ชายหนุ่มคนหนึ่ง หลังจากจบการศึกษาก็เข้าทำงาน ณ. บริษัทแห่งหนึ่ง ด้วยฐานะทางบ้านที่เคยยากจนมาก่อน จึงตั้งปณิธานจะก่อร่างสร้างตัว เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากความยากจนให้ได้ ดังนั้นจึงมุมานะในการทำงานอย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย เก็บหอมรอมริบ เพื่ออนาคตในภายหน้า
ชายหนุ่มคนนั้น ทุกครั้งที่เดินผ่านบ้านที่สวยงาม จะมองด้วยความอิจฉา มองด้วยความอยากมีโอกาสเป็นเจ้าของบ้าน แต่ชายหนุ่มคนนั้นก็ไม่เคยที่จะมานั่งตำหนิกับโชคชะตา ได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า สักวันหนึ่งจะต้องให้มีทุกอย่างทัดเทียมกับคนอื่นๆให้ได้
แต่ถึงจะมัธยัสถ์ออดออมแค่ไหน ชายหนุ่มคนนั้นก็รู้ว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม จำเป็นต้องมีเพื่อน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเสียดายที่จะเลี้ยงกาแฟเพื่อนสักแก้วสองแก้ว เขาไม่เคยปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆตามกำลังที่ตัวเองมีอยู่ จึงเป็นเหตุผลอย่างหนึ่งที่ทำให้ความฝันที่จะสู่ความจริงเป็นไปค่อนข้างล่าช้า เขาจึงเริ่มคิดถึงการเป็นเถ้าแก่เอง เพื่อขยับฐานะตัวเองสู่ที่ดีกว่า เพราะช่วงนี้เขามีครอบครัวแล้ว มีคนต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้น จะมาหวังแค่การออดออมคงไม่พอ
เขาจึงนำเงินอดออมทั้งหมดมาลงทุน ทำธุรกิจแบบเดียวกับบริษัทที่ตัวเองทำงานด้วยมาหลายปี และพอดีเป็นโอกาสที่ดีของชายหนุ่มคนนั้น ที่เข้ามาลงทุนได้ถูกจังหวะ เพราะเป็นช่วงที่มีนายกฯคนเก่ง ที่รู้จักเปลี่ยนสนามรบให้เป็นสนามการค้า แม้ชายหนุ่มคนนั้นจะไม่รู้หรอกว่ามันแตกต่างจากนายกฯคนอื่นตรงไหน แต่ธุรกิจที่เริ่มต้นกลับประสบกับความสำเร็จดีพอควร
ตอนนี้แหละที่ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มจะเป็นลูกหนี้ สร้างความกังวลให้กับภรรยาที่ไม่เคยเป็นหนี้ จนชายหนุ่มคนนั้นต้องคอยปลอบประโลมว่าเป็นหนี้การค้า ถ้าไม่กู้ เราก็จะไม่มีโอกาส กว่าจะทำใจยอมรับได้ก็ต้องรอจนมีเงินสดหมุนเวียนตลอดนั่นแหละ
เขาเริ่มคิดถึงความฝันที่อยากได้บ้านหลังงามๆของตัวเองสักหลัง แต่บ้านงามราคาถูกมันก็ไกลเกินไป บ้านงามใกล้ๆมันก็สู้ราคาไม่ไหว ก็เลยจำต้องเอาบ้านที่ใกล้หน่อยที่ราคาพอสู้ไหว แม้จะต้องเป็นหนี้เพิ่มจากการกู้ แต่เมื่อนำค่าเช่าบ้านมาจ่ายก็เป็นการเพิ่มเงินอีกไม่มากเท่าไรนัก พอสู้ไหวหน่า เขาปลอบใจภรรยาให้หายกังวล
แต่อนิจจา หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ทุกอย่างที่คิดว่าจะลงตัว กลับมาเจอปฏิวัติในช่วงนั้น แม้เขาจะไม่รู้หรอกว่า การปฏิวัติจะทำให้บ้านเมืองเสียหายอย่างไร แต่ผลกระทบกลับทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่เริ่มมีปัญหา จากเคยคาดหวังว่า จะลืมตาอ้าปากได้ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ก็กลายเป็นไม่มีกำหนดไปเสียฉิบ
ยิ่งกว่านั้น โชคชะตายังซ้ำเติมเขาอีก เมื่อมาเจอกับวิกฤติต้มย้ำกุ้ง เสร็จเลยคราวนี้ โรงงานก็เจ๊ง บ้านก็ถูกยึด สร้างความเครียดให้กับเขาจนแทบเสียผู้เสียคนเลยทีเดียว โชคดีที่ภรรยาเขา ปกติแม้จะเป็นคนขี้กลัว เป็นห่วงโน่นห่วงหนี้สารพัด กลับกลายเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเขาตลอด คอยปลอบโยนเอาใจ พร้อมทั้งให้แง่คิดอันยอดเยี่ยม “คนที่ไม่เคยล้ม แม้จะน่าสรรเสริญ แต่คนที่ล้มลงแล้ว สามารถลุกขึ้นมาสู้ต่อ ยิ่งน่าสรรเสริญกว่า”
ชายหนุ่มคนนั้นจึงทิ้งความเครียดทั้งหลายแหล่ไว้ข้างหลัง แล้วตัดสินในลุกขึ้นมาสู้อีกครั้งหนึ่ง และด้วยมิตรภาพที่เคยมีแต่ครั้งก่อนๆ เจ้าหนี้ที่เป็นเพื่อนก็ไม่เร่งรัด ล้วนแต่ให้โอกาสแก่ชายหนุ่มคนนั้น สร้างความตื้นตันใจและสำนึกถึงบุญคุณที่ต้องตอบแทน ดังนั้นจึงมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จให้จงได้
แม้โชคชะตาจะกลั่นแกล้งคน แต่บางทีโชคชะตาก็ให้โอกาสคนเช่นเดียวกัน เพราะช่วงนั้นพอดีมีเพื่อนคนหนึ่งของเขา เบื่อที่จะทำธุรกิจ จึงโละกิจการให้เขาทำต่อ ไม่ใช่เพราะเห็นถึงความสามารถ แต่ที่เห็นกลับเป็นความซื่อสัตย์ และที่สำคัญเพื่อนคนนั้นบอกว่า เห็นถึงความมุ่งมั่นของชายหนุ่มคนนี้ต่างหาก
หลังจากได้รับโอกาสนั้นแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นก็เริ่มบริหารอย่างระมัดระวังเพิ่มมากขึ้น เพราะได้รับบทเรียนจากการทำธุรกิจในครั้งก่อน แต่การค้าถ้าไม่กล้าลงทุน คงยากจะเติบโตได้ เขาเริ่มออกรถใหม่ เพื่อขนส่งสินค้าเอง แทนที่จะไปจ้างเขาส่งเป็นรายเที่ยวเหมือนแต่ก่อน แม้จะเป็นการสร้างหนี้เพิ่ม แต่ก็มีรายได้เพิ่มขึ้นเช่นกัน
และโอกาสก็ใช่จะมีแค่ครั้งเดียว เพราะต่อมากลับได้พบกับนายกฯคนใหม่ที่ไฟแรง ที่ต้องการช่วยเหลือคนยากคนจน ต้องการให้โอกาสกับคนที่ไม่มีโอกาส และยังทำให้เศรษฐกิจในช่วงนั้นบูมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ประชาชนต่างให้ความเชื่อมั่นและความศรัทธา
ตอนนี้แหละ เป็นโอกาสของชายหนุ่มคนนั้น การค้าเริ่มเข้าเป้าที่ตั้งไว้ จึงขยายการลงทุนต่อไป ไม่ห่วงแล้วกับปัญหาเรื่องหนี้สิน เพราะมันไม่ใช่หนี้ฟุ่มเฟือย แต่เป็นหนี้ที่ก่อรายได้ จากนั้นชายหนุ่มคนนั้นเริ่มมีบ้านที่ตัวเองอยากได้ เริ่มมีรถที่ตัวเองอยากขับ ลูกเต้าก็มีโอกาสเรียนโรงเรียนดีๆที่อยากเรียน
แต่ก็ยังมีปัญหาอีกเรื่องนั่นคือ เรื่องของการทุจริตของลูกจ้าง เมื่อบังเอิญไปพบกับการทุจริตของลูกจ้างที่เราไว้ใจให้ไปดูแล ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ดังนั้นจึงสร้างความวิตกจริตให้กับชายหนุ่มคนนั้น จนต้องกระโดดเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง ซึ้งก็ได้ผล มีโอกาสป้องกันเงินที่จะรั่วไหล แต่ทว่าเสียเวลาไปเป็นปี ค่อยพบว่า มัวแต่วิตกจริต จนทำให้ธุรกิจต้องหยุดชะงัก มันไม่คุ้มเลยกับเวลาที่เสียไป ถ้าผู้บริหารต้องมาดูแลเรื่องอย่างนี้ด้วยตัวเอง แล้วจะขยายธุรกิจได้อย่างไร
ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มมองที่ธุรกิจใหญ่โตอย่างร้านเซเว่น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการทุจริตไม่สาขาใดสาขาหนึ่ง มันคงเป็นไปไม่ได้ที่สินค้าจะไม่มีการสูญหายจากการลักขโมย แต่ทำไมเขาจึงเติบโตเอาเติบโตเอา ดังนั้นชายหนุ่มคนนั้นจึงได้พบว่า การค้าต้องดูที่ผลกำไร ส่วนการทุจริตคงได้แต่สร้างระบบใหม่ เพื่อยากต่อการทุจริต แม้จะป้องกันไม่ได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ต้องให้มันรั่วไหลน้อยที่สุดก็พอใจแล้ว เพราะจะทำอย่างไรได้ ก็ทำเองคนเดียวหมดไม่ได้นี่นา
เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คิดว่าต่อไปคงหมดอุปสรรคเสียที แต่การเมืองไทยเป็นเรื่องยากจะคาดเดาจริงๆ ขณะที่บ้านเมืองดูเหมือนจะเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง ก็มีคนหลายกลุ่มรวมหัวกันมาขับไล่นายกฯ ใช้วาทกรรมกู้ชาติ จนเปิดทางให้กองทัพนำข้ออ้างมาปฏิวัติ แล้วประเทศก็กลับสู่วังวนแบบเดิมๆ นอกจากทำให้ประเทศถอยหลัง ยังสร้างความขัดแย้งให้กับคนในชาติอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ชายหนุ่มคนนั้น คนที่เคยมีประสบการณ์ถึงขั้นเกือบล้มละลาย จึงได้ระมัดระวังในการลุกขึ้นมาครั้งที่สอง ดังนั้นจึงไม่ต้องล้มอีกครั้ง แม้จะถึงจุดที่ต้องการ แต่ก็มีชีวิตที่ไม่ต้องอยู่อย่างยากแค้น ไม่ต้องอยู่อย่างมัธยัสถ์ ตระหนี่ถี่เหนียวเหมือนแต่ก่อน สำหรับหนี้ครั้งเก่าของเหล่ามิตรสหายก็ใช้ไปหมดสิ้นแล้ว แต่อย่างไรชีวิตหนุ่มคนนั้นก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ที่ทำให้ชายหนุ่มคนนั้นไม่เหมือนเดิมก็คือ เริ่มใส่ใจกับบ้านเมือง เริ่มรู้ถึงข้อดีของประชาธิปไตย และเริ่มรังเกียจการทำปฏิวัติ ดังนั้นชายหนุ่มคนนั้นจึงไม่ตกขบวนที่จะร่วมต่อสู้กับคนรักประชาธิปไตยทั้งหลาย จึงไม่น่าแปลกใจที่ชายหนุ่มคนนั้นจะยอมรับกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจว่า เขาคือ “คนเสื้อแดง”
นิทานเรื่องนี้จบลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะไม่มีสาระ ไม่มีแก่นสารอะไร เพราะผมเป็นคนเล่านิทานไม่เก่ง เพียงแค่อยากบอกว่า ผมสนับสนุนโครงการ 2.2 ล้านๆเพื่อพลิกโฉมประเทศไทยครับ มันเกี่ยวกันหรือเปล่าหว่า
เสาร์เบาๆ มีนิทานมาเล่าให้ฟังครับ
ชายหนุ่มคนนั้น ทุกครั้งที่เดินผ่านบ้านที่สวยงาม จะมองด้วยความอิจฉา มองด้วยความอยากมีโอกาสเป็นเจ้าของบ้าน แต่ชายหนุ่มคนนั้นก็ไม่เคยที่จะมานั่งตำหนิกับโชคชะตา ได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า สักวันหนึ่งจะต้องให้มีทุกอย่างทัดเทียมกับคนอื่นๆให้ได้
แต่ถึงจะมัธยัสถ์ออดออมแค่ไหน ชายหนุ่มคนนั้นก็รู้ว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม จำเป็นต้องมีเพื่อน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเสียดายที่จะเลี้ยงกาแฟเพื่อนสักแก้วสองแก้ว เขาไม่เคยปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆตามกำลังที่ตัวเองมีอยู่ จึงเป็นเหตุผลอย่างหนึ่งที่ทำให้ความฝันที่จะสู่ความจริงเป็นไปค่อนข้างล่าช้า เขาจึงเริ่มคิดถึงการเป็นเถ้าแก่เอง เพื่อขยับฐานะตัวเองสู่ที่ดีกว่า เพราะช่วงนี้เขามีครอบครัวแล้ว มีคนต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้น จะมาหวังแค่การออดออมคงไม่พอ
เขาจึงนำเงินอดออมทั้งหมดมาลงทุน ทำธุรกิจแบบเดียวกับบริษัทที่ตัวเองทำงานด้วยมาหลายปี และพอดีเป็นโอกาสที่ดีของชายหนุ่มคนนั้น ที่เข้ามาลงทุนได้ถูกจังหวะ เพราะเป็นช่วงที่มีนายกฯคนเก่ง ที่รู้จักเปลี่ยนสนามรบให้เป็นสนามการค้า แม้ชายหนุ่มคนนั้นจะไม่รู้หรอกว่ามันแตกต่างจากนายกฯคนอื่นตรงไหน แต่ธุรกิจที่เริ่มต้นกลับประสบกับความสำเร็จดีพอควร
ตอนนี้แหละที่ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มจะเป็นลูกหนี้ สร้างความกังวลให้กับภรรยาที่ไม่เคยเป็นหนี้ จนชายหนุ่มคนนั้นต้องคอยปลอบประโลมว่าเป็นหนี้การค้า ถ้าไม่กู้ เราก็จะไม่มีโอกาส กว่าจะทำใจยอมรับได้ก็ต้องรอจนมีเงินสดหมุนเวียนตลอดนั่นแหละ
เขาเริ่มคิดถึงความฝันที่อยากได้บ้านหลังงามๆของตัวเองสักหลัง แต่บ้านงามราคาถูกมันก็ไกลเกินไป บ้านงามใกล้ๆมันก็สู้ราคาไม่ไหว ก็เลยจำต้องเอาบ้านที่ใกล้หน่อยที่ราคาพอสู้ไหว แม้จะต้องเป็นหนี้เพิ่มจากการกู้ แต่เมื่อนำค่าเช่าบ้านมาจ่ายก็เป็นการเพิ่มเงินอีกไม่มากเท่าไรนัก พอสู้ไหวหน่า เขาปลอบใจภรรยาให้หายกังวล
แต่อนิจจา หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ทุกอย่างที่คิดว่าจะลงตัว กลับมาเจอปฏิวัติในช่วงนั้น แม้เขาจะไม่รู้หรอกว่า การปฏิวัติจะทำให้บ้านเมืองเสียหายอย่างไร แต่ผลกระทบกลับทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่เริ่มมีปัญหา จากเคยคาดหวังว่า จะลืมตาอ้าปากได้ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ก็กลายเป็นไม่มีกำหนดไปเสียฉิบ
ยิ่งกว่านั้น โชคชะตายังซ้ำเติมเขาอีก เมื่อมาเจอกับวิกฤติต้มย้ำกุ้ง เสร็จเลยคราวนี้ โรงงานก็เจ๊ง บ้านก็ถูกยึด สร้างความเครียดให้กับเขาจนแทบเสียผู้เสียคนเลยทีเดียว โชคดีที่ภรรยาเขา ปกติแม้จะเป็นคนขี้กลัว เป็นห่วงโน่นห่วงหนี้สารพัด กลับกลายเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเขาตลอด คอยปลอบโยนเอาใจ พร้อมทั้งให้แง่คิดอันยอดเยี่ยม “คนที่ไม่เคยล้ม แม้จะน่าสรรเสริญ แต่คนที่ล้มลงแล้ว สามารถลุกขึ้นมาสู้ต่อ ยิ่งน่าสรรเสริญกว่า”
ชายหนุ่มคนนั้นจึงทิ้งความเครียดทั้งหลายแหล่ไว้ข้างหลัง แล้วตัดสินในลุกขึ้นมาสู้อีกครั้งหนึ่ง และด้วยมิตรภาพที่เคยมีแต่ครั้งก่อนๆ เจ้าหนี้ที่เป็นเพื่อนก็ไม่เร่งรัด ล้วนแต่ให้โอกาสแก่ชายหนุ่มคนนั้น สร้างความตื้นตันใจและสำนึกถึงบุญคุณที่ต้องตอบแทน ดังนั้นจึงมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จให้จงได้
แม้โชคชะตาจะกลั่นแกล้งคน แต่บางทีโชคชะตาก็ให้โอกาสคนเช่นเดียวกัน เพราะช่วงนั้นพอดีมีเพื่อนคนหนึ่งของเขา เบื่อที่จะทำธุรกิจ จึงโละกิจการให้เขาทำต่อ ไม่ใช่เพราะเห็นถึงความสามารถ แต่ที่เห็นกลับเป็นความซื่อสัตย์ และที่สำคัญเพื่อนคนนั้นบอกว่า เห็นถึงความมุ่งมั่นของชายหนุ่มคนนี้ต่างหาก
หลังจากได้รับโอกาสนั้นแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นก็เริ่มบริหารอย่างระมัดระวังเพิ่มมากขึ้น เพราะได้รับบทเรียนจากการทำธุรกิจในครั้งก่อน แต่การค้าถ้าไม่กล้าลงทุน คงยากจะเติบโตได้ เขาเริ่มออกรถใหม่ เพื่อขนส่งสินค้าเอง แทนที่จะไปจ้างเขาส่งเป็นรายเที่ยวเหมือนแต่ก่อน แม้จะเป็นการสร้างหนี้เพิ่ม แต่ก็มีรายได้เพิ่มขึ้นเช่นกัน
และโอกาสก็ใช่จะมีแค่ครั้งเดียว เพราะต่อมากลับได้พบกับนายกฯคนใหม่ที่ไฟแรง ที่ต้องการช่วยเหลือคนยากคนจน ต้องการให้โอกาสกับคนที่ไม่มีโอกาส และยังทำให้เศรษฐกิจในช่วงนั้นบูมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ประชาชนต่างให้ความเชื่อมั่นและความศรัทธา
ตอนนี้แหละ เป็นโอกาสของชายหนุ่มคนนั้น การค้าเริ่มเข้าเป้าที่ตั้งไว้ จึงขยายการลงทุนต่อไป ไม่ห่วงแล้วกับปัญหาเรื่องหนี้สิน เพราะมันไม่ใช่หนี้ฟุ่มเฟือย แต่เป็นหนี้ที่ก่อรายได้ จากนั้นชายหนุ่มคนนั้นเริ่มมีบ้านที่ตัวเองอยากได้ เริ่มมีรถที่ตัวเองอยากขับ ลูกเต้าก็มีโอกาสเรียนโรงเรียนดีๆที่อยากเรียน
แต่ก็ยังมีปัญหาอีกเรื่องนั่นคือ เรื่องของการทุจริตของลูกจ้าง เมื่อบังเอิญไปพบกับการทุจริตของลูกจ้างที่เราไว้ใจให้ไปดูแล ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ดังนั้นจึงสร้างความวิตกจริตให้กับชายหนุ่มคนนั้น จนต้องกระโดดเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง ซึ้งก็ได้ผล มีโอกาสป้องกันเงินที่จะรั่วไหล แต่ทว่าเสียเวลาไปเป็นปี ค่อยพบว่า มัวแต่วิตกจริต จนทำให้ธุรกิจต้องหยุดชะงัก มันไม่คุ้มเลยกับเวลาที่เสียไป ถ้าผู้บริหารต้องมาดูแลเรื่องอย่างนี้ด้วยตัวเอง แล้วจะขยายธุรกิจได้อย่างไร
ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มมองที่ธุรกิจใหญ่โตอย่างร้านเซเว่น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการทุจริตไม่สาขาใดสาขาหนึ่ง มันคงเป็นไปไม่ได้ที่สินค้าจะไม่มีการสูญหายจากการลักขโมย แต่ทำไมเขาจึงเติบโตเอาเติบโตเอา ดังนั้นชายหนุ่มคนนั้นจึงได้พบว่า การค้าต้องดูที่ผลกำไร ส่วนการทุจริตคงได้แต่สร้างระบบใหม่ เพื่อยากต่อการทุจริต แม้จะป้องกันไม่ได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ต้องให้มันรั่วไหลน้อยที่สุดก็พอใจแล้ว เพราะจะทำอย่างไรได้ ก็ทำเองคนเดียวหมดไม่ได้นี่นา
เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คิดว่าต่อไปคงหมดอุปสรรคเสียที แต่การเมืองไทยเป็นเรื่องยากจะคาดเดาจริงๆ ขณะที่บ้านเมืองดูเหมือนจะเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง ก็มีคนหลายกลุ่มรวมหัวกันมาขับไล่นายกฯ ใช้วาทกรรมกู้ชาติ จนเปิดทางให้กองทัพนำข้ออ้างมาปฏิวัติ แล้วประเทศก็กลับสู่วังวนแบบเดิมๆ นอกจากทำให้ประเทศถอยหลัง ยังสร้างความขัดแย้งให้กับคนในชาติอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ชายหนุ่มคนนั้น คนที่เคยมีประสบการณ์ถึงขั้นเกือบล้มละลาย จึงได้ระมัดระวังในการลุกขึ้นมาครั้งที่สอง ดังนั้นจึงไม่ต้องล้มอีกครั้ง แม้จะถึงจุดที่ต้องการ แต่ก็มีชีวิตที่ไม่ต้องอยู่อย่างยากแค้น ไม่ต้องอยู่อย่างมัธยัสถ์ ตระหนี่ถี่เหนียวเหมือนแต่ก่อน สำหรับหนี้ครั้งเก่าของเหล่ามิตรสหายก็ใช้ไปหมดสิ้นแล้ว แต่อย่างไรชีวิตหนุ่มคนนั้นก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ที่ทำให้ชายหนุ่มคนนั้นไม่เหมือนเดิมก็คือ เริ่มใส่ใจกับบ้านเมือง เริ่มรู้ถึงข้อดีของประชาธิปไตย และเริ่มรังเกียจการทำปฏิวัติ ดังนั้นชายหนุ่มคนนั้นจึงไม่ตกขบวนที่จะร่วมต่อสู้กับคนรักประชาธิปไตยทั้งหลาย จึงไม่น่าแปลกใจที่ชายหนุ่มคนนั้นจะยอมรับกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจว่า เขาคือ “คนเสื้อแดง”
นิทานเรื่องนี้จบลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะไม่มีสาระ ไม่มีแก่นสารอะไร เพราะผมเป็นคนเล่านิทานไม่เก่ง เพียงแค่อยากบอกว่า ผมสนับสนุนโครงการ 2.2 ล้านๆเพื่อพลิกโฉมประเทศไทยครับ มันเกี่ยวกันหรือเปล่าหว่า