"ผมชื่อสุขสันต์นะฮะ แม่ผมเรียกผมว่าอย่างงั้น :3 "
สวัสดีพี่ๆน้องๆห้องจตุจักรที่รักทุกคน ได้แอบซุ่มอ่านกระทู้ before and after มาหลายกระทู้
ทั้งจากที่แฟนส่งให้ลองอ่านดูบ้าง และ แบบที่เข้ามาหาอ่านเอง
วันนี้เลยอยากจะมาเล่าเรื่องเจ้าเหมียวแห่งความสุขประจำบ้านให้ได้อ่านกันบ้างค่ะ (แถวบ้านเรียกอวดนะ 555)
เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ^ ^
มื้อค่ำวันหนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ 2555 เราและครอบครัวได้ไปทานอาหารร้านนึง
ในขณะที่กำลังทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุขนั้น เราก็ได้ยินเสียง "มิ๊ว มิ๊ว"
จากที่ไหนสักแห่งในร้าน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ จนเวลาผ่านไป ทานอาหารกันจนเสร็จ
เจ้าของเสียงเล็กๆนั้นก็ปรากฏกายออกมาให้ได้เห็น แว๊บแรกที่ได้พบเจอกันนั้น
อารมณ์มันเหมือน "รักแรกพบ" เลยค่ะ เจ้าเหมียวตัวน้อยค่อยๆเดินด้วยอุ้งเท้าเล็กๆ
ออกมาจากหลังโซฟาร้าน แล้วก็ส่งสายตามาเหมือนกับกำลังจะพูดว่า "จะกลับกันแล้วเหรอฮะ"
แล้วเจ้าตัวเล็กสีน้ำตาลก็เดินเข้ามาใกล้ๆ เรา เอาหัวเล็กๆมาถูที่ขา ทำสายตาวิงวอน
เหมือนกับกำลังจะบอกว่า "เอาผมไปอยุ่ด้วยได้มั๊ยฮะ?"
ทำไงได้ล่ะคะ ในเมื่อโดนความน่ารักของเจ้าตัวเล็กเข้าอย่างจังขนาดนี้
เลยคว้าเหมียวน้อยขึ้นมากอดที่หน้าอก พร้อมกับถามพนักงานในร้านว่า "น้องคะ แมวตัวนี้มีเจ้าของมั๊ยคะ?"
พนักงานส่ายหน้า "ไม่มีค่ะพี่ เป็นแมวหลงมา อยู่ที่นี่ได้ 5-6 วันแล้ว พี่อยากได้หรอคะ?
"ถ้าไม่มีใครที่นี่เลี้ยง ก็ว่าจะขอเอากลับบ้านค่ะ พี่ชอบแมวอยู่แล้ว" เมื่อจบประโยคนั้นก็เท่ากับว่า
เราได้ทำการสู่ขอเหมียวน้อยสุดหล่อตัวนี้มาได้สำเร็จ เสร็จสม โอเคปะ กลับบ้านกันดีกว่า
"ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรานะเหมียวๆ"
ภาพแรกของวันแรกที่เจอกันค่ะ พอกลับถึงบ้าน ต้องเอาเจ้าเหมียวใส่กรงไว้ก่อน
อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ว่าที่บ้านเรามีแมวเหมียวเจ้าถิ่นเป็นแมวสาวอยู่ 4 ตัว เลยต้องแยกเค้าออกมาก่อนเพื่อความปลอดภัย ^ ^
before and after "สุขสันต์" รักแรกพบของฉันเอง
สวัสดีพี่ๆน้องๆห้องจตุจักรที่รักทุกคน ได้แอบซุ่มอ่านกระทู้ before and after มาหลายกระทู้
ทั้งจากที่แฟนส่งให้ลองอ่านดูบ้าง และ แบบที่เข้ามาหาอ่านเอง
วันนี้เลยอยากจะมาเล่าเรื่องเจ้าเหมียวแห่งความสุขประจำบ้านให้ได้อ่านกันบ้างค่ะ (แถวบ้านเรียกอวดนะ 555)
เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ^ ^
มื้อค่ำวันหนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ 2555 เราและครอบครัวได้ไปทานอาหารร้านนึง
ในขณะที่กำลังทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุขนั้น เราก็ได้ยินเสียง "มิ๊ว มิ๊ว"
จากที่ไหนสักแห่งในร้าน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ จนเวลาผ่านไป ทานอาหารกันจนเสร็จ
เจ้าของเสียงเล็กๆนั้นก็ปรากฏกายออกมาให้ได้เห็น แว๊บแรกที่ได้พบเจอกันนั้น
อารมณ์มันเหมือน "รักแรกพบ" เลยค่ะ เจ้าเหมียวตัวน้อยค่อยๆเดินด้วยอุ้งเท้าเล็กๆ
ออกมาจากหลังโซฟาร้าน แล้วก็ส่งสายตามาเหมือนกับกำลังจะพูดว่า "จะกลับกันแล้วเหรอฮะ"
แล้วเจ้าตัวเล็กสีน้ำตาลก็เดินเข้ามาใกล้ๆ เรา เอาหัวเล็กๆมาถูที่ขา ทำสายตาวิงวอน
เหมือนกับกำลังจะบอกว่า "เอาผมไปอยุ่ด้วยได้มั๊ยฮะ?"
ทำไงได้ล่ะคะ ในเมื่อโดนความน่ารักของเจ้าตัวเล็กเข้าอย่างจังขนาดนี้
เลยคว้าเหมียวน้อยขึ้นมากอดที่หน้าอก พร้อมกับถามพนักงานในร้านว่า "น้องคะ แมวตัวนี้มีเจ้าของมั๊ยคะ?"
พนักงานส่ายหน้า "ไม่มีค่ะพี่ เป็นแมวหลงมา อยู่ที่นี่ได้ 5-6 วันแล้ว พี่อยากได้หรอคะ?
"ถ้าไม่มีใครที่นี่เลี้ยง ก็ว่าจะขอเอากลับบ้านค่ะ พี่ชอบแมวอยู่แล้ว" เมื่อจบประโยคนั้นก็เท่ากับว่า
เราได้ทำการสู่ขอเหมียวน้อยสุดหล่อตัวนี้มาได้สำเร็จ เสร็จสม โอเคปะ กลับบ้านกันดีกว่า
"ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรานะเหมียวๆ"
ภาพแรกของวันแรกที่เจอกันค่ะ พอกลับถึงบ้าน ต้องเอาเจ้าเหมียวใส่กรงไว้ก่อน
อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ว่าที่บ้านเรามีแมวเหมียวเจ้าถิ่นเป็นแมวสาวอยู่ 4 ตัว เลยต้องแยกเค้าออกมาก่อนเพื่อความปลอดภัย ^ ^