เมื้อกี้ครับ สดๆร้อนๆเลย
บนรถเมล์สาย 108 ผมนั่งบนที่นั่ง แต่ไม่ยอมลุกให้ใครนั่งครับ เนื่องจากวันนี้แบกของมาหนักและเหนื่อยมาก ก็นั่งไปเรื่อยๆ
สักพักมาถึงป้ายม.ราชภัฏสวนดุสิต มีนักศึกษาสองคนขึ้นมาบนรถ คนนึงเป็นผู้หญิง (น่ารักมาก) อีกคนเป็นกระเทย สองนางนี้ขึ้นมากดดันผมครับ ด้วยการมายืนตรงที่ผมนั่ง แล้วก็พยายามให้แนบให้ติดที่นั่งผมที่สุด เพื่อให้ผมลุกให้ได่ ทั้งคุยเสียงดัง ทั้งเอามือมาจับที่นั่งผม มือไม้แบบแตะกันหลายทีมาก แต่ผมก็ยังใจแข็ง ไม่ยอมลุกยืน ระหว่างนี้นศ.ผู้หญิงก็ใช้สายตายั่วยวน ประมาณว่า "กุกดดันขนาดนี้ จะยอมลุกไหม" จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ลุก นศ.หญิงคนนี้ก็รู้ทันครับ เวลาผมมองไปทางเธอ เธอจะหันมายิ้มหวานให้ตลอด จนสุดท้าย ผมลงป้ายแล้วเธอถึงจะได้ที่นั่ง พร้อมมองผมด้วยสายตาอาฆาต
ผมรู้สึกผิดกับเธอมากๆจริงเลยครับ วอนฟ้าช่วยไปบอกเธอว่า "ผมขอโทษครับ" ขอโทษที่วันนี้เหนื่อย ขอโทษที่วันนี้แบกของมาหนัก ถ้าปกติผมลุกให้ผู้หญิงนั่งอยู่แล้ว ได้โปรดเธออย่าโกรธผมเลยนะครับ!!!!
ปล.อยากถามเพื่อนทุกคนว่าผมสมควรลุกให้ผู้หญิงคนนี้ไหม
ปล.2 ประเทศอื่นมีไหมที่ผู้ชายต้องลุกให้ผู้หญิงนั่ง
ขอโทษครับ ที่ผมไม่มีมารยาทเวลาขึ้นรถขสมก.
บนรถเมล์สาย 108 ผมนั่งบนที่นั่ง แต่ไม่ยอมลุกให้ใครนั่งครับ เนื่องจากวันนี้แบกของมาหนักและเหนื่อยมาก ก็นั่งไปเรื่อยๆ
สักพักมาถึงป้ายม.ราชภัฏสวนดุสิต มีนักศึกษาสองคนขึ้นมาบนรถ คนนึงเป็นผู้หญิง (น่ารักมาก) อีกคนเป็นกระเทย สองนางนี้ขึ้นมากดดันผมครับ ด้วยการมายืนตรงที่ผมนั่ง แล้วก็พยายามให้แนบให้ติดที่นั่งผมที่สุด เพื่อให้ผมลุกให้ได่ ทั้งคุยเสียงดัง ทั้งเอามือมาจับที่นั่งผม มือไม้แบบแตะกันหลายทีมาก แต่ผมก็ยังใจแข็ง ไม่ยอมลุกยืน ระหว่างนี้นศ.ผู้หญิงก็ใช้สายตายั่วยวน ประมาณว่า "กุกดดันขนาดนี้ จะยอมลุกไหม" จนแล้วจนรอดผมก็ไม่ลุก นศ.หญิงคนนี้ก็รู้ทันครับ เวลาผมมองไปทางเธอ เธอจะหันมายิ้มหวานให้ตลอด จนสุดท้าย ผมลงป้ายแล้วเธอถึงจะได้ที่นั่ง พร้อมมองผมด้วยสายตาอาฆาต
ผมรู้สึกผิดกับเธอมากๆจริงเลยครับ วอนฟ้าช่วยไปบอกเธอว่า "ผมขอโทษครับ" ขอโทษที่วันนี้เหนื่อย ขอโทษที่วันนี้แบกของมาหนัก ถ้าปกติผมลุกให้ผู้หญิงนั่งอยู่แล้ว ได้โปรดเธออย่าโกรธผมเลยนะครับ!!!!
ปล.อยากถามเพื่อนทุกคนว่าผมสมควรลุกให้ผู้หญิงคนนี้ไหม
ปล.2 ประเทศอื่นมีไหมที่ผู้ชายต้องลุกให้ผู้หญิงนั่ง