การที่เราห่างผู้ชายบ้าง ก็ทำให้เรากลับไปมองพ่อเเม่ของเราว่าเค้าห่วงเรามากเพียงไหน

เมื่อวันศุกร์ตอนเย็นเราตัดสินใจพูดกับเเฟนเราอย่างจริงจังว่าเราจะไม่ขอเข้าร้านทุกเย็นเเล้ว

เเต่จะเข้าเเค่บางวันที่ว่างๆ จริงๆ เค้าเเค่บอกว่า อืม โอเค

เราจะคืนรถที่เ้ค้าให้เราขับนะ (มันเป็นชื่อเค้าเเต่เค้าเอามาจอดให้เราขับ) เราบอกว่าเราไม่มีที่จอด

เค้าก็บอกอืม สักพักเเล้วเค้าก็บอกว่า เราอยากจะเลิกเหรอ เราบอกว่าเปล่าเรา เค้าก็บอกอืม เดี๋ยวเค้าไปขับมา เเค่เนี้ย

จากนั้นเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจว่าเค้าจะโกรธหรือเปล่า ช่างมันเราถือว่าพูดเเล้ว

เเล้วเค้าก็ไปส่งเราที่บ้านเเค่ทุ่มนึงถึงบ้านเเม่เราประหลาดใจมาก

เเต่การห่างๆผู้ชายบ้าง ทำให้เราได้รู้สึกตัวหลายอย่างจริงๆ ในวันนั้น

เเม่เล่าให้เราฟังว่าเมื่อวันวาเลนไทน์ พ่อซื้อช่อดอกไม้มาให้เเม่ (เราซึ่งมัวเเต่ไปนั่งเฝ้าผู้ชายไม่ได้รู้เรื่องนี้เลย)

พ่อซึ่งปกติจะไม่ค่อยพูดจาเท่าไหร่ อยู่ดีๆ ก็ชวนเรากับเเม่ไปกินข้าวต้มชื่อดังเเถวบ้านเราเป็นร้านประจำที่เราเคยไปกินกันเสมอๆ

เเต่หลังๆ เราไม่ได้ไปกินข้าวกับพ่อเเม่เลย เเต่วันนั้นเเม่เราบอกว่าเราคงกลับดึก พ่อก็เลยรอเราจนเห็นรถเเฟนเรามาส่งเเล้ว

ก็เข้านอนไป เมื่อวันศุกร์เราก็เลยเลยชวนพ่อไปกินร้านข้าวต้มกันกับเเม่ ทำให้เรารู้สึกมีความสุขจัง

อยู่พ่อก็พูดว่าพ่อเลี้ยงเราได้ ไม่ต้องเเต่งงานไปพ่อก็มีเงินเลี้ยงเรา ถ้าเราไม่มีความสุข พ่อเห็นเราไม่มีความสุขเลย

เราก็เลยบอกพ่อไปว่าเรามีความสุขดี พ่อเเม่ไม่ต้องห่วงเเฟนเราเค้าก็ดีกับเรา เราบอกไปเเบบนั้น

เรารู้ว่าในชีวิตของเรา พ่อเเม่มองเราเป็นคนฉลาดกว่านี้ เป็นคนดีเสมอ สิ่งที่เราตัดสินใจจะอยู่ในทางที่ถูกที่ควรเสมอ

นั่นคือเราเมื่อก่อน เเต่ตอนนี้เรากลายเป็นอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง ถ้าเป็นเราที่เป็นเด็กเนิร์ดในอดีตเราคงจะด่าตัวเองตอนนี้ 555++

เราได้รู้อีกอย่างว่าที่พ่อไม่ค่อยพูดเพราะพ่อเราเสียใจที่ไม่สามารถหาสิ่งดีๆ ไม่มีเงินให้เราทัดเทียมเพื่อนกลุ่มนั้น

(เเม่เราบอก) ซึ่งมันไม่จริงเลย เราคิดว่าสำหรับคนทั่วไปเราเป็นคนที่โชคดีมากๆ พ่อถอยรถนิสสันมาร์ชให้เรา

เเต่เราไม่เคยขับเลยเราเอามันไปจอดไว้ใต้ต้นไม้ให้มันตากเเดด เเล้วเอารถเเฟนซึ่งมันเเค่เเพงกว่ามาจอดในโรงรถ

เราทำให้พ่อรู้สึกว่าตัวเองทำหน้าที่ได้ไม่เพียงพอ เราอยากไปอเมริกา พ่อก็ไปกู้เงิน ทหารเราไม่รู้เรียกว่าอะไร

พ่อก็ไปหามาให้จนได้ เราอยากได้คอม พ่อก็หาให้ เราอยากได้อะไรพ่อก็หาให้เราตลอด

เราเป็นคนที่โชคดี กว่าคนอื่นๆ เเต่เราไม่เคยมองเรากดดันพ่อโดยที่เราไม่รู้ตัว

ต่อไปนี้เราจะไม่ทำเเบบนั้นอีกเเล้ว พ่อพูดถูก เราเคยมีความสุขกว่านี้ เเละเราจะไม่เป็นคนน่าสมเพชต่อไป

เราจะไปวัดไปทำสังฆทานกับพ่อเเม่ ไปกินร้านอาหารอร่อย ไปเดินห้าง ซื้อของด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน

เราจะคบเพื่อนเก่าของเราเเม้เเฟนเราจะไม่ชอบเพื่อนเราหรือดูถูกเพื่อนเราก็ตาม

เราจะเดินห้าง เล่นเกมส์ เล่นคอม ดูคอนเสิร์ตนักร้องที่เราชอบถ้าเค้ามาเมืองไทยนะ ไปดูหนังกับเพื่อนเรา

ส่วนแฟนเรา ถ้าเค้าไม่เอาพ่อมาขอเราก็ช่าง เราไม่สวยเหมือนเเฟนเก่าๆ ของเค้าก็ช่าง

เข้ากับเพื่อนๆ เค้าไม่ได้ก็ช่าง เราจะไม่มานั่งคิดอีกต่อ ถ้าเค้าอยากมาหาเราก็ให้มาหาเราเอง

ถ้าไม่มีใครเห็นค่าเราก็รู้ว่าก็มีพ่อเเม่ที่เค้าเห็นค่าของเรา เราอาจดูขี้เหร่ในสายตาใครเเต่พ่อเเม่ลูกสาวเค้าสวยเสมอ

อยากเลิกเพราะเราไม่ทำตามก็ช่าง ชีวิตต้องเจอคนใหม่ที่เห็นค่าเราซักวันนึง มีคนเคยมาชอบเราเเต่เราก็เลือกที่จะ

ทำเป็นไม่รู้เพราะเราคิดว่าเค้าไม่หล่อ ไม่รวย เเค่ทำงานไปวันๆ ไม่มีเงินเหมือนเเฟนคนนี้

หรือถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไร อยู่กับพ่อเเม่ พี่น้องเราก็มี ต่อไปนี้เราจะขอคุมเกมส์เองบ้างเเล้ว

ปล. เเต่ถ้าขึ้นคานจริงๆ ก็คงต้องเก็บเงินเยอะๆ หน่อย 555++


ไม่มีอะไรเเค่อยากระบายเฉยๆ ค่ะ ขอโทษที่ชอบตั้งกระทู้ไร้สาระรกห้องนะคะ ต่อไปนี้จะพยายามไม่เวิ่นเว้ออีกค่ะ


เเละก็ขอบคุณคนที่เตือนเราด้วยความปรารถนาดีนะค่ะ ขอให้คุณเจอเเต่สิ่งดีๆ ในชีวิตค่ะ