ผมเพิ่งมีโอกาสเข้าใจกลาง กทม. หลังต้องไปทำงานอยู่ชานเมืองมานาน ได้เจอผู้ใหญ่บางคน (อายุ 40+) มารยาทไม่ดี แตกต่างจากเด็กบางคน (อายุน้อยกว่า 10 ปี) ที่มารยาทดีมาก ทำไมผู้ใหญ่บางคนเป็นแบบนี้ครับ

Case 1: ผมเข้าคิวซื้ออาหาร เด็กที่อยู่ก่อนหน้าผมเดินถอยหลังหลบคนมาเหยียบเท้าผม ซึ่งผมก็เข้าใจและไม่ติดใจอะไร แต่น้องเขารีบหันมายกมือใหว้ขอโทษผมใหญ่เลย จากที่ไม่โกรธเป็นเอ็นดูด้วยซ้ำ แต่ผมไปเจอผู้ใหญ่นั่งบนรถไฟฟ้า Airport Link อยู่ดีๆบิดตัวแล้วมือมาโดนหน้าผมหงายไป ผู้ใหญ่คนนั้นมองหน้าประมาณว่าผมผิดที่มายืนหน้าเขาเอง ไม่มีแม้แต่ขอโทษด้วยซ้ำ พอมีเด็กเดินแบกกระเป๋าเดินทางมา ผู้ใหญ่คนนี้ไม่เขยิบให้เด็กนั่ง (ข้างๆแกมีที่ประมาณ 1/2 คน ถ้าเขยิบให้หน่อยเด็กคนนั้นก็ได้นั่ง) แถมยังแกล้งหลับอีก ทำไม่ทำตัวมารยาทแย่แบบนี่้ครับ

Case 2: ผมนั่ง BTS ไปสยาม เจอเด็กญี่ปุ่นยืนโหนเสาอยู่ ผมที่นั่งอยู่เลยลุกไปบอกให้มานั่งที่ผม น้องเขาตอบเป็นภาษาอังกฤษว่าไม่เป็นไร แต่ด้วยความที่น้องเขาแบกของหนักเลยขอบคุณผมแล้วไปนั่ง อยู่ดีๆมีผู้ใหญ่มาจากไหนไม่รู้เดินผลักเด็กไปนั่ง ผมกับน้องเขาก็อึ้งเลย น้องเขาก็หันมาขอโทษผมที่ทำให้ผมต้องยืน ผมเองต่างหากที่รู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยน้องเขาเลย และรู้สึกโกรธผู้ใหญ่คนนั้นที่มาแย่งที่นั่งน้องเขา แถมเวลาผมมมองหน้ายังทำหน้าเหรอหราแล้วแกล้งหลับอีก

สรุป ทำไมผู้ใหญ่บางคนทำตัวแย่แบบนี้ครับ แย่งที่นั่งเด็ก ทำผิดไม่ขอโทษ ไม่มีความเอื้อเฟื้อกับเด็กเลย คนพวกนี้เขาคิดกับตัวเองยังไง อายเด็กบ้างไหม ถ้ามีตัวอย่างที่ไม่ดีแบบนี้ เด็กๆที่โตมาเขาจะนับถือได้ยังไงครับ ทำให้รู้สึกไม่ดีไปทั้งวันเลยครับ

ปล. ผู้ใหญ่ทุกคนที่ผมกล่าวถึงเป็นผู้ชาย และนี่เป็นเรื่องจริงครับ
ปล2. ผมเบื่อจริงๆกับมุขแกล้งหลับนี่ ถ้าจะทำอะไรลงไป (เช่น ไม่เสียสละที่นั่งให้เด็ก) ก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ตะวเองทำสิครับ จะมาแกล้งหลับหนีอายทำไม