รบกวนนะคะ มีเรื่องอยากปรึกษามากเลยค่ะ
เรามีสามีแล้ว อยู่ด้วยกัน มีลูก 1 คน 4 ขวบ
ทั้งคู่ยังเป็นวัยรุ่น เราเรียนไปด้วยเลี้ยงลูกไปด้วย
สามี ก็เล่นเกมส์ จนมาปีหลัง มาเป็นทหารก็เลิกเล่นเกมส์ไป ดีขึ้นมาก
แต่ตลอดเวลา ทะเลาะกันบ่อยมาก เค้าเป็นคนขี้หึง ขี้หวง
คอยแต่จะจับผิดเราทุกอย่าง ไม่มีอิสระในการใช้ชีวิตเลย
OK เราทนได้ มาปีหลัง เราเรียนใกล้จบ กำลังทำโปรเจคจบอยู่ เป็นการเขียนโปรแกรมระบบ 1 ระบบ
ทำทั้งเทอม เป็นโปรเจคกลุ่ม แต่ทำคนเดียว เพื่อนไม่ช่วย ( เลิกคบไปแล้ว แต่ตัดชื่อออกไม่ได้ )
ทีนี้ เราก็งมแต่งาน ไม่มีเวลาให้เค้ามากเท่าไหร่ แต่ก็โทรหาตลอด
ไหนจะเรื่องค่าเทอมลูก ซึ่งเค้าไม่เคยช่วยออกอะไรซักบาท เราหา เราหมุนเองตลอด
ตั้งแต่ค่าใช้ชีวิต ค่าเทอม ค่าจิปาถะ โดยมีน้าเราเป็นคนช่วยจ่าย
พอเราจะทำงาน ก็หาว่าเราจะตัดเค้าออกจากชีวิต ทั้ง ๆ ที่ เค้าไม่ได้ส่งเงินมาให้เราเลย
มาวันนึง จับได้ ว่า เค้าไม่เลิกดูดยา มันทำให้เราไม่อยากคุยกับเค้าอีก
เราก็เลยมึนใส่ไป พอเค้ากลับมาจากทหาร ก็ไม่ยอมมีอะไรด้วย ไม่อยากคุยด้วย แบบเป็นหนักมาก
รู้สึกไม่อยากยุ่งกับคน ๆ นี้แม้แต่นิดเดียว
ทีนี้ เค้าก็มาทะเลาะกะเรา หาว่า เรารักแต่เพื่อน อยากเล่นแต่เฟส ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก
ไม่ว่าจะทะเลาะเรื่องอะไร ก็จะโยนมาที่เราในเรื่องเฟสตลอด คือไม่โทษตัวเองเลยว่า
ทุกอย่างมันเป็นเพราะเค้า แทนที่เค้าจะยอมรับแล้วแก้ไขตัวเอง กลับกลายเป็นเราผิด
เค้าเลยบอกว่าจะไม่ง้อเราอีกแล้ว ( ปกติ เค้าจะง้อเราตลอด ถ้าพูดถึงในแง่การดูแลเรา
เค้าก็โอเคนะคะ หาข้าวให้กิน อยากให้ทำอะไรก็ทำ และไม่เจ้าชู้เลย )
ทีนี้ ปกติ เวลาทะเลาะกันแรง ๆ เราจะโทรไปคุยให้รู้เรื่องก็จะดีกัน
คราวนี้ เราไม่โทรแล้ว ทะเลาะกันแรง ๆ ทีไร เราเป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกที
พอคราวนี้เราไม่โทร เค้าก็ไม่ง้อเราจริง ๆ เป็นครั้งแรกในรอบ 5 ปีเลย ( แต่มั่นใจค่ะว่าเค้าไม่ได้มีคนอื่นแน่ )
ผ่านมา 3 อาทิตย์ เราก็ไม่ได้คุยกับเค้าเลย ทีนี้เราก็มาทบทวนดู
สรุปนี่เราผิดเหรอ ถึงเค้าจะไม่ดี เราเองก็อาจมีข้อเสีย เราเคยอยากเลิก
แต่เราคิดถึงแต่ลูก อยากให้อยู่กันเป็นครอบครัว เราถึงทนได้ เพราะเค้าก็เป็นพ่อที่ดีพอใช้
แต่เราก็เหนื่อยกับนิสัยเค้า เหนื่อยกับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ มันทำให้เราโกรธ จนไม่อยากจะคุย
ตอนนี้ เหมือนเราสมหวังแล้ว ที่ไม่ต้องมานั่งคอยโทรหา ตอบคำถามให้เค้าจับผิด หรือ ต้องเจียดเงินมาเติมเพื่อทะเลาะกับเค้า
แต่ตอนนี้ เราก็ยังอาศัยบ้านเค้าอยู่ ลูกก็เรียนหนังสือ จะให้ย้ายก็ลำบาก เราควรทำยังไงดีคะ
กลัวว่าถ้าเค้ากลับมาจากทหาร เค้าจะมองว่าเราหน้าด้านที่ไม่ไปไหน
มองกลับไปก็ยังมองเห็นแต่ความผูกพัน หรือเราควรลดทิฐิกลับไปง้อเค้า ให้ครอบครัวยังเป็นครอบครัว
หรือ อยู่มันแบบนี้ต่างคนต่างอยู่ แต่ ถ้าเลิกกันแล้วจะอยู่บ้านเค้า มันจะน่าเกลียดไปมากมั๊ยคะ
คือเราก็อยู่คนละจังหวัดกัน ถ้าเรากลับบ้าน เรากับลูกก็จะมาเรียนลำบาก
ไปต่อไม่ถูก แอบงงว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ พอคิดถึงความไม่รับผิดชอบ ก็โกรธ แบบ ไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้สบายมาก
สบายใจด้วย ไม่ต้องมานั่งทะเลาะให้เสียประสาท
แต่บางครั้งก็คิดถึง ความดี ที่เค้าเคยทำให้ เคยง้อ เคยรัก
ไปต่อไม่ถูกเลยจริง ๆ ค่ะ T^T ที่เราทำไป ที่เราไม่คุย จนเลิกกันเนี่ย แล้วคิดถึงแต่ลูก มันถูกหรือผิดกันแน่
ควรทำยังไงต่อไปดึคะ ???
ที่ทำไป มันถูกแล้วหรือยัง ??
เรามีสามีแล้ว อยู่ด้วยกัน มีลูก 1 คน 4 ขวบ
ทั้งคู่ยังเป็นวัยรุ่น เราเรียนไปด้วยเลี้ยงลูกไปด้วย
สามี ก็เล่นเกมส์ จนมาปีหลัง มาเป็นทหารก็เลิกเล่นเกมส์ไป ดีขึ้นมาก
แต่ตลอดเวลา ทะเลาะกันบ่อยมาก เค้าเป็นคนขี้หึง ขี้หวง
คอยแต่จะจับผิดเราทุกอย่าง ไม่มีอิสระในการใช้ชีวิตเลย
OK เราทนได้ มาปีหลัง เราเรียนใกล้จบ กำลังทำโปรเจคจบอยู่ เป็นการเขียนโปรแกรมระบบ 1 ระบบ
ทำทั้งเทอม เป็นโปรเจคกลุ่ม แต่ทำคนเดียว เพื่อนไม่ช่วย ( เลิกคบไปแล้ว แต่ตัดชื่อออกไม่ได้ )
ทีนี้ เราก็งมแต่งาน ไม่มีเวลาให้เค้ามากเท่าไหร่ แต่ก็โทรหาตลอด
ไหนจะเรื่องค่าเทอมลูก ซึ่งเค้าไม่เคยช่วยออกอะไรซักบาท เราหา เราหมุนเองตลอด
ตั้งแต่ค่าใช้ชีวิต ค่าเทอม ค่าจิปาถะ โดยมีน้าเราเป็นคนช่วยจ่าย
พอเราจะทำงาน ก็หาว่าเราจะตัดเค้าออกจากชีวิต ทั้ง ๆ ที่ เค้าไม่ได้ส่งเงินมาให้เราเลย
มาวันนึง จับได้ ว่า เค้าไม่เลิกดูดยา มันทำให้เราไม่อยากคุยกับเค้าอีก
เราก็เลยมึนใส่ไป พอเค้ากลับมาจากทหาร ก็ไม่ยอมมีอะไรด้วย ไม่อยากคุยด้วย แบบเป็นหนักมาก
รู้สึกไม่อยากยุ่งกับคน ๆ นี้แม้แต่นิดเดียว
ทีนี้ เค้าก็มาทะเลาะกะเรา หาว่า เรารักแต่เพื่อน อยากเล่นแต่เฟส ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก
ไม่ว่าจะทะเลาะเรื่องอะไร ก็จะโยนมาที่เราในเรื่องเฟสตลอด คือไม่โทษตัวเองเลยว่า
ทุกอย่างมันเป็นเพราะเค้า แทนที่เค้าจะยอมรับแล้วแก้ไขตัวเอง กลับกลายเป็นเราผิด
เค้าเลยบอกว่าจะไม่ง้อเราอีกแล้ว ( ปกติ เค้าจะง้อเราตลอด ถ้าพูดถึงในแง่การดูแลเรา
เค้าก็โอเคนะคะ หาข้าวให้กิน อยากให้ทำอะไรก็ทำ และไม่เจ้าชู้เลย )
ทีนี้ ปกติ เวลาทะเลาะกันแรง ๆ เราจะโทรไปคุยให้รู้เรื่องก็จะดีกัน
คราวนี้ เราไม่โทรแล้ว ทะเลาะกันแรง ๆ ทีไร เราเป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกที
พอคราวนี้เราไม่โทร เค้าก็ไม่ง้อเราจริง ๆ เป็นครั้งแรกในรอบ 5 ปีเลย ( แต่มั่นใจค่ะว่าเค้าไม่ได้มีคนอื่นแน่ )
ผ่านมา 3 อาทิตย์ เราก็ไม่ได้คุยกับเค้าเลย ทีนี้เราก็มาทบทวนดู
สรุปนี่เราผิดเหรอ ถึงเค้าจะไม่ดี เราเองก็อาจมีข้อเสีย เราเคยอยากเลิก
แต่เราคิดถึงแต่ลูก อยากให้อยู่กันเป็นครอบครัว เราถึงทนได้ เพราะเค้าก็เป็นพ่อที่ดีพอใช้
แต่เราก็เหนื่อยกับนิสัยเค้า เหนื่อยกับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ มันทำให้เราโกรธ จนไม่อยากจะคุย
ตอนนี้ เหมือนเราสมหวังแล้ว ที่ไม่ต้องมานั่งคอยโทรหา ตอบคำถามให้เค้าจับผิด หรือ ต้องเจียดเงินมาเติมเพื่อทะเลาะกับเค้า
แต่ตอนนี้ เราก็ยังอาศัยบ้านเค้าอยู่ ลูกก็เรียนหนังสือ จะให้ย้ายก็ลำบาก เราควรทำยังไงดีคะ
กลัวว่าถ้าเค้ากลับมาจากทหาร เค้าจะมองว่าเราหน้าด้านที่ไม่ไปไหน
มองกลับไปก็ยังมองเห็นแต่ความผูกพัน หรือเราควรลดทิฐิกลับไปง้อเค้า ให้ครอบครัวยังเป็นครอบครัว
หรือ อยู่มันแบบนี้ต่างคนต่างอยู่ แต่ ถ้าเลิกกันแล้วจะอยู่บ้านเค้า มันจะน่าเกลียดไปมากมั๊ยคะ
คือเราก็อยู่คนละจังหวัดกัน ถ้าเรากลับบ้าน เรากับลูกก็จะมาเรียนลำบาก
ไปต่อไม่ถูก แอบงงว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ พอคิดถึงความไม่รับผิดชอบ ก็โกรธ แบบ ไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้สบายมาก
สบายใจด้วย ไม่ต้องมานั่งทะเลาะให้เสียประสาท
แต่บางครั้งก็คิดถึง ความดี ที่เค้าเคยทำให้ เคยง้อ เคยรัก
ไปต่อไม่ถูกเลยจริง ๆ ค่ะ T^T ที่เราทำไป ที่เราไม่คุย จนเลิกกันเนี่ย แล้วคิดถึงแต่ลูก มันถูกหรือผิดกันแน่
ควรทำยังไงต่อไปดึคะ ???