แชร์ ประสบการณ์เป็นลมบนรถไฟฟ้า + ขอบคุณน้ำใจของพี่ๆทุกคนที่ช่วยเหลือค่ะ

เมื่อเช้าออกไปทำงานตามปกติค่ะ นั่งรถไฟฟ้าจากหมอชิต แล้วไปเปลี่ยนขบวนที่สยาม จะต่อไปช่องนนทรี

พอเลยราชดำริไปเริ่มเกิดอาการหน้ามืด แบบวิ๊งๆ ตอนนั้นเรายืนอยู่ด้านในที่เป็นรอยต่อของขบวน ไม่มีเสาให้เกาะ

เราพิงหลังอยู่กับรถ ซักพักพอไม่ไหวแล้ว เราพยายามหาที่เกาะ สรุปเราเอามือไปเกาะไหล่พี่ผู้ชายที่ยืนข้างๆค่ะ

พี่เค้าคงตกใจ เราเลยบอกว่า พี่คะ หนูหน้ามืดค่ะ แต่ตอนนั้นยังยืนไหวมีสตินิดหน่อย เรานึกขึ้นได้รีบเอามือออกจากไหล่พี่ผู้ชายคนนั้น

นึกในใจว่าอย่าให้เป็นอะไรตอนนี้เลยนะ เราพยายามยืนด้วยตัวเอง แต่สุดท้าย มันไม่ไหวเหมือนจะวูบไปค่ะ

หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างไม่ทราบ รู้แต่ว่าเราโดนหิ้วปีกออกมาจากรถไฟฟ้าค่ะ -*-

ลงตรงช่องนนทรีพอดี รู้ตัวว่ามีพี่ผู้หญิงที่ยืนตรงกันข้ามตอนอยู่ในรถกับใครไม่รู้พากันลากออกมาค่ะ

อารมณ์ตอนนั้นแบบไม่ไหวแล้ว เหงื่อแตกไปทั้งตัว พอออกรถมาได้เราก็มานั่งกับพื้นตรงชานชาลา

มีพี่ผู้หญิงเอายาดมมาให้ดม มียามที่สถานีมาคอยช่วยเอาพัดมาพัดให้ค่ะ นั่งไปซักพัก มีพี่อีกคนเดินเอาน้ำมาให้ดื่ม ขอบคุณมากๆค่ะ

พออาการเริ่มดีขึ้นพี่ๆพนักงานที่สถานีก็ช่วยกันพาลงมาที่ห้องพยาบาลข้างล่างสถานี ให้นอนพัก ดื่มน้ำแดง เอาแอมโมเนียมาให้ดม

ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากค่ะ พอเราดีขึ้นก็โทรไปบอกพี่ที่ทำงานค่ะว่าเป็นลมอยู่บนสถานีรถไฟฟ้า อาจจะเข้าเลทหน่อย

ซึ่งอีกซักพักนึงพี่คนนั้นก็เดินมาหาเราที่ห้องพยาบาลบนบีทีเอสค่ะ มาดูอาการ

ก็คุยกันไปๆมาซักพักนึงเราก็นอนพักผ่อนอยู่ในห้องพยาบาลนั่นแหละค่ะ   สรุปว่าวันนี้เราลางานค่ะกลับมานอนพักที่ห้อง

เพราะไม่สบายตั้งแต่อาทิตย์ก่อน+ เป็นประจำเดือน+ยังไม่ได้กินข้าวเช้า คนในรถไฟฟ้าแน่น เลยทำให้เป็นลมหน้ามืดไป

ยังไงก็ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนที่สถานีรถไฟฟ้าช่องนนทรี และพี่ๆที่อยู่ในขบวนรถคันนั้นที่ให้ความช่วยเหลือหนูด้วยนะคะ

ขอบคุณจากใจจริง อย่างน้อยหนูก็ได้รับรู้ว่าในช่วงเวลาที่เร่งรีบแต่ทุกคนก็ยังมีน้ำใจให้กันอยู่ค่ะ

โดยเฉพาะพี่ผู้หญิงยืนอยู่ตรงข้าม เหมือนว่าพี่เค้าต้องลงจากรถก่อนถึงจุดหมายเพื่อที่จะหิ้วหนูออกรถมานะคะ  

เพราะตอนที่พี่ๆรปภ.มาถึงพี่เค้าก็ยังไปยืนรอรถไฟฟ้าเที่ยวต่อไป ขอบคุณมากๆนะคะ

ปล. ขออนุญาติtag ห้องแป้งนะคะเผื่อพี่ผู้หญิงคนนั้นจะเล่นบอร์ดห้องแป้งค่ะ ขอบคุณค่ะ