ช่วงนี้มีคนแสดงความห่วงใยเรื่องหนี้กันเยอะมาก กลัวลูกหลานจะเป็นหนี้ รับภาระหนี้โดยที่ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ที่สำคัญอาจจะทำให้หลงลืมที่มาที่ไปของหนี้ต่างๆที่มีกัน
เลยคิดว่าเราน่าที่จะได้สร้างอนุสรณ์สถานที่มีจารึกรายระเอียดช่วยเตือนความจำว่า หนี้แต่ละครั้งใครทำไว้ แล้วเราได้อะไรกันบ้างก็น่าจะดี
เพราะเห็นว่าคนไทยลืมง่ายจะตาย อนาคตข้างหน้าหากมีอะไรเตือนใจไว้บ่้าง จะได้ด่าได้ถูกคน
หนี้ส่วนใหญ่ที่ทำกันไว้ในอดีตก็มักจะมีแค่เสา รูบแบบของอรุสรณ์สถานก็น่าจะเป็น"เสา"นี่แหละที่ให้ความหมาย ได้อารมณ์
บอกกล่าวเรื่องราวได้เป็นอย่างดี
เสาที่เหมาะสมก็คงไม่มีอันไหนยิ่งใหญ่ควรค่าเท่ากับเสาโทลเวย์นี่อีกแล้วในความเห็นของผมนะ
เพราะเป็นเสาที่อยู่ค้ำจุนสังคมไทยมานานจนคุ้นเคย ได้เห็นได้เจอกันทุกวันแต่เล็กจนโต
เป็นเสาที่เราใช้เชิดคุณค่าของสถาบันฯ...
คงไม่มีช่างกลหรืออาชีวะไหนที่ไม่เคยประกาศเกียรติคุณของสถาบันฯบนเสาโทลเวย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางเมืองหรอกนะครับ
หลายคนก็ได้เคยอาศัยพิ้นที่อันใหญ่โตของเสาระบายความในใจลึกๆมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรักหรือเกลียด เคียดแค้นชิงชัง
เราต่างก็สามารถจารึกมันไว้กับเสาได้อย่างเท่าเทียม
เป็นเสาที่มีประวัติความเป็นมาที่น่าสนใจไม่น้อยเลย
มันน่าใจหายที่จู่ๆรัฐบาลจะทุบมันทิ้งไปเสีย
มันเหมือนจงใจจะให้คนไทยเราลืมอดีตกันไปง่ายๆงั้นแหละ
ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองก็พร่ำเตือนอยู่เสมอว่าคนไทยเราจะต้องไม่ลืมรากของตนเอง
ก็สมควรที่เราน่าจะมีอะไรที่ทำให้เราระลึกถึงรากของเราอยู่เสมอด้วยการสร้างอนุสรณืสถานอย่างที่ว่านี้แหละ
ในเมื่อหลายคนมีความห่วงใยเรื่องหนี้ที่จะตกไปถึงลูกหลานในอนาคต
ก็คงน่าจะมีเสียงสนับสนุนให้สร้างอะไรไว้เตือนความจำไม่น้อยเลย
หากจำเป็นต้องทุบจริงๆอยากจะขอไว้ซักต้นได้มั๊ย?
หรือถ้าไม่เกินกำลังจนเกินไป เพื่อความสวยงาม และความหมายที่ลึกซึ้ง
ขอซัก4ต้นเลยล่ะกัน
เพราะแต่เล็กจนโตผ่านสี่เสาเทเวศน์ไม่เคยได้เห็นเลยว่าสี่เสาที่ว่ามันอยู่ตรงไหน
ถามผู้หลักผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครรู้
ก็เป็นโอกาสที่จะทำให้"สี่เสาเทเวศน์"มีความหมายที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
ด้วยการนำเสาโทลเวย์ซักสี่เสา(พร้อมรากนะ เดี๋ยวจะโดนดุว่าลืมรากอีก)
ไปตั้งตระหง่านให้เป็นที่เชิดชูความทรงจำกัน
ส่วนจะเป็นตรงไหน ตั้งยังไงก็คงต้องไปปรึกษาผู้หลักผู้ใหญ่ในพื้นที่กันอีกที
แต่ขอให้อนุสรณ์สถานแห่งนี้มีแท่นบูชา มีบริเวนที่จะทำพีธีสาปแช่งประจำปีไว้ด้วยจะได้สมบูรณ์
ที่ตัวเสาก็ควรให้มีการจารึกที่มาที่ไปของโครงการต่างๆ ที่เป็นปฐมบทของหนี้ที่บรรพบุรุษเราสร้างไว้
ว่ามีความเป็นมาอย่างไร?มีใครเกี่ยวข้องบ้าง มีรูปของแต่ละท่านติดเอาไว้ให้ลูกหลานได้เห็นด้วย
หากทำได้จริงลูกหลานเราก็คงจะไม่หลงลืมสิ่งที่บรรพบุรุษเราสร้างไว้กันไปง่าย
ดีกว่าทุบทิ้งไปซะปล่าวๆเนอะ
ช่วยๆกันเสนอเรื่องราวที่มีคุณค่าแก่การจดจำให้มาจารึกเอาไว้ที่อนุสรณ์สถานแห่งนี้กันด้วยก็ดีนะครับ
เพราะหน่วยที่เกี่ยวข้ององค์กรณอิสระต่างๆที่ตั้งขึ้นมาส่วนมากจะความจำไม่ค่อยดี
ผมเองก็เสนอโทลเวย์กับเรื่องปรส.นี่ละกัน มันยิ่งใหญ่ม๊ากกกกก
จะให้ลูกหลานเราหลงลืมกันไปง่ายๆไม่ได้เชียว
แต่เรื่องเครื่องตรวจป่าช้าก็น่าสนใจมีอะไรที่อัศจรรย์ไม่ใช่น้อยเลย
เรือเหาะหรรษาก็น่าทึ่ง หากไม่จารึกไว้แล้วลูกหลานเราอาจจะไม่มีวันรู้ก็ได้ว่าประเทศเราเคยมีนะ
แล้วเรื่องเสาโรงพักอีกหากไม่บอกกล่าวเรื่องราวเอาไว้คนรุ่นหลังก็จะมานั่งปวดหัวเหมือนกับที่ปวดหัวกับสโตนเฮนจ์ว่าสร้างทำไมแต่ละแห่งเกี่ยวข้องกันยังไง
โหมันหลายเรื่องหลายราวคงต้องช่วยๆกันแล้วล่ะ
ส่วนใครจะเหมาพื้นที่ได้กี่เสาก็คงต้องมาหารือกันอีกทีเพื่อไม่ให้ตกหล่นได้เปรียบกันเกินไป
ดีมั๊ยครับท่าน??
เอามั๊ยครับนาย???
สมควรที่จะสร้างอนุสรณ์สถานให้ลูกหลานได้ระลึกถึงที่มาที่ไปของหนี้กันนะครับ
ที่สำคัญอาจจะทำให้หลงลืมที่มาที่ไปของหนี้ต่างๆที่มีกัน
เลยคิดว่าเราน่าที่จะได้สร้างอนุสรณ์สถานที่มีจารึกรายระเอียดช่วยเตือนความจำว่า หนี้แต่ละครั้งใครทำไว้ แล้วเราได้อะไรกันบ้างก็น่าจะดี
เพราะเห็นว่าคนไทยลืมง่ายจะตาย อนาคตข้างหน้าหากมีอะไรเตือนใจไว้บ่้าง จะได้ด่าได้ถูกคน
หนี้ส่วนใหญ่ที่ทำกันไว้ในอดีตก็มักจะมีแค่เสา รูบแบบของอรุสรณ์สถานก็น่าจะเป็น"เสา"นี่แหละที่ให้ความหมาย ได้อารมณ์
บอกกล่าวเรื่องราวได้เป็นอย่างดี
เสาที่เหมาะสมก็คงไม่มีอันไหนยิ่งใหญ่ควรค่าเท่ากับเสาโทลเวย์นี่อีกแล้วในความเห็นของผมนะ
เพราะเป็นเสาที่อยู่ค้ำจุนสังคมไทยมานานจนคุ้นเคย ได้เห็นได้เจอกันทุกวันแต่เล็กจนโต
เป็นเสาที่เราใช้เชิดคุณค่าของสถาบันฯ...
คงไม่มีช่างกลหรืออาชีวะไหนที่ไม่เคยประกาศเกียรติคุณของสถาบันฯบนเสาโทลเวย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางเมืองหรอกนะครับ
หลายคนก็ได้เคยอาศัยพิ้นที่อันใหญ่โตของเสาระบายความในใจลึกๆมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรักหรือเกลียด เคียดแค้นชิงชัง
เราต่างก็สามารถจารึกมันไว้กับเสาได้อย่างเท่าเทียม
เป็นเสาที่มีประวัติความเป็นมาที่น่าสนใจไม่น้อยเลย
มันน่าใจหายที่จู่ๆรัฐบาลจะทุบมันทิ้งไปเสีย
มันเหมือนจงใจจะให้คนไทยเราลืมอดีตกันไปง่ายๆงั้นแหละ
ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองก็พร่ำเตือนอยู่เสมอว่าคนไทยเราจะต้องไม่ลืมรากของตนเอง
ก็สมควรที่เราน่าจะมีอะไรที่ทำให้เราระลึกถึงรากของเราอยู่เสมอด้วยการสร้างอนุสรณืสถานอย่างที่ว่านี้แหละ
ในเมื่อหลายคนมีความห่วงใยเรื่องหนี้ที่จะตกไปถึงลูกหลานในอนาคต
ก็คงน่าจะมีเสียงสนับสนุนให้สร้างอะไรไว้เตือนความจำไม่น้อยเลย
หากจำเป็นต้องทุบจริงๆอยากจะขอไว้ซักต้นได้มั๊ย?
หรือถ้าไม่เกินกำลังจนเกินไป เพื่อความสวยงาม และความหมายที่ลึกซึ้ง
ขอซัก4ต้นเลยล่ะกัน
เพราะแต่เล็กจนโตผ่านสี่เสาเทเวศน์ไม่เคยได้เห็นเลยว่าสี่เสาที่ว่ามันอยู่ตรงไหน
ถามผู้หลักผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครรู้
ก็เป็นโอกาสที่จะทำให้"สี่เสาเทเวศน์"มีความหมายที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
ด้วยการนำเสาโทลเวย์ซักสี่เสา(พร้อมรากนะ เดี๋ยวจะโดนดุว่าลืมรากอีก)
ไปตั้งตระหง่านให้เป็นที่เชิดชูความทรงจำกัน
ส่วนจะเป็นตรงไหน ตั้งยังไงก็คงต้องไปปรึกษาผู้หลักผู้ใหญ่ในพื้นที่กันอีกที
แต่ขอให้อนุสรณ์สถานแห่งนี้มีแท่นบูชา มีบริเวนที่จะทำพีธีสาปแช่งประจำปีไว้ด้วยจะได้สมบูรณ์
ที่ตัวเสาก็ควรให้มีการจารึกที่มาที่ไปของโครงการต่างๆ ที่เป็นปฐมบทของหนี้ที่บรรพบุรุษเราสร้างไว้
ว่ามีความเป็นมาอย่างไร?มีใครเกี่ยวข้องบ้าง มีรูปของแต่ละท่านติดเอาไว้ให้ลูกหลานได้เห็นด้วย
หากทำได้จริงลูกหลานเราก็คงจะไม่หลงลืมสิ่งที่บรรพบุรุษเราสร้างไว้กันไปง่าย
ดีกว่าทุบทิ้งไปซะปล่าวๆเนอะ
ช่วยๆกันเสนอเรื่องราวที่มีคุณค่าแก่การจดจำให้มาจารึกเอาไว้ที่อนุสรณ์สถานแห่งนี้กันด้วยก็ดีนะครับ
เพราะหน่วยที่เกี่ยวข้ององค์กรณอิสระต่างๆที่ตั้งขึ้นมาส่วนมากจะความจำไม่ค่อยดี
ผมเองก็เสนอโทลเวย์กับเรื่องปรส.นี่ละกัน มันยิ่งใหญ่ม๊ากกกกก
จะให้ลูกหลานเราหลงลืมกันไปง่ายๆไม่ได้เชียว
แต่เรื่องเครื่องตรวจป่าช้าก็น่าสนใจมีอะไรที่อัศจรรย์ไม่ใช่น้อยเลย
เรือเหาะหรรษาก็น่าทึ่ง หากไม่จารึกไว้แล้วลูกหลานเราอาจจะไม่มีวันรู้ก็ได้ว่าประเทศเราเคยมีนะ
แล้วเรื่องเสาโรงพักอีกหากไม่บอกกล่าวเรื่องราวเอาไว้คนรุ่นหลังก็จะมานั่งปวดหัวเหมือนกับที่ปวดหัวกับสโตนเฮนจ์ว่าสร้างทำไมแต่ละแห่งเกี่ยวข้องกันยังไง
โหมันหลายเรื่องหลายราวคงต้องช่วยๆกันแล้วล่ะ
ส่วนใครจะเหมาพื้นที่ได้กี่เสาก็คงต้องมาหารือกันอีกทีเพื่อไม่ให้ตกหล่นได้เปรียบกันเกินไป
ดีมั๊ยครับท่าน??
เอามั๊ยครับนาย???