อยากระบายครับ อยากร้องไห้แต่มันร้องไม่ออกไม่รู้เพราะอะไรถ้าน้ำตาได้ไหลออกมามันคงจะดี ขอเล่าประสบการณ์ของผู้ชายห่วยๆที่โทษเธอที่ทิ้งไปแต่ไม่เคยย้อนคิดเลยว่าเพราะอะไรเธอทำอย่างงั้น
ผมกับแฟนคบกันตั้งแต่เรียนมหาลัยปี1 คบกันมาจบปี4 ถึงตอนทำงาน แต่พอจบปุ๊บก็ยังไม่รีบหางานเที่ยวเล่นรอจนรับปริญญาถึงหางานทำแต่ทำได้ ครึ่งปีก็ลาออก ด้วยเหตุผลส่วนตัวงานหนักไม่สู้ ส่วนแฟนผมที่บ้านค่อนข้างมีฐานะแต่ก็หางานทำตั้งแต่เรียนจบไม่รอเวลาเหมือนผม บ้านผมก็ไม่รวย มีกินใช้ไม่เดือดร้อน อ้อผมลูกคนเล็กพ่อแม่ค่อนข้างตามใจ ออกจากงานมาก็เที่ยวเตร่กับเพื่อนใช้ชีวิตเหมือนตอนเรียนมหาลัย เที่ยวกลางคืน ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ใช้ชีวิตไปวันๆแต่ก็หางานทำไปด้วย แต่เฉลี่ยแล้ว1อาทิตย์ต้องดื่มเหล้าอย่างน้อย 4 วัน ตามผับบ้าง บ้านเพื่อนบ้าง ใช้ชีวิตอย่างงี้เกือบ 2 ปี แฟนผมก็ทำงานตามปกติพบเจอคนมากหน้าหลายตา แต่ผมไม่เคยขอเงินแฟนซัก 1 บาทตั้งแต่คบกัน แชร์กันออกเลี้ยงบ้างตามประสา จนมาถึงจุดเปลี่ยน เธอมาพบผมน้อยลงบอกว่าไม่มีเวลางานยุ่งบ้าง แม่ไม่สบายบ้าง ทำให้เราเจอกันน้อยลง ด้วยที่เธอเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืนผมจึงค่อนข้างไว้ใจ แล้ววันนึงผมได้พบความจริงว่าเธอแอบไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงานเป็นรุ่นพี่ท่าทางดูดีมีฐานะ แต่มีตำแหน่งสูงกว่าเธอหรือไม่ผมไม่ทราบ ตั้งแต่วันที่ผมถามเธอว่าเค้าคนนั้นเป็นใครเธอไม่ตอบแต่กลับตัดทางติดต่อผมทุกทาง ผมก็หยิ่งไม่เคยง้อกะว่าเธอต้องโทรมาอธิบาย เพราะเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันเรื่องออกไปดื่มของผมบ่อยมาก แต่ผมไม่เคยง้อ เธอจะเป็นฝ่ายโทรมาหาตอนเช้าตลอด หลังจากเลิกกันผมดื่มหนักกว่าเก่าเยอะ เธอก็ไม่เคยติดต่อมาผมเริ่มตัดใจจนเมื่อคืนผมฝันเห็นเธอ ผมก็เริ่มกลับมาคิดถึงเธออีก แล้วเมื่อเย็นผมไปข้างนอกเหมือนแจคพอต ผมเจอเธอกับแฟนใหม่ที่เห็นในรูปเดินมาคู่กันเกาะมือเหมือนตอนที่เราคบกันเดินเที่ยวซื้อของตามตลาดเปิดท้าย น่าเธอดูมีความสุขมากดูเค้ารักเอาใจใส่เธอดีกว่าผม ผมเลยหลบไม่ให้เธอเห็น มานั่งเสียใจอยากระบายให้เพื่อนฟังแต่ก็ไม่เอาดีกว่าถ้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ต้องชวนดื่ม ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ดื่มหนักและอาจงดดื่มจนกว่าชีวิตของผมจะเริ่มมีอนาคตกับเค้าบ้าง ยอมรับว่าวันนี้ที่เห็นเธอกับเค้าตัวเราดูไร้ค่า ถ้าเธอเห็นผมแค่หางตาเธอคงไม่มองผมด้วยซ้ำ
อาจยาวแต่อยากระบายความในใจขอพื้นที่เล็กได้ระบายขอบคุณมากครับ จะด่าจะว่าจะแนะนำอะไรได้เต็มที่ครับผมรู้แล้ววันนี้เป็นใครก็ทิ้งกับคนอย่างผม
ได้อยู่กับตัวเองก็ได้คิดอะไรเยอะแยะว่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นกับเราบางทีไม่ใช่เพราะเธอที่ทำร้ายเรากับเป็นตัวเราเอง
ผมกับแฟนคบกันตั้งแต่เรียนมหาลัยปี1 คบกันมาจบปี4 ถึงตอนทำงาน แต่พอจบปุ๊บก็ยังไม่รีบหางานเที่ยวเล่นรอจนรับปริญญาถึงหางานทำแต่ทำได้ ครึ่งปีก็ลาออก ด้วยเหตุผลส่วนตัวงานหนักไม่สู้ ส่วนแฟนผมที่บ้านค่อนข้างมีฐานะแต่ก็หางานทำตั้งแต่เรียนจบไม่รอเวลาเหมือนผม บ้านผมก็ไม่รวย มีกินใช้ไม่เดือดร้อน อ้อผมลูกคนเล็กพ่อแม่ค่อนข้างตามใจ ออกจากงานมาก็เที่ยวเตร่กับเพื่อนใช้ชีวิตเหมือนตอนเรียนมหาลัย เที่ยวกลางคืน ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ใช้ชีวิตไปวันๆแต่ก็หางานทำไปด้วย แต่เฉลี่ยแล้ว1อาทิตย์ต้องดื่มเหล้าอย่างน้อย 4 วัน ตามผับบ้าง บ้านเพื่อนบ้าง ใช้ชีวิตอย่างงี้เกือบ 2 ปี แฟนผมก็ทำงานตามปกติพบเจอคนมากหน้าหลายตา แต่ผมไม่เคยขอเงินแฟนซัก 1 บาทตั้งแต่คบกัน แชร์กันออกเลี้ยงบ้างตามประสา จนมาถึงจุดเปลี่ยน เธอมาพบผมน้อยลงบอกว่าไม่มีเวลางานยุ่งบ้าง แม่ไม่สบายบ้าง ทำให้เราเจอกันน้อยลง ด้วยที่เธอเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืนผมจึงค่อนข้างไว้ใจ แล้ววันนึงผมได้พบความจริงว่าเธอแอบไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงานเป็นรุ่นพี่ท่าทางดูดีมีฐานะ แต่มีตำแหน่งสูงกว่าเธอหรือไม่ผมไม่ทราบ ตั้งแต่วันที่ผมถามเธอว่าเค้าคนนั้นเป็นใครเธอไม่ตอบแต่กลับตัดทางติดต่อผมทุกทาง ผมก็หยิ่งไม่เคยง้อกะว่าเธอต้องโทรมาอธิบาย เพราะเวลาที่เราคบกันเราทะเลาะกันเรื่องออกไปดื่มของผมบ่อยมาก แต่ผมไม่เคยง้อ เธอจะเป็นฝ่ายโทรมาหาตอนเช้าตลอด หลังจากเลิกกันผมดื่มหนักกว่าเก่าเยอะ เธอก็ไม่เคยติดต่อมาผมเริ่มตัดใจจนเมื่อคืนผมฝันเห็นเธอ ผมก็เริ่มกลับมาคิดถึงเธออีก แล้วเมื่อเย็นผมไปข้างนอกเหมือนแจคพอต ผมเจอเธอกับแฟนใหม่ที่เห็นในรูปเดินมาคู่กันเกาะมือเหมือนตอนที่เราคบกันเดินเที่ยวซื้อของตามตลาดเปิดท้าย น่าเธอดูมีความสุขมากดูเค้ารักเอาใจใส่เธอดีกว่าผม ผมเลยหลบไม่ให้เธอเห็น มานั่งเสียใจอยากระบายให้เพื่อนฟังแต่ก็ไม่เอาดีกว่าถ้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ต้องชวนดื่ม ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ดื่มหนักและอาจงดดื่มจนกว่าชีวิตของผมจะเริ่มมีอนาคตกับเค้าบ้าง ยอมรับว่าวันนี้ที่เห็นเธอกับเค้าตัวเราดูไร้ค่า ถ้าเธอเห็นผมแค่หางตาเธอคงไม่มองผมด้วยซ้ำ
อาจยาวแต่อยากระบายความในใจขอพื้นที่เล็กได้ระบายขอบคุณมากครับ จะด่าจะว่าจะแนะนำอะไรได้เต็มที่ครับผมรู้แล้ววันนี้เป็นใครก็ทิ้งกับคนอย่างผม