ผมตอบเขาไปว่า เรื่องอย่างนี้จะให้ผมตอบในวงเหล้า ในขณะที่สติสัมปชัญญะไม่สมบูรณ์เท่าไหร่นักคงไม่ได้ ถ้าอยากได้คำตอบที่สมบูรณ์รอผมโพสในเช้าวันจันทร์ก็แล้วกัน เริ่มเลยนะครับพรรคพวก
ถ้าผมตอบในฐานะคนที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกับสถานการณ์บ้านเมืองที่ผิดปกติ ผมก็คงจะปล่อยให้มันเลยผ่านไปอย่างไม่สนใจใยดี นอกจากคิดในใจว่า มันก็คงเป็นการแย่งชิงผลประโยชน์หรือไม่ก็ผลประโยชน์ขัดกันไม่อย่างไรก็อย่างหนึ่ง
แต่ถ้าผมตอบในฐานะคนเสื้อแดง ผมคงคิดแทนคนเสื้อแดงส่วนใหญ่ไม่ได้ แต่สำหรับส่วนตัวแล้ว รู้สึกเฉยๆครับ ไม่ได้เข้าไปอ่าน ไม่ได้เข้าไปฟังเสียด้วยซ้ำไป เพราะผมถือว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก เป็นเรื่องไร้สาระที่ผมไม่อยากเสียเวลาทำหากินเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย
เพื่อนอาจสงสัยว่า อ้าว เป็นเสื้อแดงประสาอะไรฟ่ะ ต่อสู้ร่วมกันแทบเป็นแทบตาย แล้วก็มากัดกันเองแบบนี้ แล้วไม่รู้สึกรู้สาบ้างเลยหรือ? ไม่คิดว่าเป็นการช่วงชิงผลประโยชน์กันโดยอาศัยมวลชนคนเสื้อแดงหรือ?
ใช่ครับ อาจมีบ้างในแง่ความรู้สึก แต่เป็นเพียงส่วนเสี้ยวที่ไม่มีทางเข้ามารบกวนความรู้สึกของผมได้หรอกครับ ก็สิ่งที่ผมสู้หรือคิดว่ากำลังสู้อยู่นั้น ไม่ใช่เพื่อตัวเองนี่ครับ แต่เป็นการสู้เพื่อคนทุกคนที่ร่วมอยู่ในสังคมเดียวกัน
จริงอยู่แรกเริ่มทีเดียวที่ผมเข้ามาสู่ขบวนการเสื้อแดง เพราะอยากได้คุณทักษิณ คนที่ผมศรัทธาในการทำงาน ชื่นชมในผลงานที่กระทำให้กับประเทศชาติ ได้กลับมาบริหารประเทศเหมือนเดิม
ต่อมาผมก็เป็นเสื้อแดงที่ต้องการคืนความยุติธรรมให้กับคุณทักษิณ ที่ได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างน่าเกลียดที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการตั้ง คตส.ที่มีอำนาจล้นฟ้า หรือ องค์กรอิสระต่างๆที่ล้วนแต่เป็นพวกต่อต้านคุณทักษิณทั้งนั้น มานั่งแท่นเป็นผู้ทรงความยุติธรรม คงหาได้หรอกนะกับความเป็นธรรม
แล้วถึงวันนี้ ยิ่งเห็นเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามา ยิ่งเห็นถึงความไม่เป็นธรรมในสังคม ยิ่งเห็นถึงความไม่เท่าเทียมในประเทศนี้ ยิ่งเห็นถึงกลุ่มคนที่มีอภิสิทธิ์ชนเหนือคนอื่น และยิ่งเห็นคนส่วนน้อยมักจะเสียงดังกว่าคนส่วนใหญ่ อย่างนี้มันไม่ใช่แล้วครับ มันไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยอย่างที่ผมเข้าใจว่าเรามีตลอด ดังนั้นผมจึงกลายเป็นคนเสื้อแดงที่โหยหาประชาธิปไตยตั้งแต่นั้นมา
เมื่อการต่อสู้ที่แปรเปลี่ยนจากตัวบุคคลกลายเป็นการต่อสู้ด้วยอุดมการณ์ ผมจึงต้องเข้าใจในหลักการเบื้องต้นเสียก่อน นั่นคือ ต้องเข้าใจกับการคิดเห็นต่างในระบอบประชาธิปไตย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการก้าวล่วงกันระหว่างคุณขวัญชัยกับอาจารย์ธิดา หรือจะเป็นการขัดแย้งกันระหว่างคุณขวัญชัยกับคุณวิเชียร ล้วนแต่เป็นความคิดเห็นต่างเท่านั้นเอง ซึ่งสุดท้ายอุดมการณ์เท่านั้นที่จะนำให้คนเหล่านั้นกลับมาสู่ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวได้ในที่สุด
และถึงแม้ความบาดหมางจะไม่ได้รับการแก้ไข ความขัดแย้งยังคงอยู่ จะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ ก็ไม่ได้ทำให้ผมเสียกำลังใจ ก็ไม่ได้ทำให้ผมละทิ้งความเป็นคนเสื้อแดงไปได้ เพราะผมมาไกลเกินกว่าคนใดคนหนึ่งหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งทำให้ผมละทิ้งอุดมการณ์ไปได้หรอกครับ
เพราะผมเริ่มต้นจากการต่อสู้ทางการเขียน ต่อสู้อย่างที่เขามักเรียกว่าพวกนักเลงคีย์บอร์ด เคยออกไปร่วมขบวนกับคนเสื้อแดงทางชุมนุมก็เพียงแค่ไม่กี่ครั้ง และก็ไม่สามารถเรียกว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเหล่าผู้ชุมนุมได้ มันเป็นแค่การสังเกตการณ์เท่านั้นเอง เพราะไปแค่ประเดี๋ยวประเด๋า
แต่ก็รู้ถึงความเป็นจริงว่า การชุมนุมแต่ละครั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย มันมีแต่ความลำบาก ไม่ว่าจากแดดเผา ไม่ว่าจากฝนตก ไม่ว่าจากความไม่สะดวกจะเป็นเรื่องอาหารการกินหรือเรื่องการบรรเทาทุกข์ในกิจวัตรประจำวัน เรื่องอย่างนี้ถ้าไม่มีอุดมการณ์แก่กล้า คงทำไม่ได้อย่างแน่นอน ผมขอแสดงความนับถือพวกท่านเหล่านั้นมา ณ.ที่นี้ด้วย
ย้อนกลับมาถึงนักเลงคีย์บอร์ดอย่างผม ที่ไม่เคยฟังแกนนำพูดจากเวที ไม่เคยดูช่องเอเชียอัพเดตผ่านทีวี จะมีก็แต่ช่วงที่ข่าวสารฝ่ายแดงถูกบล็อก หรือช่วงที่กำลังกำจัดชายชุดดำที่ไม่ได้ใส่ชุดดำ กำลังถล่มผู้ก่อการร้ายที่ทั้งเยาว์วัยทั้งมือเปล่า ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยมีความผูกพันกับเหล่าแกนนำนัก
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณณัฐวุฒิจะกลายเป็นอำมาตย์ไปแล้วหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณจตุพรจะได้เป็นรัฐมนตรีหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณธิดาจะได้เป็นประธาน นปช.ต่อไปหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณขวัญชัยจะพอใจหรือไม่พอใจใคร
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณเจ๋งหรือคุณอริสมันต์จะได้รับการประกันตัวหรือไม่
แต่ทีผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่พรรคเพื่อไทยจะแก้รัฐธรรมนูญฉบับเผด็จการให้เป็นประชาธิปไตยเสียที
แต่ที่ผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่นักโทษการเมืองจะได้รับการประกันตัวเสียที
และที่ผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่ที่คนเสื้อแดงถึงพาคนไทยถึงฝั่งฝันเสียที
ดังนั้นแกนนำของผมจึงเป็นแค่คนที่จะมาเชื่อมโยงให้คนเสื้อแดงได้จัดกิจกรรมร่วมกันตามเวลาที่นัดหมายเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น ต่อให้ไม่มีแกนนำชุดนี้ ก็ยังมีแกนนำอย่าง บก.ลายจุด หรือแม้ไม่มี บก.ลายจุด ต่อไปก็คงมีแกนนำอื่นเข้ามาแทน
เพราะคนไทยที่ต้องการความเท่าเทียมมีมากมายเหลือเกิน
เพราะคนไทยที่ต้องการความยุติธรรมมีมากมายเหลือเกิน
และคนไทยที่ต้องการประชาธิปไตยก็มีมากมายเหลือเกิน
เรื่องเหล่านี้คงไม่ต้องอาศัยคำพูดจากเหล่าแกนนำ
เรื่องเหล่านี้ไม่ต้องอาศัยแต่สื่อจากคนเสื้อแดง
เรื่องเหล่านี้ไม่ต้องอาศัยความบิดเบือนหรือสร้างข้อมูลเท็จเพื่อให้คนเสื้อแดงหลงเชื่อ
เพียงอาศัยสองตาที่มีอยู่
เพียงอาศัยสองหูที่คอยรับฟัง
เพียงอาศัยสติคอยไตร่ตรอง
เพียงอาศัยสัมปชัญญะคอยวิเคราะห์
เพียงอาศัยสามัญสำนึกที่คิดกันแบบคนปกติ
แล้วก็จะพบกับความจริงทั้งหลายจากสื่อทั้งหลาย แม้กระทั่งสื่อจากอีกฝ่ายก็ตาม
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่ามันยุติธรรมหรือไม่ เมื่อเห็นแกนนำเหลืองได้รับการเลื่อนฟ้องเป็นครั้งที่ 18
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่ามันถูกต้องหรือไม่ เมื่อเราได้เห็นคลิปที่เขาปรึกษากันในคลิปนั้น
เราคงไม่ต้องให้ใครมาชี้ให้เห็นถึงความไม่ปกติในสังคม เมื่อเห็นคนตายและบาดเจ็บเกือบสองพัน โดยที่ผู้สั่งการยังอยู่อย่างปกติสุข
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกถึงความเป็นสองมาตรฐาน เมื่อเห็นคนหนึ่งเซ็นชื่อให้เมียซื้อที่ 7 ร้อยกว่าล้าน ถูกจำคุก 2 ปี ไม่รอลงอาญา เพราะเป็นนายกฯรัฐมนตรี ส่วนอีกคนทำประเทศเสียหายหลายพันล้าน รอลงอาญา เพราะเป็นรัฐมนตรีเคยทำประโยชน์ให้
แล้วเราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่า มีการใช้กฎหมายหมิ่นเพียงเพื่อกำจัดฝ่ายตรงข้าม เมื่อเราเห็นอีกฝ่ายไม่แม้แต่ให้ประกันตัว ส่วนอีกฝ่ายกลับได้รับการยกฟ้อง เพราะขาดเจตนาหรือเพื่อความปรองดอง แล้วแต่จะสรรมาพูดเพื่อสร้างความชอบธรรม
นี่เป็นเพียงตัวอย่างเพียงส่วนเสี้ยวเท่านั้นเอง แต่ก็เพียงพอให้กับคนที่มีความเป็นธรรม คนที่ไม่มีอคติและคนที่รักประชาธิปไตยจะมองเห็นได้ โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งน้ำมนต์ หรือประจำเดือนของสาวบริสุทธิ์
ดังนั้นการเกิดวิวาทะระหว่างแกนนำด้วยกัน หรือระหว่างเสื้อแดงต่อเสื้อแดงก็ไม่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกอย่างไรทั้งสิ้น หรือแม้ท้ายสุดแล้วจะไม่มีคนเสื้อแดงในประเทศไทยนี้ ผมก็ยังคงจะเรียกร้องความเป็นธรรม เรียกร้องความเท่าเทียมต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าอำนาจที่แท้จริงเป็นของประชาชน นั่นคือ จนกว่าเราจะได้ประชาธิปไตยอย่างแท้จริงนั่นเอง สวัสดี
มีคนถามผมว่า รู้สึกอย่างไรกับปัญหาระหว่างคุณขวัญชัยกับอาจารย์ธิดา
ถ้าผมตอบในฐานะคนที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกับสถานการณ์บ้านเมืองที่ผิดปกติ ผมก็คงจะปล่อยให้มันเลยผ่านไปอย่างไม่สนใจใยดี นอกจากคิดในใจว่า มันก็คงเป็นการแย่งชิงผลประโยชน์หรือไม่ก็ผลประโยชน์ขัดกันไม่อย่างไรก็อย่างหนึ่ง
แต่ถ้าผมตอบในฐานะคนเสื้อแดง ผมคงคิดแทนคนเสื้อแดงส่วนใหญ่ไม่ได้ แต่สำหรับส่วนตัวแล้ว รู้สึกเฉยๆครับ ไม่ได้เข้าไปอ่าน ไม่ได้เข้าไปฟังเสียด้วยซ้ำไป เพราะผมถือว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก เป็นเรื่องไร้สาระที่ผมไม่อยากเสียเวลาทำหากินเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย
เพื่อนอาจสงสัยว่า อ้าว เป็นเสื้อแดงประสาอะไรฟ่ะ ต่อสู้ร่วมกันแทบเป็นแทบตาย แล้วก็มากัดกันเองแบบนี้ แล้วไม่รู้สึกรู้สาบ้างเลยหรือ? ไม่คิดว่าเป็นการช่วงชิงผลประโยชน์กันโดยอาศัยมวลชนคนเสื้อแดงหรือ?
ใช่ครับ อาจมีบ้างในแง่ความรู้สึก แต่เป็นเพียงส่วนเสี้ยวที่ไม่มีทางเข้ามารบกวนความรู้สึกของผมได้หรอกครับ ก็สิ่งที่ผมสู้หรือคิดว่ากำลังสู้อยู่นั้น ไม่ใช่เพื่อตัวเองนี่ครับ แต่เป็นการสู้เพื่อคนทุกคนที่ร่วมอยู่ในสังคมเดียวกัน
จริงอยู่แรกเริ่มทีเดียวที่ผมเข้ามาสู่ขบวนการเสื้อแดง เพราะอยากได้คุณทักษิณ คนที่ผมศรัทธาในการทำงาน ชื่นชมในผลงานที่กระทำให้กับประเทศชาติ ได้กลับมาบริหารประเทศเหมือนเดิม
ต่อมาผมก็เป็นเสื้อแดงที่ต้องการคืนความยุติธรรมให้กับคุณทักษิณ ที่ได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างน่าเกลียดที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการตั้ง คตส.ที่มีอำนาจล้นฟ้า หรือ องค์กรอิสระต่างๆที่ล้วนแต่เป็นพวกต่อต้านคุณทักษิณทั้งนั้น มานั่งแท่นเป็นผู้ทรงความยุติธรรม คงหาได้หรอกนะกับความเป็นธรรม
แล้วถึงวันนี้ ยิ่งเห็นเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามา ยิ่งเห็นถึงความไม่เป็นธรรมในสังคม ยิ่งเห็นถึงความไม่เท่าเทียมในประเทศนี้ ยิ่งเห็นถึงกลุ่มคนที่มีอภิสิทธิ์ชนเหนือคนอื่น และยิ่งเห็นคนส่วนน้อยมักจะเสียงดังกว่าคนส่วนใหญ่ อย่างนี้มันไม่ใช่แล้วครับ มันไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยอย่างที่ผมเข้าใจว่าเรามีตลอด ดังนั้นผมจึงกลายเป็นคนเสื้อแดงที่โหยหาประชาธิปไตยตั้งแต่นั้นมา
เมื่อการต่อสู้ที่แปรเปลี่ยนจากตัวบุคคลกลายเป็นการต่อสู้ด้วยอุดมการณ์ ผมจึงต้องเข้าใจในหลักการเบื้องต้นเสียก่อน นั่นคือ ต้องเข้าใจกับการคิดเห็นต่างในระบอบประชาธิปไตย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการก้าวล่วงกันระหว่างคุณขวัญชัยกับอาจารย์ธิดา หรือจะเป็นการขัดแย้งกันระหว่างคุณขวัญชัยกับคุณวิเชียร ล้วนแต่เป็นความคิดเห็นต่างเท่านั้นเอง ซึ่งสุดท้ายอุดมการณ์เท่านั้นที่จะนำให้คนเหล่านั้นกลับมาสู่ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวได้ในที่สุด
และถึงแม้ความบาดหมางจะไม่ได้รับการแก้ไข ความขัดแย้งยังคงอยู่ จะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ ก็ไม่ได้ทำให้ผมเสียกำลังใจ ก็ไม่ได้ทำให้ผมละทิ้งความเป็นคนเสื้อแดงไปได้ เพราะผมมาไกลเกินกว่าคนใดคนหนึ่งหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งทำให้ผมละทิ้งอุดมการณ์ไปได้หรอกครับ
เพราะผมเริ่มต้นจากการต่อสู้ทางการเขียน ต่อสู้อย่างที่เขามักเรียกว่าพวกนักเลงคีย์บอร์ด เคยออกไปร่วมขบวนกับคนเสื้อแดงทางชุมนุมก็เพียงแค่ไม่กี่ครั้ง และก็ไม่สามารถเรียกว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเหล่าผู้ชุมนุมได้ มันเป็นแค่การสังเกตการณ์เท่านั้นเอง เพราะไปแค่ประเดี๋ยวประเด๋า
แต่ก็รู้ถึงความเป็นจริงว่า การชุมนุมแต่ละครั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย มันมีแต่ความลำบาก ไม่ว่าจากแดดเผา ไม่ว่าจากฝนตก ไม่ว่าจากความไม่สะดวกจะเป็นเรื่องอาหารการกินหรือเรื่องการบรรเทาทุกข์ในกิจวัตรประจำวัน เรื่องอย่างนี้ถ้าไม่มีอุดมการณ์แก่กล้า คงทำไม่ได้อย่างแน่นอน ผมขอแสดงความนับถือพวกท่านเหล่านั้นมา ณ.ที่นี้ด้วย
ย้อนกลับมาถึงนักเลงคีย์บอร์ดอย่างผม ที่ไม่เคยฟังแกนนำพูดจากเวที ไม่เคยดูช่องเอเชียอัพเดตผ่านทีวี จะมีก็แต่ช่วงที่ข่าวสารฝ่ายแดงถูกบล็อก หรือช่วงที่กำลังกำจัดชายชุดดำที่ไม่ได้ใส่ชุดดำ กำลังถล่มผู้ก่อการร้ายที่ทั้งเยาว์วัยทั้งมือเปล่า ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยมีความผูกพันกับเหล่าแกนนำนัก
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณณัฐวุฒิจะกลายเป็นอำมาตย์ไปแล้วหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณจตุพรจะได้เป็นรัฐมนตรีหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณธิดาจะได้เป็นประธาน นปช.ต่อไปหรือไม่
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณขวัญชัยจะพอใจหรือไม่พอใจใคร
ผมไม่สนใจหรอกครับว่า คุณเจ๋งหรือคุณอริสมันต์จะได้รับการประกันตัวหรือไม่
แต่ทีผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่พรรคเพื่อไทยจะแก้รัฐธรรมนูญฉบับเผด็จการให้เป็นประชาธิปไตยเสียที
แต่ที่ผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่นักโทษการเมืองจะได้รับการประกันตัวเสียที
และที่ผมสนใจก็คือ เมื่อไหร่ที่คนเสื้อแดงถึงพาคนไทยถึงฝั่งฝันเสียที
ดังนั้นแกนนำของผมจึงเป็นแค่คนที่จะมาเชื่อมโยงให้คนเสื้อแดงได้จัดกิจกรรมร่วมกันตามเวลาที่นัดหมายเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น ต่อให้ไม่มีแกนนำชุดนี้ ก็ยังมีแกนนำอย่าง บก.ลายจุด หรือแม้ไม่มี บก.ลายจุด ต่อไปก็คงมีแกนนำอื่นเข้ามาแทน
เพราะคนไทยที่ต้องการความเท่าเทียมมีมากมายเหลือเกิน
เพราะคนไทยที่ต้องการความยุติธรรมมีมากมายเหลือเกิน
และคนไทยที่ต้องการประชาธิปไตยก็มีมากมายเหลือเกิน
เรื่องเหล่านี้คงไม่ต้องอาศัยคำพูดจากเหล่าแกนนำ
เรื่องเหล่านี้ไม่ต้องอาศัยแต่สื่อจากคนเสื้อแดง
เรื่องเหล่านี้ไม่ต้องอาศัยความบิดเบือนหรือสร้างข้อมูลเท็จเพื่อให้คนเสื้อแดงหลงเชื่อ
เพียงอาศัยสองตาที่มีอยู่
เพียงอาศัยสองหูที่คอยรับฟัง
เพียงอาศัยสติคอยไตร่ตรอง
เพียงอาศัยสัมปชัญญะคอยวิเคราะห์
เพียงอาศัยสามัญสำนึกที่คิดกันแบบคนปกติ
แล้วก็จะพบกับความจริงทั้งหลายจากสื่อทั้งหลาย แม้กระทั่งสื่อจากอีกฝ่ายก็ตาม
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่ามันยุติธรรมหรือไม่ เมื่อเห็นแกนนำเหลืองได้รับการเลื่อนฟ้องเป็นครั้งที่ 18
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่ามันถูกต้องหรือไม่ เมื่อเราได้เห็นคลิปที่เขาปรึกษากันในคลิปนั้น
เราคงไม่ต้องให้ใครมาชี้ให้เห็นถึงความไม่ปกติในสังคม เมื่อเห็นคนตายและบาดเจ็บเกือบสองพัน โดยที่ผู้สั่งการยังอยู่อย่างปกติสุข
เราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกถึงความเป็นสองมาตรฐาน เมื่อเห็นคนหนึ่งเซ็นชื่อให้เมียซื้อที่ 7 ร้อยกว่าล้าน ถูกจำคุก 2 ปี ไม่รอลงอาญา เพราะเป็นนายกฯรัฐมนตรี ส่วนอีกคนทำประเทศเสียหายหลายพันล้าน รอลงอาญา เพราะเป็นรัฐมนตรีเคยทำประโยชน์ให้
แล้วเราคงไม่ต้องให้ใครมาบอกว่า มีการใช้กฎหมายหมิ่นเพียงเพื่อกำจัดฝ่ายตรงข้าม เมื่อเราเห็นอีกฝ่ายไม่แม้แต่ให้ประกันตัว ส่วนอีกฝ่ายกลับได้รับการยกฟ้อง เพราะขาดเจตนาหรือเพื่อความปรองดอง แล้วแต่จะสรรมาพูดเพื่อสร้างความชอบธรรม
นี่เป็นเพียงตัวอย่างเพียงส่วนเสี้ยวเท่านั้นเอง แต่ก็เพียงพอให้กับคนที่มีความเป็นธรรม คนที่ไม่มีอคติและคนที่รักประชาธิปไตยจะมองเห็นได้ โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งน้ำมนต์ หรือประจำเดือนของสาวบริสุทธิ์
ดังนั้นการเกิดวิวาทะระหว่างแกนนำด้วยกัน หรือระหว่างเสื้อแดงต่อเสื้อแดงก็ไม่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกอย่างไรทั้งสิ้น หรือแม้ท้ายสุดแล้วจะไม่มีคนเสื้อแดงในประเทศไทยนี้ ผมก็ยังคงจะเรียกร้องความเป็นธรรม เรียกร้องความเท่าเทียมต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าอำนาจที่แท้จริงเป็นของประชาชน นั่นคือ จนกว่าเราจะได้ประชาธิปไตยอย่างแท้จริงนั่นเอง สวัสดี