เรื่องของเรื่องคือ สามีเป็นคนไม่ชอบเด็กซนและเด็กดื้อค่ะ
แต่เด็กทุกคนพอถึงวัยซน อยากรู้อยากเห็นเราว่าเค้าก็ต้องซนตามวัยนะคะ
ในตอนขวบปีแรกเค้าก็ดูรัก เอ็นดูลูกดีค่ะ แต่พอถึงวัยเริ่มซนสัก 4-5 ขวบ
สามีเข้มงวดกับลูกมากค่ะ แทบจะเรียกว่าเลี้ยงลูกแบบทหารเลยก็ว่าได้
และเวลาเค้าเล่นกับลูกก็จะเล่นรุนแรง ชกต่อย ตี เตะ จับหัวลูกด้วยสองมือแล้วยกจนลอยบ้าง
จับขาลูกยกลอยชี้ฟ้าหัวห้อยลงดิน ซึ่งพฤติกรรมพวกนี้ลูกร้องไห้ตลอด เรามองไม่ออกเลยว่าลูกเราสนุก
ซึ่งเราไม่ชอบเลย ทะเลาะกับเค้าหลายครั้ง
พอเราโมโหว่าเค้า ทำไมเล่นกับลูกแบบนี้ เค้าก็บอกเราว่า อย่ามาเว่อร์ เซนส์ซิทีฟ
เด็กผู้ชายใครๆเค้าก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ คือ เราไม่มีพ่อน่ะค่ะ แม่เราแต่งงานใหม่ตอนเราเด็กๆ
พ่อเลี้ยงก็ไม่เคยเล่นกับเรา หรือว่าเด็กผู้ชายเค้าเล่นกันแบบนี้คะ
แต่เราก็ไม่เคยเห็นครอบครัวอื่นเค้าทำกันจิงๆ
เวลาเค้าจะให้ลูกกินอะไรที่ลูกไม่เคยกิน บางทีลูกไม่ชอบกิน อย่างบ๊วยเปรี้ยวๆ เด็กก็จะทำหน้าอี๋
เป็นปกติแล้วก็จะคายออกมา แต่สามีก็จะห้ามลูกคาย บังคับให้ลูกกินไปจนหมด เราสงสารลูก บอกว่าไม่เป็นไร
ไม่ชอบก็ไม่ต้องกิน แต่เค้าก็โวยวาย บอกว่าไม่ได้ ยังไงก็ต้องกิน อย่ามาเลือกกิน เรื่องแบบนี้ทำไมต้องบังคับเด็กด้วย
เราไม่เข้าใจเลย ทุกวันนี้ลูกแทบจะกลายเป็นเด็กไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย
เวลากินข้าว สามีก็จะตักข้าวให้ลูกเยอะๆ แล้วก็จะให้นั่งกินจนกว่าจะหมดชามเค้าบอกว่าเป็นวินัย
แต่บางครั้งมันเยอะมากๆ เยอะกว่าเรากินเสียอีก แต่ลูกก็เก่งค่ะ เค้าสามารถกินหมดได้ แต่มันใช้เวลานานค่ะ
เค้าก็จะบ่นๆลูก ตลอด กินไรนานนักหนา ลูกไม่เคยได้รับคำชมเลยค่ะ
ตั้งแต่เล็กจนตอนนี้ 5 ขวบ สามีไม่เคยซื้อของเล่นให้ลูกเลยค่ะ ซื้อแต่นม ข้าว ขนมที่อาจจะแถมของเล่นมากับซองขนม
ของเล่นเสริมทักษะ ไม่มีเลย มีแต่เราที่คอยซื้อคอยหาให้ลูก หนังสือ ระบายสี เสื้อผ้า รองเท้า เราซื้อตลอด
สามีไม่เคยสนใจแม้แต่เดินแวะดูเลยค่ะ มีครั้งนึงที่ซื้อเสื้อผ้าให้คือเราบอกว่า ซื้อให้ลูกบ้างเถอะ แต่ก็แอบมีบ่นว่าแพง
คอร์สเรียนเสริม เรียนกีฬา หรืออะไรก็ไม่เคยสนใจ เค้าให้ลูกเรียนแค่ตามวันเวลา ปกติเท่านั้น
ถ้าเราอยากให้ลูกเรียน เราก็ต้องออกเงินเอง พาไปเอง ประมาณนั้น
และที่เรารับไม่ได้มากๆเลย คือ เวลาลูกทำผิดหรือร้องไห้ เค้าชอบทำให้ลูกอับอายค่ะ ด้วยก็ไปร้องเรียก
เด็กคนอื่นๆหน้าบ้าน ให้เข้ามาดูลูกเราร้องไห้ แล้วก็บอกว่า ว้ายๆมาดูเด็กร้องไห้หน้าไม่อาย
บางวันก็บอกว่า เดี๋ยวพ่อจะไปบอกคุณครูกับเพื่อนที่โรงเรียนให้หมดเลย ว่าลูกเป็นแบบนี้ๆ
ลูกเราก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม แล้วก็มีอาการเหวี่ยงวีน ขึ้นมาค่ะ
เรายิ่งห้ามก็ยิ่งทะเลาะ เราไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหายังไงดี สามีเอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่
ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป เรากลัวว่าลูกเราจะกลายเป็นเด็กขี้โมโห เก็บกด เพราะเค้าพูดกับเราเสมอ
ว่าพ่อไม่รักเค้า และเค้าก็ไม่รักพ่อ เราไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยค่ะ เราบอกลูกเสมอว่าพ่อรักลูก
อย่าไปสนสิ่งที่พ่อทำเลย แต่เด็กเค้ารับรู้ได้จากสิ่งที่พ่อทำกับเค้าค่ะ
ทุกวันนี้ลูกไปโรงเรียน คุณครูบอกว่าเค้าชอบเล่นรุนแรง และ ขี้โมโห เข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ค่ะ
ขอคำปรึกษาค่ะ จะหาทางออกได้ยังไง กลุ้มใจมากจริงๆ
เรื่องเล่าอยากระบายและขอความคิดเห็น ปัญหาสามีกับลูก
แต่เด็กทุกคนพอถึงวัยซน อยากรู้อยากเห็นเราว่าเค้าก็ต้องซนตามวัยนะคะ
ในตอนขวบปีแรกเค้าก็ดูรัก เอ็นดูลูกดีค่ะ แต่พอถึงวัยเริ่มซนสัก 4-5 ขวบ
สามีเข้มงวดกับลูกมากค่ะ แทบจะเรียกว่าเลี้ยงลูกแบบทหารเลยก็ว่าได้
และเวลาเค้าเล่นกับลูกก็จะเล่นรุนแรง ชกต่อย ตี เตะ จับหัวลูกด้วยสองมือแล้วยกจนลอยบ้าง
จับขาลูกยกลอยชี้ฟ้าหัวห้อยลงดิน ซึ่งพฤติกรรมพวกนี้ลูกร้องไห้ตลอด เรามองไม่ออกเลยว่าลูกเราสนุก
ซึ่งเราไม่ชอบเลย ทะเลาะกับเค้าหลายครั้ง
พอเราโมโหว่าเค้า ทำไมเล่นกับลูกแบบนี้ เค้าก็บอกเราว่า อย่ามาเว่อร์ เซนส์ซิทีฟ
เด็กผู้ชายใครๆเค้าก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละ คือ เราไม่มีพ่อน่ะค่ะ แม่เราแต่งงานใหม่ตอนเราเด็กๆ
พ่อเลี้ยงก็ไม่เคยเล่นกับเรา หรือว่าเด็กผู้ชายเค้าเล่นกันแบบนี้คะ
แต่เราก็ไม่เคยเห็นครอบครัวอื่นเค้าทำกันจิงๆ
เวลาเค้าจะให้ลูกกินอะไรที่ลูกไม่เคยกิน บางทีลูกไม่ชอบกิน อย่างบ๊วยเปรี้ยวๆ เด็กก็จะทำหน้าอี๋
เป็นปกติแล้วก็จะคายออกมา แต่สามีก็จะห้ามลูกคาย บังคับให้ลูกกินไปจนหมด เราสงสารลูก บอกว่าไม่เป็นไร
ไม่ชอบก็ไม่ต้องกิน แต่เค้าก็โวยวาย บอกว่าไม่ได้ ยังไงก็ต้องกิน อย่ามาเลือกกิน เรื่องแบบนี้ทำไมต้องบังคับเด็กด้วย
เราไม่เข้าใจเลย ทุกวันนี้ลูกแทบจะกลายเป็นเด็กไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย
เวลากินข้าว สามีก็จะตักข้าวให้ลูกเยอะๆ แล้วก็จะให้นั่งกินจนกว่าจะหมดชามเค้าบอกว่าเป็นวินัย
แต่บางครั้งมันเยอะมากๆ เยอะกว่าเรากินเสียอีก แต่ลูกก็เก่งค่ะ เค้าสามารถกินหมดได้ แต่มันใช้เวลานานค่ะ
เค้าก็จะบ่นๆลูก ตลอด กินไรนานนักหนา ลูกไม่เคยได้รับคำชมเลยค่ะ
ตั้งแต่เล็กจนตอนนี้ 5 ขวบ สามีไม่เคยซื้อของเล่นให้ลูกเลยค่ะ ซื้อแต่นม ข้าว ขนมที่อาจจะแถมของเล่นมากับซองขนม
ของเล่นเสริมทักษะ ไม่มีเลย มีแต่เราที่คอยซื้อคอยหาให้ลูก หนังสือ ระบายสี เสื้อผ้า รองเท้า เราซื้อตลอด
สามีไม่เคยสนใจแม้แต่เดินแวะดูเลยค่ะ มีครั้งนึงที่ซื้อเสื้อผ้าให้คือเราบอกว่า ซื้อให้ลูกบ้างเถอะ แต่ก็แอบมีบ่นว่าแพง
คอร์สเรียนเสริม เรียนกีฬา หรืออะไรก็ไม่เคยสนใจ เค้าให้ลูกเรียนแค่ตามวันเวลา ปกติเท่านั้น
ถ้าเราอยากให้ลูกเรียน เราก็ต้องออกเงินเอง พาไปเอง ประมาณนั้น
และที่เรารับไม่ได้มากๆเลย คือ เวลาลูกทำผิดหรือร้องไห้ เค้าชอบทำให้ลูกอับอายค่ะ ด้วยก็ไปร้องเรียก
เด็กคนอื่นๆหน้าบ้าน ให้เข้ามาดูลูกเราร้องไห้ แล้วก็บอกว่า ว้ายๆมาดูเด็กร้องไห้หน้าไม่อาย
บางวันก็บอกว่า เดี๋ยวพ่อจะไปบอกคุณครูกับเพื่อนที่โรงเรียนให้หมดเลย ว่าลูกเป็นแบบนี้ๆ
ลูกเราก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม แล้วก็มีอาการเหวี่ยงวีน ขึ้นมาค่ะ
เรายิ่งห้ามก็ยิ่งทะเลาะ เราไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหายังไงดี สามีเอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่
ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป เรากลัวว่าลูกเราจะกลายเป็นเด็กขี้โมโห เก็บกด เพราะเค้าพูดกับเราเสมอ
ว่าพ่อไม่รักเค้า และเค้าก็ไม่รักพ่อ เราไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยค่ะ เราบอกลูกเสมอว่าพ่อรักลูก
อย่าไปสนสิ่งที่พ่อทำเลย แต่เด็กเค้ารับรู้ได้จากสิ่งที่พ่อทำกับเค้าค่ะ
ทุกวันนี้ลูกไปโรงเรียน คุณครูบอกว่าเค้าชอบเล่นรุนแรง และ ขี้โมโห เข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ค่ะ
ขอคำปรึกษาค่ะ จะหาทางออกได้ยังไง กลุ้มใจมากจริงๆ