ภาพเก่าเล่าเรื่อง (๔๓)

สมัยก่อน ถ้าอยากจะทราบว่า ที่ทำการไปรษณีย์โทรเลขตามต่างจังหวัดอยู่ที่ไหน ก็เดินตามแนวสายโทรเลขนั่นแหละครับ สุดสายก็ถึงที่ทำการล่ะ


ที่ทำการไปรษณีย์โทรเลขสมัยคุณปู่นั้น นอกจากจะเป็นอาคารไม้เช่นเดียวกับสถานที่ราชการทั่วไปแล้ว ก็มีสายโทรเลขนั่แหละ ที่บ่งบอกที่ตั้งของที่ทำการอันแตกต่างจากส่วนราชการทั่วไป

สำหรับพนักงานสมัยนุ่งผ้าม่วงทำงานนั้น มีนายไปรษณีย์ซึ่งเป็นหัวหน้าพนักงานทั้งมวลคนหนึ่ง เสมียนคนหนึ่ง พนักงานโทรเลขคนหนึ่ง บุรุษไปรษณีย์อีกสองคน ก็ครบอัตรากำลังที่วางไว้แล้ว เพราะกิจการไปรษณีย์โทรเลขสมัยนั้น ไม่ได้มีมากมายอะไรนัก

สมัยนี้ ถ้าจะใช้วิธีเดินตามสายโทรเลข เห็นจะไม่ได้แล้วครับ เพราะสายโทรเลขถูกรื้อถอนไปหมดแล้ว แถมบริการส่งโทรเลขก็ยกเลิกไปอีกด้วย เพราะผู้คนนิยมส่งอีเมล์มากกว่า สั่งปุ๊บ ก็ถึงผู้รับโดยตรงปั๊บ โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ อีก หรือว่าใช้มือถือก็ทราบข่าวทันใจแล้ว

ผมว่าอีกหน่อย การให้บริการทางจดหมายคงจะเสื่อมความนิยมไปด้วย ถ้าระบบสื่อสารโทรคมนาคมทั่วถึงกว่านี้ ดังนั้น บริษัท ไปรษณีย์ไทยถึงได้จัดให้บริการชนิดที่ว่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมี ถึงจะมีก็ไม่ได้คิดถึงตั้งแต่แรก เช่น รับชำระค่าบริการและบัตรเครดิตต่างๆ หรือส่งมอเตอร์ไซต์เป็นคันๆ ตู้เย็นทั้งหลัง ก็มี