ผมเติมโตมากลับครอบครัวที่ขายอาหารตามสั่งมาตั้งแต่เด็กๆ
แม่ กับพ่อ เริ่มต้นจากการขายโอเลี้ยงที่เยาวราช จากถ้วยละไม่กี่สตางค์
จนมีเงินเก็บแล้วก็เซ้งตึกแถวพระประแดง แล้วก็ก็มุ่งมานะจนมีตังค์ซื้อตึกเป็นของตนเอง
จนกระทั่งครอบครัวเราย้ายมาอยู่เชียงใหม่ก็ไม่ได้ทำอาหารขายมากว่า 21 ปีแล้ว
แต่ก็ยังมีทำแจกเพื่อนบ้านอยู่บ้าง
ระยะหลังมานี้ผมเห็นว่าอาหารหลายๆอย่างที่แม่เคยทำแจกเพื่อนบ้าน แล้วเค้าก็ชมอยู่บ่อยๆ ว่าอร่อย
ประกอบกับผมลาออกจากงานมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว เลยมีเวลาว่างได้ดูแลแม่มากขึ้น แล้วก็พูดคุยกันว่าอยากได้สูตรอร่อยๆจากแม่
แต่กว่าจะตื้อให้สอนแต่ละอย่างได้ต้องใช้เวลานานพอสมควร เพราะแม่จะสอนตามอารมณ์ (ถ้าแม่เรียนสูงคงเป็นศิลปินไปแล้ว เพราะรมณ์ติสช่างล้นเหลือจริงๆ)
จนกระทั่งเมื่อสองวันก่อนพี่ในหมู่บ้านเค้าไปโฆษณาให้ว่าผมจะทำก๋วยเตี๋ยวหลอดทรงเครื่่อง เลยมีออร์เดอร์เข้ามา
วันนี้เลยเป็นวันแรกที่ขายอาหารแล้วเก็บตังค์ หลังจากไม่ได้ทำแล้วเก็บตังค์มานานกว่า 21 ปีแล้ว
แต่แม่แอบบ่นเหมือนกันว่า ทำขายแบบนี้กำไรน้อยเพราะบ้านเราใช้แต่ของดีๆ (ผมยังแอบคิดเลยว่าตอนทำแจกไหงไม่คิดเรื่องตังค์เลยนะแม่เรา)
การกลับมาเป็นพ่อค้ามือใหม่อีกครั้ง ก็ยังมีติดๆขัดๆ อยู่บ้าง แต่ก็มีความสุขดี เพราะออร์เดอร์แรกตอนเช้ามืดสั่งไปถวายพระ
ออร์เดอร์ตอนเที่ยงกับเย็นก็เป็นคนในหมู่บ้าน
แต่ที่สุขที่สุดคือการได้อยู่ใกล้ชิดแม่ได้ดูแลท่าน และมีลูกสาวเป็นผู้ช่วยในการขี่จักรยานส่งให้กับคนในหมู่บ้าน
กลับมาขายอาหารอีกครั้ง หลังจากไม่ได้ทำมากว่า 21 ปี
แม่ กับพ่อ เริ่มต้นจากการขายโอเลี้ยงที่เยาวราช จากถ้วยละไม่กี่สตางค์
จนมีเงินเก็บแล้วก็เซ้งตึกแถวพระประแดง แล้วก็ก็มุ่งมานะจนมีตังค์ซื้อตึกเป็นของตนเอง
จนกระทั่งครอบครัวเราย้ายมาอยู่เชียงใหม่ก็ไม่ได้ทำอาหารขายมากว่า 21 ปีแล้ว
แต่ก็ยังมีทำแจกเพื่อนบ้านอยู่บ้าง
ระยะหลังมานี้ผมเห็นว่าอาหารหลายๆอย่างที่แม่เคยทำแจกเพื่อนบ้าน แล้วเค้าก็ชมอยู่บ่อยๆ ว่าอร่อย
ประกอบกับผมลาออกจากงานมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว เลยมีเวลาว่างได้ดูแลแม่มากขึ้น แล้วก็พูดคุยกันว่าอยากได้สูตรอร่อยๆจากแม่
แต่กว่าจะตื้อให้สอนแต่ละอย่างได้ต้องใช้เวลานานพอสมควร เพราะแม่จะสอนตามอารมณ์ (ถ้าแม่เรียนสูงคงเป็นศิลปินไปแล้ว เพราะรมณ์ติสช่างล้นเหลือจริงๆ)
จนกระทั่งเมื่อสองวันก่อนพี่ในหมู่บ้านเค้าไปโฆษณาให้ว่าผมจะทำก๋วยเตี๋ยวหลอดทรงเครื่่อง เลยมีออร์เดอร์เข้ามา
วันนี้เลยเป็นวันแรกที่ขายอาหารแล้วเก็บตังค์ หลังจากไม่ได้ทำแล้วเก็บตังค์มานานกว่า 21 ปีแล้ว
แต่แม่แอบบ่นเหมือนกันว่า ทำขายแบบนี้กำไรน้อยเพราะบ้านเราใช้แต่ของดีๆ (ผมยังแอบคิดเลยว่าตอนทำแจกไหงไม่คิดเรื่องตังค์เลยนะแม่เรา)
การกลับมาเป็นพ่อค้ามือใหม่อีกครั้ง ก็ยังมีติดๆขัดๆ อยู่บ้าง แต่ก็มีความสุขดี เพราะออร์เดอร์แรกตอนเช้ามืดสั่งไปถวายพระ
ออร์เดอร์ตอนเที่ยงกับเย็นก็เป็นคนในหมู่บ้าน
แต่ที่สุขที่สุดคือการได้อยู่ใกล้ชิดแม่ได้ดูแลท่าน และมีลูกสาวเป็นผู้ช่วยในการขี่จักรยานส่งให้กับคนในหมู่บ้าน