั้งสองจึงดีใจกันมากมายที่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันบ้าง ในเวลาที่ผ่านมาจากอาทิตย์เป็นเดือน จากเดือนสู่ขวบปี Long distance relationship ระหว่าง ฮิวกะ และ นัตสึอิ ไม่เคยเป็นปัญหาใด ๆ ฝ่ายชายวุ่นอยู่กับงานตรงหน้า ฝ่ายหญิงก็ประสบความสำเร็จดีในอาชีพของตน
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า ... แล้วถ้าเป็น "ความสัมพันธ์ใกล้ชิด" แบบคนธรรมดาเขาเป็นกันล่ะ ฮิวกะ กับ นัตสึอิจะเอาอยู่ไหม ? โดยเฉพาะเจ้าตัวผู้ชายน่ะนะ แปลกประหลาดคนอยู่น้อยเสียเมื่อไหร่
ลางแห่งปัญหามีให้เห็นท่ามกลางผู้คนที่คลาคล่ำบนถนนมหานคร New York ที่ถือเป็นเมืองอันทุกความต่างอยู่ร่วมกันอย่างค่อนข้างสันติ คู่รักระยะไกลคุยกันหวานชื่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นฮิวกะยังต้องการที่ว่าง แต่นัตสึอิคิดไปอีกทาง คือ อยากอยู่ด้วยกันให้มากกว่าเดิม อย่างไรก็ตามวันเวลาที่ไกลห่าง และ การที่ได้พบกันนาน ๆ ครั้ง ทำให้ไม่มีใครใส่ใจเค้าลางความต่าง จนร่ำลาอาวรจากกันไปอย่างกึ่งแช่มชื่นกึ่งคิดถึง ทำให้ชักคิดไปว่า หรือสันติที่มีจะเกิดเพราะความห่างไกล ?
ไม่กี่เพลาต่อมา นัตสึอิ มาโกโตะ มีโอกาสกลับมาญี่ปุ่นพร้อมวันหยุด 2 อาทิตย์ พนักงานคู่หนึ่งในออฟฟิศ Next Innovations กำลังจะแต่งงาน ฮิวกะทั้งขบขันทั้งรำคาญ ในทางกลับกันนัตสึอิก็ทั้งตื่นเต้นและคาดหวัง ส่วนผู้คนในออฟฟิศก็เห็นเป็นโอกาสอันดีที่ทั้งสองคนจะได้เรียนรู้กันอย่างจริงจังหลังจากเริ่มต้นรักระยะไกลมาได้เป็นปี ถึงเวลาเติมความหวานชื่นให้ชีวิตบ้างแล้วสิ
แต่ที่ไหนได้เล่ายิ่งใกล้ก็ยิ่งต่าง ... นัตสึอิย่างเท้าเข้าไปใน "ห้องพัก" หรือจะเรียกว่า "ที่ซุกหัวนอน" ก็คงไม่ผิด เพราะ มันไม่มีอะไรเบยยยยย นอกจากโซฟาหนึ่งตัว ตู้เย็น และ ตู้เสื้อผ้า จบปิ้ง ... ทุกอย่างมีกฎเกณฑ์ที่นัตสึอิไม่คุ้นเคย ราวกับว่าเธอไม่เคยรู้จักผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามาก่อน ความลำบากที่เคยเผชิญร่วมกันเกือบไร้ความหมายกับ ฮิวกะ โทรุ เวอร์ชั่น in full flight แม้พยายามทำความเข้าใจมากเท่าใดก็เหมือนคนที่ไม่ใช่อยู่ดี
ด้านของฮิวกะเองก็แทบไม่ต่าง ผู้หญิงคนนี้ที่เคยบอกรักทำไมกลายเป็นอะไรซักอย่างที่น่ารำคาญ เข้าใจยาก และ ไม่รักษาน้ำใจกันบ้าง และ เริ่มคิดว่าในวันเวลาที่สองเราห่างไกล เราไม่เคยทะเลาะกันเลย ต่างคนมีพื้นที่ อยู่กับงานของตัวเองแต่มาวันนี้ยิ่งใกล้กันยิ่งโมโหยิ่งทะเลาะ และ จบลงด้วยการทำร้าย ความทรงจำเกือบ 2 อาทิตย์ เลวร้ายซะจนทำให้ต้องมาคิดทบทวนว่า "หรือเราจะไปกันไม่ได้"
สุดท้ายในวันแต่งงานวันเริ่มต้นชีวิตของยาสุโอกะและริสะพนักงานใน Next Innovations จึงกลายเป็นวันบอกลาของท่านประธานและนัตสึอิอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทั้งสองเหม่อมองบ่าวสาว งานแต่ง ความรื่นเริง เทียบกับวันเวลา 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว เสียงหัวเราะ รอยยิ้มของทั้งสองเจือไปด้วยความเจ็บปวด มืดมน และ ไม่มั่นใจ เพราะอะไรเราถึงเป็นเช่นนี้ เพราะอะไรเราจึงมองไม่เห็นอนาคตที่ลงเอยด้วยการแต่งงานเลยแม้แต่กระผีก ทั้ง ๆ ที่ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย มันไม่เพียงพอที่เราจะเป็น "the right one" ของกันและกันอย่างนั้นหรือ
กระบวนการเปลี่ยนผ่านจากรักระยะไกลสู่รักระยะใกล้ จากความเหินห่างสู่ความใกล้ชิดบางทีมันก็แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นอาจไม่ใช่อะไรที่หวานหู อาจจะเป็นการทะเลาะ ทุ่มเถียง ทำร้ายจิตใจ ก็สิ่งนี้ทำให้เรารู้ซึ้งไปถึงจุดอ่อน ความไม่มั่นใจ รู้จักฉากหลังของกันและกัน ซึ่งยึดโยงความสัมพันธ์ได้ยิ่งกว่าเบื้องหน้าที่เลือกสรรแล้วว่าดูดี แต่ความเจ็บปวดเหล่านี้ผู้ที่จะผ่านมันไปได้ต้องอดทนและเชื่อมั่นว่าจะผ่านสิ่งเหล่านี้ไปด้วยกัน
ในด้านของฮิวกะ และ นัตสึอิ ด้วยความต่างที่มาก ด้วยระยะห่างที่เคยเป็นมาแต่ต้น ด้วยนิสัยส่วนตัวที่แหวกกันไปคนละขั้ว ความเจ็บปวดนั้นจึงมากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัวจนกลายเป็นความสงสัยสั่นคลอนจนลบสิ่งที่เคยผ่านร่วมกันมาลบเลือนไปหมด สถานการณ์นี้ไม่ผิดอะไรกับสิ่งที่เกิดใน Next Innovations ที่ฮิวกะกำลังเผชิญอยู่ ณ ช่วงเวลาก่อนหน้า ความเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่เร็วไว การที่ต้องแข่งขัน ความแตกต่างทางความคิดและความสามารถ ก็ก่อให้เกิดความสงสัยสั่นคลอน แต่ถ้าเราอดทนหยุดคิดซักนิดและหันกลับไปมองอย่างสงบทางออกที่คิดว่าไกลเหลือเกินมันอาจจะอยู่ตรงหน้านี่เอง
จริงหรือว่าที่ผ่านมาเราสองคนเจอแต่สิ่งที่เลวร้าย จริงหรือว่าที่ผ่านมาเราท้้งสองลงเอยด้วยการทะเลาะเบาะแว้งไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย จริงหรือที่ว่าเธอไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพื่อฉัน สุดท้ายแล้วความทรงจำเหล่านั้นที่มีต่อกันมันคือสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นหรือไม่ใช่หรือ และ เพราะสิ่งนั้นทำให้เราต่างเจอตัวตนอย่างที่เราไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ในตัวไม่ใช่หรือ ก็นับว่าเป็นโชคที่สุดท้ายฮิวกะและนัตสึอิก็เข้าใจถูกต้องตรงกันว่าสิ่งที่ดีและแย่ที่ผ่านมานั้นไม่ได้หมายความว่าเราจะไปกันไม่ได้ แต่เป็นมุมที่พลวัตรความคิดปะทะกันและก่อให้เกิดความเข้าใจต่างหาก
SP ของเรื่องนี้ทำให้คิดถึงคำกล่าวเทียบความรักกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีคนเคยว่าไว้ ความสัมพันธ์ ชีวิตคู่ มันก็เป็นเช่นนี้ไม่ใช่มาม่าต้มน้ำเดือดสามนาทีแล้วกินได้ แม้แต่แต่งงานแล้วก็ยังต้องอาศัยการปรับตัว เพราะ มาจากภูมิหลังที่ต่าง สังคมที่ต่าง นิสัยที่ต่าง การเลี้ยงดูจากครอบครัวที่ต่างกัน สิ่งหนึ่งที่มักเป็นปัญหามากคือ "การเปลี่ยนแปลง" ยากนักที่จะมีใครยอมเปลี่ยนวิถีชีวิต ทำในสิ่งที่ไม่คุ้น หรือ ไม่ชอบ ตอนเป็นแฟนกันตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันยังพอหันหลังกลับได้ มีบ้าน มีครอบครัว มีเพื่อนให้พึ่งพาหรืออย่างน้อยก็ระบาย แต่เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่มีที่ให้หันหลังกลับ จะยอมปรับตัว หรือ เลิกรา กันไป แต่ถ้าอดทน รอคอย และ เข้าใจ the right one คงมาถึงมือแบบไม่นานเกินรอ