คำเตือน: กระทู้ยังคงยาวเหมือนเดิม ดิชั้นยังยืนยันมั่นคงในเจตนารมณ์ที่ไม่ชอบอะไรสั้นๆ
กราบสวัสดีงามๆ รอบกระทู้
ดิชั้นอาจจะหายหน้าหายตาไปจากพันทิป จนคนรุ่นใหม่ๆ จำดิชั้นกันไม่ได้แล้ว แต่ดิชั้นยังมีชีวิตอยู่ดี (เสียใจด้วยนะยะเมียๆ ที่อยากเลื่อนอันดับ) และเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่ครบรอบ 1 ปีของการตัดสินใจเป็นแฟนคลับหมีตัวหนึ่ง ดิชั้นจึงคิดอยากมาตั้งกระทู้สาธยายความในใจและความรู้สึกที่ผ่านมา 1 ปีเต็ม
ขอเท้าความ (ไม่ได้ขอเท้าคุณกรุณาไม่ต้องนำเสนอมาให้) เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากปีที่แล้ว ที่ดิชั้นตกเป็นเหยื่อรายการ The Star8 เพราะดิชั้นปิ๊งหมีตัวนึงจากจังหวะห่อหมกหนังปลาทู (ฟังดูคล้ายสินค้าโอทอป) ดิชั้นก็ตั้งใจว่าจะแค่ดูเล่นๆ โหวตไปเรื่อยๆ และเนื่องด้วยดิชั้นเป็นคนพูดไม่เก่ง (ใครเคยเจอตัวจริงก็คงจะรู้ว่าดิชั้นสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดุจดังผ้าตราสังห่อพันมัมมี่) วันๆ ดิชั้นจึงเป็นแค่ขาซุ่มอยู่ในพันทิปไม่เค้ยไม่เคยคิดที่จะออกมาตั้งกระทู้หรืออะไรใดๆ แต่ในวันนั้นความรักความรู้สึกมันล้นใจดิชั้นมากจนต้องออกมาตั้งกระทู้เบิกโรง อารมณ์ประมาณเอาวะ! กรูจะเปิดตัวเป็นแฟนคลับมันวันนี้แหละ รู้แล้วรู้รอดกันไป
ถ้าใครจะยังพอจำได้...นี่คือกระทู้นั้น
http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2012/04/C11932328/C11932328.html
ดิชั้นขอสารภาพว่า..วันนั้นดิชั้นก็ไม่ได้คิดว่าดิชั้นจะตามติดชีวิตหมีตัวนั้นที่ดิชั้นหลงรักได้อย่างเป็นวรรคเป็นเวรเยี่ยงที่ทำอยู่ทุกวันนี้ แต่สถานการณ์และทุกสิ่งอย่างพาดิชั้นหมุนไป จนวันนี้ผ่านมาแล้ว 1 ปีพอดิบพอดี...ดิชั้นค้นพบตัวเองว่าดิชั้นก็ยังคงรักหมีตัวเดิมตัวนั้นไม่เสื่อมคลายและไม่เคยรู้สึกเหนื่อยหรือรู้สึกว่าต้องฝืนใจที่จะทำอะไรให้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
และถึงหมีน้อยตัวนั้น...คุณน้องหมี...หนึ่งปีเต็มที่คุณพี่คนนึงเฝ้ามองคุณน้องมา....มีอะไรหลายอย่างที่คุณพี่อยากจะพูดถึง
ไม่รู้จะมีใครเคยสังเกตเหมือนดิชั้นบ้างมั้ย...ในช่วงแรกของการออกจากบ้าน...ไปอัดรายการ ไปออก event หรืออะไรก็ตามแต่...ทุกหนที่หมีมองมายังกลุ่มแฟนคลับ...ในช่วงแรกนั้นคุณพี่สังเกตว่าสายตาของคุณหมี...นอกจากแววตาของความดีใจแล้วยังมีความประหลาดใจเหมือนไม่อยากเชื่อตัวเอง..เหมือนกับคุณหมีถามตัวเองว่าคนพวกนี้เป็นของกรูเหรอ...พวกเค้ามาเชียร์กรูจริงๆ เหรอ...เมื่อวันเวลาผ่านไปพอที่หมีแน่ใจแล้วว่าคนพวกนี้มาให้กำลังใจหมีจริงๆ...ความประหลาดใจนั้นหายไปจากแววตาหมีและถูกแทนที่ด้วยความภูมิใจ...ว่าคนพวกนี้แหละ...ของกรู
และนั่นคือสายตาที่ทำให้คุณพี่คนนี้ดีใจทุกครั้งที่เห็น...เพราะคุณพี่ก็เป็นส่วนนึงของคนกลุ่มนั้น ...ไม่ว่าหมีจะมองมาที่คุณพี่หรือไม่...ทุกสายตาและรอยยิ้มที่หมีส่งให้แฟนคลับไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหนทิศไหน..คุณพี่รู้สึกเหมือนได้รับมันด้วยเสมอ
และยิ่งได้รู้จักคุณน้อง...ดิชั้นก็ยิ่งค้นพบว่าหมีเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีหลายแง่มุมเหลือเกิน
บนเวทีเธอเป็นหนุ่ม hot ที่แค่ส่งสายตาคนก็กรีี๊ดจนคอหอยแตก
แต่ในบางเวลา คุณพี่เคยเห็นมุมเด็กชายตัวน้อยที่หยิบตุ๊กตามานั่งกอด
บางเวลาคุณเธอก็เป็นเด็กชายเกรียนกวนประสาทที่ป่วนไปทั่วทั้งเล่นมุกยิงมุกสารพัด
แต่ในบางเวลาเธอก็มีมุมอ่อนโยนและ sensitive จนไม่น่าเชื่อ
บางเวลาเธอก็ดูเป็นหนุ่มมั่นใจในเสน่ห์ล้นเหลือของตัวเอง
แต่ในบางเวลาหมีตัวเดียวกันนี้ก็ออดอ้อนแฟนคลับแบบสุดๆ เพราะลึกๆ แล้วหมีคงยังไม่แน่ใจว่าคนพวกนี้จะอยู่กับหมีอีกนานแค่ไหน
และอีกหลากหลายแง่มุม... แต่ไม่ว่าจะมุมไหนที่ได้พบเจอและเก็บเกี่ยวไว้ในความทรงจำ (ที่ยังแจ่มชัดดี เพราะคุณพี่ยังไม่ชราแถมยังเอ๊าะมากขอบอก) คุณพี่คนนี้ไม่มีอะไรอยากจะบอกคุณหมีนอกจากขอบคุณจริงๆ ที่คุณน้องเป็นตัวคุณน้องแบบนี้...ขอบคุณที่พัฒนาศักยภาพของตัวเองมากขึ้นๆ ทุกวัน..จากวันนั้นถึงวันนี้ 1 ปีไม่เคยมีแม้สัก 1 วินาทีที่คุณพี่เสียใจที่ตัดสินใจมาเป็นแฟนคลับหมีตัวนี้...จริงๆ
รักมากนะหมีน้อย
ไม่เคยสัญญาว่าจะรักตลอดไป...แต่สัญญาว่าจะรักให้ดีที่สุดไปตลอด
I love you and it's true.
ครบรอบ 1 ปีที่คุณพี่คนหนึ่งตัดสินใจเป็นแฟนคลับคุณน้องฮั่น อิสริยะ ภัทรมานพ
กราบสวัสดีงามๆ รอบกระทู้
ดิชั้นอาจจะหายหน้าหายตาไปจากพันทิป จนคนรุ่นใหม่ๆ จำดิชั้นกันไม่ได้แล้ว แต่ดิชั้นยังมีชีวิตอยู่ดี (เสียใจด้วยนะยะเมียๆ ที่อยากเลื่อนอันดับ) และเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่ครบรอบ 1 ปีของการตัดสินใจเป็นแฟนคลับหมีตัวหนึ่ง ดิชั้นจึงคิดอยากมาตั้งกระทู้สาธยายความในใจและความรู้สึกที่ผ่านมา 1 ปีเต็ม
ขอเท้าความ (ไม่ได้ขอเท้าคุณกรุณาไม่ต้องนำเสนอมาให้) เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากปีที่แล้ว ที่ดิชั้นตกเป็นเหยื่อรายการ The Star8 เพราะดิชั้นปิ๊งหมีตัวนึงจากจังหวะห่อหมกหนังปลาทู (ฟังดูคล้ายสินค้าโอทอป) ดิชั้นก็ตั้งใจว่าจะแค่ดูเล่นๆ โหวตไปเรื่อยๆ และเนื่องด้วยดิชั้นเป็นคนพูดไม่เก่ง (ใครเคยเจอตัวจริงก็คงจะรู้ว่าดิชั้นสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดุจดังผ้าตราสังห่อพันมัมมี่) วันๆ ดิชั้นจึงเป็นแค่ขาซุ่มอยู่ในพันทิปไม่เค้ยไม่เคยคิดที่จะออกมาตั้งกระทู้หรืออะไรใดๆ แต่ในวันนั้นความรักความรู้สึกมันล้นใจดิชั้นมากจนต้องออกมาตั้งกระทู้เบิกโรง อารมณ์ประมาณเอาวะ! กรูจะเปิดตัวเป็นแฟนคลับมันวันนี้แหละ รู้แล้วรู้รอดกันไป
ถ้าใครจะยังพอจำได้...นี่คือกระทู้นั้น
http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2012/04/C11932328/C11932328.html
ดิชั้นขอสารภาพว่า..วันนั้นดิชั้นก็ไม่ได้คิดว่าดิชั้นจะตามติดชีวิตหมีตัวนั้นที่ดิชั้นหลงรักได้อย่างเป็นวรรคเป็นเวรเยี่ยงที่ทำอยู่ทุกวันนี้ แต่สถานการณ์และทุกสิ่งอย่างพาดิชั้นหมุนไป จนวันนี้ผ่านมาแล้ว 1 ปีพอดิบพอดี...ดิชั้นค้นพบตัวเองว่าดิชั้นก็ยังคงรักหมีตัวเดิมตัวนั้นไม่เสื่อมคลายและไม่เคยรู้สึกเหนื่อยหรือรู้สึกว่าต้องฝืนใจที่จะทำอะไรให้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
และถึงหมีน้อยตัวนั้น...คุณน้องหมี...หนึ่งปีเต็มที่คุณพี่คนนึงเฝ้ามองคุณน้องมา....มีอะไรหลายอย่างที่คุณพี่อยากจะพูดถึง
ไม่รู้จะมีใครเคยสังเกตเหมือนดิชั้นบ้างมั้ย...ในช่วงแรกของการออกจากบ้าน...ไปอัดรายการ ไปออก event หรืออะไรก็ตามแต่...ทุกหนที่หมีมองมายังกลุ่มแฟนคลับ...ในช่วงแรกนั้นคุณพี่สังเกตว่าสายตาของคุณหมี...นอกจากแววตาของความดีใจแล้วยังมีความประหลาดใจเหมือนไม่อยากเชื่อตัวเอง..เหมือนกับคุณหมีถามตัวเองว่าคนพวกนี้เป็นของกรูเหรอ...พวกเค้ามาเชียร์กรูจริงๆ เหรอ...เมื่อวันเวลาผ่านไปพอที่หมีแน่ใจแล้วว่าคนพวกนี้มาให้กำลังใจหมีจริงๆ...ความประหลาดใจนั้นหายไปจากแววตาหมีและถูกแทนที่ด้วยความภูมิใจ...ว่าคนพวกนี้แหละ...ของกรู
และนั่นคือสายตาที่ทำให้คุณพี่คนนี้ดีใจทุกครั้งที่เห็น...เพราะคุณพี่ก็เป็นส่วนนึงของคนกลุ่มนั้น ...ไม่ว่าหมีจะมองมาที่คุณพี่หรือไม่...ทุกสายตาและรอยยิ้มที่หมีส่งให้แฟนคลับไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหนทิศไหน..คุณพี่รู้สึกเหมือนได้รับมันด้วยเสมอ
และยิ่งได้รู้จักคุณน้อง...ดิชั้นก็ยิ่งค้นพบว่าหมีเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีหลายแง่มุมเหลือเกิน
บนเวทีเธอเป็นหนุ่ม hot ที่แค่ส่งสายตาคนก็กรีี๊ดจนคอหอยแตก
แต่ในบางเวลา คุณพี่เคยเห็นมุมเด็กชายตัวน้อยที่หยิบตุ๊กตามานั่งกอด
บางเวลาคุณเธอก็เป็นเด็กชายเกรียนกวนประสาทที่ป่วนไปทั่วทั้งเล่นมุกยิงมุกสารพัด
แต่ในบางเวลาเธอก็มีมุมอ่อนโยนและ sensitive จนไม่น่าเชื่อ
บางเวลาเธอก็ดูเป็นหนุ่มมั่นใจในเสน่ห์ล้นเหลือของตัวเอง
แต่ในบางเวลาหมีตัวเดียวกันนี้ก็ออดอ้อนแฟนคลับแบบสุดๆ เพราะลึกๆ แล้วหมีคงยังไม่แน่ใจว่าคนพวกนี้จะอยู่กับหมีอีกนานแค่ไหน
และอีกหลากหลายแง่มุม... แต่ไม่ว่าจะมุมไหนที่ได้พบเจอและเก็บเกี่ยวไว้ในความทรงจำ (ที่ยังแจ่มชัดดี เพราะคุณพี่ยังไม่ชราแถมยังเอ๊าะมากขอบอก) คุณพี่คนนี้ไม่มีอะไรอยากจะบอกคุณหมีนอกจากขอบคุณจริงๆ ที่คุณน้องเป็นตัวคุณน้องแบบนี้...ขอบคุณที่พัฒนาศักยภาพของตัวเองมากขึ้นๆ ทุกวัน..จากวันนั้นถึงวันนี้ 1 ปีไม่เคยมีแม้สัก 1 วินาทีที่คุณพี่เสียใจที่ตัดสินใจมาเป็นแฟนคลับหมีตัวนี้...จริงๆ
รักมากนะหมีน้อย
ไม่เคยสัญญาว่าจะรักตลอดไป...แต่สัญญาว่าจะรักให้ดีที่สุดไปตลอด
I love you and it's true.