ผมชื่อ วิคทีนี่ครับ ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยได้ครับ ใครที่พอเข้าใจนิสัยใจคอคนเยอรมันรบกวนช่วยผมทีนะครับ น้องผมชื่อ ยัน มาริอุส ฮูเบอร์ ครับ น้องผมเค้าโกรธผมมากแล้วขนของหนีออกจากห้องโรงแรมที่พวกเราพักไป ผมเป็นห่วงมากเลยครับ ผมจะเล่าให้ฟังครับ ผมกับน้องคนนี้รู้กันมาเกือบปีแล้วครับ เเล้วเค้าได้มาเที่ยว ไทย ผมก็พาเค้าเที่ยวตั้งแต่เหนือ จรดใต้ ฝ่าฟันอุปสรรคมาด้วยกันเยอะมากเลยครับ เราได้มาใช้ช่วงเวลาก่อนที่เค้าจะบินกลับที่ภูเก็ตครับ น้องผมบินกลับ18 มีนา
คือวันที่ 16 เราได้ไปบาร์แถวๆป่าตองที่ภูเก็ต กินเหล้า เบียร์ตามภาษาผู้ชาย น้องผมเริ่มเมาและขอกลับโรงแรมก่อนกำหนด ผมก็เสียดายเบียร์ยังไม่หมดเลย ฮ่าๆ (ทำหน้าเศร้า) น้องผมก็ง้อ โดยพูด ภาษาไทย ที่ผมสอนว่า จุฟๆ ยิ้มไหม ยิ้มหน่อย ยิ้ม ยิ้ม ฮ่าๆ และพวกเราเลยเดินทางกลับโรงแรมกันครับ ระหว่างที่เดินอยู่ น้องผมได้โดน ผู้หญิง(ประเภท2)ขายบริการลากไปจะข่มขื่นครับ ผมตกใจมาก เลยรีบตามไปห้าม และจับมือน้องผมแน่นและผลัก ผู้หญิงคนนั้นออก(ยอมรับว่าค่อนข้างแรง เพราะผมตกใจมาก ไม่ทันคิด) และบอกว่าน้องชายผม ผมขอนะพี่อย่าทำเขาเลย ผมยอมรับเลยว่าผมอารมณ์ร้อนมาก ขาดสติ เพราะ โฟกัสทีผู้หญิง(ประเภท2)คนนั้นอย่างเดียว น้องผมบอกขอบคุณและบอกว่า อย่าจับผมแบบนี้(เค้าคงตกใจและเจ็บที่เราบีบมือ) ผมก็ด้วยความที่อารมณ์ร้อนอยู่ ก็ตอบสวนไปว่านี่มาช่วยนะ ทำไมรังเกียจกันล่ะ แบบจะอยู่กันได้ยังไงนิ แต่สำเนียงผมไม่ได้โกรธนะครับ แล้วพวกเราก็เดินทางกลับโรงแรมต่อ เวลาทาง ผมสังเกตุว่าทำไมน้องผมเงียบจัง ผมเลยถามเห้ย!! เป็นอะไรวะยัน น้องผมก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าคุณคิดว่าผมรังเกียจคุณ เดี๋ยวผมย้ายออกจากห้องก็ได้ ทันใดนั้นเอง ผมก็เข่าทรุดแล้วร้องไห้เลยครับ พยายามพูดทุกอย่าง ตั้งแต่ได้รู้จักกัน เที่ยวด้วยกัน ผจญภัยด้วยกัน ยัน ยอมรับผิดที่พูดแบบนั้นไป แต่ในใจไม่ได้เกียจ เค้าไม่ฟังผมเลย ยังไงก็จะไปให้ได้ เราเคียร์กันอยู่นานมาก เค้าไม่ฟังเลยครับ จนผม มืด8ด้าน เลยโทรไปหาพ่อแม่เค้า แต่ก็ฉุกคิดมาว่า ถ้าเค้ารู้เค้าต้องโกรธเพิ่มแน่ แต่ไม่ทันเสียแล้วสัญญายิงไปถึงที่เยอรมันแล้ว แม่เค้าได้โทรกลับมา และขอคุยกับยัน ผมจำเป็นต้องให้ เพราะไม่ให้เค้าก็จะส่งข้อความหาน้องผมอยู่ดี เลยจำใจ ยอมให้เค้าโกรธเพิ่ม แล้วก็เครียร์กันต่อ จนอารมณ์เย็น แต่กลับไม่เป็นผลเลยครับ
พอ6โมงเช้า เค้าก็ออกไป แต่เราก็ลากันดีนะกอดกันแน่นเลยก่อนไป เค้าก็บอกพวกเราจะติดต่อกันได้เสมอ สุดท้ายผมต้องทำใจยอมรับมัน เค้าบอกผมก่อนไปว่าของขวัญจากพ่อแม่ผม และเพื่อนๆ ฝากส่งไปให้เยอรมันที เค้าเอาขึ้นเครื่องไม่หมดผมก็รับปากจะส่งไปให้ แต่พอเค้าออกไปตอนบ่ายทำไม ปิดfacebook และSkype หนีผมเลย แต่ตอนนี้คนที่เค้าคุยด้วยคือ เพื่อนผมชื่อ เควิน เป็นคนเยอรมันเหมือนกัน ผมกับเพื่อนคนไทยไปออกตามหาเค้าแถวๆหาดป่าตอง และหลัง ไซมอน คาบาเร่ จนเจอ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง พอเค้าได้ยินเสียงผม เค้าปิดประตูไม่ให้ผมคุยเลยครับ จนเพื่อนผมคนไทยบอก ออกไปก่อน ชั้นเป็นผู้หญิงชั้นคุยเอง เค้าก็ยอมเปิดประตูและพูดว่า เค้าอยากให้มันเป็นแบบนี้ละ แค่นี้นะ ผมไม่อยากคุยแล้วก็ ผลักเพื่นอนผมออกมา ผมร้องไห้เป็นสายน้ำเลยครับ เสียใจมาก เค้าบอกเพื่อนเยอรมันผมทาง whatsapp ว่า ไม่อยากเจอผมอีกแล้ว ถอดทิ้งแม้ กระทั่ง สร้อยขอมือที่พวกเราช่วยทำกันขึ้นมา ผมร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ เมื่อได้ยินแบบนี้ ผมไม่คิดเลยว่าแค่ทะเลาะกันแค่นี้ ถึงกลับลืมเรื่องราวที่เราได้สู้ผ่านกันมาได้หมดเลย แม้กระทั้งสัญญาที่ให้ไว้กลับครอบครัวผมว่าจะ ซื้อเสื้อทีมฟุตบอลมาให้ (พ่อผมแอบฝากเงินให้เค้าไปเพราะเกรงใจ) โรงแรมได้โทรมาบอกผมว่า น้องผมออกไปเที่ยวตั้งแต่ 4-5โมงเย็น กลับมา 6โมงเช้า และ อยู่ในแต่ในห้องจน 6โมงเช้าของอีกวัน และ check out ออก และกระดาษโน๊ตที่ผมฝากไว้(มันเป็นข้อความจากครอบครัวผมและคำอธิบาย คำขอสุดท้ายของผม) เค้าฉีกทิ้งทันทีที่เห็นเลยคับ พนักงานบอก เค้าไม่ได้อ่านเลย ผมใจแทบแหกสลายเลยครับพี่น้อง
สุดท้ายนี้ผมควรทำยังไงดีครับ เพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย ถามว่าเคย ทะเลาะกันมาก่อนไหม ตอบได้ว่า เคยครับ แต่จะเป็นแบบ เด็กผู้ชายทะเลาะกัน เล็กๆ น้อยๆ มากกว่า ครับ ไม่เกิน 4 ครั้ง แต่ครั้งนี้รู้สึกจะไร้สาระเหมือนกัน แต่ทำไม เค้าโกรธผมได้ถึงขนาดนี้ วานขอคำปรึกษาที่ครับ ถ้าผ่านไป ครึ่งปี หรือปี เค้าจะหายโกรธและติดต่อผมไหมครับ วันเกิดน้องผม 6 เมษา นี้ ของขวัญที่เค้าเอาไปไม่หมดจากไทย บวกกับของขวัญวันเกิดที่ผมจะให้เค้า ผมควรส่งไปไหมครับ ควรโทรไปหรือส่งข้อความ ไป HBD ไหมครับ ผมกลัวเค้ารำคาญผมจังเลย อีก 1.30ปี ผมก็ต้องไปเรียนต่อที่เยอรมันแล้ว ถ้าผมออกตามหาเค้า หายากไหมครับ ผมมีหน้า passaport เค้า ที่อยุ่พ่อแม่ปัจจุบันเค้า เบอร์เค้า และ เบอร์พ่อแม่ น้องผมอายุ18 ครับ ยังวัยรุ่นอยู่เลย แต่กันยานี้ เค้าน่าจะไปอยู่ที่ทางภาคตะวันตกเพื่อไปเรียนต่อมหาลัย น่าจะเป็น เมือง Dusseldorf ถ้าแบบนั้นตำรวจเค้าจะช่วยผมไหมครับ ผมกลัวน้องผมยังโกรธอยู่และบอกตำรวจว่าไม่อยากเจอจังเลย คือผมอยากทำสัญญาที่ให้ไว้กับเค้า เค้าบอกว่า ผมมาไทยแล้ว คุณก็มาเยอรมันมั้งนะเรามี เทศกาลเบียร์นะ ผมก็ตอบรับคำมั่นสัญญาว่าจะไป ในปีหน้า ขอคำปรึกษาที่ครับ ผมควรทำยังไงดี และอะไรที่ผมไม่ควรทำครับขอบคุณมากครับ ผมไม่กล้ามั้งกระทั่งโทรหา กลัวเค้ารำคาญ ปล.น้องผมเป็นทางภาคใต้ stuttgart Korntal-Münchingen สิ่งที่น้องผมเก็บไป คือ เสื้อที่ผมซื้อให้แบนของคุณเวย์ไทเทเนียม ที่เขียนว่า Bangkok และ ที่นวดนิ้วที่แม่ผมซื้อให้ ขอบคุณทุกๆคนมากๆครับที่ให้คำปรึกษา ปีหน้า เจอกันได้นะครับทุกคน ผมจะไปเยอรมัน แน่นอน ตามหาน้องชายครับ เกือบลืม!! ก่อนที่เราจะทะเลาะ ประมาณ 5วัน น้องผมได้เขียน จม. ทิ้งไว้ ผมพึ่งมาเจอ ไว้จะมาเขียนให้อ่านนะครับ บ้างประโยค ผมก็ งงๆ ฮ่าๆ ไม่เคยเก่ง สำนวน อีเดียม
ติดต่อผมได้ที่ facebook ผมครับ
https://www.facebook.com/TheNarnz
สมัยเจอกันแรกๆ
ภาพล่าสุดวันที่ เกิดเรื่อง
เที่ยวเสม็ด
ปรึกษาเกี่ยวกับนิสัยคนเยอรมันครับ
คือวันที่ 16 เราได้ไปบาร์แถวๆป่าตองที่ภูเก็ต กินเหล้า เบียร์ตามภาษาผู้ชาย น้องผมเริ่มเมาและขอกลับโรงแรมก่อนกำหนด ผมก็เสียดายเบียร์ยังไม่หมดเลย ฮ่าๆ (ทำหน้าเศร้า) น้องผมก็ง้อ โดยพูด ภาษาไทย ที่ผมสอนว่า จุฟๆ ยิ้มไหม ยิ้มหน่อย ยิ้ม ยิ้ม ฮ่าๆ และพวกเราเลยเดินทางกลับโรงแรมกันครับ ระหว่างที่เดินอยู่ น้องผมได้โดน ผู้หญิง(ประเภท2)ขายบริการลากไปจะข่มขื่นครับ ผมตกใจมาก เลยรีบตามไปห้าม และจับมือน้องผมแน่นและผลัก ผู้หญิงคนนั้นออก(ยอมรับว่าค่อนข้างแรง เพราะผมตกใจมาก ไม่ทันคิด) และบอกว่าน้องชายผม ผมขอนะพี่อย่าทำเขาเลย ผมยอมรับเลยว่าผมอารมณ์ร้อนมาก ขาดสติ เพราะ โฟกัสทีผู้หญิง(ประเภท2)คนนั้นอย่างเดียว น้องผมบอกขอบคุณและบอกว่า อย่าจับผมแบบนี้(เค้าคงตกใจและเจ็บที่เราบีบมือ) ผมก็ด้วยความที่อารมณ์ร้อนอยู่ ก็ตอบสวนไปว่านี่มาช่วยนะ ทำไมรังเกียจกันล่ะ แบบจะอยู่กันได้ยังไงนิ แต่สำเนียงผมไม่ได้โกรธนะครับ แล้วพวกเราก็เดินทางกลับโรงแรมต่อ เวลาทาง ผมสังเกตุว่าทำไมน้องผมเงียบจัง ผมเลยถามเห้ย!! เป็นอะไรวะยัน น้องผมก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าคุณคิดว่าผมรังเกียจคุณ เดี๋ยวผมย้ายออกจากห้องก็ได้ ทันใดนั้นเอง ผมก็เข่าทรุดแล้วร้องไห้เลยครับ พยายามพูดทุกอย่าง ตั้งแต่ได้รู้จักกัน เที่ยวด้วยกัน ผจญภัยด้วยกัน ยัน ยอมรับผิดที่พูดแบบนั้นไป แต่ในใจไม่ได้เกียจ เค้าไม่ฟังผมเลย ยังไงก็จะไปให้ได้ เราเคียร์กันอยู่นานมาก เค้าไม่ฟังเลยครับ จนผม มืด8ด้าน เลยโทรไปหาพ่อแม่เค้า แต่ก็ฉุกคิดมาว่า ถ้าเค้ารู้เค้าต้องโกรธเพิ่มแน่ แต่ไม่ทันเสียแล้วสัญญายิงไปถึงที่เยอรมันแล้ว แม่เค้าได้โทรกลับมา และขอคุยกับยัน ผมจำเป็นต้องให้ เพราะไม่ให้เค้าก็จะส่งข้อความหาน้องผมอยู่ดี เลยจำใจ ยอมให้เค้าโกรธเพิ่ม แล้วก็เครียร์กันต่อ จนอารมณ์เย็น แต่กลับไม่เป็นผลเลยครับ
พอ6โมงเช้า เค้าก็ออกไป แต่เราก็ลากันดีนะกอดกันแน่นเลยก่อนไป เค้าก็บอกพวกเราจะติดต่อกันได้เสมอ สุดท้ายผมต้องทำใจยอมรับมัน เค้าบอกผมก่อนไปว่าของขวัญจากพ่อแม่ผม และเพื่อนๆ ฝากส่งไปให้เยอรมันที เค้าเอาขึ้นเครื่องไม่หมดผมก็รับปากจะส่งไปให้ แต่พอเค้าออกไปตอนบ่ายทำไม ปิดfacebook และSkype หนีผมเลย แต่ตอนนี้คนที่เค้าคุยด้วยคือ เพื่อนผมชื่อ เควิน เป็นคนเยอรมันเหมือนกัน ผมกับเพื่อนคนไทยไปออกตามหาเค้าแถวๆหาดป่าตอง และหลัง ไซมอน คาบาเร่ จนเจอ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง พอเค้าได้ยินเสียงผม เค้าปิดประตูไม่ให้ผมคุยเลยครับ จนเพื่อนผมคนไทยบอก ออกไปก่อน ชั้นเป็นผู้หญิงชั้นคุยเอง เค้าก็ยอมเปิดประตูและพูดว่า เค้าอยากให้มันเป็นแบบนี้ละ แค่นี้นะ ผมไม่อยากคุยแล้วก็ ผลักเพื่นอนผมออกมา ผมร้องไห้เป็นสายน้ำเลยครับ เสียใจมาก เค้าบอกเพื่อนเยอรมันผมทาง whatsapp ว่า ไม่อยากเจอผมอีกแล้ว ถอดทิ้งแม้ กระทั่ง สร้อยขอมือที่พวกเราช่วยทำกันขึ้นมา ผมร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ เมื่อได้ยินแบบนี้ ผมไม่คิดเลยว่าแค่ทะเลาะกันแค่นี้ ถึงกลับลืมเรื่องราวที่เราได้สู้ผ่านกันมาได้หมดเลย แม้กระทั้งสัญญาที่ให้ไว้กลับครอบครัวผมว่าจะ ซื้อเสื้อทีมฟุตบอลมาให้ (พ่อผมแอบฝากเงินให้เค้าไปเพราะเกรงใจ) โรงแรมได้โทรมาบอกผมว่า น้องผมออกไปเที่ยวตั้งแต่ 4-5โมงเย็น กลับมา 6โมงเช้า และ อยู่ในแต่ในห้องจน 6โมงเช้าของอีกวัน และ check out ออก และกระดาษโน๊ตที่ผมฝากไว้(มันเป็นข้อความจากครอบครัวผมและคำอธิบาย คำขอสุดท้ายของผม) เค้าฉีกทิ้งทันทีที่เห็นเลยคับ พนักงานบอก เค้าไม่ได้อ่านเลย ผมใจแทบแหกสลายเลยครับพี่น้อง
สุดท้ายนี้ผมควรทำยังไงดีครับ เพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย ถามว่าเคย ทะเลาะกันมาก่อนไหม ตอบได้ว่า เคยครับ แต่จะเป็นแบบ เด็กผู้ชายทะเลาะกัน เล็กๆ น้อยๆ มากกว่า ครับ ไม่เกิน 4 ครั้ง แต่ครั้งนี้รู้สึกจะไร้สาระเหมือนกัน แต่ทำไม เค้าโกรธผมได้ถึงขนาดนี้ วานขอคำปรึกษาที่ครับ ถ้าผ่านไป ครึ่งปี หรือปี เค้าจะหายโกรธและติดต่อผมไหมครับ วันเกิดน้องผม 6 เมษา นี้ ของขวัญที่เค้าเอาไปไม่หมดจากไทย บวกกับของขวัญวันเกิดที่ผมจะให้เค้า ผมควรส่งไปไหมครับ ควรโทรไปหรือส่งข้อความ ไป HBD ไหมครับ ผมกลัวเค้ารำคาญผมจังเลย อีก 1.30ปี ผมก็ต้องไปเรียนต่อที่เยอรมันแล้ว ถ้าผมออกตามหาเค้า หายากไหมครับ ผมมีหน้า passaport เค้า ที่อยุ่พ่อแม่ปัจจุบันเค้า เบอร์เค้า และ เบอร์พ่อแม่ น้องผมอายุ18 ครับ ยังวัยรุ่นอยู่เลย แต่กันยานี้ เค้าน่าจะไปอยู่ที่ทางภาคตะวันตกเพื่อไปเรียนต่อมหาลัย น่าจะเป็น เมือง Dusseldorf ถ้าแบบนั้นตำรวจเค้าจะช่วยผมไหมครับ ผมกลัวน้องผมยังโกรธอยู่และบอกตำรวจว่าไม่อยากเจอจังเลย คือผมอยากทำสัญญาที่ให้ไว้กับเค้า เค้าบอกว่า ผมมาไทยแล้ว คุณก็มาเยอรมันมั้งนะเรามี เทศกาลเบียร์นะ ผมก็ตอบรับคำมั่นสัญญาว่าจะไป ในปีหน้า ขอคำปรึกษาที่ครับ ผมควรทำยังไงดี และอะไรที่ผมไม่ควรทำครับขอบคุณมากครับ ผมไม่กล้ามั้งกระทั่งโทรหา กลัวเค้ารำคาญ ปล.น้องผมเป็นทางภาคใต้ stuttgart Korntal-Münchingen สิ่งที่น้องผมเก็บไป คือ เสื้อที่ผมซื้อให้แบนของคุณเวย์ไทเทเนียม ที่เขียนว่า Bangkok และ ที่นวดนิ้วที่แม่ผมซื้อให้ ขอบคุณทุกๆคนมากๆครับที่ให้คำปรึกษา ปีหน้า เจอกันได้นะครับทุกคน ผมจะไปเยอรมัน แน่นอน ตามหาน้องชายครับ เกือบลืม!! ก่อนที่เราจะทะเลาะ ประมาณ 5วัน น้องผมได้เขียน จม. ทิ้งไว้ ผมพึ่งมาเจอ ไว้จะมาเขียนให้อ่านนะครับ บ้างประโยค ผมก็ งงๆ ฮ่าๆ ไม่เคยเก่ง สำนวน อีเดียม
ติดต่อผมได้ที่ facebook ผมครับ
https://www.facebook.com/TheNarnz
สมัยเจอกันแรกๆ
ภาพล่าสุดวันที่ เกิดเรื่อง
เที่ยวเสม็ด