สืบเนื่องจากมีนายเป็นชาวต่างชาติ เลยจำเป็นต้องมาเรียนภาษาอังกฤษเอาตอนแก่แล้วรู้สึกท้อแท้ใจกับการเปลี่ยน tense ในประโยคต่างๆ ซึ่งไม่เข้าใจกระจ่างสักที
วันหนึ่งเลยบอกนายว่าทำไมยูจึงไม่ลองเรียนภาษาไทยบ้างง่ายกว่าใช้ภาษาอังกฤษเยอะเลย นายทำตาโตส่ายหน้าดิกๆ เถียงทันทีว่าภาษาไทยยากกว่ามาก (ตอนหลัง
นายคนไทยเริ่มมาช่วยแปลเป็นภาษาไทยต่อ) ลำพังแค่ใช้สรรพนามก็จำไม่หวัดไม่ไหวแล้ว ภาษาอังกฤษมีแค่ I, ME, YOU, YOUR,  HE,HIS, HER, SHE, IT, WE, THEY, THEM แยกหมวดหมู่จบไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน แต่ของคนไทย ลำพังสรรพนามเรียกแทนตัวเองมีเป็น 10 แล้ว เขาเข้าคลาสเรียนครั้งเดียวเลิกเลย เราก็เลยมาลองนั่งนึกสรรพนามของคนไทยซึ่งเออว่ะ...เยอะแท้เหลา!!!

แทนบุรุษที่ 1 : ฉัน ดิฉัน ผม กระผม กระหม่อม หม่อมฉัน เขา เรา กรู หนู ข้า ข้าเจ้า ข้าพระเจ้า ข้าพระพุทธเจ้า เฮา นุ้ย
แทนบุรุษที่ 2: คุณ เธอ ตัวเอง เมริง เอ็ง เกลอ เพื่อน หนู คิง สู แก ท่าน อ้าย พี่ น้อง ป้า ลุง ยาย ตา น้า อา ซิ่ม หมวย แป่ะ คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง คุณหนู
แทนบุรุษที่ 3: เขา มัน เธอ อีนั่น ไอ้นี่ แก ท่าน ตาคนนั้น ยายคนนี้ ยายนั่น ตานั่น คุณa เปิ้ล

สรรพบางตัวพูดแทนได้ทั้งตัวเองและบุรุษที่2 หรือที่ 3 ซ้ำซ้อนเข้าไปอีก
สรรพบางตัวควรเรียกแทนตัวเรา แต่กลายเป็นสรรพที่ใช้เรียกบุรุษที่ 2 ซะเฉยเช่นคำว่า "ตัวเอง"

ประเทศที่คุณอาศัยอยู่ตอนนี้ หรือพอรู้บ้างไหมว่าประเทศอื่นเขาสรรพนามเยอะสู้ประเทศเราไหมคะ แชร์กันค่ะฮาๆ นะคะ