พา"ชีวิน" ขึ้นเจ็ดคต

หลักจากได้เฟรม SCHWINN MOAB อลู 7000 ซีรี่ย์สมา ก็เฝ้าหาเศษหาเลย ไม่ใช่ซิ หาอุปกรณ์หลักอาน อาน ชุดเบรค ชุดขับ ไปจนถึงอะไรต่อมิอะไรที่ไม่รู้จักอย่างถ้วยคอ ขาดเหลือซื้อของใหม่ใส่เข้าไป ได้ออกมาเป็นคันนี้ครับ



ชีวินเสือภูเขา

ได้มาก็พาขึ้นเจ็ดคตกันเลยเชียว สำหรับเพื่อนๆ ที่เคยไปเจ็ดคตคงทราบดีว่าทางขึ้นช่วง 2 กม แรกเป็นทางขึ้นเขาระดับความชัน 10% (ตรงนั้นถูกเรียกว่าเนินลิงเพราะมีลิงอาศัยอยู่เยอะ) ซึ่งมันชันเอาเรื่องเลยทีเดียว แม้ระยะทางจะไม่ยาวไกลเท่าเข้าใหญ่ขาอ่อนมากแบบผมมาเจอกับทางชันแบบนี้ทำให้ผมมีความเหนื่อยระดับปอดเกือบระเบิด มีการหยุดพักช่วงขาขึ้นประปราย 2 - 3 ครั้ง (แต่ไม่ได้จูงนะครับ ผมเคยได้ยินขาเก่าขาแรงเค้าพูดว่าถ้าหยุดแล้วจะขึ้นปั่นต่อไม่ได้เพราะกดบันไดไม่ลง เอิ๊กๆๆๆ)





รูปทางขึ้น ผมถ่ายก่อนถึงยอดเนินประมาณ 100 เมตร (ถ่ายตอนหยุดหอบครั้งที่ 2 ดูสีหน้าได้ )

จะด้วยสมรรถนะของชีวินที่มีชุดขับ 3x10 หรือผมเริ่มถึกขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ หลังหยุดหอบเป็นหมาสักพักผมก็ออกปั่นต่อด้วยจานเล็กสุดเกียร์ต่ำสุด ออกตัวได้ไม่ลำบากมากนักครับ พอออกตัวได้คราวนี้ผมก็พาตัวเองมาจนถึงวัดโป่งก้อนเส้าก่อนถึงทางเข้าน้ำตกเจ็ดคตไกลจากจุดที่ผมพักหอบประมาณ 12 กม ครับ



มาถึงตรงนี้งานเข้าครับ เพราะน้ำในกระติกที่เตรียมมาเกิดหมดลงแบบเกลี้ยงเลย แถมผมยังเอากระเป๋าตังค์ใส่รถไว้ไม่ได้พกเงินขึ้นมาเลยสักบาทเดียว บากหน้ามาเจอร้านค้าตรงทางขึ้นน้ำตกเอ่ยปากขอน้ำป้าเจ้าของร้าน แกใจดีมากเลยนอกจากให้ผมได้กินน้ำ(ฟรี)แล้ว แกยังให้ผมเติมจนเต็มกระติกอีกด้วย น้ำเย็นชื่นใจและสุขใจมากเลยครับ



คุณป้าผู้ใจดีกับร้านของแก

ขอให้เป็นห้องจักรยานห้องเดียวเถิด เพี๊ยงงงงงงงง