“เหมาะสมกันมั้ย?” ... ไม่ใช่คำถามที่ต้องตอบ
เราเลือกคนที่เรา “ชอบ”... ไม่ใช่คนที่ใครว่า “ใช่”
เราเลือกคนที่เรา “รัก”... ไม่ใช่คนที่ “ดีมากกว่าใคร”
เราเลือกคนที่ “อยู่ด้วยแล้วสบายใจ” ... ไม่ใช่คนที่ “ผู้ใหญ่เข้าตา”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ไม่มีใครรู้หรอก...ถูกหรือผิด
เรามีกันคนละชีวิต...และต่างก็มีสิทธิ์ใช้ให้คุ้มค่า
คนนึงว่าโดดเด่น...อีกคนอาจเห็นว่าโคตรธรรมดา
วิธีที่ดีกว่า...คือ “หลับตา...แล้วฟังเสียงหัวใจ”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
อนาคต...อาจจะใช่หรือไม่ใช่คนนี้
ซึ่งอาจจะดี...หรืออาจจะไม่ดี...ก็เป็นได้
ในเมื่อก็ไม่มีใครมองเห็น...แล้วจะไปกะเกณฑ์มันทำไม
เก็บเกี่ยวความสุขไว้...แล้วจะเกิดอะไร...ปล่อยมัน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
รักเถอะ...ถึงพรุ่งนี้ต้องร้องไห้
ถึงต้องนั่งฟังคำใครต่อใคร...”ว่าแล้ว...ทำไมไม่เชื่อฉัน”
ความรักสอนบทเรียนมีค่า...โดยมี “น้ำตา” เป็นส่วนประกอบสำคัญ

ความเจ็บปวดอยู่กับเราได้แค่ช่วงสั้นสั้น...
และอย่างน้อยเราก็จะปลอบใจตัวเองได้ว่าทั้งหมดนั้น...เราเลือกเอง



ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ พอดีอยากให้คนๆนึงอ่านแต่เค้าอ่านภาษาไทยไม่ออกอ่าค่ะ