เมื่อไหร่ประชาธิปไตยจะอยู่ในใจเราจริงๆ

คือที่ผมตั้งชื่อกระทู้ว่า "เมื่อไหร่ประชาธิปไตยจะอยู่ในใจเราจริงๆ" ก็ต้องออกตัวก่อนว่า ผมตามอ่านเวปบอร์ดการเมืองของหลายๆแห่งทั้ง พันทิพ,เสรีไทย,voice tv,nation และอื่นๆเป็นระยะๆ มันมีอยู่อย่างนึงที่เหมือนกันคือ ส่วนใหญ่(ย้ำว่าส่วนใหญ่ เกิน80%) เมื่อมีการแสดงความคิดเห็นที่ไม่ตรงกับฝั่งของความคิดตัวเอง ไม่ว่าฝ่ายไหนๆ ก็มองคนที่ค้านความคิดตัวเองเป็นอีกฝั่ง แล้วก็เสียดสี ด่าทอ แดกดัน ฝั่งนึงเรียกเขาว่า "ควาย" อีกฝั่งเรียกเขาว่า "แมลงสาป" แล้วก็บอกกับตัวเองและคนที่คิดเหมือนกันว่า "ฝ่ายเรานี่แหละคือประชาธิปไตย" "ฝั่งโน้นมันเผด็จการ ฝั่งโน้นมันทรราช" แล้วก็มีคนที่เห็นด้วยมายืนปรบมือและในขณะเดียวกันคนที่ไม่เห็นด้วยก็มายืนโห่ ผมถามจริงๆว่ามันใช่จริงๆหรือที่เราบอกตัวเองว่า นี่แหละประชาธิปไตย
ผมคิดว่าประชาธิปไตยที่ผมเข้าใจคือ สมมติว่า เรามีเพื่อนอยู่ 10คน ถ้าเราจะต้องเลือกหัวหน้ามาสัก 1คน อีก 9คนก็ยังเป็นเพื่อนกัน คนที่ถูกเลือกเป็นอันดับสองก็ยังเป็นเพื่อนกับอันดับหนึ่ง ไม่ว่าใครจะขึ้นไปเป็นหัวหน้าก็ตาม อีก 9คนก็จะต้องสนับสนุนส่วนดี และห้ามปรามสิ่งที่ไม่ดี แบบนี้เรียกว่าประชาธิปไตยที่ผมเข้าใจ
  แต่ทุกวันนี้มันแบบว่าจะถูกจะผิดไม่สนขออยู่ข้างเดียวกันไว้ก่อน "อีกฝั่งผิดเสมอ" มันเข้าทำนอง พ่อแม่รังแกฉันใช่หรือไม่ แบบนี้แล้ว นักการเมืองก็ได้ใจใช่หรือไม่ ยังไงๆกูก็มีพวก ยกตัวอย่างเช่น "เฉลิมและสุเทพ" คนที่เชียร์ทั้งสองฝ่ายก็ควรตำหนิคนของตัวเองใช่หรือไม่ ไม่ใช่ว่า รู้ทั้งรู้ว่าของตัวเองผิดก็ทำเป็นไม่เห็น เห็นแต่ความผิดของคนอื่น แล้วแบบเมื่อไหร่เราจะสามัคคีกัน