ข้อความหัวหน้าเผ่า Post
"นิยายเรื่องนี้ ได้ให้ทั้งความรู้ และความสนุกตื่นเต้น
ในเรื่องของความรู้ ผมได้ทราบถึงชีวิตการทำมาหากินของพรานป่า เช่น เรื่องการเดินป่า การแกะรอย วิธีการล่าสัตว์ที่เหมาะสมถูกต้องกับฤดูกาล และความรู้ความเข้าใจในสัญชาตญาณการหาเลี้ยงชีพของสัตว์ โดยเฉพาะ “พญาแร้ง”หรืออีแร้ง ซึ่งเป็นนกขนาดใหญ่ที่จะคอยหากินอยู่กับซากศพ กล่าวคือ จะรอคอยบินวนเวียนในถิ่นทุรกันดาร รอคอยโอกาสที่สัตว์ หรือมนุษย์เดินดิน ต้องเพลี่ยงพล้ำลมตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ความอดอยาก หรือจากการเข่นฆ่ากันเองจนล้มตาย
ในเรื่องของความสนุกตื่นเต้น ผมเพลิดเพลินกับการบรรยายภาพของ “พนมเทียน” ที่เขียนบรรยายถึงพฤติกรรมของ “นางเสือสมิง” ซึ่งเป็นเสือโคร่งขนาดใหญ่ แต่แปลงร่างเป็นฤษี ชี พราหมณ์ ให้เหล่าพรานไพรหลงเชื่อ หรือแปลงร่างเป็น “ปีศาจสาวสวย” คอยหลอกหลอนผู้คนเพื่อจับมากินเป็นเหยื่อขนาดพระเอกจอมพรานอย่าง นายรพินทร์ ไพรวัลย์ เมื่อเจอกับแม่เสือสมิงยังอ่อนระทวย"
** ที่บอกว่าบิดเบือนคือ ในเรื่องกล่าวถึงเสือที่พอจะนับว่าเป็นสมิง อยู่ 4 ครั้งใครเคยอ่านก็จะรู้
> ครั้งแรกที่มีเสือสมิงเข้ามาในนวนิยายคือตอนที่หลงป่า นายหญิงไปจับลูกเสือรพินทร์ ต้องฆ่าลูกเสือทั้งสามตัวทิ้ง แล้วปีนขึ้นต้น
ตะเคียนไปคอยดักยิง เสือแม่ลูกอ่อนเมื่อกลับมา เห็นลูกถูกยิงตายจึงเกิดแรงอาฆาต ไปฆ่าคนตัดไม้แล้วคาบมา 3 คนและในศพสุด
ท้ายนี้ที่นายหญิงมองเห็นว่าขี่คอเสือมา แล้วชี้บอกว่าคนอยู่ตรงไหน รพินทร์ยิงด้วย .357
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 4 ภาคแรก ชื่อตอนไพรมหากาฬเล่มสุดท้าย
> ครั้งที่ 2 ตอนที่ไชยยันตร์และเชษฐาอยู่เวรยามในหุบมาหอนขณะเดินทางจะกลับลงป่าหวายเป็นเสือดาวที่แปลงเป็นผู้หญิงเข้ามา
ใกล้เชษฐาไม่ยิง เพราะหน้าเหมือนดาริน จนกระทั่งพรานใหญ่ตื่นมาแล้วยิงขณะ
ำลังกระโดดใส่ด้วย .458
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 5 ภาคแรก ชื่อตอนดงมรณะเล่มแรก
> ครั้งที่ 3 ตอนพักที่โป่งน้ำร้อน เสือที่คาบลูกชายกะเหรี่ยงปี ไปกิน โดยคริสติน่าตื่นขึ้นมาตอนดึก จะไปอาบน้ำ คิดว่าเป็นลูกหาบจึง
ชวนให้ไปเป็นเพื่อนขณะเดินนำ กระโจนกลับรพินทร์จึงยิงด้วย .458
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 27 ภาค 2 ชื่อตอนจอมพรานเล่มที่ 3
> ครั้งที่ 4 ตอนที่ดารินหลงป่าคนเดียวขณะออกตามรพินทร์แล้วถูกน้ำซัดไปติดรากเถาวัลย์ เสือโคร่งแปลงเป็นหญิงชาวป่ามาชวนไป
อยู่ด้วยนายหญิงดาริน พิสูจน์ด้วยการโยนไฟแช็คให้จุด แล้วตัดสินใจยิงใส่ดอกเอื้องที่ทัดหูด้วย .357
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 40 ภาค 2 ชื่อตอนนาคเทวีเล่มสุดท้าย
ที่บอกว่าบิดเบือนคือไม่มีตอนไหนที่เสือสมิงจะแปลงเป็นฤาษี ชี พราหมณ์ และไม่มีสมิงตนใดที่หลอกหลอนพรานรพินทร์ได้
จนมีคำกล่าวว่า ไม่มีสัตว์หรืออาถรรพ์แห่งป่าใดที่ พรานใหญ่จะหาทางแก้หรือพิชิตไม่ได้
นอกเสียจากสัตว์สองเท้าปากแดง มีเขาที่หน้าอก ซึ่งก็เป็นคำที่ไชยยันตร์หยอกล้อพราน
ใหญ่เท่านั้น คุณใช้คำว่า "หลอกจนอ่อนระทวย" นี้มันแสดงถึง ลักษณะของจิตใจอันต่ำของตัวคุณเอง ใครที่เป็นแฟนพันธ์แท้
หรือเคยอ่านหรือสัมผัสมาบ้าง ก็จะรู้ว่าภาพที่พนมเทียนสร้างให้ รพินทร์ ไพรวัลย์ คือจอมพรานผู้ยิ่งใหญ่ เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์
สุจริต ความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา แม้กระทั่งสัตว์ที่หมายล่าก็ยังให้โอกาสแลกชีวิตกัน ผมในฐานะคนที่ชื่นชอบเรื่องเพชรพระอุมาจึง
รับไม่ได้กับประโยคที่คุณกล่าวถึง คุณบิดเบือนทำไม มันแรงกว่าการนำนวนิยายที่เขียนมานานแล้ว
มาเป็นประเด็นเปรียบเทียบทางการเมือง ซึ่งมันเกี่ยวกันตรงไหน
อีกประเด็นเรื่อง ebook หนังสือจริงผมซื้อมาแล้ว 3 รอบ ปัญหาก็คือมันเป็นหนังสือที่คนยืมไปอ่าน แล้วมักไม่ได้คืนแล้วคน
ที่อ่านหนังสือ 18,063 หน้า จบจะใช้เวลาและความชอบเป็นทุนอยู่กี่เดือน ในความเป็นคนรักเพชรพระอุมาผมก็ไม่อยากทวงคืน
เพราะถือว่าเขารักเขาชอบเหมือนกัน ผมว่าคุณก็น่าจะเข้าใจเพราะภาพที่คุณถ่ายมามันก็ไม่ครบ 48 เล่ม
แล้วการทำเป็น ebook โดนแสกนทีละหน้า 18,063 หน้าคุณว่าคนทำต้องใช้เวลาและความทุ่มเท เท่าไหร่ แ้ล้วคุณเคยเห็น
คนที่มี ebook ครบ 48 เล่มกี่คน ผมเองใช้ระยะเวลารวบรวมตั้งแต่ปี 53 จนถึงสิ้นปี 55 ค่อยครบบางตอนต้องจ่ายหลักพันขึั้น
เพื่อแลกมันมา แล้วยุคสมัยนี้คุณจะแบกหนังสือใส่เป้สพายหลังไปได้ทุกที่ไหม ผม Save มันไว้ใน Mem โทรศัพท์
เพื่อจะสามารถอ่านมันได้ทุกตอนทุกที่ทุกเวลา ที่อยากอ่าน
ท้ายสุด ผมอยากบอกคุณว่าเท่าที่ผมดู Comment คุณที่ผ่านมาอยากจะบอกว่าอย่าได้ใจมืดบอด
เพราะความเห็นต่างทางการเมือง หรือเพียงเพื่อต้องการเอาชนะ กันทางการเมืองจนต้องไปดึงเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง
เข้ามาเป็นประเด็นทางการเมืองเลยปล่อยให้ เรื่องราวเหล่านั้นไม่มีสีอยู่อย่างเดิมเหอะ
และยังยืนยันคำเดิมอีกครั้ง คนอย่างคุณถ้าไม่สามารถเปลี่ยนมโนจิตของคุณได้ ผมขอร้องอย่ามีลูกเลย
สงสารเด็ก ที่มันจะเกิดมามีพ่อแบบนี้
***แก้ไขคำผิด
ถกเรื่องการบิดเบือนเพชรพระอุมา ของหัวหน้าเผ่า
"นิยายเรื่องนี้ ได้ให้ทั้งความรู้ และความสนุกตื่นเต้น
ในเรื่องของความรู้ ผมได้ทราบถึงชีวิตการทำมาหากินของพรานป่า เช่น เรื่องการเดินป่า การแกะรอย วิธีการล่าสัตว์ที่เหมาะสมถูกต้องกับฤดูกาล และความรู้ความเข้าใจในสัญชาตญาณการหาเลี้ยงชีพของสัตว์ โดยเฉพาะ “พญาแร้ง”หรืออีแร้ง ซึ่งเป็นนกขนาดใหญ่ที่จะคอยหากินอยู่กับซากศพ กล่าวคือ จะรอคอยบินวนเวียนในถิ่นทุรกันดาร รอคอยโอกาสที่สัตว์ หรือมนุษย์เดินดิน ต้องเพลี่ยงพล้ำลมตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ความอดอยาก หรือจากการเข่นฆ่ากันเองจนล้มตาย
ในเรื่องของความสนุกตื่นเต้น ผมเพลิดเพลินกับการบรรยายภาพของ “พนมเทียน” ที่เขียนบรรยายถึงพฤติกรรมของ “นางเสือสมิง” ซึ่งเป็นเสือโคร่งขนาดใหญ่ แต่แปลงร่างเป็นฤษี ชี พราหมณ์ ให้เหล่าพรานไพรหลงเชื่อ หรือแปลงร่างเป็น “ปีศาจสาวสวย” คอยหลอกหลอนผู้คนเพื่อจับมากินเป็นเหยื่อขนาดพระเอกจอมพรานอย่าง นายรพินทร์ ไพรวัลย์ เมื่อเจอกับแม่เสือสมิงยังอ่อนระทวย"
** ที่บอกว่าบิดเบือนคือ ในเรื่องกล่าวถึงเสือที่พอจะนับว่าเป็นสมิง อยู่ 4 ครั้งใครเคยอ่านก็จะรู้
> ครั้งแรกที่มีเสือสมิงเข้ามาในนวนิยายคือตอนที่หลงป่า นายหญิงไปจับลูกเสือรพินทร์ ต้องฆ่าลูกเสือทั้งสามตัวทิ้ง แล้วปีนขึ้นต้น
ตะเคียนไปคอยดักยิง เสือแม่ลูกอ่อนเมื่อกลับมา เห็นลูกถูกยิงตายจึงเกิดแรงอาฆาต ไปฆ่าคนตัดไม้แล้วคาบมา 3 คนและในศพสุด
ท้ายนี้ที่นายหญิงมองเห็นว่าขี่คอเสือมา แล้วชี้บอกว่าคนอยู่ตรงไหน รพินทร์ยิงด้วย .357
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 4 ภาคแรก ชื่อตอนไพรมหากาฬเล่มสุดท้าย
> ครั้งที่ 2 ตอนที่ไชยยันตร์และเชษฐาอยู่เวรยามในหุบมาหอนขณะเดินทางจะกลับลงป่าหวายเป็นเสือดาวที่แปลงเป็นผู้หญิงเข้ามา
ใกล้เชษฐาไม่ยิง เพราะหน้าเหมือนดาริน จนกระทั่งพรานใหญ่ตื่นมาแล้วยิงขณะ
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 5 ภาคแรก ชื่อตอนดงมรณะเล่มแรก
> ครั้งที่ 3 ตอนพักที่โป่งน้ำร้อน เสือที่คาบลูกชายกะเหรี่ยงปี ไปกิน โดยคริสติน่าตื่นขึ้นมาตอนดึก จะไปอาบน้ำ คิดว่าเป็นลูกหาบจึง
ชวนให้ไปเป็นเพื่อนขณะเดินนำ กระโจนกลับรพินทร์จึงยิงด้วย .458
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 27 ภาค 2 ชื่อตอนจอมพรานเล่มที่ 3
> ครั้งที่ 4 ตอนที่ดารินหลงป่าคนเดียวขณะออกตามรพินทร์แล้วถูกน้ำซัดไปติดรากเถาวัลย์ เสือโคร่งแปลงเป็นหญิงชาวป่ามาชวนไป
อยู่ด้วยนายหญิงดาริน พิสูจน์ด้วยการโยนไฟแช็คให้จุด แล้วตัดสินใจยิงใส่ดอกเอื้องที่ทัดหูด้วย .357
เรื่องนี้เขียนอยู่ในเล่มที่ 40 ภาค 2 ชื่อตอนนาคเทวีเล่มสุดท้าย
ที่บอกว่าบิดเบือนคือไม่มีตอนไหนที่เสือสมิงจะแปลงเป็นฤาษี ชี พราหมณ์ และไม่มีสมิงตนใดที่หลอกหลอนพรานรพินทร์ได้
จนมีคำกล่าวว่า ไม่มีสัตว์หรืออาถรรพ์แห่งป่าใดที่ พรานใหญ่จะหาทางแก้หรือพิชิตไม่ได้
นอกเสียจากสัตว์สองเท้าปากแดง มีเขาที่หน้าอก ซึ่งก็เป็นคำที่ไชยยันตร์หยอกล้อพราน
ใหญ่เท่านั้น คุณใช้คำว่า "หลอกจนอ่อนระทวย" นี้มันแสดงถึง ลักษณะของจิตใจอันต่ำของตัวคุณเอง ใครที่เป็นแฟนพันธ์แท้
หรือเคยอ่านหรือสัมผัสมาบ้าง ก็จะรู้ว่าภาพที่พนมเทียนสร้างให้ รพินทร์ ไพรวัลย์ คือจอมพรานผู้ยิ่งใหญ่ เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์
สุจริต ความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา แม้กระทั่งสัตว์ที่หมายล่าก็ยังให้โอกาสแลกชีวิตกัน ผมในฐานะคนที่ชื่นชอบเรื่องเพชรพระอุมาจึง
รับไม่ได้กับประโยคที่คุณกล่าวถึง คุณบิดเบือนทำไม มันแรงกว่าการนำนวนิยายที่เขียนมานานแล้ว
มาเป็นประเด็นเปรียบเทียบทางการเมือง ซึ่งมันเกี่ยวกันตรงไหน
อีกประเด็นเรื่อง ebook หนังสือจริงผมซื้อมาแล้ว 3 รอบ ปัญหาก็คือมันเป็นหนังสือที่คนยืมไปอ่าน แล้วมักไม่ได้คืนแล้วคน
ที่อ่านหนังสือ 18,063 หน้า จบจะใช้เวลาและความชอบเป็นทุนอยู่กี่เดือน ในความเป็นคนรักเพชรพระอุมาผมก็ไม่อยากทวงคืน
เพราะถือว่าเขารักเขาชอบเหมือนกัน ผมว่าคุณก็น่าจะเข้าใจเพราะภาพที่คุณถ่ายมามันก็ไม่ครบ 48 เล่ม
แล้วการทำเป็น ebook โดนแสกนทีละหน้า 18,063 หน้าคุณว่าคนทำต้องใช้เวลาและความทุ่มเท เท่าไหร่ แ้ล้วคุณเคยเห็น
คนที่มี ebook ครบ 48 เล่มกี่คน ผมเองใช้ระยะเวลารวบรวมตั้งแต่ปี 53 จนถึงสิ้นปี 55 ค่อยครบบางตอนต้องจ่ายหลักพันขึั้น
เพื่อแลกมันมา แล้วยุคสมัยนี้คุณจะแบกหนังสือใส่เป้สพายหลังไปได้ทุกที่ไหม ผม Save มันไว้ใน Mem โทรศัพท์
เพื่อจะสามารถอ่านมันได้ทุกตอนทุกที่ทุกเวลา ที่อยากอ่าน
ท้ายสุด ผมอยากบอกคุณว่าเท่าที่ผมดู Comment คุณที่ผ่านมาอยากจะบอกว่าอย่าได้ใจมืดบอด
เพราะความเห็นต่างทางการเมือง หรือเพียงเพื่อต้องการเอาชนะ กันทางการเมืองจนต้องไปดึงเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง
เข้ามาเป็นประเด็นทางการเมืองเลยปล่อยให้ เรื่องราวเหล่านั้นไม่มีสีอยู่อย่างเดิมเหอะ
และยังยืนยันคำเดิมอีกครั้ง คนอย่างคุณถ้าไม่สามารถเปลี่ยนมโนจิตของคุณได้ ผมขอร้องอย่ามีลูกเลย
สงสารเด็ก ที่มันจะเกิดมามีพ่อแบบนี้
***แก้ไขคำผิด