คนเดิมนั้นแลค่ะ(สำหรับคนที่รู้จักนัทมาก่อนหน้านี้แล้วพักหนึ่ง)
เขาขี้อายมากค่ะ และเราเป็นรักแรกของเขา ไม่สิคะ ต้องบอกว่าเป็นความรู้สึกเป็นห่วง คิดถึง อยากอยู่ใกล้ อยากพบเจอ อยากดูแล เป็นเจ้าของ ไม่อยากให้ใครมายุ่ง แคร์ความรู้สึก แคร์สายตาเรา อันนี้คือคำตอบที่ได้จากปากเขาค่ะ ถ้าให้เพื่อนกลุ่มชายคนสนิทของเขาถาม
ไม่รู้สิว่ารักหรือเปล่า T____T นี่คือคำตอบค่ะ
เพื่อนของเขาเองที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆยังบอกว่า "อย่าไปพยายามอ่านใจมันเลย อ่านยังไงก็ไม่ออก ไม่ตรงที แต่มันไม่เคยคิดร้ายใคร ไม่เคยคิดจะเลว อุดมการณ์จัดมาก เพื่อนมีปัญหาทีไรต้องปรึกษามัน คุยกับมัน มันช่วยได้เสมอ แต่ตัวเองไม่ค่อยจะรอดเลย แข็งนอกแต่อ่อนในนะไอ่นี่ "
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ไม่รู้ด้วยความขี้อายหรือหยิ่งหรืออะไรก็ตาม สิ่งใดดีๆที่เขาทำเพราะห่วงเรา คิดถึงเรา อยากเจอหน้า อยากอยู่ใกล้ อยากรู้เรื่องราว เขาจะทำแบบเงียบๆ ไม่เปิดเผย ทำคนเดียว ไม่อยากให้เรารู้ พอเรารู้ก็ชิ่งหนี ทำเฉย ซึน ทำเหมือนไม่รักเรา ไม่เคยบอกว่ารัก ตอนแรกๆถามก็บอกว่าอย่าใจร้อนต่ะ มันต้องใช้เวลา จนตอนนี้เลิกถามแล้วค่ะ แต่เราว่ามันไม่เนียนนัก เพราะมันแปลกจากปกติของเขาไงคะ แต่เพื่อนชายคนสนิทเขาจะรู้ไต๋ตามทันบ้าง ว่าเขาจะทำอะไร ที่ทำนี้คืออะไร
เขาไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องของเขา แม้ในบางเรื่องที่คนทั่วไปว่ามันพอจะช่วยได้เล็กๆน้อยๆ เขาก็ไม่ชอบให้มายุ่งเลยจริงๆค่ะ ทุกอย่างทำเองหมด ดีไม่ดีอีกเรื่องนึง แต่เละจะเยอะ พอเราได้เข้าไปในความคิดเขาสักพักนึง ก็เหมือนไปช่วยๆกันค่ะ พากันดีขึ้น
เขาพยายามทำตัวดีมากกกกกกก ดีจนน่ากลัว ไม่ใช่ว่าเลิกเสเพลใดๆนะคะ เขาไม่เสเพลอยู่แล้ว แต่จะเป็นผู้ใหญ่ นิ่งขึ้น ไม่พูดพล่ามมากเกินไป ไม่ทำตัวเหมือนตัวเองไม่มีคนรู้จัก ไม่แคร์สื่อ T_T คือแบบว่าคนรอบข้างแปลกใจ เกรงใจ แต่พวกเขาก็เข้าใจว่าเขาไม่อยากให้คนรอบข้างตินินทาว่า "แกมีไรดี" พวกเพื่อนเขาก็ไม่ชวนไปทำอะไรที่เล่นๆอีกเท่าไหร่นักค่ะ และเขาก็ไม่ไปด้วยค่ะ
เขาขี้น้อยใจมาก เป็นกับทุกคนค่ะ เครียดไวมาก คิดมาก(ม๊ากกมาก มากจริงๆ) ทำอะไรทุ่มเท ใจเด็ดใจเดียวไม่ล้มเลิกง่ายๆ ไม่ชอบคนรู้ทันค่ะ แสดงออกทางอารมณ์โกรธ ไม่พอใจ แบบเก็บไม่อยู่เลยค่ะ ส่วนเขินนี้แล้วแต่อารมณ์มั้งคะ อ้อ ใช่แล้วค่ะ คำนิยามสำคัญคือ "แล้วแต่อารมณ์"
เอิ่ม วันนี้เหมือนมาบ่นๆแฮะ แต่ว่ามันก็อึดอัดมากพอดูนะคะ กับการไม่พูดตรงๆให้เข้าใจ เพราะเราเป็นคนตรงไปตรงมา ชอบฟังชอบพูดชัดๆ
นิสัยเพื่อนชายคนสนิทเราขี้อายแปลกๆหรือหยิ่งทะนงตนมากไปกันแน่คะ
เขาขี้อายมากค่ะ และเราเป็นรักแรกของเขา ไม่สิคะ ต้องบอกว่าเป็นความรู้สึกเป็นห่วง คิดถึง อยากอยู่ใกล้ อยากพบเจอ อยากดูแล เป็นเจ้าของ ไม่อยากให้ใครมายุ่ง แคร์ความรู้สึก แคร์สายตาเรา อันนี้คือคำตอบที่ได้จากปากเขาค่ะ ถ้าให้เพื่อนกลุ่มชายคนสนิทของเขาถาม
เพื่อนของเขาเองที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆยังบอกว่า "อย่าไปพยายามอ่านใจมันเลย อ่านยังไงก็ไม่ออก ไม่ตรงที แต่มันไม่เคยคิดร้ายใคร ไม่เคยคิดจะเลว อุดมการณ์จัดมาก เพื่อนมีปัญหาทีไรต้องปรึกษามัน คุยกับมัน มันช่วยได้เสมอ แต่ตัวเองไม่ค่อยจะรอดเลย แข็งนอกแต่อ่อนในนะไอ่นี่ "
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ไม่รู้ด้วยความขี้อายหรือหยิ่งหรืออะไรก็ตาม สิ่งใดดีๆที่เขาทำเพราะห่วงเรา คิดถึงเรา อยากเจอหน้า อยากอยู่ใกล้ อยากรู้เรื่องราว เขาจะทำแบบเงียบๆ ไม่เปิดเผย ทำคนเดียว ไม่อยากให้เรารู้ พอเรารู้ก็ชิ่งหนี ทำเฉย ซึน ทำเหมือนไม่รักเรา ไม่เคยบอกว่ารัก ตอนแรกๆถามก็บอกว่าอย่าใจร้อนต่ะ มันต้องใช้เวลา จนตอนนี้เลิกถามแล้วค่ะ แต่เราว่ามันไม่เนียนนัก เพราะมันแปลกจากปกติของเขาไงคะ แต่เพื่อนชายคนสนิทเขาจะรู้ไต๋ตามทันบ้าง ว่าเขาจะทำอะไร ที่ทำนี้คืออะไร
เขาไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องของเขา แม้ในบางเรื่องที่คนทั่วไปว่ามันพอจะช่วยได้เล็กๆน้อยๆ เขาก็ไม่ชอบให้มายุ่งเลยจริงๆค่ะ ทุกอย่างทำเองหมด ดีไม่ดีอีกเรื่องนึง แต่เละจะเยอะ พอเราได้เข้าไปในความคิดเขาสักพักนึง ก็เหมือนไปช่วยๆกันค่ะ พากันดีขึ้น
เขาพยายามทำตัวดีมากกกกกกก ดีจนน่ากลัว ไม่ใช่ว่าเลิกเสเพลใดๆนะคะ เขาไม่เสเพลอยู่แล้ว แต่จะเป็นผู้ใหญ่ นิ่งขึ้น ไม่พูดพล่ามมากเกินไป ไม่ทำตัวเหมือนตัวเองไม่มีคนรู้จัก ไม่แคร์สื่อ T_T คือแบบว่าคนรอบข้างแปลกใจ เกรงใจ แต่พวกเขาก็เข้าใจว่าเขาไม่อยากให้คนรอบข้างตินินทาว่า "แกมีไรดี" พวกเพื่อนเขาก็ไม่ชวนไปทำอะไรที่เล่นๆอีกเท่าไหร่นักค่ะ และเขาก็ไม่ไปด้วยค่ะ
เขาขี้น้อยใจมาก เป็นกับทุกคนค่ะ เครียดไวมาก คิดมาก(ม๊ากกมาก มากจริงๆ) ทำอะไรทุ่มเท ใจเด็ดใจเดียวไม่ล้มเลิกง่ายๆ ไม่ชอบคนรู้ทันค่ะ แสดงออกทางอารมณ์โกรธ ไม่พอใจ แบบเก็บไม่อยู่เลยค่ะ ส่วนเขินนี้แล้วแต่อารมณ์มั้งคะ อ้อ ใช่แล้วค่ะ คำนิยามสำคัญคือ "แล้วแต่อารมณ์"
เอิ่ม วันนี้เหมือนมาบ่นๆแฮะ แต่ว่ามันก็อึดอัดมากพอดูนะคะ กับการไม่พูดตรงๆให้เข้าใจ เพราะเราเป็นคนตรงไปตรงมา ชอบฟังชอบพูดชัดๆ